ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1628

……….

ผู้อาวุโสไป๋ถงที่ถูกตำหนิก็ไม่พูดไม่จา

ระหว่างคิ้วของหนานอวี่สิงขยับไปเล็กน้อย พร้อมหันไปมองหนานอีอีด้วยสายตาสำรวจตรวจสอบ

“อีอี เหตุใดเจ้าถึงต้องเข้าข้างคนผู้นั้น?”

น้องสาวของเขาคนนี้ มีนิสัยเย่อหยิ่งตั้งแต่เด็กจนโต

โดยปกติแล้ว แม้กระทั่งคนในครอบครัว หากอยากได้ยินคำพูดจาดีๆ สักคำ เกรงว่าพวกเขายังไม่มีคุณสมบัตินั้นเลย

แต่ชายหนุ่มคนนั้นเป็นคนแปลกหน้า คาดไม่ถึงเลยว่านางจะพูดเช่นนี้ ซึ่งมันน่าเหลือเชื่ออย่างมาก

หนานอีอีถูกเขามองจนใบหน้าร้อนผ่าว นางเบนสายตาไปทางอื่น แล้วพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อยว่า

“ข้าไม่ได้เข้าข้างเขา ข้าเพียงแค่พูดความจริงเท่านั้น! พี่ใหญ่ หรือว่าท่านลืมสิ่งที่ท่านพ่อกำชับมาก่อนเดินทางแล้วหรือ เขาไม่ให้พวกเราก่อเรื่องโดยใช่เหตุมิใช่หรือ?”

หนานอวี่สิงเหลือบสายตามองเขาโดยไม่ได้พูดอันใด

หรือว่านางจะจำได้จริงๆ

น่าเสียดายที่เหมือนนางเกือบจะลืมไปแล้วว่า คำพูดเหล่านี้ท่านพ่อกำชับกับนางเพียงคนเดียวเท่านั้น

“เดิมทีแล้ว คนพวกนั้นก็ไม่ได้ตั้งใจเข้ามาหาเรื่องพวกเรา แล้วเหตุใดพวกเราต้องไปหาเรื่องเขาด้วยล่ะ?”

หนานอีอีเม้มริมฝีปาก

ตอนที่ผู้ชายคนนั้นมองมา สายตาของเขานั้นราบเรียบเย็นชาเป็นอย่างมาก ไม่แม้แต่จะเหลือบสายตามามองนางเลย

“ข้าเหนื่อยแล้ว ข้าต้องการพักผ่อน”

เมื่อเห็นว่าหนานอีอีพูดขึ้นเช่นนี้ หนานอวี่สิงก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา

“เอาล่ะ พวกเราไม่ตามไปหาเรื่องเขาก็พอใจแล้วใช่หรือไม่? สิ่งที่เจ้าพูดมาก็ถูก ตอนนี้พวกเรามาถึงป่าวิญญาณสีชาดแล้ว พรุ่งนี้ตอนเช้าก็สามารถเดินทางไปที่สุสานสังหารเทพได้แล้ว ดังนั้นไม่มีเรื่องจะดีกว่า”

เขากวาดสายตามองรอบข้าง ก่อนจะชี้ไปยังตำแหน่งหนึ่ง

“พวกเราไปพักกันทางนั้นเถอะ”

จากนั้นพวกเขาทั้งหลายก็มุ่งหน้าไปยังตำแหน่งนั้น

ขณะที่เดินไป หนานอีอีก็หันกลับไปมองอยู่สองสามครั้ง

น่าเสียดายที่ตอนกลางคืนมืดมาก ดังนั้นจึงไม่สามารถมองเห็นเงาร่างชายชุดขาวรูปร่างสง่างามที่ขาวกว่าหิมะได้อีกแล้ว

นางถอนสายตากลับมาด้วยความผิดหวัง ก่อนจะเดินตามหนานอวี่สิงไปนั่งที่ด้านหลังของหินก้อนใหญ่

หนานอวี่สิงยังเหลือบสายตามองนางอยู่เล็กน้อย ดวงตาลึกล้ำ

ความคิดเล็กน้อยของหนานอีอีจะรอดพ้นสายตาของเขาไปได้อย่างใด?

นางไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้น ตอนนี้เหมือนกับนางสนใจผู้ชายคนนั้นไปแล้ว… แปดส่วน!

หนานอวี่สิงขมวดคิ้วขึ้น

ความจริงแล้วหนานอีอีก็ถึงวัยแต่งงานแล้ว แต่นางยังคงติดเล่น ตระกูลแนะนำใครมาให้นาง นางก็ไม่สนใจท่าเดียว

มีครั้งหนึ่งท่านพ่อวางแผนการหมั้นหมายให้แก่นาง แต่สุดท้ายแผนการนี้ก็ล่มเพราะนาง

จากนั้นท่านพ่อจึงยอมรามือแต่โดยดี ไม่สนใจเรื่องนี้อีกต่อไป รอให้นางสงบลงเมื่อไรค่อยว่ากัน

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า… นางจะชอบผู้ชายที่ไม่ทราบแม้กระทั่งชื่อและฐานะที่ด้านนอกป่าวิญญาณสีชาด?

เป็นเช่นนี้ไม่ได้อย่างแน่นอน

หนานอวี่สิงนั่งขัดสมาธิลง ก่อนจะเคาะนิ้วลงบนหัวเข่า

หากนางเพียงแค่ใจเต้นเล็กน้อยก็ช่างเถอะ

แต่ถ้าหากต้องการทำอันใดจริงจังขึ้นมา… เขาจำเป็นต้องพิจารณากันอีกครั้งแล้ว

“ผู้อาวุโสทั้งสองท่าน ท่านดูออกหรือไม่ว่าบุคคลเมื่อครู่นี้อยู่ในระดับใด?”

หนานอวี่สิงครุ่นคิดอยู่สักพัก แล้วถามขึ้น

ผู้อาวุโสทั้งสองมองหน้ากัน จากนั้นก็ส่ายหน้า

หนานอวี่สิงชะงักไปเล็กน้อย

ผู้อาวุโสทั้งสองมีสายตาเฉียบแหลม แม้กระทั่งพวกเขายังไม่สามารถมองออก นั่นก็หมายความว่าอีกฝ่ายมีฝีมือจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น…

เมื่อครู่นี้พวกเขาทั้งสองฝ่ายเข้าใกล้กันมากขนาดนั้น แต่พวกเขายังไม่สามารถสังเกตถึงการมีตัวตนของคนผู้นั้นได้เลย!

หากเขาไม่บังเอิญเงยหน้าขึ้นไปมอง…

สรุปแล้วว่าไม่สามารถดูแคลนคนผู้นั้นได้เลย!

“เมื่ออยู่ด้านนอกจะต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ!”

หนานอวี่สิงพูดขึ้น

“ยิ่งไปกว่านั้นพรุ่งนี้พวกเราจะเดินทางไปยังสุสานสังหารเทพแล้ว จะให้เกิดข้อผิดพลาดใดๆ ไม่ได้เด็ดขาด”

ผู้อาวุโสทั้งสองมีสีหน้าตึงเครียดขึ้นมาทันที

“ขอรับ!”

“และอีกอย่าง… ในเมื่อเขาปรากฏในที่แห่งนี้ มีความเป็นไปได้อย่างมากว่าเขามาที่นี่เพื่อเดินทางไปยังสุสานสังหารเทพ พรุ่งนี้พวกเราจำเป็นต้องแยกการเดินทางกับเขา”

“ขอรับ!”

หนานอีอีพูดขึ้นมาอย่างกะทันหันด้วยความไม่พอใจ

หนานอีอีรู้สึกดีใจขึ้นมาก่อน จากนั้นนางก็หันไปถามผู้อาวุโสชุดดำด้วยความสงสัยว่า

“ผู้อาวุโสอูเผิง เขากำลังจะหลอมอาวุธจริงหรือ?”

ผู้อาวุโสอูเผิงเป็นช่างหลอมอาวุธ ดังนั้นจึงมีสิทธิ์พูดในเรื่องเหล่านี้

แม้ว่าผู้อาวุโสอูเผิงจะมีใบหน้าเย็นชาเช่นเดิม แต่เขาก็พยักหน้า

“คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเป็นช่างหลอมอาวุธ… ผู้อาวุโสอูเผิง ท่านสามารถบอกได้หรือไม่ว่าเขาอยู่ในระดับใด?”

หนานอีอีถามขึ้นอย่างสงสัย

ผู้อาวุโสอูเผิงเงยหน้ามองท้องฟ้า ก่อนจะครุ่นคิดแล้วพูดขึ้นว่า

“ตอนนี้ยังไม่ค่อยมั่นใจนัก… แต่ว่าคนผู้นี้สามารถอัญเชิญทัณฑ์สวรรค์ได้อย่างรวดเร็วมาก ดังนั้นเขาน่าจะแข็งแกร่งอยู่ไม่น้อย”

ดวงตาของหนานอีอีเปล่งประกาย

เปรี้ยง!

หลังจากนั้นไม่นาน ทัณฑ์สวรรค์ที่อยู่บนท้องฟ้าก็รวมตัวอย่างรวดเร็ว!

เมื่อผ่านไปสักพักบนท้องฟ้าก็มีทัณฑ์สวรรค์จำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น แทบจะกลายเป็นทะเลอัสนีบาตแล้ว!

“… อย่างน้อยนี่ก็คืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงใช่หรือไม่?”

หนานอีอีถามขึ้นอย่างสงสัย

แม้ว่านางไม่ใช่ช่างหลอมอาวุธ แต่ตั้งแต่เด็กนางก็เคยเห็นการหลอมอาวุธมาไม่น้อย ดังนั้นนับว่านางก็มีประสบการณ์อยู่บ้าง

ผู้อาวุโสอูเผิงพยักหน้า

“มันเป็นเพียงแค่การหลอมอาวุธศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงเท่านั้น มีอันใดน่าดูกัน”

เมื่อหนานอวี่สิงเห็นปฏิกิริยาของหนานอีอีเขาก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก และทำปากยื่นปากยาว

หนานอีอีหัวเราะเสียงเบา

“ไม่มีอันใดน่าดู แต่ร้ายดีอย่างใดเขาก็เป็นช่างหลอมอาวุธ! เพียงแค่เรื่องนี้ เขาก็แข็งแกร่งมากกว่าข้าแล้ว!”

ดูเหมือนว่าชายหนุ่มผู้นั้นจะอายุไม่มาก

อายุยี่สิบกว่าได้เป็นช่างหลอมโอสถระดับสูง ซึ่งก็นับว่าไม่เลวเลย

และในตอนนั้นเอง ผู้อาวุโสอูเผิงก็สาวเท้าก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

หนานอีอีถามขึ้นด้วยความประหลาดใจว่า

“ผู้อาวุโสอูเผิง เป็นอันใดไปหรือ?”

……….