ตอน บทที่ 1193 กุญแจลบล้างค่ายกล จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1193 กุญแจลบล้างค่ายกล คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
กริชเล่มนั้นถูกฉู่หลิวเยว่คว้าเอาไว้ ก่อนจะกำมันเอาไว้ในมือแน่น
ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้นางรับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนอันรุนแรงได้ทวีความชัดเจนยิ่งกว่าเก่า
ในใจฉู่หลิวเยว่เองก็รู้สึกราวกับว่าใจของตนเต้นระรัวเร็วรี่เช่นกัน เหมือนว่าหัวใจจะพุ่งออกมาจากอกอย่างใดอย่างนั้น!
นางเร่งฝีเท้าของตัวเองให้เร็วยิ่งขึ้นไปอีก ไม่นานนักก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่แผ่ออกมาจากค่ายกล
ยิ่งเข้าใกล้เท่าไร ก็ยิ่งหนักอึ้งมากเท่านั้น!
จุดที่นางยืนอยู่ในตอนนี้คือบริเวณตีนเขาลูกหนึ่ง
ข้างกันนั้นมีหินก้อนใหญ่ยักษ์ตั้งเรียงรายอยู่หลายก้อน นางรีบหลบซ่อนตัวหลังหินพวกนั้นอย่างว่องไว
เพราะว่าฟ้ามืดแล้ว อีกอย่างเดิมทีที่นี่เองก็ถูกทิ้งร้างไปแล้ว และด้วยความที่ไม่มีผู้ใดย่างกรายมาที่นี่ จึงไม่มีใครสังเกตเห็นนางเลยแม้แต่น้อย
แต่ฉู่หลิวเยว่ก็ยังไม่กล้าวางใจ
ด้วยนางรู้ว่าสิ่งที่นางต้องเอาชนะด้วยความยากลำบากมิใช่สิ่งนี้ แต่เป็น…ค่ายกลขนาดมหึมาที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าต่างหาก!
ต้องใช้วิธีใดกันแน่หนอถึงจะสามารถทลายค่ายกลได้อย่างไร้ร่องรอย…
คิ้วของฉู่หลิวเยว่ขมวดเป็นปมเข้าหากันแน่น
ทันใดนั้นเอง ในทะเลความคิดของนางพลันมีแสงสีขาวเคลื่อนผ่านวาบ
นึกออกแล้ว!
ครั้งแรกที่นางได้เข้ามายังสำนักเมื่อก่อนหน้านี้ ตอนที่ยืนรออยู่ด้านนอกค่ายกล เคยมีชิ้นส่วนความทรงจำที่พร่าเลือนบางส่วนผ่านวาบเข้ามาในหัว
ไม่รู้ว่าเป็นผู้ใดที่กางค่ายกลอันน้อยเอาไว้ จากนั้นก็นำมาเชื่อมประสานกันกับวงแหวนค่ายกล หลังจากนั้นก็คลับคล้ายคลับคลาว่าจะมีของสิ่งหนึ่งที่เหมือนกุญแจก็มิปาน ที่ใช้เปิดไขพวกมันออกได้อย่างง่ายดาย!
หากว่านางสามารถกางค่ายกลออกมาได้ เช่นนั้น…
ความคิดนี้ทำให้ฉู่หลิวเยว่รู้สึกคันไม้คันมืออยู่บ้าง
นางปิดเปลือกตาลง แล้วเริ่มควานหาความทรงจำส่วนนั้นอย่างบ้าคลั่ง
ถ้าหากว่าจำไม่ผิดแล้วละก็ ค่ายกลรูปแบบนั้นดูไม่ได้ยากมากมายอันใดนัก หากวัดกับความสามารถของนางในตอนนี้แล้วละก็ พยายามมากเข้าหน่อยก็อาจจะทำสำเร็จก็ได้
เพียงแต่ว่าภาพจำที่ผ่านตานางไปในตอนนั้น มันปรากฏขึ้นมาเพียงวาบเดียวเท่านั้น นางยังไม่ทันจะรู้ตัวเลย ภาพฉากเหล่านั้นก็หายวับไปเสียแล้ว
ดังนั้นนางจึงหลงเหลืออยู่เพียงภาพจำอันเลือนรางเท่านั้น
รูปร่างของค่ายกลอันนั้นหน้าตาเป็นอย่างใด นางจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
ดังนั้นสิ่งที่นางต้องทำในตอนนี้ก็คือ นึกความทรงจำเกี่ยวกับค่ายกลอันนั้นออกมาชัดเจนสมบูรณ์ให้ได้!
…
เรื่องนี้พูดเหมือนจะง่าย ทว่าพอลงมือทำขึ้นมาจริงๆ แล้วกลับยากลำบากอย่างมาก
ความทรงจำของนางขาดหายไปเยอะมาก ดังนั้นแม้กระทั่งตัวนางเองก็ไม่รู้ว่าความทรงจำส่วนนั้นเกิดขึ้นในช่วงเวลาใด ยิ่งไปกว่านั้นคือนางไม่รู้ว่าเหตุการณ์ก่อนหน้าและเรื่องราวต่อหลังเกิดอันใดขึ้นบ้าง
นี่ทำให้การเรียกความทรงจำกลับคืนมายิ่งทวีความยากลำบากมากขึ้นไปอีก
มาตอนนี้ การที่นางอยากจะหยิบเอาเศษชิ้นส่วนความทรงจำที่พร่าเลือนเหล่านี้มาประกอบเข้ากันใหม่ก็ไม่ต่างอันใดกับการงมเข็มในมหาสมุทร
บริเวณโดยรอบเงียบสงัดนัก ลมเอื่อยๆ พัดมาปะทะเข้ากับปอยผมบริเวณหน้าผากของนาง
เงียบเสียจนนางสามารถได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองกำลังเต้นอยู่
ภาพฉากจำนวนนับไม่ถ้วนเคลื่อนผ่านวาบเข้ามาในความคิดนาง
ช่วงเวลานี้กลายเป็นช่วงที่น่าเหลือทนเป็นพิเศษ
ในที่สุด นางก็ฟื้นความทรงจำที่กระจัดกระจายพวกนั้นขึ้นมาใหม่ ก่อนจะเริ่มควานหารายละเอียดต่างๆ ของความทรงจำในหัวอย่างต่อเนื่อง
ท่ามกลางภาพฉากอันพร่าเลือน สิ่งที่ยังคงเหมือนเดิมคือมือเรียวอันขาวสว่างคู่หนึ่ง
มือทั้งสองข้างนั้นโบกไกวอย่างแผ่วเบาไปมาบนอากาศ ลำแสงนับไม่ถ้วนก็ลอยทะยานขึ้นมา จากนั้นก็ลำแสงเส้นร่างเหล่านั้นก็มารวมตัวกันเป็นค่ายกลอันหนึ่ง
ในสายตาของฉู่หลิวเยว่แล้ว ค่ายกลเล็กจิ๋วอันนั้นแท้จริงแล้วเป็นกลุ่มแสงอันเลือนรางกลุ่มหนึ่ง
นางไม่คิดที่จะถอดใจ จึงคอย “รับชม” อยู่ด้วยความใจเย็น
ภาพฉากแบบเดียวกันยังคงทำการแสดงอย่างต่อเนื่อง
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แสดงแล้วแสดงอีก
กระทั่งว่าทุกการขยับท่วงท่าของมือทั้งสองข้าง นางล้วนจดจ้องเขม็งโดยไม่คิดละสายตาเลยแม้แต่น้อย
จนในที่สุด ค่ายกลอันนั้นก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นเป็นรูปเป็นร่างคร่าวๆ ขึ้นมา
ในใจนางรู้สึกปลื้มปิติยิ่ง
เดิมทีนางไม่ได้คาดหวังเอาไว้สูงมากนัก คิดไม่ถึงเลยว่าท่วงท่านี้จะใช้ได้จริงๆ
อีกทั้งยังรวดเร็วกว่าที่นางคาดไว้เยอะมาก
ตำแหน่งของเส้นทุกเส้นบนค่ายกลก็ค่อยๆ ถูกรังสรรค์ออกมาให้เห็นได้ชัดเจนขึ้นอย่างช้าๆ
ขั้นตอนนี้แท้จริงแล้วน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก
มันเหมือนกับละอองน้ำที่เข้าปกคลุมผลึกแก้วหลากสีไว้ ไม่ว่าสิ่งใดก็มองเห็นได้ไม่ชัดเจนนัก
ทว่าตอนที่นางเช็ดเอาละอองน้ำออกทีละนิด ทีละนิด ทุกอย่างก็เริ่มแจ่มชัดขึ้น
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนพรักพร้อมเป็นธรรมชาติไปเสียหมด ประหนึ่งว่า…เดิมทีตัวนางรู้อยู่แล้วว่าค่ายกลอันนั้นมีหน้าตาอย่างใด
ความคิดที่เพิ่งปรากฏขึ้นในสมองอันนี้ทำเอาใจของฉู่หลิวเยว่กระตุกวูบในทันใด!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...