ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1325
ลมหนาวพัดพา กวาดหิมะขึ้นเป็นเกลียว
ฟ้าดินกลายเป็นสีขาวสว่างตา
บนพื้นหิมะที่ราบเรียบและห่างออกไป เหมือนมีอันใดบางอย่างโผล่ออกมาจากด้านล่างอย่างกะทันหัน
มันคือสัตว์อสูรที่มีขนาดเท่ากับกำปั้นมนุษย์ ลักษณะเหมือนจิ้งจอก แต่หูกับจมูกไม่ค่อยเหมือนกัน โดยเฉพาะปากที่ยื่นออกมา เผยให้เห็นเขี้ยวที่แหลมคมสองซี่ ทำให้เพิ่มความดุร้ายขึ้นมาหลายส่วน
เพราะว่าทั้งตัวมันเป็นสีขาว มีเพียงใบหน้าที่เป็นสีเทาอมน้ำตาล ดังนั้นจึงสามารถซ่อนตัวในกองหิมะได้ง่าย
“นั่นคือกวางหน้าเทา สัตว์อสูรระดับเก้า แม้ว่าตัวมันจะมีขนาดเล็ก แต่มันว่องไวและมีไหวพริบอย่างมาก อีกทั้งแม้ว่ามันจะกลืนกินโครงกระดูกของสัตว์อื่นเพื่อดำรงชีวิต แต่มันก็เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจของคนจำนวนมาก คิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากมาถึงบุพกาลชายแดนเหนือ มันคือสัตว์อสูรตัวแรกที่ได้เจอ”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนอธิบายขึ้น
แม้ว่าจิตวิญญาณของผู้อาวุโสเหวินซีจะยังคงตึงเครียดอยู่
เขาก็รู้ว่าสัตว์อสูรชนิดนั้นมีลักษณะเป็นอย่างใด และด้วยเหตุนี้เขาจึงรู้สึกตกใจอย่างมาก
“พื้นแผ่นดินที่ปกคลุมไปด้วยความหนาวเหน็บ และอยู่ในที่ที่ห่างไกลผู้คน เหตุใดมันถึง…มีชีวิตรอดอยู่ได้?”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนชะงักไปเล็กน้อย แล้วขมวดคิ้วขึ้นมา
ใช่ว่าคำพูดของเขาจะไม่มีเหตุผล
กวางหน้าเทา เป็นสัตว์อสูรที่ไม่ชอบสถานที่หนาวเย็น มันไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ที่นี่
อีกทั้งดูเหมือนว่ากวางหน้าเทาตัวนี้…ยังอยู่ในสภาพไม่เลวเลยทีเดียว
กวางหน้าเทามองมาทางนี้ ราวกับสามารถสัมผัสสายตาของพวกเขาได้ จากนั้นมันก็กระโจนเข้ากองหิมะด้วยความรวดเร็ว
เกล็ดหิมะปลิวกระจายไปทั่วทุกที่ หลังจากนั้นไม่นานมันก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
เมื่อมองจากภายนอกแล้ว นอกจากหิมะที่ถูกขุดเป็นหลุม ส่วนอื่นก็ไม่ได้แตกต่างไปจากเดิมมากนัก
ผู้อาวุโสทั้งสองมองหน้ากัน จนสามารถเห็นแววตาไม่วางใจของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน
กวางหน้าเทาตัวนี้ดูเฉลียวฉลาดคล่องแคล่ว เหมือนว่าไม่ได้รับความทุกข์ทรมานเลยแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าช่วงเวลาที่มันอยู่ตรงนี้ เป็นช่วงเวลาที่ดีอย่างมาก
ถ้าเช่นนั้น…
ก็หมายความว่าที่แห่งนี้มีอาหารมากพอที่จะทำให้มัน ‘เพลิดเพลิน’ ใช่หรือไม่?
บนพื้นคือหิมะกองหนา เมื่อเหยียบลงไป ก็จมถึงบริเวณต้นขาเลยทีเดียว
ไม่มีใครรู้ว่าภายใต้กองหิมะหนานี้มีอันใดถูกฝังอยู่กันแน่
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา
“ปั๋วเหยี่ยน คนของพวกเราต่างออกกันมาหมดแล้ว ต่อไปพวกเราจะไปที่ไหน?”
ผู้อาวุโสอีกท่านหนึ่งเดินเข้ามา พร้อมกับสอบถาม
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนหันกลับไปมอง ศิษย์และผู้อาวุโสที่เหลือต่างออกกันมาหมดแล้วจริงๆ
เขาครุ่นคิดอยู่สักพักแล้วพูดว่า
“ตอนนี้ทุกคนมาถึงบุพกาลชายแดนเหนือแล้ว แต่ที่นี่มีพื้นที่ขนาดใหญ่เกินไป ไม่มีใครรู้ว่าหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์จะปรากฏขึ้นที่ใด ดังนั้นช่วงเวลาต่อไปนี้ ให้ทุกคนแยกย้ายกันค้นหา ผู้อาวุโสสองคนดูแลศิษย์หกสิบคน แต่ที่สำคัญเลยก็คือ ทุกคนห้ามขาดการติดต่อโดยเด็ดขาด หากมีปัญหาใดๆ ให้รีบอพยพมาก่อนในทันที ชีวิตต้องสำคัญที่สุดเข้าใจหรือไม่?”
“ขอรับ!”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนโบกมือ
“ออกเดินทางได้!”
…
ในตอนนั้นเองร่องเขาหงที่ด้านนอกบุพกาลชายแดนเหนือ ซึ่งในที่แห่งนั้นจะมีผู้แข็งแกร่งจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนทยอยมากันอย่างไม่ขาดสาย
ผู้ที่มาเยือนนั้นล้วนเป็นคนของตระกูลอันดับหนึ่งของอาณาจักรเสิ่นซวี่ ในใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน ต้องการจะแย่งชิงหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังจะปรากฏตัวขึ้น!
บุพกาลชายแดนเหนือเงียบสงบมาหลายพันปี ค่อยๆ มีชีวิตชีวาขึ้น
การต่อสู้กำลังจะเริ่มต้นขึ้น!
…
ด้านนอกเมืองฝางโจว
ในที่สุดการต่อสู้ที่ดุเดือดก็หยุดลง!
ชายฉกรรจ์รูปร่างกำยำคนหนึ่งล้มลงที่พื้น เสื้อผ้าบริเวณหน้าอกของเขาเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงฉาน
กระบี่แทงทะลุหน้าอกของเขา แล้วตรึงร่างกายเขาไว้กับพื้น!
เขาหอบหายใจหนัก พยายามที่จะลุกขึ้นยืน แต่มันกลับเป็นเรื่องที่ยากอย่างมาก ใบหน้าของเขานั้นซีดขาวอย่างรวดเร็ว ลมหายใจติดขัด
“เจ้า…เจ้า…”
เขาอ้าปากขึ้น แต่กลับพูดอันใดไม่ออก แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น พร้อมจ้องไปที่เงาร่างตรงหน้าที่อยู่ไม่ไกล
หลังจากนั้นไม่นาน พื้นก็เต็มไปด้วยเลือด ท่าทางดูน่าสังเวชอย่างมาก
เขาไม่รู้สึกสงสัยเลยแม้แต่น้อย ฉู่หลิวเยว่สามารถฆ่าเขาได้ทุกเมื่อ!
“ในเมื่อเจ้าให้ความสำคัญกับของชิ้นนั้นขนาดนี้ แล้วเหตุใด…พวกเราไม่มาคุยกันล่ะ เจ้ารู้เรื่องของชิ้นนั้นมากน้อยเพียงใด?”
ผู้ชายคนนั้นหลับตาลงในทันที เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับฉู่หลิวเยว่อีกต่อไปแล้ว
หลังจากนั้นสัญลักษณ์แปลกประหลาดก็ปรากฏขึ้นที่กลางหน้าผากของเขา
ฉู่หลิวเยว่รู้สึกตกใจอย่างมาก แล้วรีบถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว!
ตู้ม!
ร่างนั้นระเบิดขึ้น!
และมีอันใดบางอย่างฉวยโอกาสรีบหนีออกไป!
ยังคิดจะเล่นลูกไม้แบบครั้งที่แล้ว!
สีหน้าของนางเย็นชาขึ้นมา นางโบกมือขึ้น เปลวเพลิงอันโปร่งใสก็ปรากฏ!
เปลวเพลิงนั้นก่อตัวเป็นม่านพลังอย่างรวดเร็ว!
แกร๊ก!
ม่านพลังแตกกระจาย!
ในขณะเดียวกันนั้นเอง ลมปราณของสายนั้นก็อ่อนแอลงไปไม่น้อย
กัดฟันกรอด!
ครั้งที่แล้วนางให้เขาหนีไปได้ แต่ครั้งนี้ไม่มีทาง!
ความคิดของนางปรากฏขึ้นในใจ จากนั้นเตาหลอมสีโปร่งแสงก็ปรากฏขึ้นกลางฝ่ามือของนาง
นางผลักฝ่ามือออกไปเบาๆ หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ลอยออกไปด้วยความเร็ว!
วิญญาณที่กำลังจะหนีด้วยความเร็ว กลับถูกดึงดูดด้วยพลังมหาศาล ความเร็วของวิญญาณนั้นลดลงอย่างมาก จนสามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าได้
แต่ฉู่หลิวเยว่กำลังคิดว่า ตอนที่หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์กำลังจะปราบปรามมัน คาดไม่ถึงว่าจิตวิญญาณนั้นจะมีไฟลุกท่วมขึ้น!
นางรู้สึกตกใจอย่างมาก!
ในตอนนั้นจิตวิญญาณตนนั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...