ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1610
สรุปบท บทที่ 1611 เกรงใจ: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 1611 เกรงใจ – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 1611 เกรงใจ ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
……….
ประตูปิดลงอย่างเชื่องช้า ก่อนจะปกคลุมเงาร่างของฉู่หลิวเยว่อย่างสมบูรณ์ และยังปิดกั้นทุกสายตา
รวมถึงสายตาของอี้เจา
เขาชะงักไปเล็กน้อย อี้ซังจึงถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ว่า
“ประมุข ท่าน… ไม่เข้าไปด้วยหรือ?”
ใบหน้าของอี้เจาไร้อารมณ์ จากนั้นเขาก็พยักหน้าเล็กน้อย
การตอบสนองเช่นนี้ทำให้เขาไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ได้
ผู้อาวุโสอี้ซังขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม
ต่อให้เขาจะให้ความสำคัญกับถวนจื่อมากเพียงใด แต่ในเวลาเช่นนี้ กลับเชิญซั่งกวนเยว่เข้าไปในตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง
หรือว่า…
นี่จะเป็นสิ่งที่บรรพบุรุษต้องการ!
นอกจากนี้แล้ว ไม่มีใครอยู่เหนือกว่าท่านประมุขทั้งนั้น!
“นี่มัน…”
ผู้อาวุโสอี้ซังพูดอันใดไม่ออกในทันที และไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองอย่างใด
บรรพบุรุษของเผ่าหงส์ทองคำ เสียชีวิตไปตั้งแต่หมื่นปีก่อนแล้ว เหลือเอาไว้เพียงจิตสำนึกสายสุดท้ายที่อยู่ในตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง
หลายปีผ่านมาจิตใต้สำนึกนั้นก็ยังคงหลับใหลอยู่ภายใน
มีเพียงแต่ตอนที่ประมุขเผ่าขึ้นครองตำแหน่ง จิตสำนึกสายนั้นถึงจะตื่นขึ้นมา
แต่หลังจากการสักการะบรรพบุรุษเสร็จสิ้น เขาก็กลับสู่การหลับใหลอีกครั้ง
แต่ในตอนนี้ ถวนจื่อเข้าสักการะบรรพบุรุษ คาดไม่ถึงว่าจิตสำนึกสายนี้จะตื่นขึ้นมาแล้ว อีกทั้ง… ยังให้ซั่งกวนเยว่เข้าไปด้านในอีก!
แล้วจะไม่ให้ผู้คนตกใจได้อย่างใด?
ผู้อาวุโสอี้เจี่ยวถามขึ้นอย่างลังเลว่า
“ถ้าเช่นนั้น… ไม่ทราบว่าสถานการณ์ของถวนจื่อนั้นเป็นอย่างใดบ้าง?”
น่าจะไม่ได้เกิดเรื่องอันใดล่ะมั้ง…
อี้เจาพยักหน้า
“ด้านในนั้นปกติทุกอย่าง ไม่ต้องกังวล”
ในเมื่อจิตสำนึกของบรรพบุรุษตื่นขึ้นแล้ว ดังนั้นมันต้องมีเหตุผลอย่างแน่นอน
ในตอนแรกเขาที่เขารับรู้ถึงความต้องการของบรรพบุรุษเขาก็รู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก แต่ในตอนนี้เขาสามารถยอมรับมันได้แล้ว
บางทีอาจจะเป็นเพราะว่านางยังมีพันธสัญญากับถวนจื่ออยู่ละมั้ง…
อี้เจาไม่ได้พูดอันใดอีก เพียงแต่ยืนรอที่หน้าประตูด้วยความเงียบงัน
ทุกคนไม่กล้าถามมาก จึงทำได้เพียงแค่รอต่อไป
ตอนนี้ทุกคนมีความสงสัยผุดขึ้นในจิตใจ
… ซั่งกวนเยว่เป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่ง แต่นางสามารถเข้าไปในตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงขณะที่กำลังสักการะบรรพบุรุษอยู่ได้ เรื่องเช่นนี้… ควรจะว่าอย่างใดดี?
…
เมื่อได้ยินเสียงประตูปิดลง ฉู่หลิวเยว่ก็หันไปมองทางด้านหลัง
อี้เจาไม่ได้เดินตามมาด้วย ทว่าภายในตันเถียนของนาง เหมือนว่าจะได้รับระลอกคลื่นแห่งการอัญเชิญรุนแรงยิ่งขึ้นกว่าเดิม
ระลอกคลื่นผลักดันให้นางเดินไปด้านหน้า
แม้ว่าก่อนหน้านี้นางจะเคยมาที่นี่สองครั้งแล้ว แต่มาด้วยความรีบร้อน นางไม่เคยได้มองสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์และสำคัญของเผ่าหงส์ทองคำได้อย่างเต็มตา
บนพื้นหยกสีดำ เงาร่างของนางสะท้อนกับพื้นอย่างชัดเจน รวมถึงสะท้อนดวงดาวที่อยู่บนเพดาน
แม้ว่าฟ้าจะสว่างแล้ว แต่ก็ไม่ได้บดบังลำแสงอันเจิดจ้าเหล่านี้
ฉู่หลิวเยว่เดินทะลุผ่านท้องพระโรง หลังจากก้าวข้ามธรณีประตูมา นางก็สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าระลอกคลื่นที่เกิดขึ้นภายในร่างกายนั้นทวีความรุนแรงมากขึ้น
พลังอัญเชิญนั้นเหมือนว่าจะอยู่ไม่ไกลจากจุดนี้แล้ว
นางรวบรวมสมาธิแล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ
เห็นได้ชัดว่าที่แห่งนี้ไม่ใช่ว่าใครจะมาก็ได้
ฉู่หลิวเยว่เดินไปพลาง ครุ่นคิดไปพลาง
ภายในเผ่าหงส์ทองคำ เกรงว่าคนที่จะสามารถเข้ามาที่นี่ได้มีน้อยมากจนสามารถนับนิ้วได้
แต่คาดไม่ถึงว่านางจะสามารถเข้ามาที่นี่ได้แล้ว…
ยิ่งเดินเข้าไปลึกมากเท่าไร ระลอกคลื่นที่อยู่ภายในตันเถียนของฉู่หลิวเยว่นั้นยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น อีกทั้งหัวใจก็เต้นกระหน่ำ
แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ ในสถานการณ์ที่ไม่ทราบต้นสายปลายเหตุเช่นนี้ นางกลับไม่รู้สึกกังวลเลยแม้แต่น้อย
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพลังอัญเชิญที่อ่อนโยนสายนั้น หรือเพราะนางก็รู้ว่าถวนจื่อก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน ดังนั้นนางจึงสามารถวางใจลงได้
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...