ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1335

เวลาหนึ่งชั่วยามผ่านไปอย่างรีบร้อน

ทางด้านผู้อาวุโสฮวาเฟิงยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ทั้งสิ้น

นอกจากคิ้วของเขาที่ขมวดแน่นขึ้น และความกังวลที่เพิ่มขึ้นในแววตา

ค่ายกลที่ระดับปรมาจารย์ทิ้งเอาไว้ บนค่ายกลนี้เต็มไปด้วยความเป็นไปไม่ได้

ตอนนี้เขาเพียงยังหวังว่า ตัวเองจะสามารถหาจุดบกพร่องของค่ายกลนี้ให้เจอ พวกเขาทั้งหลายคนร่วมมือกัน ก็ยังพอจะมีความหวังริบหรี่

แม้ว่าผู้อาวุโสคนอื่นจะรออย่างใจจดใจจ่อ แต่ก็ไม่กล้าเร่งเร้า ทำได้เพียงรออยู่อย่างเงียบๆ

ฉู่หลิวเยว่จ้องมองอยู่สักพัก แต่ไม่ว่าอย่างใดก็นึกไม่ออก นอกจากนี้นางจ้องมันเป็นเวลานานจนรู้สึกปวดหัวแล้ว ดังนั้นจึงเบนสายตาออกมา

ค่ายกลนี้มีขนาดใหญ่มาก ลวดลายที่อยู่บนนั้นสลับซับซ้อนอย่างยิ่ง

นางแค่สุ่มเลือกชิ้นส่วนหนึ่ง จากนั้นก็จ้องมองอยู่สักพัก หลังจากมองจนไม่สบายใจแล้ว นางก็ย้ายไปมองที่อื่น

ผู้อาวุโสคนอื่นไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้มากนัก

เรื่องที่ฉู่หลิวเยว่มีพรสวรรค์ด้านค่ายกลพวกเขารู้มาตั้งนานแล้ว ดังนั้นเมื่อเห็นว่านางตั้งใจศึกษา จึงไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจมากนัก

ฉู่หลิวเยว่มองไปพลาง และทบทวนความทรงจำที่อยู่ในสมองไปพลาง

แต่เพราะว่าค่ายกลแห่งนี้เป็นค่ายกลระดับสูงมาก ดังนั้นนางจึงไม่ประสบความสำเร็จ

ไม่ว่านางจะใช้ดวงตามองอย่างชัดเจนมากเท่าใด ภายในสมองก็มีแต่ความพร่าเลือนเท่านั้น

นางสามารถคาดเดาเอาไว้ได้ตั้งนานแล้ว ดังนั้นจึงไม่ยอมแพ้ และค่อยๆ มองต่อไป

…

เวลาผ่านไปอีกหนึ่งชั่วยาม

ผู้อาวุโสหลายคนก็นั่งไม่ติดพื้น

สถานการณ์ทางด้านผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนเป็นตายร้ายดีไม่ทราบชัดเจน อีกทั้งพวกเขาก็ถูกขังไว้ที่นี่ ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะสามารถออกไปได้

ต่อให้ออกไปได้แล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะไปหาศิษย์คนอื่นๆ ในสำนักได้อย่างใด

เมื่อถึงเวลานั้น แม้แต่คนโง่ก็ยังคิดออกว่ามันจะต้องเป็นเรื่องที่เลวร้ายอย่างแน่นอน

แต่ทางด้านผู้อาวุโสฮวาเฟิงก็ยังไม่มีความคืบหน้าเลยแม้แต่น้อย

“หื้อ?”

ทันใดนั้นก็มีเสียงอุทานดังมาจากฉู่หลิวเยว่ที่นั่งอยู่ด้านข้าง

ผู้อาวุโสทั้งหลายรีบหันกลับไปมอง และพบว่านางกำลังจ้องมองค่ายกลอยู่ แต่สีหน้ามีบางอย่างผิดปกติไป

“ฉู่เยว่ เกิดอันใดขึ้นหรือ?”

ผู้อาวุโสคนหนึ่งถามขึ้น

ฉู่หลิวเยว่จึงดึงสติกลับคืนมา ก่อนจะยิ้มให้กับผู้อาวุโสท่านนั้น

“ไม่มีอันใดขอรับ เพียงแค่รู้สึกว่าค่ายกลแห่งนี้…ลึกลับอย่างมาก”

“เป็นฝีมือยอดปรมาจารย์ แน่นอนว่าจะต้องไม่ธรรมดา”

ผู้อาวุโสทั้งหลายไม่ได้สงสัยในตัวนาง แล้วส่ายหน้าออกมาอย่างจนปัญญาเล็กน้อย

“ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่มีเป้าหมายเป็นพวกเราเช่นนี้”

เมื่อกวาดสายตามองไปทั่วอาณาจักรเสิ่นซวี่ ตระกูลอันดับหนึ่งใช่ว่าจะไม่มียอดปรมาจารย์ระดับนั้น แต่อาศัยเพียงค่ายกลค่ายกลเดียว ก็ไม่มีทางจะระบุตัวตนของอีกฝ่ายได้

ยิ่งไปกว่านั้น สำนักบางส่วนก็ตั้งใจจะเก็บซ่อนยอดฝีมือเหล่านี้เอาไว้ นั่นจึงทำให้คาดเดาได้ยากยิ่งขึ้น

ฉู่หลิวเยว่ถอนสายตาออกมา และถอนหายใจอย่างไร้เสียง ก่อนจะมองไปยังค่ายกลตรงหน้า แววตายังคงมีร่องรอยของความประหลาดใจไม่จางหาย

เพราะว่าเมื่อครู่นี้ นางก็นึกออกแล้วว่าความคุ้นเคยที่ว่านั้น มันมาจากที่ใดกันแน่

…ก่อนหน้านี้ตู๋กูโม่เป่าทิ้งค่ายกลสองรูปแบบเอาไว้ให้นางทะลวง เมื่อเทียบกับค่ายกลที่อยู่ตรงหน้านี้ มีความเหมือนกันในบางจุดจนทำให้ตกใจ!

ความรู้สึกแบบนี้ยากจะบรรยายออกมา หากไม่ใช่ปรมาจารย์ด้านค่ายกลก็ไม่สามารถมองออก

เพราะว่าความคล้ายคลึงกันที่ว่านั้น มันเล็กอย่างมาก โดยพื้นฐานแล้วจะเป็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ

แม้กระทั่งนางหลังจากจ้องมองอยู่สองชั่วยาม ถึงค่อยพบข้อสังเกตนี้!

แต่ว่า…นี่มันไม่ไร้สาระเกินไปหน่อยหรือ?

เมื่อพิจารณาจากพลังของค่ายกลที่ลึกลับนี้ ตู๋กูโม่เป่าไม่ได้เป็นคนสร้างขึ้นอย่างแน่นอน ไม่ว่าอย่างใดก็ตามค่ายกลนั้นก็มีส่วนที่คล้ายคลึงกันอยู่ และแม้จะมีความต่างกันแต่ก็งดงามเช่นกัน

หากจะบอกว่าเป็นเรื่องบังเอิญ…

ฉู่หลิวเยว่ก็ไม่เชื่อ

นางยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ภาพเหตุการณ์จำนวนไม่น้อยปรากฏขึ้นในสมอง

รวมถึงตอนที่ตู๋กูโม่เป่ากำลังจะจากไป แล้วขังนางเอาไว้ในเขาจิ่วเหิงด้วย…

ตอนนั้นนางรู้สึกแปลกประหลาดเล็กน้อย แต่ตอนนี้เมื่อได้เห็นกับค่ายกลที่มีลักษณะคล้ายคลึงกัน ซึ่งนี่ก็เป็นการยืนยันการคาดเดาของนางได้

…ในตอนนั้นตู๋กูโม่เป่าไม่อยากให้นางเดินทางมายังบุพกาลชายแดนเหนือ!

ส่วนค่ายกลแห่งนี้เป็นฝีมือของใคร นางยังคงงงงวยอยู่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน