ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1302
สรุปบท บทที่ 1302 เมาแล้ว: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 1302 เมาแล้ว – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 1302 เมาแล้ว ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“เช่นนั้นศิษย์ขอตัวลาขอรับ”
ฉู่หลิวเยว่โค้งคำนับด้วยความเคารพ และกล่าวคำอำลา
และเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีก
ครั้นแผ่นหลังของเด็กหนุ่มหายไปจากครรลองสายตา เหล่าผู้อาวุโสทั้งสามก็หันมามองหน้ากันอย่างอิหลักอิเหลื่อ
“ปั๋วเหยี่ยน ข้าว่าเจ้าทำเช่นนี้ดูไม่เหมาะสมเท่าใดกระมัง”
ซั่งอวี้เซินแตะปลายคางของตนราวเพ่งพินิจ
“หากกลับไปแล้วเด็กนั่นเกิดหวาดระแวงคิดไม่ตกจักทำอย่างใดหา?”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนส่งเสียงจิ๊จ๊ะไม่พอใจ
“เขาไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นเสียหน่อย”
“แต่เจ้าก็ไม่ควรตัดสินเขาหากยังไม่รู้ชัด”
ซั่งอวี้เซินหน้าบึ้งตึงมากขึ้นกว่าเดิม
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนแอบสะดุ้ง แล้วส่ายหัวพัลวัน
“เรื่องนี้ข้าผิดเอง”
“อันที่จริงจะโทษปั๋วเหยี่ยนคนเดียวเสียหมดก็มิได้ อวี้เซิน เจ้าอาจจะไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ตาน้ำพุนั่นไร้การเคลื่อนไหวมาพักหนึ่งแล้ว ปั๋วเหยี่ยนกับข้าสังเกตท่าทีของมันอยู่นาน ถึงได้ตัดสินใจเรียกพบฉู่เยว่เช่นนั้น แต่ใครจะรู้ว่าพอเขามาถึง มันกลับ…”
ผู้อาวุโสโอวหยางหน้านิ่วคิ้วขมวด ราวหาคำตอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้
“ไม่แน่ว่า มันอาจจะเป็นผลกะทบจากตอนที่ฉู่เยว่หลอมวิญญาณให้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ก็ได้? ทว่ายามนี้ทุกอย่างกลับคืนสู่สภาวะปกติแล้ว เช่นนั้นพวกเจ้าก็เลิกกังวลได้แล้ว”
แม้ซั่งอวี้เซินจะไม่ได้กลับมาที่นี่พักหนึ่ง แต่เขาก็เชื่อว่าโอวหยางพูดความจริง
และพอมาคิดๆ ดูแล้ว ก็เป็นพวกเขาเองที่คิดมากไปจนถึงขั้นวิตกจริต
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนลูบเคราของตนไปมา และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเบาๆ
“ถ้าก่อนหน้านี้เด็กนั่นมิได้ก่อนเรื่อง ข้าคงไม่…”
ซั่งอวี้เซินสะอึกเบาๆ แต่ก็เข้าใจเหตุผลของเขา
“อย่างใดเสีย ปัญหาทุกอย่างก็คลี่คลายแล้ว พวกเจ้าเองก็ไม่ต้องเป็นกังวลอีก แต่ถ้ายังเป็นห่วง อีกสองสามวันก็ค่อยขึ้นดูใหม่แล้วกัน”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนพยักหน้ารับคำ
“เช่นนั้นก็รอจนกว่าเราจะไปบุพกาลชายแดนเหนือ!”
“เจ้าเองก็ไปด้วยหรือ?”
ซั่งอวี้เซินรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
“เจ้ามิได้อยู่เฝ้าสำนักหรอกหรือ?”
ในระหว่างที่เจ้าสำนักออกบำเพ็ญเพียร ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนได้รับหน้าที่ให้รักษาการแทนเขา และดูแลรับผิดชอบทุกเรื่องในสำนักวิชามาโดยตลอด
ถึงจะเกิดเรื่องอันใดขึ้น เขาก็จะส่งผู้อาวุโสคนอื่นๆ ออกไปแทน
ทว่าคราวนี้ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนกลับขอนำทุกคนออกไปด้วยตัวเอง ซึ่งน่าประหลาดใจโดยแท้
“เดิมพันนี้สูงนัก ทุกคนต่างพร้อมแก่งแย่งชิงดี ข้าไปด้วยจะปลอดภัยกว่า และอีกอย่าง…”
เรียวคิ้วของผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยน เริ่มขมวดขดเข้าหากันทีละน้อย
“การไปที่นั่นในครานี้ อาจทำให้เราได้เบาะแสของเจ้าสำนักก็ได้…”
…
ฉู่หลิวเยว่กลับไปยังจัตุรัสชิงหมิงอีกครั้ง
ทุกคนล้วนหันมามองนางด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้
ทว่าฉู่หลิวเยว่ยังคงสงวนท่าทางสงบนิ่ง และเมินเฉยต่อสายตาเหล่านั้น สองขาก้าวเท้ากลับไปหาพวกหลัวซือซือ และจากนั้นนางก็ตระหนักได้ถึงความผิดปกติของคนทั้งสาม
“เกิดอันใดขึ้น?”
ฉู่หลิวเยว่ถามอย่างแปลกใจ
จัวเซิงถอนหายใจพรืดใหญ่
“ข้าไม่ได้รับเลือก”
หลัวเยี่ยนหมิงเอ่ยต่อ
“ข้าเองก็ไม่”
ฉู่หลิวเยว่ตกใจอย่างมาก
“… แล้วซือซือล่ะ?”
หลัวซือซือเม้มริมฝีปากอย่างลังเล
“ข้าได้รับเลือก แต่ว่า…”
เมื่อต้องเจอกับผลลัพธ์เช่นนี้ นางกลับไม่มีความสุขเลยสักนิด
เดิมทีพวกเขาคุยกันไว้แล้วว่าเราสี่คนจะไปด้วยกัน แต่ตอนนี้มันกลับผิดคาดเสียอย่างนั้น
ฉู่หลิวเยว่พลันเข้าใจในทันที
ไม่แปลกเลยที่บรรยากาศรอบตัวพวกเขาสามคนจักหม่นหมองเช่นนี้
“เห้อ! อันที่จริงก็ไม่เป็นไรหรอก! ก่อนหน้านี้ข้าอาจหลงระเริงมากไปหน่อย สำนักแห่งนี้มีคนที่โดดเด่นเยอะแยะจะตาย ไม่ถูกเลือกย่อมมิเห็นแปลก!”
จัวเซิงเป็นคนแรกที่รีบเปลี่ยนบรรยากาศและให้กำลังใจพวกเขา
ก่อนจะหันมองฉู่เยว่แล้วทำทียกยิ้มมุมปาก
“ฉู่เยว่ เจ้าไปแล้วก็แสดงฝีมือให้เต็มที่! เอาให้สมกับเป็นน้องน้อยของพวกข้า! กลับมาแล้วข้าจะเกาะกระแสเจ้าเชิดหน้าชูตาเสียเลย!”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...