ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1511

โล่สีดำสามารถป้องกันการโจมตีให้นางได้ด้านหนึ่ง แต่กลับไม่สามารถช่วยปกป้องได้ทุกด้าน

ดังนั้นโหมวเหยาจึงออกกระบวนท่านี้โดยตรง เขาต้องการ… เอาชีวิตของนางทันที!

ในครั้งแรกเป็นเพราะเขาประมาทและชะล่าใจ คิดไม่ถึงว่านางจะสามารถรับการโจมตีได้

รอบนี้จะต้องไม่เกิดเหตุการณ์ดั่งเช่นครั้งก่อนแน่นอน!

โหมวเหยาส่งเสียงคำรามภายในลำคอ ดวงตามังกรคู่นั้นจ้องมองไปทางกลุ่มเกล็ดมังกรสีม่วงทองตาเขม็ง

มันอยากจะเห็นจุดจบของนางอย่างอดรนทนไม่ไหว!

…

เกล็ดเหล่านั้นบินพุ่งตรงมาทางนี้ และวนกลับไปด้วยความเร็วอันน่าตกใจ

ทุกคนรู้สึกตกใจเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากการต่อสู้ในครั้งนี้ เกรงว่าซั่งกวนเยว่ที่อยู่ภายในน่าจะมีข่าวร้ายมากกว่าข่าวดี

“ครั้งนี้โหมวเหยาตั้งใจสังหารจริงๆ แล้ว ไม่ว่าอย่างใดเขาก็จะเอาชีวิตของซั่งกวนเยว่ให้ได้ เจ้าดูกระบวนท่าที่สองนี้ นางคงไม่สามารถต้านทานได้แล้ว…”

“อสูรศักดิ์สิทธิ์ของนางทั้งสองตัวนั้นยังเอาตัวเองไม่รอด ซึ่งไม่มีทางช่วยนางได้ แล้วนางจะสามารถทำอย่างใดได้?”

“จะว่าไปแล้วเรื่องนี้ก็โทษคนอื่นไม่ได้ ใช้โครงกระดูกของเผ่าไท่ซวีเฟิ่งหลง สร้างกายเนื้อให้กับสัตว์อสูรของตนเองใหม่…กล้าทำเรื่องเช่นนี้ออกมาได้ นางต้องใจกล้าขนาดนี้? ประเด็นสำคัญเลยก็คือ คาดไม่ถึงว่านางจะกล้ายอมรับอย่างเปิดเผยเช่นนี้! แล้วคนเขาจะปล่อยนางไปง่ายๆ ได้อย่างใด”

“ไม่เช่นนั้นจะทำอย่างใดได้เล่า? เรื่องนี้ไม่ช้าก็เร็วต้องถูกเปิดเผยอยู่ดี ยิ่งปิดบังไว้นานเท่าไร ก็จะยิ่งอันตรายมากเท่านั้น! ถ้าเช่นนั้นก็พูดตามตรงไปเลยดีกว่า!”

“ข้าว่า ซั่งกวนเยว่ผู้นี้มีพรสวรรค์ล้ำเลิศ ทะลวงด่านก็เร็วยิ่งนัก เขาจริงจังกับตนเองมากเกินไป เขาคิดจริงๆ ว่าตัวเองนั้นมีความสามารถบางอย่าง แต่จะสามารถเผชิญหน้ากับไท่ซวีเฟิ่งหลงได้หรือ? พวกเจ้าลองคิดดู ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ นางสร้างปัญหาให้กับสำนักหลิงเซียวของพวกเราไปตั้งไม่รู้กี่เรื่อง วัยรุ่นใจร้อน สุดท้ายแล้วก็ทำให้ขาดทุนเป็นอย่างยิ่ง!”

ภายในจัตุรัสชิงหมิงมีเสียงดังกระซิบกระซาบขึ้น ไม่ว่าเรื่องใดพวกเขาก็พูดถึงทั้งนั้น

มู่หงอวี่โกรธจนใบหน้าแดงก่ำ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง

“พวกเจ้าจะไปเข้าใจอันใด? นางไม่ใช่คนเช่นนั้น!”

น้ำเสียงตำหนินั้นทำให้รอบข้างเงียบกริบไปในทันที

มีคนจำนวนไม่น้อยหันมามองทางมู่หงอวี่ สีหน้าดูประหลาดใจอย่างยิ่ง

ในที่สุดก็มีคนพูดขึ้นมาว่า

“หากนางไม่ได้เป็นเช่นนี้ แล้วจะทำเรื่องเหล่านี้ออกมาได้อย่างใด? แล้วอีกอย่างตอนนี้มาพูดเรื่องเหล่านี้ ก็เหมือนจะไม่มีประโยชน์ไม่ใช่หรือ? นางจะสามารถมีชีวิตต่อไปหรือไม่ก็ยังไม่แน่ใจ!”

มู่หงอวี่กำหมัดแน่น

คนเหล่านี้ คนเหล่านี้มัน…

“นางสามารถรอดได้อย่างแน่นอน”

ทันใดนั้นเองกระแสเสียงสายหนึ่งที่ราบเรียบและไม่แยแสดังขึ้น

มู่หงอวี่ชะงักไปเล็กน้อย ผู้คนที่อยู่รอบข้างก็หันมองไปตามเสียงนั้น

คนที่พูดคือชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง หล่อเหลา

เขาสวมชุดคลุมสีเขียว องคาพยพทั้งห้างดงาม นิสัยสง่า และยังแฝงไปด้วยกลิ่นอายของบัณฑิตหนุ่ม

“หลินจือเฟย? เจ้าก็ช่วยซั่งกวนเยว่พูดหรือ?”

มีคนถามขึ้น

หลินจือเฟยยิ้มขึ้นมาบางๆ

“ข้าแค่… พูดความจริงเท่านั้น”

อีกทั้งไม่ต้องพูดถึงหรงซิวและคนอื่นๆ ที่อยู่บริเวณนี้ พวกเขาไม่มีทางดูนางได้รับบาดเจ็บหรือเป็นอันใดไปได้อย่างแน่นอน

แม้แต่ตัวนางเองก็ยังไม่เคยทำเรื่องที่นางไม่มั่นใจ

“หึ พูดความจริงอันใดกัน ข้าว่าใช้เวลาเพียงไม่นาน ซั่งกวนเยว่ผู้นั้นจะต้อง…

”

“รีบดูนั่นสิ!”

ชายคนนั้นยังพูดประชดประชันไม่ทันจบ แต่ก็มีคนพูดแทรกขึ้นมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน