ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1210
สรุปบท บทที่ 1210 เดิมทีก็เป็นของนางอยู่แล้ว: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปเนื้อหา บทที่ 1210 เดิมทีก็เป็นของนางอยู่แล้ว – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 1210 เดิมทีก็เป็นของนางอยู่แล้ว ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ทั้งสองคนเผชิญหน้ากัน ความเงียบเข้าปกคลุม
จากนั้นหรงซิวก็หัวเราะขึ้น พร้อมพูดออกมาด้วยท่าทีสบายๆ
“ในอาณาจักรเทียนลิ่ง บัวระบำเป็นวัตถุดิบวิเศษที่หายากยิ่ง แต่ภายในอาณาจักรเสิ่นซวี่ หากต้องการของสิ่งนี้ กลับเป็นเรื่องง่ายดายมาก ในสำนักส่วนใหญ่ที่มีสืบทอดมาถึงพันปี พวกเขาจะส่งคนมาดูแลมันโดยเฉพาะ และสำนักหลิงเซียวที่มีอายุยาวนานถึงหมื่นปี การที่มีของเช่นนี้ ไม่นับว่าเป็นเรื่องอันใดเลยจริงๆ”
เขาพูดยาวอย่างต่อเนื่อง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสุขุม เยือกเย็น ทำให้ทุกคนเชื่อไปได้อย่างไม่รู้ตัว
“ภายในหุบเขาวาโยโอสถ ระยะห่างของการปลูกสมุนไพรนั้นน้อยมาก นั่นเป็นเพราะว่าหุบเขาวาโยโอสถกินพื้นที่กว้างใหญ่ มีสมุนไพรมากมายนับไม่ถ้วน ผู้อาวุโสที่มีหน้าที่รับผิดชอบก็ต้องดูแลทั้งหมด ดังนั้นเขาจึงไม่ใส่ใจกับสมุนไพรเพียงแค่ชนิดเดียว”
“เพราะท้ายที่สุดแล้ว…ภายในหุบเขาวาโยโอสถ ก็ยังมีสมุนไพรที่ล้ำค่ามากกว่านี้”
ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วขึ้น
ถ้าจะพูดเช่นนั้นมันก็สมเหตุสมผลอย่างมาก…
“…แม้ว่าบัวระบำจะดี แต่สภาพแวดล้อมในการปลูกย่อมต้องพิถีพิถัน อีกทั้งยังใช้เวลานานในการดูแล ความจริงแล้วมันจำเป็นจะต้องทุ่มเทแรงกาย และความอดทนเป็นจำนวนมาก”
นางบ่นพึมพำเสียงเบา จากนั้นก็ยักไหล่
“สามารถปลูกบัวระบำได้มากมายขนาดนี้ คนผู้นั้นน่าจะมีความชอบจริงๆ สินะ…”
หรงซิวหยุดชะงักไปชั่วคราว แล้วถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“เจ้าไม่ชอบหรือ?”
“ชอบสิ”
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้า
หากนางไม่ชอบ นางไม่มีทางสนใจเรื่องเหล่านี้ได้มากขนาดนี้
“ถ้ามีโอกาสได้เข้าไปก็คงจะดี แต่ว่า…เหมือนมันจะเป็นไปไม่ได้”
ฉู่หลิวเยว่พูดขึ้นมาอย่างเสียดาย
ก่อนอื่น สวนสมุนไพรแห่งนั้นเป็นพื้นที่ส่วนบุคคลของคนอื่น
ประการต่อมา ตอนนี้คนผู้นั้นไม่ได้อยู่ในสำนักแล้ว
และที่สำคัญมากที่สุด เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ตรงหน้า เหมือนว่าจะไม่สามารถพูดถึงการมีอยู่ของคนผู้นั้นในสำนักได้อีกแล้ว หากนางอยากจะไปสวนสมุนไพรที่คนผู้นั้นทิ้งเอาไว้ เหมือนจะเป็นเรื่องยากขึ้นมาก
“ช่างเถอะ ข้าเข้าไปข้างในแล้วนะ!”
ฉู่หลิวเยว่หยุดความคิดของตัวเองไว้ พร้อมโบกมือให้กับหรงซิว จากนั้นนางก็หมุนตัวกลับ แล้วเดินมุ่งหน้าเข้าไปในเขาเฝิงหมิน!
นางหยิบตราหยกดำของตนเองขึ้นมา ก่อนจะโยนมันออกไป
พรึ่บ!
เมื่อตราหยกดำสัมผัสกับค่ายกล ก็ทำให้เกิดระลอกคลื่นขึ้นมาบางๆ
ทางเข้าแห่งหนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ
ฉู่หลิวเยว่สาวเท้าก้าวเข้าไป!
รอจนกระทั่งร่างของนางหายกลืนเข้าไปในค่ายกลอย่างสมบูรณ์แล้ว หรงซิวที่ยืนค้างอยู่ตรงนั้นก็พูดกับตัวเองขึ้นมาว่า
“…มันจะต้องมีวันนั้นแน่นอน”
เดิมทีสมุนไพรเหล่านั้นก็ปลูกไว้เพื่อเจ้า
ในที่สุดเขาก็หมุนกายแล้วเดินจากไป
…
“เจ้าอีกแล้ว”
ฉู่หลิวเยว่เพิ่งมาหยุดยืนที่ด้านหน้าประตูเจดีย์เจ็ดชั้น ก็ได้ยินเสียงแก่ชราที่คุ้นเคยดังขึ้นมา
นี่เป็นความรู้สึก “กระดากอาย” ที่ฉู่หลิวเยว่ยากจะสัมผัส นางกระแอมไอลดความเก้อเขิน แล้วประสานหมัดทั้งสองข้าง พร้อมทำความเคารพ
“ศิษย์ฉู่เยว่ คารวะผู้อาวุโส ไม่เจอกันนานเลยนะขอรับ ผู้อาวุโสสบายดีหรือไม่?”
“เจ้าเพิ่งจากไปได้สิบวัน นับว่าไม่ได้เจอกันนานแล้วหรือ?”
ฝ่ายตรงข้ามพูดอย่างตรงไปตรงมา แต่ยังแฝงด้วยความเฉยเมย
ฉู่หลิวเยว่ “…ผู้อาวุโสได้โปรดชี้แนะด้วย”
“เข้ามาเถอะ!”
ฉู่หลิวเยว่กล่าวขอบคุณอีกครั้ง จากนั้นก็ก้าวไปด้านหน้า พร้อมผลักประตูเข้าไป
…
ภายในห้องโถงเหมือนกับตอนที่นางเพิ่งจากไปไม่มีผิด
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...