ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1079

เมื่อพูดจบ สายตาของฉู่หลิวเยว่ก็เคลื่อนไหวไปเล็กน้อย

นางมองไปยังเสือดาวดาราทมิฬสองปีกที่มีเลือดไหลออกโซมกาย

“อสูรศักดิ์สิทธิ์ในพันธสัญญาของคุณหนูใหญ่เจียงเหมือนว่าจะไม่สามารถต่อสู้ได้แล้ว”

“มันไม่ไหว แต่ก็ยังมีข้า”

เจียงจื่อหยวนพูดขึ้น สาวเท้าขึ้นมาด้านหน้า

ทั้งสองคนเผชิญหน้ากันในระยะไกล

“ขอเพียงเจ้าและอสูรศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าสามารถเอาชนะข้าได้ ข้าก็จะยอมรับการพ่ายแพ้นี้!”

เมื่อสิ้นเสียงของเจียงจื่อหยวน นางก็หลับตาลง พร้อมมีม่านแสงจางๆ ปรากฏขึ้น

หลังจากนั้นลมปราณที่น่าประหลาดใจก็ระเบิดออกมาจากตัวนาง!

“ครึ่งเซียน!”

เสียงสูดลมหายใจเข้าจากกลุ่มคนดังขึ้นหลายครั้ง!

“นางได้ทะลวงเข้าสู่อาณาเขตครึ่งเซียนตามข่าวลือจริงๆ ด้วย!”

“อายุยี่สิบสองเป็นครึ่งเซียน นางน่าจะเป็นอัจฉริยะที่รองลงมาแค่ฝ่าบาทเท่านั้นสินะ?”

“ได้ยินมาว่าในขณะเดียวกันนั้นนางยังได้ฝึกวิชาลึกลับ นางช่างเป็นคนที่โดดเด่นจริงๆ!”

“ไม่รู้ว่าตู๋กูเยว่ผู้นั้นจะอยู่ในระดับใด?”

…

เมื่อได้ยินเสียงสนทนารอบกาย ฉู่หลิวเยว่ก็หันศีรษะไปมองหรงซิว

ระดับพลังของเขานั้นก้าวผ่านครึ่งเซียนมานานแล้ว ตอนนี้น่าจะมีระดับที่สูงกว่านั้น!

หากนางต้องการตามให้ทัน อาจจะต้องใช้เวลาและพลังมากกว่าเดิมเล็กน้อย…

“คุณหนูตู๋กู เชิญ!”

เจียงจื่อหยวนพูดขึ้น

ฉู่หลิวเยว่ดึงสายตากลับมา แล้วยิ้มเล็กน้อย

จากนั้นก็เอื้อมมือไปสัมผัสกับสร้อยที่อยู่บนคอ

นั่นคืออาวุธโบราณที่ตู๋กูโม่เป่ามอบให้นางในการปกปิดระดับพลัง

แค่การสัมผัสเพียงครั้งเดียว ม่านที่ปกคลุมร่างกายของนางเอาไว้ก็สลายไปทันที

โคจรพลังดั้งเดิม ลมปราณที่แท้จริงก็ปรากฏขึ้น!

ทั่วทั้งท้องพระโรงเงียบกริบ เจียงจื่อหยวนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“จอมยุทธ์ระดับเจ็ด?!”

ไม่ได้มีอันใดผิดพลาดไปใช่หรือไม่!

ตู๋กูเยว่ที่แสดงฝีมือได้อย่างยอดเยี่ยมมาโดยตลอด แต่สุดท้ายกลับเป็นเพียงแค่จอมยุทธ์ระดับเจ็ดน่ะหรือ!?

นางคิดว่าอย่างน้อยอีกฝ่ายก็จะต้องเป็นจอมยุทธ์ระดับเก้า!

ไม่อย่างนั้นนางจะกล้าทำเรื่องกำเริบเสิบสานได้อย่างใด!?

ฉู่หลิวเยว่ไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้มีอันใดผิดปกติ นางยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วถามกลับว่า

“เหตุใด มีปัญหาอันใดหรือ?”

นี่เท่ากับยอมรับแล้วใช่หรือไม่!

เพราะว่าเป็นเรื่องที่น่าตกใจเกินไป เจียงจื่อหยวนจึงไม่สามารถตอบสนองได้ชั่วคราว

นางเกือบจะหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ในแววตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ และไร้เหตุผล

“…จอมยุทธ์ระดับเจ็ด? เจ้าแน่ใจหรือว่าจะสู้กับข้าต่อ?”

ระดับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นนี้ นางแค่ใช้กระบวนท่าเดียว ก็สามารถจัดการกับอีกฝ่ายโดยตรงได้แล้ว!

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตา

“เรื่องนี้คุณหนูใหญ่เจียงเป็นคนพูดขึ้นมาเองไม่ใช่หรือ หรือว่าเจ้าเสียใจแล้ว?”

เจียงจื่อหยวนได้ยินเช่นนั้น ก็รู้สึกว่ามันน่าขันอย่างมาก

ตู๋กูเยว่ผู้นี้ เป็นบ้าไปแล้วหรือ?

นางไม่รู้จริงๆ หรือว่า ความแตกต่างจากจอมยุทธระดับเจ็ดและครึ่งเซียนนั้นมันห่างไกลกันมากแค่ไหน?

ในตอนนั้นเองทุกคนที่อยู่รอบข้างก็ค่อยๆ ดึงสติกลับมา สายตาที่มองไปทางฉู่หลิวเยว่พูดอันใดไม่ออก เหมือนกำลังมองตัวตลกที่โง่เขาคนหนึ่ง

“คาดไม่ถึงว่าเป็นจอมยุทธ์ระดับเจ็ดแล้วจะกำเริบเสิบสานได้ขนาดนี้?”

“น่าเสียดายที่เมื่อครู่ข้าคิดว่านางจะสามารถต่อสู้กับคุณหนูใหญ่เจียงได้! ถุ้ย!”

“ผู้บำเพ็ญเพียรระดับพลังเช่นนี้ข้ามผ่านพรมแดนมาได้อย่างใด? ทุกคนที่อยู่ในตำหนักศักดิ์สิทธิ์ น่าจะมีระดับสูงกว่านางทั้งนั้น”

ทุกคนต่างซุบซิบขึ้นมา มีบางคนจงใจหันไปถามหลินเทียนเฟิง

“ประมุขหลิน หน้าผาแดนสวรรค์ของพวกท่านหละหลวมจนสามารถปล่อยให้จอมยุทธ์ระดับเจ็ดเข้ามาได้ตั้งแต่เมื่อไร?”

คำพูดเหล่านั้นแฝงด้วยน้ำเสียงประชดประชันอย่างเห็นได้ชัด

อาณาจักรเสิ่นซวี่ผู้ที่แข็งแกร่งถือเป็นใหญ่!

ฉู่หลิวเยว่เป็นเพียงแค่จอมยุทธ์ระดับเจ็ด นางไม่มีคุณสมบัติที่จะอยู่ที่นี่ มิน่าล่ะทุกคนจึงมีท่าทีเช่นนี้

หลินเทียนเฟิงขมวดคิ้วเป็นปม

“แม้ว่าคุณหนูตู๋กูจะมีระดับพลังยุทธ์ไม่สูง แต่นางก็เป็นหมอเทวดาระดับแปด! อีกทั้งยังสามารถรักษาจือเฟย ลูกชายของข้าได้จนหายขาด! นางมีบุญคุณต่อตระกูลหลินของข้า และเป็นแขกผู้มีเกียรติของหน้าผาแดนสวรรค์ หวังว่าทุกท่านจะระวังคำพูดด้วย!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน