ตอน บทที่ 29 ตื่นขึ้นและทำบางสิ่ง จาก ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 29 ตื่นขึ้นและทำบางสิ่ง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายประวัติศาสตร์ ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี ที่เขียนโดย เย็นอวี่ฟังหัว เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
วันรุ่งขึ้น พระอาทิตย์ขึ้น
ฉู่เชียนหลีลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง และได้กลิ่นที่หอมหวาน กลิ่นไม่ฉุนเฉียวและเข้มข้นเหมือนไก่ตุ๋นโสม แต่กลับไม่มีเสียงอะไรเลย และแทรกซึมเข้าสู่หัวใจและปลุกความอยากอาหาร
"หอมจัง...เซินเป่า?"
ต้องเป็นลูกชายแสนดีที่ทำอาหารอีกแน่
เซินเป่าสวมรองเท้าและเดินมาพร้อมกับขยี้ตา
“ท่านแม่ เรียกข้าหรือขอรับ?”
“หืม?” ฉู่เชียนหลีประหลาดใจ “ไม่ใช่เจ้าที่ทำอาหารหรือ?”
“ไม่นะขอรับ!” เซินเป่าย่นจมูก ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นทันที “หอมมาก!”
เฟิ่งเสวียนตู้เดินเข้ามา ใบหน้าสวมหน้ากากสีเงิน และเสื้อผ้าสีดำถูกย้อมด้วยดอกไม้ไฟ
“ถ้าเจ้ายังไม่ตื่นอีก ซุปปลาคาร์ปโสมหิมะก็จะเย็นหมดแล้ว”
ฉู่เชียนหลีลุกขึ้นและสวมกระโปรงอย่างรวดเร็ว และอุ้มเซินเป่าขึ้นมา: "เร็วเข้า เป่า ไปล้างหน้ากันเถิด"
"ขอรับท่านแม่"
หลังจากนั้นไม่นาน ฉู่เชียนหลีและเซินเป่าล้างหน้าเสร็จ และนั่งที่โต๊ะอย่างเชื่อฟัง
เฟิ่งเสวียนตู้นำซุปปลาคาร์ปโสมหิมะที่ตุ๋นมา มองสองแม่ลูกอย่างมีความหวัง และอดไม่ได้ที่จะหยุด
เมื่อตอนที่เริ่มเตรียมตุ๋น ตี้จวินหงส์ยังรู้สึกว่าจะเสียหน้าด้วยการล้างมือและลงมือทำซุป แต่ตอนนี้เมื่อได้สบตากับทั้งสองคนแล้ว เขารู้สึกได้ถึงความสำเร็จ
"ขอบคุณมาก เจ้าขี้เหร่"
“ขอบคุณขอรับ เจ้าอาขี้เหร่”
เสียงของทั้งสองแม่ลูกดังขึ้นพร้อมกัน
เมื่อเสียงลดลง เซินเป่าหยิบชามใบใหญ่ขึ้นมา และตักซุปให้ฉู่เชียนหลีเต็มชาม
“ท่านแม่ทานก่อน”
“ขอบคุณนะ เซินเป่า”
"ฮี่ ๆ"
และดื่มซุปปลาคาร์ปที่ขาวราวหิมะ ซุปอุ่น ๆ จากลำคอสู่ท้อง มอบอุ่นสบายอย่างไร้ขอบเขต
ดวงตาของฉู่เชียนหลีเต็มไปด้วยความชื่นชม: ทักษะการทำอาหารของเจ้าขี้เหร่เก่งกว่าเซินเป่า? ขุดเจอสมบัติเข้าแล้ว!
เมื่อเฟิ่งเสวียนตู้เห็นว่าสองแม่ลูกดื่มกันโดยไม่เงยหน้า มุมปากก็ค่อย ๆยกขึ้น
“โสมหยกหิมะขาวเติบโตถึงร้อยปี สรรพคุณทางยาเพิ่มความแข็งแรง แต่กลิ่นความหอมของยาก็จะอ่อนลง หากสามารถเติบโตได้ถึงพันปี โสมหยกหิมะขาวทั้งหมดจะกลายเป็นเหมือนหยก ไม่มีกลิ่นใด ๆ และสามารถยืดอายุได้ 30 ปี...…”
“อืม” ฉู่เชียนหลีตอบ และซุปปลาคาร์ปชามนี้ก็ถึงก้นชาม
เซินเป่าเติมซุปให้แม่อีกครั้ง และมองเฟิ่งเสวียนตู้ด้วยความชื่นชม
“เจ้าอาขี้เหร่ท่านรู้เยอะมาก เซินเป่าต้องเรียนรู้จากท่าน อนาคตจะได้พาท่านแม่กินแต่ของอร่อย”
“ถ้าเจ้าอยากเรียนรู้ ข้าก็จะสอนเจ้า”
เมื่อเฟิ่งเสวียนตู้ปรับอารมณ์กลับมา ต้องการดื่มซุปเพื่อตอบแทนตัวเอง แต่พบว่าซุปเหลือถึงก้นหม้อแล้ว
ฉู่เชียนหลีเช็ดปาก โดยที่ไม่มองเฟิ่งเสวียนตู้ จับมือเซินเป่าลุกขึ้น
“เซินเป่า หลังจากกินอิ่มนอนอุ่นแล้วต้องทำอะไร?”
“นอนอีกขอรับ!” เซินเป่าตอบเสียงดังทันที
ฉู่เชียนหลีก้าวไปหนึ่งก้าว มักจะรู้สึกว่าคำพูดและการกระทำของตัวเองค่อนข้างลำเอียง
“อะฮึ่ม ไม่ใช่ วันนี้เราจะไปหาอะไรทำกัน”
“ท่านแม่พูดถูก หาอะไรทำกัน!” เซินเป่ารีบเปลี่ยนคำพูดทันที “ท่านแม่ขอรับ งั้นเราหาอะไรทำหรือครับ?”
“ไปทวงหนี้กัน!”
เมื่อเห็นสองแม่ลูกคนหนึ่งสูงคนหนึ่งเตี้ยเดินออกไป เฟิ่งเสวียนตู้ก็อึ้งครู่หนึ่งแล้วหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้
"แบบนี้นี่เอง เวลากินอาหารต้องไม่ฟุ้งซ่าน"
เทียนซูเข้ามาเก็บกวาด และเมื่อได้ยินแบบนี้ก็สะดุ้ง: นายท่านคงจะหิวมากเลย?
“แต่ท่านแม่ขอรับ ทำไมเมื่อกี้ท่านชมพวกเขาว่าฉลาดล่ะ?”
“ในฐานะข้ารับใช้ เป็นความจริงที่ช่วยตัวเองไม่ได้ ถ้าโหลเชิ่งและคนอื่น ๆ ต้องการภักดีต่อข้า ต้องดูด้วยว่าฉู่หลิงเซวียนจะยอมปล่อยมือหรือไม่ ตอนนี้พวกเขากำลังตีฆ้องและกลองเพื่ออสดงว่ามีจุดประสงค์ในการออกจากเมืองหลวง โดยใช้ชื่อข้า แต่ฉู่หลิงเซวียนถูกจับโดยไม่ทันตั้งตัว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้ากระทำการที่หุนหันพลันแล่น "
"เป็นเช่นนนี้นี่เอง"
“เซินเป่า ผู้หญิงเหล่านั้นในบ้านลึกเป็นคนใจแคบและชั่วร้าย ถ้ามีใครคิดไม่ดีต่อเจ้า อย่าลืมโจมตีก่อนและฆ่าพวกเขาได้เลย อย่าไปเกรงใจ” ฉู่เชียนหลีสอนอย่างจริงจัง
เซินเป่าพยักหน้าอย่างรวดเร็ว: “ขอรับท่านแม่ เซินเป่าจำคำสอนของท่านได้: เมื่อมีคนเคารพเรา เราควรเคารพหลายเท่า แต่เมื่อมีคนคิดไม่ดีต่อเรา เราต้องทำให้เขาทนทุกข์ทรมานหลายเท่า!”
“อืม ดีมาก”
เฟิ่งเสวียนตู้ที่นั่งอยู่ข้างๆ ดวงตาของเขามีรอยยิ้มปรากฏขึ้นเมื่อเขาได้ยินการสนทนาระหว่างแม่กับลูก
ฉู่เชียนหลีสอนเซินเป่าได้ดีมาก
รถม้าหยุดอย่างช้า ๆ และเสียงของเทียนซูก็ดังขึ้น
“คุณหนูใหญ่ นายน้อย ถึงจวนองค์ชายสามแล้วเพคะ”
"อืม"
ฉู่เชียนหลีลงจากรถม้าอย่างช้า ๆ ยืดเอวและมองขึ้นไปที่จวนองค์ชายสาม
สำหรับร่างเดิมแล้ว จวนองค์ชายสามเป็นความฝันที่เธอได้แต่ฝันถึง แม้ว่าเธอจะยืนอยู่ตรงนี้ แต่เธอก็เต็มไปด้วยความคาดหวังและความตื่นเต้น
ฉู่เชียนหลีรู้สึกถึงอารมณ์ของร่างเดิมและถอนหายใจอย่างแผ่วเบา
สาวน้อยผู้โง่เขลา เดิมทีเจ้าไปอย่างสงบและยังคงมีจินตนาการที่สวยงาม แต่เจ้ารบกวนการเกษียณอายุของข้า จึงได้เพียงสัมผัสความฝันที่พังทลาย
เซินเป่ากระโดดลงจากรถม้า และมองไปยังตำหนักเบื้องหน้าด้วยความแปลกใหม่
ฉู่เชียนหลีนำแตรสีทองที่ทำขึ้นเป็นพิเศษไว้ในมือของเซินเป่า แล้วลูบหัวของเขาเบา ๆ
“เป่า เรียกเจ้าขาวแล้วไปทวงหนี้กับแม่!”
“ขอรับท่านแม่!”
วันนี้ นางจะต้องกลายเป็นความฝันที่โหดเหี้ยม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี
ไม่อัฟแล้วหรือคะ...
เรื่องนี้สนุกมากขอทางทีมงานอัพเดทต่อด้วยนะคะ😭...
อยากให้อัพเดทเรื่องนี้ต่อไปนะคะ😭...
เรื่องนี้สนุกมากไม่ลงตอนใหม่แล้วหรอค่ะ...
ขอร้องลงตอนใหม่ด้วยนะคะ😭...
เรื่องนี้ไม่ลงต่อแล้วหรอค่ะ...
เรื่องนี้ไม่อัพเดทแล้วหรอค่ะ...