ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1697

……….

หัวใจของฉู่หลิวเยว่แข็งทื่อ และตื่นตัวขึ้นมาในทันที!

เสียงฉินนี้น่ากลัวขนาดไหนนางรู้ดี

ในตอนนั้น นางที่อยู่ด้านนอกกำแพงได้ยินแล้วยังอาเจียนออกมาเป็นเลือด แล้วยิ่งตอนนี้ล่ะ?

ระยะห่างของทั้งสองคนอยู่ใกล้กันขนาดนี้ มีสิ่งเดียวที่นางสามารถทำได้คือ อดทนยอมรับมัน!

ยิ่งไปกว่านั้นจากที่ผู้อาวุโสอาจิ่งพูด ถ้านางต้องการผสานหนังสือเพลงฉินทั้งสองส่วนเข้าด้วยกันแล้ว ต้องเข้าใจในบทเพลงนี้

ฉู่หลิวเยว่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และสงบสติของตนเองลง

จากนั้นท่ามกลางเสียงฉินที่ดังสนั่น นางจึงยกมือขึ้นและคว้าหนังสือเล่มนั้นเอาไว้

แต่เมื่อปลายนิ้วของนางเพิ่งจะสัมผัสด้านข้างของหนังสือโปร่งใส มันก็บินลอยออกไปในทันที!

พรึ่บ!

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นไปมองในทันที จากนั้นนางก็เห็นว่ากระดาษโปร่งใสจำนวนนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายไปทั่วท้องฟ้า!

…คาดไม่ถึงว่าหนังสือเล่มนั้นจะกระจายออกไปเช่นนี้!

แต่ในตอนนั้นเองนางก็เห็นว่าแผ่นกระดาษที่โปร่งแสงมีแสงสว่างจางๆ แผ่กระจายออกมาด้วย!

พวกมันปลิวกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ จนแทบจะอยู่ทั่วทุกมุมของพื้นที่แห่งนี้

ฉู่หลิวเยว่หันไปมอง ทั่วบริเวณมีแสงส่องประกาย และแสงนั้นก็สว่างเจิดจ้าอย่างมาก!

ภาพเหตุการณ์นี้ทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาในทันที

“ความจริงแล้วหนังสือเพลงฉินเล่มนี้ มีเพียงกระดาษสามหน้าเท่านั้น แต่ภายในหนังสือเล่มนั้นจะมีแผ่นจริงอยู่เพียงแผ่นเดียว ที่เหลือเป็นของปลอม หากเจ้าต้องการรวบรวมเนื้อเพลงฉินสองส่วนให้สมบูรณ์ ขั้นแรกเจ้าจะต้องหาเนื้อเพลงที่แท้จริงหนึ่งแผ่นจากหนึ่งหมื่นออกมาให้ได้เสียก่อน”

น้ำเสียงของอาจิ่งยังคงผ่อนคลาย แต่เมื่อกระทบเข้ากับโสตประสาทของฉู่หลิวเยว่นางกลับรู้สึกตกใจเหมือนมีฟ้าผ่ากลางศีรษะ! นางตกใจจนแทบจะเป็นบ้า!

ภายในกระดาษนับหมื่นใบ มีเพียงของจริงแค่ใบเดียว?

แล้วแบบนี้นางจะต้องหาไปถึงเมื่อใด

แต่ประเด็นสำคัญก็คือ…นางจะรู้ได้อย่างใดว่าใบไหนของจริงใบไหนของปลอม!

“อ่า ความจริงแล้วเรื่องนี้เจ้าไม่ต้องกังวล เจ้ามีเนื้อเพลงฉินแผ่นนั้นอยู่ อีกทั้งมันก็ยอมรับเจ้าเป็นเจ้านายแล้ว หากจะให้หาแผ่นที่สอง ก็เป็นเรื่องง่ายอย่างมาก เพียงแต่ว่าเนื้อเพลงฉินเหล่านั้นมีความละเอียดอ่อนอย่างมาก ดังนั้นเจ้าจะต้องดูให้ดี”

“เนื้อเพลงฉินเหล่านี้ แม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นของปลอม แต่การอ่านทีละแผ่นก็จำเป็นต้องใช้สมาธิและพลังปราณดั้งเดิมจำนวนมาก ด้วยฝีมือของเจ้าในตอนนี้…สามวันน่าจะอ่านจบหนึ่งแผ่น”

นั่นเหตุผลว่าเหตุใดเขาถึงบอกว่าต้องใช้เวลาร้อยกว่าปี

หนังตาของฉู่หลิวเยว่กระตุกอย่างรุนแรง

สามวันหนึ่งแผ่น…แต่ที่แห่งนี้มีกระดาษหมื่นกว่าใบ!

ไม่มีใครรู้ว่านางจะต้องใช้เวลานานแค่ไหน!

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่า นี่เป็นเพียงแค่ “ก้าวแรก” เท่านั้น!

เมื่อเผชิญหน้ากับความเงียบ อาจิ่งจึงครุ่นคิดแล้วพูดปลอบใจว่า

“ไม่เป็นไรหรอก อ่านไปนานๆ ก็จะรู้สึกคุ้นเคย และความเร็วในการอ่านก็จะเพิ่มมากขึ้นแน่นอน”

ดูจากสถานะและนิสัยของเขาแล้ว สามารถทำให้เขาพูดปลอบใจเช่นนี้ได้ ถึงเป็นเรื่องที่ยากมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉู่หลิวเยว่เป็นผู้สืบทอดเนื้อเพลงฉินนี้เพียงคนเดียว เขาไม่มีความอดทนมอบให้ขนาดนี้แน่นอน

แต่เห็นได้ชัดว่าคำพูดเหล่านี้ไม่ใช่คำพูดปลอบใจฉู่หลิวเยว่

นางหลับตาลงแล้วนวดขมับของตนเอง หลังจากเงียบไปสักพัก ในที่สุดนางก็ยอมรับความจริง

ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วจะให้หันหลังกลับไปก็คงไม่ได้

เช่นนั้น…ก็หวังว่านางจะทำสำเร็จได้โดยเร็ว!

จากนั้นนางก็ใช้ความคิดดึงกระดาษแผ่นนั้นที่เป็นของนางเองกลับเข้าสู่ในร่างกาย

อาจจะเป็นเพราะว่ามันสามารถสัมผัสได้ถึงเนื้อเพลงฉินแผ่นที่สอง ครั้งนี้มันจึงไม่ได้กลับคืนสู่สภาพไข่มุกธารา ยังคงอยู่ในสภาพกระดาษเช่นเดิม และลอยอยู่ในตันเถียนของนางอย่างนิ่งเงียบ

ลำแสงสว่างแว๊บๆ คลื่นพลังพวยพุ่ง!

ฉู่หลิวเยว่ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นก็ยื่นมือไปด้านหน้า

กระดาษโปร่งใสแผ่นหนึ่งร่วงหล่นที่กลางฝ่ามือของนาง

แผ่นที่หนึ่ง!

ในขณะเดียวกัน เสียงฉินนั้นก็ดังขึ้นกระทบโสตประสาทของนางอย่างชัดเจน!

พร้อมกับจิตสังหารเข้มข้น!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน