ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 206

ฉู่หลิวเยว่ถอยหลังอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันก็ขว้างกริชในมือนางออกไปอย่างดุดัน

ฉับ!

กริชที่แหลมคมนั้นเจาะเข้าไปในก้อนน้ำแข็ง! น้ำแข็งแตกสลายกระจัดกระจาย!

แน่นอนว่าพลังที่ควบแน่นบนก้อนน้ำแข็งนั้นแข็งแกร่งมาก กริชเจาะไปได้เพียงครึ่งก็หยุดชะงัก! ติดแน่นจนถอนกลับไม่ได้!

นอกจากนี้ก้อนน้ำแข็งก็นิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นก็พุ่งมาทางฉู่หลิวเยว่!

การต่อสู้ของนางที่เผชิญหน้ากับกระบวนท่าของเจียงหยวนเกือบจะเหมือนมดแดงขย่มต้นไม้ใหญ่!

ฉู่หลิวเยว่ถอยหลังอีกครั้ง!

ทว่าก้อนน้ำแข็งกลับเร็วจนถึงขีดสุด บีบคั้นมาอย่างต่อเนื่อง!

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ทุกคนต่างมีสีหน้าต่างกันออกไป

ซุนจ้งเหยียนส่ายหน้า “เป็นไปตามที่คาดไว้…พลังการต่อสู้ของเจียงหยวนแข็งแกร่งมาก ทั้งยังเฉลียวฉลาด การประลองคราวนี้หลิวเยว่ไม่มีข้อได้เปรียบใดๆ เกรงว่า…”

คงต้องแพ้แล้ว

คนอื่นต่างมองหน้ากัน

“ผู้อาวุโสซุน ท่านอย่ากังวลเกินเหตุ แม้จะต้องพ่ายแพ้จริง กระนั้นฝีมือหลิวเยว่ก็เห็นเป็นที่ประจักษ์”

“จริงด้วย ถึงอย่างไรนางก็เป็นเพียงผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่ง เป็นการยากที่จะสามารถต่อสู้ข้ามขั้นเช่นนี้ได้”

ซุนจ้งเหยียนใคร่ครวญอยู่ชั่วครู่โดยไม่ปริปากพูดอันใด แต่สายตายังคงจับจ้องไปบนลานประลอง

หรือผู้อาวุโสซุนคิดว่าฉู่หลิวเยว่ยังมีความหวังที่จะชนะ?

คนที่อยู่เบื้องหลังส่งสายตาถึงกันอย่างจนปัญญา

แม้ว่าฉู่หลิวเยว่จะมีพรสวรรค์อันโดดเด่น แต่ก็ไม่อาจอาศัยพละกำลังในตอนนี้เอาชนะเจียงหยวนได้หรอกกระมัง?

เพราะเหตุใดผู้อาวุโสซุนถึงได้ตั้งความหวังกับฉู่หลิวเยว่ไว้สูงนัก?

……..

ฉู่หลิวเยว่เหาะหลบได้อย่างรวดเร็ว แต่ก้อนน้ำแข็งนั้นกลับเข้ามาประชิดไม่หยุดหย่อน!

ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองลดลงอย่างรวดเร็วเมื่อมองด้วยตาเปล่า!

เหนือพื้นดิน พื้นที่ที่ก้อนน้ำแข็งเฉียดผ่านเกิดเกล็ดน้ำแข็ง สะท้อนแสงเย็นแสบตาภายใต้แสงแดดจนคนขวัญหนีดีฝ่อ

ทางด้านสำนักหนานเฟิง ใบหน้าทุกคนเผยให้เห็นรอยยิ้มแห่งความหวัง

“น้ำแข็งนัยน์ตาปีศาจนี่เป็นทักษะการต่อสู้แรกของการฝึกปราณหลังจากที่เจียงหยวนบรรลุผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ และยังถือว่าเป็นหนึ่งในท่าไม้ตายที่เขาเก่งที่สุด! เขาใช้กระบวนท่านี้ทันทีที่ขึ้นลานประลอง ฉู่หลิวเยว่ผู้นี้นับว่าไม่เสียเปรียบ!”

“ใช่แล้ว! ปกติเจียงหยวนมักจะเรียบร้อยถ่อมตน แต่เมื่ออยู่บนลานประลองเขาเป็นคนที่เฉียบขาดอย่างมาก การประลองคราวนี้เขาต้องชนะแน่!”

“แต่ว่ากริชเล่มนั้นของฉู่หลิวเยว่ก็ร้ายกาจเสียจริง นึกไม่ถึงว่าจะแทงเข้าไปในก้อนน้ำแข็งนั่นได้ เจ้ารู้ไหมว่าตอนที่ข้าแลกเปลี่ยนฝีมือกับเจียงหยวนก่อนหน้านี้ ข้าได้ใช้หอกพู่แดงที่ทำมาจากเหล็กกล้าชั้นดีโจมตีด้วยพลังทั้งหมด แต่มันก็ทิ้งไว้เพียงรอยขีดข่วนจางๆ เท่านั้น…”

“ของสิ่งนั้นเป็นของรักของหวง มิเช่นนั้นพวกเจ้าไม่คิดหรือว่าเมื่อวานเหลยหมิงเวยแพ้ด้วยเหตุใด? อาศัยกริชเล่มนั้น พลังการต่อสู้ของฉู่หลิวเยว่ก็ยกระดับขึ้นมาไม่น้อย! ตอนนี้กริชติดอยู่บนก้อนน้ำแข็งแล้ว ด้วยสองมือเปล่าและยังไม่สามารถดึงพลังภายในออกมาได้ ย่อมมิใช่คู่ต่อสู้ของเจียงหยวนอยู่แล้ว”

“ดูสิ ก้อนน้ำแข็งตามฉู่หลิวเยว่จวนจะทันอยู่แล้ว การประลองครั้งนี้คงใกล้จะจบในอีกไม่ช้า…ช้าก่อน! ฉู่หลิวเยว่กำลังทำสิ่งใดน่ะ ! ?”

เสียงดังกังวานของเหล่าลูกศิษย์ที่กำลังเย้าแหย่กันชะงักลง มองไปบนลานประลองด้วยความตกตะลึง!

บนลานประลอง ก้อนน้ำแข็งลูกนั้นบีบคั้นด้วยความรวดเร็ว ซึ่งจะเห็นได้ว่าตามมาถึงข้างหลังฉู่หลิวเยว่แล้ว ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองจึงเหลือเพียงช่วงแขนเดียวเท่านั้น!

ทันทีที่ถูกก้อนน้ำแข็งนี้กระทุ้ง ฉู่หลิวเยว่จำต้องแพ้พ่ายโดยไม่ต้องสงสัย!

ทุกคนต่างก็คิดว่าจะได้รู้ผลการประลองนี้แล้ว

แต่ในระหว่างที่พวกเขาคิดว่าฉู่หลิวกำลังจะแพ้อยู่นั้น ทันใดนั้นนางก็หันไป กระโดดขึ้นไปบนก้อนน้ำแข็งราวกับนกนางแอ่นโผบิน

“นางเสียสติไปแล้ว!? น้ำแข็งนัยน์ตาปีศาจเป็นพลังไอเย็นสุดขั้ว นางไม่เพียงแต่ไม่หลบเลี่ยงเท่านั้น แต่ยังกล้าขึ้นไปเนี่ยนะ?”

“นางคงไม่คิดว่าทำเช่นนี้แล้วจะสามารถหลบได้หรอกกระมัง? พลังที่เคลือบบนก้อนน้ำแข็งนั่นเกินกำลังนางจะรับไหวแล้ว!”

เท้าฉู่หลิวเยว่กำลังเหยียบลงบนก้อนน้ำแข็ง นางก็รู้สึกได้ถึงไอเย็นสุดขั้วที่แผ่จากก้อนน้ำแข็ง! สองเท้าที่แนบชิดลุกลามไปทั่วทั้งกาย!

เพียงอึดใจเดียวนั้นก็มีเกล็ดน้ำแข็งแผ่มาปกคลุมรองเท้าของนางเป็นชั้นบางๆ!

หากไม่หลีกหนี นางจะต้องเกาะตัวเป็นน้ำแข็งอยู่บนนี้แน่!

ฉู่หลิวเยว่ก้มตัวด้วยความว่องไว เอื้อมมือข้างหนึ่งไปจับกริชที่ปักอยู่บนก้อนน้ำแข็งอย่างเอาเป็นเอาตาย

ผู้คนที่เห็นฉากนี้เกิดเสียงเกลียวกราวไปทั่วลานประลอง!

“ฉู่หลิวเยว่จะเอากริชเล่มนั้น?! คิดผิดหรือเปล่า? ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ต้องกังวลมิใช่หรือ?”

“คาดว่าถ้านางทิ้งกริชเล่มนั้นไป ก็คงไม่มีสิ่งใดมารับมือกับกระบวนท่าเจียงหยวน…”

“แต่ว่ากริชเล่มนั้นแทงเข้าก้อนน้ำแข็งติดอยู่บนนั้นไปแล้ว อีกทั้งไอเย็นบนนั้นก็จวนจะเกาะตัวเป็นน้ำแข็งแล้วด้วย ฉู่หลิวเยว่ไม่อาจดึงกริชออกได้นี่? นางทำเช่นนี้รังแต่จะปล่อยให้ตัวเองแพ้เร็วกว่าเดิมอีกกระมัง?”