เมื่อได้ยินชื่อนี้ ใบหน้าของฉินซูก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป “เขามาทำไม?”
จางอี้เฟยรู้สึกว่าฉินซูอาจเข้าใจผิด จึงตอบกลับทันที “ขอให้ฉันรักษาเขา”
เมื่อฉินซูได้ยินแบบนี้ หัวใจที่เพิ่งพองโตก็ดิ่งลงอีกครั้ง
เธอคิดว่าเขากำลังมาหาเธอ และเกือบจะคิดว่าเธอถูกจับได้แล้ว
ฉินซูถามว่า “เขามารักษาโรคอะไร?”
“อาการป่วยของเขาคล้ายกับหานโม่หยาง เขาอาจจะได้ยินรื่องผลการรักษาของหานโม่หยางที่รักษากับฉัน ดังนั้นเขาจึงตั้งใจมาที่นี่เป็นพิเศษ แต่ฉันไม่ได้ตอบตกลง ฉันอยากจะถามความเห็นเธอก่อน…”
“รักษาเลย!” ฉินซูพูดโดยแทบไม่ต้องคิดว่า “ทำไมนายไม่ตอบรับเล่า?”
จางอี้เฟยรู้สึกมึนงงเล็กน้อยและพูดอย่างลำบากใจว่า “ฉันทำไปเพราะว่านึกถึงที่เธอยังไม่หายเกลียดฉู่หลินเฉินไง ยิ่งกว่านั้น...พูดตามตรง ฉันเพิ่งเรียนรู้จากเธอได้นิดหน่อยเอง ฉันไม่มั่นใจในโรคพวกนี้จริง ๆ ”
ฉินซูเงียบและจมอยู่กับความคิด
จางอี้เฟยไม่ได้ยินเสียงของเธอสักพัก จึงอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า “ฉินซู เธอคิดว่าฉันควรรักษาเขาไหม?”
“ควร”
ฉินซูให้คำตอบสั้น ๆ และชัดเจน ในขณะนี้ เธอสงบลงและคิดวิธีแก้ปัญหาได้
“อี้เฟย นายตกลงที่จะช่วยเขารักษาก่อน หาเวลานัดให้ฉู่หลินเฉินมาที่คลินิกของนาย ฉันจะคุยกับเขาด้วยตนเองและรักษาโรคของเขาเอง”
ฉินซูกล่าว
จางอี้เฟยประหลาดใจเล็กน้อย “เธออยากช่วยรักษาอาการป่วยของเขาเหรอ?”
“ใช่! ฉันจะช่วยรักษาอาการป่วยของเขา” ฉินซูกล่าวอย่างหนักแน่น
“เพื่อทำการแลกเปลี่ยน แบบนี้ฉันก็สามารถขอให้เขาบริจาคเลือดเพื่อช่วยเวยเวยได้อย่างถูกกฎหมายแล้ว”
หลังจากพูดจบ เธอก็ก้มศีรษะลงโดยไม่รู้ตัว และมองไปที่ลูกชายที่เธอจูงอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...