ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1087

ตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว ราตรีมืดมิด แต่บนภูเขานั้นสว่างไสวด้วยแสงจากคบเพลิง แทบจะส่องสว่างเกือบครึ่งภูเขา

แต่ว่าตอนที่นาฬิกาไร้กาลเวลาปรากฏขึ้นมา แสงสว่างส่องสะท้อน คาดไม่ถึงว่าแสงนั้นจะส่องสว่างไปโดยรอบ ราวกับตอนนี้เป็นเวลากลางวัน!

อีกทั้งร่างของฉู่หลิวเยว่ก็สะท้อนออกมาอย่างชัดเจน นางยืนอยู่บนยอดเขา สูงสง่า ลมพัดชายเสื้อปลิวลิ่ว เส้นผมดังไหมยาวสลวย ราวกับเซียนที่ต้องการขึ้นสวรรค์

นาฬิกาไร้กาลเวลาเปล่งแสงสีทองจางๆ ด้านบนมีตัวเลขสิบสองตัว ในตอนนั้น เข็มสีทองชี้ขึ้นไปด้านบน ตรงตัวเลขที่ “สิบสอง”

มันคือตำแหน่งเริ่มต้นที่ยังไม่ได้ทดสอบ

มันมีขนาดใหญ่มาก ฉู่หลิวเยว่ที่ยืนอยู่ตรงหน้ายังตัวเล็กกว่าเข็มที่อยู่ด้านบนนั้นเสียอีก

ดังนั้นผู้คนที่ยืนอยู่ที่ตำหนักศักดิ์สิทธิ์ ก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไประยะหนึ่ง

แต่ในตอนนั้นพวกเขารู้สึกตกใจยิ่งกว่า!

“เหตุใดนางถึงสามารถอัญเชิญนาฬิกาไร้กาลเวลาได้เร็วขนาดนี้!?”

ตามหลักการแล้วหากคนธรรมดาต้องการจะอัญเชิญนาฬิกาไร้กาลเวลา ปกติแล้วจะต้องใช้เวลากว่าครึ่งเค่อ

แต่ครั้งนี้ เหมือนว่านางจะเพิ่งไปยืนได้ไม่นาน นาฬิกาไร้กาลเวลาก็ปรากฏขึ้นแล้ว!

“ความเร็วระดับนี้ ยังเร็วกว่าคนบางกลุ่มในพระราชวังเมฆาสวรรค์เสียอีก!”

“นั่นหมายความว่ายิ่งอัญเชิญนาฬิกาไร้กาลเวลาออกมาได้เร็วมากเท่าไร พลังของสายเลือดนางอาจจะแข็งแกร่งมากเท่านั้น? ตอนแรกที่ฝ่าบาทขึ้นไปถึงยอดเขา ท่านไม่ได้อัญเชิญออกมา แต่นาฬิกาไร้กาลเวลากลับปรากฏขึ้นมาเอง! จากนั้นเขาก็สามารถทดสอบได้ระดับสิบเอ็ด…”

ด้วยเหตุนี้หลังจากที่หรงซิวกลับมา เขาจึงสามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้

พรสวรรค์ในสายเลือดของเขา เป็นตัวต่อรองชั้นเลิศ!

จากนั้นเขาก็ได้ทำตามความคาดหวังของทุกคนได้ บุกทะลวงได้อย่างรวดเร็ว ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ได้รับตำแหน่งโอรสสวรรค์!

“ฝ่าบาททรงมีพรสวรรค์หนึ่งในหมื่น คนธรรมดาไม่อาจสามารถเทียบเคียงได้ ผลลัพธ์ยังไม่ปรากฏ รอนางออกจากด่านนี้แล้วค่อยว่ากันอีกที!”

แต่ละคนมีสีหน้าที่แตกต่างกัน ความคิดเห็นก็ต่างกัน แต่ก็ยังมีเสียงแข็งกร้าวดังขึ้นเป็นระยะ ผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกหัวเราะคิกค้าก เอามือสองข้างไพล่หลัง แล้วพูดด้วยท่าทีผ่อนคลาย

“ข้าก็อยู่ที่พระราชวังเมฆาสวรรค์มาเกือบร้อยปีแล้ว ภาพเหตุการณ์เช่นนี้ ข้าเห็นมาหลายพันครั้งแล้ว! ด้วยความเร็วระดับนี้ เหอะ ถือว่าเป็นเรื่องปกติ!”

ขณะที่พูดเขาก็ขยิบตาไปทางหรงซิว

“วิสัยทัศน์ของฝ่าบาทยังคงกว้างไกลเช่นเดิม!”

หรงซิวพยักหน้าอย่างมีความสุข

“แน่นอนอยู่แล้ว”

เมื่อได้ยินทั้งสองคนพูดเช่นนั้น คำพูดเหล่านั้นต่างยกย่องฉู่หลิวเยว่ หัวใจของเจียงจื่อหยวนเหมือนมีเข็มทิ่มแทง นางกัดฟันกรอดอย่างเงียบๆ

ตอนที่นางสามารถอัญเชิญนาฬิกาไร้กาลเวลามาได้ เร็วกว่านางเพียงเล็กน้อย

อีกทั้งในตอนนั้นนางสามารถวัดได้ระดับเก้า

หากไม่เกิดเรื่องผิดพลาด ตู๋กูเยว่จะจะสามารถวัดได้ระดับหก

หากโชคดี ระดับเจ็ดก็ใช่ว่าจะไม่ทำไม่ได้

ครั้งนี้เกรงว่าตู๋กูเยว่จะสามารถทำสำเร็จได้จริงๆ…

…

นางมองไปที่นาฬิกาไร้กาลเวลาที่อยู่ตรงหน้า

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ แล้วจ้องอยู่ครู่หนึ่ง

ไม่รู้ว่าเหตุใดนางสามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากด้านบน แต่นางไม่ได้รู้สึกอึดอัดอันใดเลย

ดูไปแล้วของสิ่งนี้ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่พวกเขาพูดเลยนี่นา?

ฉู่หลิวเยว่สาวเท้าเดินไปด้านหน้า ยืนอยู่ห่างจากนาฬิกาไร้กาลเวลาประมาณหนึ่งก้าว

หลังจากนั้นนางก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ นางยกแขนข้างหนึ่งขึ้น และค่อยๆ วางฝ่ามือบนนาฬิกาเรือนนั้น!

สัมผัสที่นางได้รับนั้นรู้สึกเย็นเล็กน้อย เหมือนว่ามันทำมาจากหยก

แสงสีทองจางๆ ที่ปรากฏขึ้นโดยรอบ ทำให้ฝ่ามือของนางดูชัดเจนมากขึ้น

ทันใดนั้นเอง นางก็หลับตาตั้งสมาธิ พลังดั้งเดิมที่อยู่ภายในตันเถียน ไหลมารวมตัวกันที่กลางฝ่ามือ!

ด้านบนนาฬิกาไร้กาลเวลา ไม่มีการตอบสนองใดๆ ทั้งสิ้น

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปเล็กน้อย และเพิ่มพลังลงไปให้มากขึ้น!

แต่ในครั้งนี้นาฬิกาไร้กาลเวลาก็ยังคงนิ่งเงียบเช่นเดิม

“ดูสิ ข้าบอกแล้วว่านางทำไม่ได้! คนนอกพรมแดนก็คือคนนอกพรมแดน แม้ว่าจะสามารถอัญเชิญนาฬิกาไร้กาลเวลาออกมาได้ แต่มันก็ไร้ประโยชน์!”

เจียงเห่อเทียนหัวเราะเย้ยหยัน

ในหัวใจของเจียงจื่อหยวนก็สงบขึ้นหลายส่วน

ขอเพียงแค่ตู๋กูเยว่พ่ายแพ้ต่อหน้าทุกคน เช่นนั้นหลังจากนี้ นางก็จะไม่มีหน้าอยู่ที่พระราชวังเมฆาสวรรค์ต่อไปอีก!

ในตอนนี้เป็นเรื่องที่ยากมาก

สายตาของคนจำนวนนับไม่ถ้วนจดจ้องไปยังเงาร่างเหนือยอดเขา

มีคนรอคอยความสำเร็จของนาง นับตั้งแต่นางทะยานขึ้นฟ้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน