ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1256
ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปเล็กน้อย
จะให้…เข้าไปทั้งอย่างนี้เลยหรือ?
ผู้อาวุโสอวี๋อวี้หันมามองเขาด้วยสายตาแปลกใจ
“เป็นอันใดไป…มีปัญหาอันใดหรือ?”
ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้า ดูแล้วผู้อาวุโสอวี๋อวี้ผู้นี้น่าจะเป็นคนที่เฉียบขาดและรวดเร็ว
แต่ว่าเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ดี ลดเรื่องยุ่งยากไปได้เยอะ
นางยกเท้าเดินออกมาได้ครึ่งก้าว ทันใดนั้นก็ชะงักไป ก่อนจะหันกลับไปมองผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยน แล้วถามออกมาด้วยความลังเล
“ผู้อาวุโส ไม่ทราบว่าศิษย์พี่หรงซิวเขา…”
“พวกเขาก็มีบทลงโทษของพวกเขา เรื่องเหล่านี้เจ้าไม่ต้องสนใจหรอก”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนโบกมือ
“ภายในเดือนนี้ เจ้าก็ทบทวนตัวเองอยู่ที่นี่”
เมื่อเห็นว่านางไม่สามารถถามอันใดออกมาได้ ฉู่หลิวเยว่จึงได้แต่พยักหน้า
“ศิษย์ทราบแล้ว”
เมื่อพูดจบนางก็เดินหน้าต่อ สาวเท้าก้าวผ่านม่านพลังไปด้านใน!
รอจนกระทั่งเงาร่างของนางหายไปจากครรลองสายตา ผู้อาวุโสอวี๋อวี้ก็เลิกคิ้วขึ้น แล้วหันไปมองทางผู้อาวุโสวั่นเจิง
“หนึ่งเดือน…วั่นเจิง เจ้าทำใจได้จริงๆ หรือ?”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงแค่นหัวเราะเสียงเย็น ก่อนจะหันกลับไปมอง
ถ้าไม่ใช่เพราะปั๋วเหยี่ยนต้องการจะทำเช่นนี้ เขาจะตอบตกลงหรือ?
เขาเพิ่งรับศิษย์เข้ามาเพียงสองเดือนเท่านั้น แต่สิบสี่วันถูกขังอยู่ในเขาเฝิงหมินไปแล้ว!
เวลาที่ติดตามฝึกฝนกับเขานั้น เต็มที่ก็มีเพียงสิบกว่าวันเท่านั้น!
เขาจะไม่ปวดใจได้หรือ?
แต่ว่าจะทำอย่างใดได้ล่ะ ใครใช้ให้เจ้าเด็กนี่ก่อเรื่องตลอดแบบนี้!
ต่อให้เขาจะให้ท้ายมากแค่ไหน ก็ต้องมีบางครั้งที่ช่วยไม่ได้จริงๆ
ทันใดนั้นผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนก็พูดขึ้นมาว่า
“เวลาหนึ่งเดือนอาจจะไม่สามารถขัดเกลานิสัยของเขาได้”
นับว่าเขามองออก สำหรับฉู่เยว่แล้วไม่จำเป็นต้องใช้วิธีการอันใดจัดการ
ไม่เช่นนั้นจะควบคุมเขาไม่ได้
“เจ้าประเมินเขาไว้สูงขนาดนั้นเลยหรือ?”
ผู้อาวุโสอวี๋อวี้รู้สึกประหลาดใจ
“เหอะ”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนหัวเราะออกมาหนึ่งเสียง
“รอเจ้าอยู่กับเขาสักพักหนึ่ง เดี๋ยวเจ้าก็จะรู้เอง”
หัวใจของผู้อาวุโสอวี๋อวี้เต้นระรัว เกิดความรู้สึกไม่สบายใจอย่างไม่ทราบสาเหตุ
“เอาล่ะ ในเมื่อส่งคนเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ขอตัวก่อน เวลาหนึ่งเดือนที่เหลือต้องขอยกเด็กคนนี้ให้กับพวกเจ้าแล้ว”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนพูดจบ ก็จากไปพร้อมกับผู้อาวุโสวั่นเจิง
ไม่ว่าอย่างใดก็ตาม ในที่สุดผู้อาวุโสอวี๋อวี้ก็สลัดความรู้สึกเหมือนจะมีเรื่องยุ่งยากออก
ผู้อาวุโสวั่นเจิงเหลือบสายตามองม่านพลังนั้นด้วยความไม่เต็มใจ
แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นอันใด แต่เขาก็ยังภาวนาให้กับศิษย์รักในใจเงียบๆ
หนึ่งเดือนนี้ ห้าม…ก่อเรื่องขึ้นเด็ดขาดเลยนะ!
หลังจากปั๋วเหยี่ยนกับวั่นเจิงจากไปแล้ว ผู้อาวุโสอวี๋อวี้ก็กลับเข้าไปในค่ายกลด้วยความรวดเร็ว
…
สวนอสูร
หลังจากที่เข้ามาที่นี่ไม่นาน ฉู่หลิวเยว่ก็เข้าใจแล้วว่าที่มาของชื่อนี้มาจากอันใด
ทั่วทั้งสี่ทิศแปดทาง เต็มไปด้วยลมปราณของสัตว์อสูรที่เข้มข้น!
ในอากาศมีกลิ่นคาวเลือดจางๆ
เห็นได้ชัดว่าเป็นกลิ่นเนื้อที่เพิ่งถูกฉีก และเลือดที่ไหลนองถึงทำให้มีกลิ่นที่พิเศษเช่นนี้
ฉู่หลิวเยว่เดินอยู่บนทางแคบๆ บนภูเขา
สองข้างทางมีต้นไม้ใบหญ้าเขียวชอุ่ม
แสงระเรื่อที่ส่องลงมา ทอดเป็นเงาร่างกระดำกระด่างบนพื้น
เงียบสงบไร้ลม
นางสาวเท้าไปด้านหน้าทีละก้าว
ในบางครั้งก็สามารถเห็นร่องรอยบนพื้นที่สัตว์อสูรทิ้งเอาไว้
ยิ่งนางเข้าใกล้มากเท่าไร กล้ามเนื้อของนางก็ยิ่งตึงเกร็งมากขึ้นเท่านั้น จิตวิญญาณก็เข้มข้นอย่างยิ่ง
ทุกเสียงรอบข้างที่ดังขึ้นแม้เล็กน้อย ทุกการเปลี่ยนแปลงที่เล็กน้อย นางให้ความใส่ใจกับทุกสิ่ง
ระหว่างนั้น นางเคยหันกลับไปมองแล้วครั้งหนึ่ง
ผู้อาวุโสอวี๋อวี้ไม่ได้ตามมาด้วย
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตั้งใจให้นางทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
โฮก!
ทันใดนั้นเองเสียงพยัคฆ์ก็คำรามดังขึ้น มันดังมาจากด้านข้างของภูเขา!
ดวงตาสีส้มเหลืองเย็นชา แฝงไปด้วยแรงกดดันที่ทำให้คนตกใจ!
อุ้งเท้าขนาดใหญ่เหยียบบนพื้นดิน และสามารถมองเห็นกรงเล็บที่แหลมคมได้อย่างชัดเจน เรื่องนี้ทำให้คนอดรู้สึกสงสัยไม่ได้ แค่ลูกเตะ ก็สามารถทำให้คนทั้งคนกลายเป็นก้อนเนื้อได้เลย!
ฉู่หลิวเยว่สูดลมหายใจเข้า
“…ระดับเก้า…อสูรสันหลังเหล็ก?”
สัตว์อสูรชนิดนี้ นางเคยได้ยินจากในตำนานเท่านั้น
ได้ยินมาว่าสัตว์ชนิดนี้เกิดมาก็เป็นสัตว์อสูรระดับเก้าแล้ว อีกทั้งมีพละกำลังที่ไม่สิ้นสุด
เมื่อมันมีอายุมากขึ้น ร่างกายของพวกมันก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว
หลังจากผ่านช่วงวัยโตเต็มวัยแล้ว กลายเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์!
ได้ยินมาว่า อสูรศักดิ์สิทธิ์สันหลังเหล็กแข็งแกร่งอย่างมาก สามารถเปรียบเทียบกับเทือกเขาที่ทอดยาวได้เลย!
ไม่ว่าจะไปที่ใด แรงกดดันก็เข้มข้น!
บนหลังของพวกมันมีของบางอย่างที่เหมือนกับเข็มเหล็ก ซึ่งเป็นหนึ่งในวิธีฆ่าขั้นพื้นฐานของพวกมัน
มันแข็งอย่างมาก อีกทั้งแหลมคมอย่างยิ่ง ที่สำคัญที่สุดเลยก็คือมันมีพิษ!
หากได้รับบาดเจ็บ ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม จอมยุทธ์ระดับเก้าหรือเทียบเท่า ก็ต้องสิ้นใจในทันที!
ดังนั้นเราจึงเห็นได้ว่าอสูรสันหลังเหล็กชนิดนี้แข็งแกร่งเพียงใด!
แต่ทว่ามันอยู่ตรงหน้านี้หนึ่งตัว…
แม้ว่าร่างกายมันจะใหญ่โต แต่มันก็ยังไม่ได้เข้าสู่ระดับอสูรศักดิ์สิทธิ์ น่าจะนับเป็นตัวลูกอยู่
แน่นอนว่าต่อให้เป็นตัวลูก ร่างกายของมันก็ใหญ่โตจนน่ากลัวแล้ว
ฉู่หลิวเยว่ยืนอยู่ตรงหน้ามัน ตัวนางก็เล็กลงเท่ากับมด
ตัวของนางยังสูงไม่เท่าขาของมันเลย
เมื่อเป็นสถานการณ์เช่นนี้ อีกฝ่ายจึงอยากจะเหยียบนางให้ตาย และเหมือนว่าเป็นเรื่องที่ทำได้ในไม่กี่นาทีด้วย
ทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากัน
อสูรสันหลังเหล็กเหลือบสายตามองไปยังเข็มเหล็กที่เจาะอยู่บนพื้น เหมือนกับไม่พอใจที่มันลงมือไม่สำเร็จ
ทันใดนั้นเองมันก็หันกลับมามองฉู่หลิวเยว่
เย็นชา!
น่าครั่นคร้าม!
มันใช้ความแข็งแกร่งมาดูหมิ่นและเมินเฉยฉู่หลิวเยว่
จิตสังหารที่เข้มข้นปรากฏขึ้นในแววตาของมัน!
ปึง!
มันยกขาขึ้น แล้วสาวเท้าขึ้นมาด้านหน้า!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...