ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1498

คนที่ตะโกนขึ้นมานั้นคือ ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยน

ร่างกายของเขาวูบไหว จากนั้นก็พุ่งตัวไปที่กลางอากาศด้วยความรวดเร็ว พร้อมมุ่งหน้าไปทางเขาหมื่นเมรัย ด้วยสีหน้าตื่นตกใจ

ผู้อาวุโสหลายคนก็ตอบสนองได้ในทันที แล้วรีบติดตามไป

ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขามีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรุนแรงเช่นนี้ เป็นเพราะว่าเขาหมื่นเมรัยทางด้านนั้นมีสถานการณ์ที่ผิดปกติไปจริงๆ!

เหนือน่านฟ้านั้นมีเมฆดำลอยขึ้นมา ในที่สุดก็ควบรวมตัวกันอยู่เหนือเขาหมื่นเมรัย บดบังแสงอาทิตย์

พายุพัดขึ้นอย่างรุนแรง สายฟ้าร้องคำราม

อีกทั้งเสียงนั้นดังสนั่น เป็นเสียงสายฟ้าที่ดังออกมาจากมวลหมู่เมฆ

กระแสเสียงดังลั่น ทำให้ทุกคนรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน!

ฉู่หลิวเยว่หันไปมองทางภาพเหตุการณ์นั้น และขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้

นี่มัน… เกิดเรื่องอันใดขึ้น?

ยอดเขาทุกยอดเขาที่อยู่ภายในสำนัก โดยพื้นฐานแล้วจะวางม่านพลังเอาไว้โดยเฉพาะ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เขาหมื่นเมรัยแห่งนั้น

หลังจากที่ฉู่หลิวเยว่ไปก่อเรื่องที่นั่นมาสองครั้ง ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนและคนอื่นๆ ก็เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับม่านพลังนั้นโดยเฉพาะ

เมื่อเปรียบเทียบกับยอดเขาแห่งอื่น ม่านพลังของเขาหมื่นเมรัยนับว่าแข็งแกร่งเป็นอันดับต้นๆ

ดังนั้นหากเกิดความเคลื่อนไหวภายในเขาหมื่นเมรัย ม่านพลังเหล่านั้นจะขัดขวางเอาไว้

คนที่อยู่ภายนอกมองเข้าไป จะไม่สามารถตรวจพบความผิดปกติใดๆ ได้เลย

ไม่เช่นนั้นในตอนแรกที่ฉู่หลิวเยว่ได้ย้ายจิตวิญญาณของกระบี่หลงหยวนไปสู่กระบี่ชื่อเซียว ในตอนที่อยู่ในเขาหมื่นเมรัย เรื่องนี้ก็คงจะดังกระฉ่อนทั่วสำนักตั้งนานแล้ว เพราะตอนนั้นก็มีเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

แต่ตอนนี้คาดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องที่ทำให้ทะลวงม่านพลังนั้นได้แล้ว!

พลังขนาดนี้ ลมปราณเช่นนี้ แข็งแกร่งกว่าที่นางเคยพบเห็นอย่างมาก!

ความคิดมากมายนับไม่ถ้วน ปรากฏขึ้นในสมองของฉู่หลิวเยว่ แต่กลับไม่สามารถคาดเดาความเป็นไปได้ที่แม่นยำ

สรุปแล้ว… นี่มันเรื่องอันใดกันแน่!

…

การเคลื่อนไหวที่น่าตกใจนี้ ดึงดูดความสนใจของคนทั้งสำนัก

เงาร่างจำนวนนับไม่ถ้วน พุ่งขึ้นมาจากยอดเขาทุกยอดเขา

สายตาของทุกคนต่างมองไปยังทิศทางของกระแสเสียงอันน่าสะพรึงกลัวนั้น

“นี่มันเกิดเรื่องอันใดขึ้น? เหตุใดถึงมีการเคลื่อนไหวที่รุนแรงเช่นนี้?”

“คงไม่ได้มีใครจะทะลวงด่านใช่หรือไม่… ทิศทางนั้น เหมือนว่าจะเป็นเขาหมื่นเมรัยไม่ใช่หรือ? หรือว่าจะมีผู้อาวุโสหลอมอาวุธ?”

“หากหลอมอาวุธคงไม่เป็นเช่นนี้หรอกมั้ง… เป็นห่วงว่าการหลอมอาวุธจะทำให้รบกวนถึงทุกคน เหล่าผู้อาวุโสจึงวางม่านพลังในยอดเขาเหล่านั้นอย่างหนาแน่นแล้ว ในสถานการณ์ทั่วไป จะไม่มีทางเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าครั้งนี้เกิดเรื่องอันใดขึ้น…”

“แต่นั่นเป็นตำแหน่งของเขาหมื่นเมรัยใช่หรือไม่? หรือว่าเขาหมื่นเมรัยจะเกิดเรื่องขึ้นแล้ว?”

ทุกคนต่างพูดคุยเซ็งแซ่

ก่อนหน้านี้เขาหมื่นเมรัยถูกปิดไปนาน พวกเขาก็รู้สึกว่าจะต้องมีสิ่งผิดปกติอย่างแน่นอน

คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะเกิดเรื่องราวใหญ่โตขึ้น

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนจ้องมองไปทางเขาหมื่นเมรัย สายตาดำมืด

เหตุใดมันถึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้?

เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้พวกเขาตรวจสอบมาตั้งหลายรอบแล้ว แต่ก็ไม่มีปัญหาใดๆ!

ถ้านับเวลาดูแล้ว ก็ไม่ควรจะเป็นตอนนี้!

สีหน้าของเขาเย็นยะเยือก แล้วพูดเสียงทุ้มว่า

“เหวินซี! เจ้าไปเรียกผู้อาวุโสและศิษย์มารวมตัวกันที่จัตุรัสชิงหมิง!”

“ได้!”

เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสทั้งสองสามารถตระหนักได้ทันทีว่านี่เป็นเรื่องที่ร้ายแรงอย่างยิ่ง จึงพยักหน้าอย่างเงียบๆ

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนเดินออกไปหนึ่งก้าว แล้วหันกลับมามอง

“หรงซิว ดูแลนางให้ดี!”

หรงซิวพยักหน้า

หลังจากนั้นเขาก็กุมมือของฉู่หลิวเยว่แน่น พร้อมพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า

“วางใจเถอะ ยังมีข้าอยู่”

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปเล็กน้อย ทันใดนั้นแสงสีขาวก็สว่างวาบในสมองของนาง

ช้าก่อน!

เขาหมื่นเมรัยเกิดเรื่องขึ้น หรือว่า… จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับนาง!

ถวนจื่อสามารถทะลวงด่านเป็นหงส์ทองคำ เหตุผลส่วนใหญ่ก็เพราะใช้ตาน้ำที่เขาหมื่นเมรัยแห่งนั้น

เดิมทีนางเองก็กังวลอยู่เล็กน้อย หลังจากที่ถวนจื่อทะลวงด่านมาแล้ว เขาหมื่นเมรัยก็ยังสงบสุขดังเดิม ทุกอย่างเหมือนก่อนไม่มีผิด นางจึงไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ

แต่เมื่อมีเรื่องเกิดขึ้นที่เขาหมื่นเมรัย นางถึงได้นึกถึงเหตุการณ์นี้ขึ้นมา

ความคิดจำนวนมากมายแล่นผ่านสมองของนาง

ในสำนักหลิงเซียวเขาหมื่นเมรัยมีสถานะพิเศษ แม้ว่าเหล่าศิษย์จะเดินทางไปเที่ยวเล่นอยู่ที่นั่นบ่อยครั้ง แต่ก็ไม่กล้ากระทำความผิด

นี่จึงเป็นหนึ่งในเหตุผลที่เหล่าผู้อาวุโสวางใจให้พวกศิษย์ขึ้นไปด้านบน

แต่หลังจากที่นางไปแล้วและก่อเรื่องขึ้นสองครั้ง

เห็นได้ชัดว่าเหล่าผู้อาวุโสกำลังรวบรวมทัณฑ์สวรรค์ที่บริเวณตาน้ำ

แม้ว่าในตอนนี้นางจะไม่รู้ว่าพวกเขารวบรวมไว้ด้วยเหตุใด แต่เหล่าผู้อาวุโสไม่มีทางทำเรื่องไร้ประโยชน์อย่างแน่นอน

อีกทั้งทัณฑ์สวรรค์เหล่านี้ ในตอนนี้ส่วนใหญ่ถูกถวนจื่อกลืนกินไปหมดแล้ว คงไม่ใช่ว่า…

นางสาวเท้าหนึ่งก้าว ต้องการเดินขึ้นไปด้านหน้า

แต่หรงซิวกลับคว้ามือของนางเอาไว้ แล้วมองหน้านางด้วยความสงบก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ

“รอก่อน”

หัวใจของฉู่หลิวเยว่เต้นระส่ำ นางกำลังลังเล แต่สุดท้ายนางก็เลือกที่จะรออยู่ที่เดิม

หากเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นจริงๆ…

ความผิดนี้นางยากจะปัดให้พ้นตัวแล้ว!