วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 404

“ครับ”

เว่ยเหอรู้ว่านายน้อยของเขากลัวจะทำให้พวกเธอผิดหวัง ในเมื่อเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งเกินไป

ตอนนี้คุณท่านก้าวไปไกลกว่านั้นและใช้ “การบำบัด” ที่แปลกประหลาดบางอย่าง ตัวอย่างเช่น ท่านยืนกรานที่จะฟังนักเล่นแร่แปรธาตุ และขอให้นายน้อยซื้อไม้กฤษณาหนึ่งชิ้นกลับมา

เว่ยเหอเข้าคลินิก ส่วนฉู่หลินเฉินกำลังรออยู่ในรถ

เขามองไปยังวิวถนนที่อยู่ห่างไกลผ่านแว่นกันแดดอย่างใจลอย

ในเวลานี้ แม่และลูกชายคู่หนึ่งบังเอิญเดินผ่านเขา

คนตัวใหญ่ใหญ่และคนตัวเล็กเดินออกมาจากทางคลินิก และกำลังเดินจากไปไกล

ผู้หญิงคนนี้มีรูปร่างผอมบางหุ่นดี และเดินอย่างมั่นคง เธอมัดผมสั้นประบ่าห้อยไว้ด้านหลังศีรษะแบบสบาย ๆ พร้อมสะพายกระเป๋าสีขาวเรียบง่ายธรรมดา โดยไม่มีการตกแต่งเพิ่มเติม

ทว่าเด็กน้อยที่เธอจูงอยู่นั้นกำลังสะพายกระเป๋าเป้สีดำ สวมกางเกงขาสั้นสีขาวและเสื้อสีแดง แขนและขาเล็ก ๆ แกว่งไปมาเวลาเดิน แต่เร็วมาก แสดงให้เห็นถึงความใสซื่อไร้เดียงสาของเด็ก

ท่ามกลางกิ่งก้านและใบที่หนาแน่นของต้นมะเดื่อ แสงอาทิตย์สาดส่องลงมายังแม่และลูก ภาพนี้ดูอบอุ่นและสวยงามมาก

สายตาของฉู่หลินเฉินเอาแต่มองสองแม่ลูกชายคู่นั้นอย่างอดไม่ได้ เมื่อมองดูพวกเขาเดินจากไป และค่อย ๆ ลับสายตา...

จนกระทั่งเสียงของเว่ยเหอดังขึ้นนอกประตูรถ ฉู่หลินเฉินก็กลับมามีสติอีกครั้ง และต้องตกใจเมื่อรู้ว่าจริง ๆ แล้วเขากำลังมองดูแม่และลูกชายด้วย

เขาอดหัวเราะไม่ได้ ดูเหมือนว่าเขากำลังคิดถึงเด็กที่อี๋หลินแท้งไปในตอนนั้น

“คุณชายฉู่ ผมสอบถามอย่างชัดเจนแล้วครับ คุณชายจางเป็นคนทำการรักษาหานโม่หยางด้วยตัวเอง”

เว่ยเหอรายงานผลที่เขาเพิ่งเข้าไปสอบถาม เขาหยุดและพูดว่า “ผมไปพบคุณชายจางแล้ว เขาบอกว่าเขาขอพิจารณาเรื่องการรักษาคุณ”

ลมหายใจของฉู่หลินเฉินเย็นเล็กน้อย “เขาพูดอย่างนี้หมายความว่า เขาไม่อยากจะรักษาฉันงั้นเหรอ?”