ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 294
ทุกคนพากันตกใจ
“นั่นคือ…นั่นคืออันใด?”
ภายในหอคอยจิ่วโยว เหตุใดถึงมีเสียงอสูรร้ายกรีดร้องได้!
ซุนจ้งเหยียยนขมวดคิ้วและใบหน้าชราของเขาก็มีรอยย่นเกิดขึ้น
“ปรมาจารย์ทุกท่านฟังคำสั่งให้ดี เริ่มใช้ค่ายกลผนึกสวรรค์ส่วนคนอื่นๆ ให้แยกย้ายทันที”
เมื่อได้ยินคำนั้นแล้ว ทุกคนก็ถึงกับอึ้งแล้วมองไปยังซุนจ้งเหยียน
ค่ายกลผนึกสวรรค์เป็นค่ายกลของหอคอยจิ่วโยว และไม่เคยเปิดใช้มากว่าพันปี และตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้ว่าถ้าเปิดค่ายกลผนึกสวรรค์แล้วจะเกิดอันใดขึ้น
“ท่านผู้อาวุโสซุน ค่ายกลผนึกสวรรค์ต้องเป็นหัวหน้าสำนักเท่านั้นรึถึงจะสามารถเปิดใช้ได้?”
ไป๋เชินรีบอีกปากถาม
ซุนจ้งเหยียนสีหน้าเคร่งเครียด
“เมื่อครู่นี้ข้าได้บอกท่านอาจารย์ลุงไปแล้ว หวังว่าเขาจะมาได้ทัน แต่การเปลี่ยนแปลงของหอคอยจิ่วโยวนี้เป็นเรื่องที่เร่งด่วนไม่สามารถรอได้ ต้องเปิดใช้ค่ายกลผนึกสวรรค์ทันที!”
พูดแล้วเขาก็หมุนข้อมือ แล้วในฝ่ามือของเขาก็มีเข็มเงินเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นทันที
เมื่อมองไปยังเข็มเล่มเงินนั้นไม่มีอันใดแตกต่างจากเข็มเงินธรรมดาทั่วไป แต่ถ้ามองใกล้ขึ้นอีกหน่อยก็จะเห็นว่าบนผิวของมันมีการแกะสลักรอยอยู่
ในความเป็นจริงแล้วรอยแกะสลักนั้นเป็นเหมือนกันกับรอยนูนที่อยู่บนหอคอยจิ่วโยวไม่มีผิด!
เมื่อได้ยินซุนจ้งเหยียนพูดแบบนั้นแล้ว ทุกคนต่างก็รู้ว่าตอนนี้มีเพียงวิธีเดียวแล้ว
ไม่มีใครรู้ว่าหัวหน้าสำนักจะมาถึงเมื่อใด แต่สถานการณ์ของหอคอยจิ่วโยวในตอนนี้ไม่สามารถรีรอได้!
เห็นเข็มเงินบนมือของซุนจ้งเหยียนแล้ว ทุกคนก็เงียบสงบทันที
“เชิญท่านผู้อาวุโสซุนออกคำสั่ง!”
ซุนจ้งเหยียนก็เหาะขึ้นฟ้า
เขาสะบัดเข็มเงินในมือออกมา
เข็มเงินต้านลมได้ดีมาก มันขยายใหญ่จนขนาดเทียบเท่าแขน
มองดูจากไกลๆ แล้วก็เหมือนสากเงินแท่งหนึ่ง
ทันใดนั้นจากเข็มเงินก็ตกลงมาบนหอคอยจิ่วโยวพอดี ก่อนจะหมุนอย่างรวดเร็ว
“ค่ายกลผนึกสวรรค์เริ่ม!”
ซุนจ้งเหยียนตะโกน ก่อนจะมีลำแสงนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากมือ แล้วพากันรวมเข้าในสากเกินไปทั้งหมด!
ต่อมาเสียงร้องก็ดังขึ้น!
ลวดลายบนสากเงินนั้นสว่างขึ้นทันที
พรึบ!
มีแสงสีเงินระยิบระยับบินออกจากแสงสีเงิน ก่อนจะตกลงสักที่หนึ่ง
ซุนจ้งเหยียนเอ่ยปาก
“ไป๋เชิน! ตะวันตกสาม!”
ไป๋เชินไม่พูดไม่จา ก่อนจะเหาะขึ้นไปแล้วยืนอยู่บนแสงระยิบระยับนั้นทันที
พรึบ!
แสงสีเงินระยิบระยับอีกลูกหนึ่งโผล่ขึ้น บินไปอีกฝั่งหนึ่ง!
“เหวินเยี่ยน ใต้เจ็ด!”
“เฉินเซียว ตะวันออกหก!”
“ฉีเกา เหนือสี่!”
ซุนจ้งเหยียนรีบออกคำสั่งอย่างรวดเร็ว แล้วปรมาจารย์ทุกท่านก็เริ่มพากันเคลื่อนไหว!
เหนือหอคอยจิ่วโยวมีค่ายกลใหญ่ยักษ์ปรากฏขึ้น
ลำแสงนับไม่ถ้วนออกมาจากสากเงินนั้น มันตัดผ่านกันจนเกิดดาวระยิบระยับเกิดขึ้นเหนือมัน และเรียงเหมือนกระดานหมากรุก
ปรมาจารย์ทุกคนพากันแยกย้ายไปประจำตำแหน่งของตัวเอง!
ค่ายกลผนึกสวรรค์เป็นค่ายกลระดับหก ซึ่งภายในสำนักไม่มีปรมาจารย์คนใดสามารถใช้งานได้เอง!
ฉะนั้นจึงต้องร่วมมือกัน เมื่อทุกคนประจำที่แล้ว ซุนจ้งเหยียนจึงตะโกนเสียงดังว่า
“เริ่ม!”
เมื่อสิ้นเสียง ปรมาจารย์ทุกคนก็เคลื่อนไหวพร้อมกัน ก่อนจะปล่อยพลังจิตเข้าไปในแสดงระยิบระยับเหล่านั้น!
กระแสแสงพุ่งออกมาและไหลไปตามเส้นใหญ่ยักษ์ที่พันกันกลางอากาศ แล้วทั้งหมดก็รวมตัวกันในสากเงิน
หึ่ง!
แรงกดดันครั้งใหญ่กำลังมาถึง!
…
ค่ายกลผนึกสวรรค์บนหอคอยจิ่วโยวได้เริ่มขึ้นแล้ว
ส่วนอาจารย์ที่อยู่ด้านล่างของหอคอยจิ่วโยวก็ได้แยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็วแล้ว
ในเวลานี้ สิ่งเดียวที่สามารถทำได้ก็คือการรับประกันความปลอดของนักเรียนในสำนักของเขา
เปลวไฟสีดำลุกโชนขึ้นมา ก่อนจะลามไปยังชั้นที่สาม!
ผู้อาวุโสเว่ยอวิ๋นไม่ได้ระวัง จึงถูกคลื่นพลังโจมตีเข้าจนเซ และถอยหลังไปหลายก้าว
อ๊าก!
เสียงกีดร้องของอสูรร้ายดังขึ้นอีกครั้ง ทำเอาทุกคนขนลุกไปหมด!
ดูเหมือนว่าทั้งสำนักก็กำลังถูกเสียงโหยหวนอันดุร้ายห้อมล้อมไว้แล้ว!
คลื่นพลังเข้าสู่ระบบไหลเวียนเลือดของผู้อาวุโสเว่ยอวิ๋นจนแทบจะกระอักเลือดออกมา
เขาเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปยังหอคอยจิ่วโยวด้วยตกตะลึง
ข้างในนี้มีสัตว์อสูรอันใดอยู่กันแน่ ถึงได้แข็งแกร่งถึงเพียงนี้
แค่เสียงโหยหวนก็สามารถข่มขู่บังคับได้ขนาดนี้แล้ว
ในขณะเดียวกันแม้แต่นักเรียน และอาจารย์ที่เพิ่งจะแยกย้ายไปเมื่อครู่ก็ได้รับผลกระทบบ้างเช่นกัน!
พวกเขาตกใจจนเบิกตาโต ก่อนจะมองไปยังหอคอยจิ่วโยว แล้วในใจก็เกิดความปั่นป่วนขึ้น!
“ให้ตายเถอะ! หอคอยจิ่วโยวกำลังถูกเผาแล้ว!”
“นี่มันเกิดอันใดขึ้นกันแน่?”
“ท่านผู้อาวุโสซุนเริ่มใช้ค่ายกลผนึกสวรรค์แล้วรึ? นี่คงจะเป็นครั้งแรกในรอบพันปีเลยทีเดียว!”
“ก่อนหน้านี้พวกเขาหลายคนยังฝึกอยู่ในหอคอยจิ่วโยวอยู่เลย ไม่มีใครรู้หรือไม่ว่ามันเกิดอันใดขึ้นกันแน่?”
“พวกข้าจะรู้ได้อย่างใด? ก่อนหน้านี้ยังดีๆ อยู่เลย แต่จู่ๆ ก็มีพลังงานบางอย่างมาไล่พวกเราไปโดยไม่มีแม้แต่เวลาที่จะได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ!”
“โชคดีที่พวกเราออกมาแล้ว ถ้ายังอยู่ข้างในละก็ เกรงว่า…”
“รอเดี๋ยว! เมื่อครู่ได้ยินผู้อาวุโสเว่ยอวิ๋นบอกว่าเหมือนว่าฉู่หลิวเยว่จะยังคงอยู่ข้างในอยู่นี่!”
“อะไรนี่! นางคงไม่ได้…”
ทุกคนพากันมองหน้ากัน แล้วเงียบลงทันที
เกรงว่าครั้งนี้ฉู่หลิวเยว่คงจะโชคร้ายเข้าแล้ว…
อีกฝั่งหนึ่ง ผู้อาวุโสเว่ยอวิ๋นก็หายใจอย่างยากลำบาก แต่จู่ๆ ก็เห็นร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งกำลังสาวเท้ายาวมุ่งตรงไปยังหอคอยจิ่วโยว!
เขาตกตะลึงในใจ “หรงซิว หยุดเดี๋ยวนี้!”
แต่หรงซิวก็ไม่หยุดแล้วเดินตรงไปอย่างไม่ลังเล!
ทันใดนั้นเปลวไฟสีดำก็ครอบงำแล้วกลืนกินเขาไปทันที!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...