ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1338

หลังจากที่ฉู่หลิวเยว่ยืนอยู่ที่เดิมสักพักหนึ่ง จากนั้นนางก็สาวเท้าไปด้านหน้าเพื่อเดินต่อไป

ตราหยกสีเขียวแผ่นนั้นไม่มีประโยชน์อันใดอีกต่อไปแล้ว แต่ก็ถูกผู้อาวุโสฮวาเฟิงเก็บไป

นอกจากหนทางนี้แล้ว พวกเขาก็ไม่มีวิธีทางอื่นที่สามารถติดต่อกับคนอื่นในสำนักหลิงเซียวได้เลย แต่หลังจากปรึกษาหารือกันแล้ว ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจว่า จะมุ่งหน้าไปยังใจกลางของบุพกาลชายแดนเหนือ!

เป็นไปได้มากที่สุดที่หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์จะอยู่ที่นั่น แม้ว่าไปถึงที่นั่นแล้วจะไม่พบคนของสำนักหลิงเซียว ก็น่าจะพบกับคนจากสำนักและตระกูลอื่นๆ

บางทีพวกเขาอาจจะสืบข่าวคราวได้จากที่นั่น ว่ามันเกิดอันใดขึ้นกันแน่

จากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ ทำให้หลายคนรู้สึกตื่นตัวขึ้นมา และเกรงว่าจะมีประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

ตอนนี้เขาจึงถนอมพลังที่เหลือของตนเองเอาไว้ หากเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกสักสองสามครั้ง พวกเขาอาจจะทนไม่ไหวจริงๆ ก็ได้

โชคดีที่ทุกอย่างดูสงบนิ่งเป็นอย่างมาก

หลังจากที่เดินมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว ฉู่หลิวเยว่ก็หันไปมองดูท้องฟ้า

เมฆสีเทาครึ้มกองรวมตัวกันอยู่ ฟ้าดินมืดมน

แต่ยังไม่มีวี่แววว่าท้องฟ้าจะดำมืดมิดเลย

ตามข่าวลือบอกว่าบุพกาลชายแดนเหนือเป็นสถานที่ที่พิเศษ กอปรกับเกิดการเปลี่ยนแปลงมาหลายหมื่นปี สภาพอากาศนั้นจึงแตกต่างจากที่อื่นเป็นอย่างมาก

เวลากลางวันของที่นี่จะยาวกว่ากลางคืน เวลากลางคืนมีเพียงสองชั่วยามเท่านั้น

กลางวันหนาว กลางคืนกลับหนาวยิ่งกว่า

พื้นที่ที่ทรหดและลำบากขนาดนี้ คนธรรมดายากจะอาศัยอยู่ได้

พวกเขาทั้งหลายกำลังเดินหน้าไป ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันแว่วมา

แต่ระยะทางค่อนข้างห่างไกล ดังนั้นจึงได้ยินไม่ชัดเจนว่าพวกเขาพูดอันใดกัน

เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมอง เขาก็มองเห็นว่าท่ามกลางทุ่งหิมะขาวโพลนมีคนกลุ่มหนึ่งเดินฝ่าพายุหิมะอยู่ด้านหน้า ทิศทางที่พวกเขากำลังเดินทางนั้นเหมือนกับฉู่หลิวเยว่ แต่อาจจะเป็นเพราะเขาเดินทางค่อนข้างช้า ดังนั้นจึงถูกฉู่หลิวเยว่ไล่ตามทันแล้ว

“พวกเขาคือใครกัน?”

ผู้อาวุโสท่านหนึ่งมองไปอย่างสุดกำลัง

“ดูจากการแต่งตัวของพวกเขา ไม่น่าจะเป็นคนธรรมดา…น่าจะเป็นตระกูลอันดับหนึ่งสักตระกูลละมั้ง?”

ฉู่หลิวเยว่ก็มองตามสายตาของเขา

หลังจากคำนวณอย่างคร่าวๆ แล้ว พวกเขามีประมาณสิบคน มีทั้งผู้เฒ่าและหนุ่มสาว

ในตอนนั้นเองคนที่อยู่ด้านหน้าก็เหมือนสัมผัสอันใดได้บางอย่าง จึงหันกลับมามอง

“คนที่มาใหม่เป็นใครกัน?”

ชายชราหนึ่งในนั้นก็ถามขึ้นมาด้วยความระแวดระวัง

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงส่งลมปราณไปยังเถียนตัน

“ผู้อาวุโสฮวาเฟิงแห่งสำนักหลิงเซียว!”

น้ำเสียงนั้นมีพลังอย่างยิ่ง สามารถสะท้อนออกไปได้ไกล!

ภายในอาณาจักรเสิ่นซวี่ ชื่อเสียงของสำนักหลิงเซียวนั้นดีอย่างมาก

นอกจากคนกลุ่มน้อยที่มีความแค้นต่อกัน ตระกูลและสำนักส่วนใหญ่ล้วนต้องไว้หน้าเขาอยู่หลายส่วน

ดังนั้นนี่จึงเป็นเหตุให้ผู้อาวุโสฮวาเฟิงกล้าเอ่ยนามของตนเองออกไปอย่างอวดดี

และเป็นเช่นนั้นจริงๆ หลังจากที่ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเขา ท่าทางของอีกฝ่ายก็เปลี่ยนไปในทันที

“ผู้อาวุโสฮวาเฟิง?”

อีกฝ่ายตอบกลับมาหนึ่งเสียง น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงอยากจะถามเกี่ยวกับตัวตนของอีกฝ่าย แต่ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงคนหนุ่มสาววิ่งมาทางนี้

นางวิ่งมาพร้อมกับตะโกนกู่ร้องด้วยความยินดี

“ผู้อาวุโสฮวาเฟิงที่แท้ก็เป็นพวกท่านนั่นเอง!”

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงและคนอื่นๆ ยังคงมีความสงสัยอยู่ แต่เมื่อแม่นางคนนั้นขยับเข้ามาขยับเข้ามาใกล้ และหลังจากเห็นใบหน้าของนางอย่างชัดเจนแล้ว ทันใดนั้นก็มีใบหน้ายินดีปรากฏขึ้น

“ชือรุ่ยเออร์?”

ชือรุ่ยเออร์หอบหายใจหนักหน่วง ใบหน้าเล็กๆ แดงก่ำ

“เป็นศิษย์เองเจ้าค่ะ! คารวะท่านผู้อาวุโสทั้งหลาย!”

ขณะที่พูด ชือรุ่ยเออร์ก็ก้าวเข้ามาทำความเคารพผู้อาวุโสฮวาเฟิงและคนอื่นๆ

จากนั้นนางถึงสังเกตว่าด้านหลังยังมีฉู่หลิวเยว่อยู่ด้วยอีกหนึ่งคน นางจึงชะงักไปเล็กน้อย!

แต่หลังจากนั้นไม่นานนางก็ได้สติกลับคืนมา และถามขึ้นมาอย่างไม่มั่นใจว่า

“เจ้าคือ…ศิษย์น้องฉู่เยว่หรือ?”

ตอนที่ฉู่หลิวเยว่ได้ยินอีกฝ่ายเรียกชื่อของตนเอง นางก็สามารถจดจำคนผู้นี้ได้แล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน