ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 265

พูดจบ ฉู่หลิวเยว่ก็เดินผ่านซือถูซิงเฉินไปอย่างเร่งรีบก่อนจะเดินเข้าไปหาชายที่อยู่ตรงหน้า

“ส่งของออกมา!”

ชายหนุ่มคนนั้นถูกการกระทำของฉู่หลิวเยว่ทำเอาตกใจจนถอยหลังไป

“เจ้าคิดจะทำอะไร? ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดอะไรอยู่”

เขาชี้ไปยังหม้อยาข้างๆ ที่คว่ำลงไปแล้ว ก่อนจะพูดกล่าวโทษ

“เจ้าทำลายยาเม็ดของข้า!”

ชายหนุ่มคนนี้เป็นนักเรียนอีกคนจากสำนักไท่เหยี่ยน

ที่เลือกทำยาเม็ดชื่อหยางเจี้ยนชิง

ตอนที่ซือถูซิงเฉินเริ่มกลั่นยาได้ไม่นาน เขาก็มาอยู่ตรงนี้แล้ว

ขณะที่มีดของฉู่หลิวเยว่กำลังบินมา ก็สามารถเห็นโครงสร้างเม็ดยาในหม้อยาได้อย่างชัดเจนแล้ว

เมื่อถูกทำลายอย่างกะทันหัน หลังจากที่หยางเจี้ยนชิงรู้ตัวแล้วก็มองฉู่หลิวเยว่ด้วยสายตาแห่งความโกรธ

ฉู่หลิวเยว่หรี่ตา

“เจ้ารู้ดีว่าสิ่งที่ข้าต้องการคืออะไร เจ้าจะมอบออกมาเองหรือจะให้ข้าเป็นคนจัดการ?”

หยางเจี้ยนชิงถูกรังสีอันเยือกเย็นบนตัวนางขู่ให้กลัว ก่อนจะตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว

ดูแล้วฉู่หลิวเยว่ก็เป็นหญิงสาวที่อายุประมาณสิบกว่าปี แต่กลับซ่อนพลังลมปราณที่ไม่มีใครกล้าต่อต้านเอาไว้ เมื่อถูกตาที่ดำทมิฬคู่นั้นจ้องเอาไว้ หยางเจี้ยนชิงก็รู้สึกผิดพลางหันมองไปทางอื่น และเสียงก็แผ่วเบาลงทันที

“ข้า…ข้าไม่รู้เรื่อง! ฉู่หลิวเยว่ข้ากำลังแข่งอยู่ดีๆ เจ้าก็จะพุ่งเข้ามาให้ได้ ข้าอยากจะถามเจ้าจริงๆ ว่าเจ้ามีสิทธิ์อะไร!”

ฉู่หลิวเยว่เดินเข้าไปด้วยสีหน้าเยือกเย็น

ทันใดนั้นคนที่อยู่รอบๆ ก็ได้สติขึ้นมา

คนที่เอ่ยปากก่อนก็คือเฉิงหัน

“ฉู่หลิวเยว่ เจ้าบังอาจนัก! เจ้าคิดว่าที่แห่งนี้คือที่ไหนถึงได้ทำตามอำเภอใจแบบนี้”

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มหยันพลางตอบกลับ

“ท่านหัวหน้าสำนักเฉิงหัน ถ้าหากว่าไม่มีคนในสำนักของท่านทำความผิดอยู่ตรงหน้า ข้าก็คงไม่บุ่มบ่ามเข้ามาหรอก”

“เจ้าพูดอะไร?”

เฉิงหันขมวดคิ้วและยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่

“เจ้ากำลังสื่อว่าหยางเจี้ยนชิงมีปัญหางั้นรึ?”

ฉู่หลิวเยว่ยักไหล่ “เปล่าข้าบอกตรงๆ”

เฉิงหันถึงกับสำลักความโมโหจนสั่นไปหมดทั้งตัว ฉู่หลิวเยว่เป็นใคร ถึงกล้าใส่ร้ายพวกเขาจากสำนักไท่เหยี่ยน ไม่เพียงแต่ทำลายยาเม็ดของนักเรียนของพวกเขา ยังจะพูดจาใส่ร้ายเช่นนั้นอีก!

เขารู้ว่าฝีปากของตัวเองเป็นไม่ได้แม้แต่คู่แข่งของฉู่หลิวเยว่ อีกอย่างถ้าจะเอาฐานะตำแหน่งของเขาไปสู้กับฉู่หลิวเยว่ก็น่าอับอายสุดๆ

เขาจึงมองไปยังซุนจ้งเหยียน ก่อนจะพูดเสียงเข้ม

“ซุนจ้งเหยียน นี่คือนักเรียนที่สำนักของพวกเจ้าสอนมารึ! ช่างใจกล้าเหลือเกิน กล้าทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ! ไม่แปลกที่คว้าที่หนึ่งมาได้ถึงสองตำแหน่ง แค่นี้ก็ไม่มีใครสู้ได้แล้วล่ะ!”

ซุนจ้งเหยียนก็ตกใจกับการกระทำของฉู่หลิวเยว่เช่นกัน

แต่ความประทับใจของเขาที่มีต่อฉู่หลิวเยว่นั้นดีมาโดยตลอด ฉะนั้นต่อให้นางจะทำอะไรกะทันหันเกินไป ในใจของเขาก็รู้สึกว่าทุกเรื่องคงมีเหตุผลของมัน

“หลิวเยว่เป็นคนรู้ถึงกาลเทศะ ที่นางทำเช่นนี้ต้องมีเหตุผลแน่นอน รอให้นางอธิบายเสียก่อน แล้วสหายเฉิงหันค่อยพูดถึงเรื่องเหล่านี้ก็ยังไม่สายไม่ใช่รึ?” เฉิงหันกัดฟัน

ซุนจ้งเหยียนกำลังปกป้องฉู่หลิวเยว่เกินไปแล้ว!

“เฉิงลี่เสวี่ย! เจ้าอย่ามาพูดจามั่วซั่ว เมื่อครู่นี้เม็ดยาของซิงเฉินก็ใกล้จะสำเร็จอยู่แล้ว! ถ้าไม่ใช่เพราะมาขัดขาเอาไว้ จะแพ้ได้อย่างไร!” เฉิงหันโต้กลับด้วยสีหน้าดำก่ำทันที

แบบนี้เป็นการดูถูกความสามารถของซือถูซิงเฉินชัดๆ

ผู้อาวุโสเฉิงลี่เสวี่ยถึงกับหัวเราะ

“ท่านผู้นำสำนักเฉิงหัน ข้าไม่ได้พูดจามั่วซั่วหรอก ตัวท่านก็เป็นหมอท่านมองไม่ออกรึ? นั่นเพียงแค่กำลังจะสำเร็จแต่ก็ยังไม่สำเร็จ ไม่ต้องดูถึงตอนสุดท้ายใครๆ ก็รู้ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร?”

ถ้าใช้โอกาสนี้ไล่ซือถูซิงเฉินและหยางเจี้ยนชิงออกไปได้ก็คงจะดี!

เฉิงหันจะไม่รู้ความคิดของสำนักหนานเฟิงได้อย่างไร จึงไม่ได้ใส่ใจอะไรพวกเขามากนัก แล้วหันกลับมามองซุนจ้งเหยียนอีกครั้ง

“ไม่ว่าอย่างไร ฉู่หลิวเยว่ก็ต้องอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้! ถ้าไม่อย่างงั้นเราก็ขอไม่เข้าร่วมสมาคมเยาวชนครั้งนี้!”

เมื่อพูดออกมาแบบนั้นแล้ว ทุกคนก็มากันเงียบทันที ไม่คิดว่าเฉิงหันจะเอ่ยปากขู่เช่นนี้

เมื่อตั้งใจคิดดูแล้วก็สามารถเข้าใจได้

พวกหวู่เจ๋อและหวู่เจ๋อก็ไม่สามารถคว้าที่หนึ่งมาได้ ที่เหลืออยู่ก็เป็นเพียงความหวังอันน้อยนิดสุดท้าย

ถ้าหยางเจี้ยนชิงและซือถูซิงเฉินไม่ได้รับรางวัลในครั้งนี้ พวกเขาก็คงพ่ายแพ้แล้วจริงๆ

ซุนจ้งเหยียนมองฉู่หลิวเยว่ด้วยความลังเล

ฉู่หลิวเยว่ส่งสายตาที่บอกให้เขาสบายใจได้กลับมา

“ท่านผู้นำสำนักเฉิงหัน ในเมื่อท่านอยากได้คำอธิบายก็ขอให้ท่านฟังเอาไว้ให้ดี”

ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้นชี้ไปยังหยางเจี้ยนชิงด้วยแววตาเยือกเย็น และพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำอย่างน่ากลัว ราวกับมีฟ้าผ่าลงมา!

“บนตัวของเขามีกู่โลหิตแดง!”