ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 536

เสียงทุ้มลึกอันทรงพลังแผ่กระจายไปทั่วจัตุรัสอย่างรวดเร็ว! และทะลุเข้ารูหูของผู้ชมทุกคนได้เต็มๆ!

ฉู่หลิวเยว่ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ และไม่ได้จับผิดผู้อาวุโสชิวซีอีก

นางเงยหน้าขึ้นมองแผ่นหยกสีดำที่ลอยอยู่กลางอากาศ

บนแผ่นหยกนั่น มีนามของคนคนหนึ่งถูกสลักไว้!

นั่นก็คือ ฉู่หลิวเยว่!

“สำหรับวันนี้ การแข่งขันได้จบลงแล้ว ทุกท่านสามารถกลับไปพักผ่อนได้อย่างอิสระ และในเช้าวันถัดไป ทางสำนักฝึกวิชาที่มีชื่อเสียงของเมืองซีหลิงจะส่งคนมารอรับทุกท่าน ณ สวนซินหลี่ ซึ่งผู้ที่ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะเข้าร่วมสำนักใด ท่านสามารถกลับไปคิดแล้วค่อยตัดสินใจได้ ส่วนของรางวัลนั้น ทางเราจะทำการจัดงานรับมอบในวันพรุ่งนี้!”

ทุกคนต่างตกใจกับคำพูดของผู้อาวุโสตวนมู่ฉุน ใช่แล้ว! ยังมีเรื่องนี้อยู่อีกเรื่อง!

ก่อนเริ่มการแข่งขัน ว่ากันว่าผู้ที่เข้าร่วมการแข่งขันงานหมื่นทูรอย่างเป็นทางการ จะมีสิทธิ์เลือกสำนักวิชาที่ต้องการเข้าฝึกตนได้!

และเมื่อการแข่งขันจบลง เวลานั้นก็มาถึงแล้วจริงๆ!

ไม่นานทั่วทั้งจัตุรัสเกิดเสียงกึกก้อง ผู้คนจำนวนมากเริ่มคาดเดาว่าผู้เข้าแข่งขันเหล่านี้จะเลือกสำนักใด

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้ที่มีอันดับดีที่สุดนั้น ย่อมตกเป็นที่หมายปองของสำนักวิชาต่างๆ

ผู้อาวุโสหลายคนทำการปิดค่ายกลเคลื่อนย้าย

ฉู่หลิวเยว่เหลือบมอง พลันเพ่งสายตาดูให้ดีๆ

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้สนใจการเปลี่ยนแปลงในอาณาเขตเซียนเทพของราชวงศ์เทียนลิ่งเลยแม้แต่น้อย

“เสี่ยวโจว พวกเราเองก็ไปกันเถอะ”

ฉู่หลิวเยว่เอ่ยขณะเดินลงจากค่ายกลเคลื่อนย้าย

เชียงหว่านโจวปฏิบัติตามอย่างเชื่อฟัง

และเมื่อทุกคนเห็นฉากนี้ พวกเขาก็ตกตะลึงในทันใด

นะ นี่มันอันใดกัน?

เหตุใดอันดับหนึ่งและอันดับสองถึงดูสนิทสนมกันเช่นนั้น?

ก่อนหน้านี้ ในตอนที่ฉู่หลิวเยว่พาเชียงหว่านโจวออกไปด้วย แทบไม่มีใครสนใจเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาเลย แต่พอมาตอนนี้ ทุกคนกลับจดจ้องมาที่พวกเขาอย่างสนอกสนใจ ซึ่งน่าแปลกประหลาดยิ่งนัก

“สองคนนั้นไม่เคยรู้จักกันมาก่อนมิใช่หรือ เหตุใดจู่ๆ ถึงดูสนิทกันขึ้นมาเล่า? แถมเชียงหว่านโจวยังดูเชื่อฟังนางอีก?”

“ฮ่าๆ! เช่นนี้แล้ว หมายความว่าพวกเขาจะเลือกสำนักเดียวกันใช่หรือไม่?”

“แต่ก็ไม่รู้ว่าสำนักใดจะโชคดี คว้าตัวอัจฉริยะระดับสูงทั้งสองไปได้…”

“ไอ้หยา นี่พวกเจ้าดูไม่ออกหรือ เหมือนว่าตอนอยู่ในอาณาเขตเซียนเทพของราชวงศ์เทียนลิ่ง สองคนนั้นจะทะลวงขอบเขตนักรบได้ด้วยนะ!”

“น่าจะ…เป็นอย่างที่เจ้าว่าจริงๆ! ตอนนี้เชียงหว่านโจวอยู่ระดับหกแล้ว! ส่วนฉู่หลิวเยว่ก็ทะลวงผ่านระดับสี่เช่นกัน!”

“คนอื่นๆ ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่สองคนนี้ไม่เพียงแต่ไม่ค่อยได้รับบาดเจ็บ แต่ยังทะลวงขอบเขตได้ด้วย น่าหมั่นไส้เหลือเกิน!”

…

ฉู่หลิวเยว่และเชียงหว่านโจวได้ยินบทสนทนารอบข้างอย่างชัดเจน แต่พวกเขาไม่ได้ใส่ใจ

ทว่าไม่นาน ฉู่หลิวเยว่กลับสัมผัสได้ถึงสายตาอันคุ้นเคยที่กำลังจ้องมองมา พลันเงยหน้าขึ้นมอง

เจี่ยนเฟิงฉือนี่เอง

ว่าแต่เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างใด?

หลังจากตอนที่เขาพานางไปส่งยังจวนมู่ ก็ดูเหมือนอีกฝ่ายจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

แต่ถึงเขาไม่บอก นางก็รู้ว่าเขาหายไปทำการอันใด

แต่การที่เขามาปรากฏตัวอยู่ที่นี่กะทันหันนั้น น่าแปลกเสียยิ่งกว่า

เจี่ยนเฟิงฉือใช้พัดในมือชี้ไปทางฉู่หลิวเยว่ พร้อมแย้มยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

ฉู่หลิวเยว่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินไปหาเขา

“สวัสดี นายน้อยเจี่ยน”

ฉู่หลิวเยว่เอ่ยทำความเคารพอย่างสุภาพ

เจี่ยนเฟิงฉือหมุนข้อมือ พลันสะบัดพัดเบาๆ เพื่อเป็นการหยุดการเคลื่อนไหวของฉู่หลิวเยว่

“วันนี้คุณหนูฉู่ชนะการประลองงานหมื่นทูร และคว้าอันดับหนึ่งมาได้ทั้งที เดี๋ยวข้าผู้นี้ตกรางวัลให้เจ้าเอง”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อวี่เหวินจิงหงที่ยืนอยู่ข้างหลังก็แอบมุ่ยปากเล็กน้อย

คุณหนูฉู่?

กลายเป็นคนสุภาพขึ้นมาเชียว เมื่อครู่ก่อนชายคนนี้ยังทำกริยา “ดิบเถื่อน” อยู่เลย!

แต่ตราบใดที่อยู่ต่อหน้าสตรี เจี่ยนเฟิงฉือก็จะกลายร่างเป็นลูกสุนัขแสนน่ารักเสมอ

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ

“นายน้อยเจี่ยนหมายความเช่นไรหรือ?”

ริมฝีปากของเจี่ยนเฟิงฉือเบะออกจนเกิดเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย

“เมืองซีหลิงเปิดให้คนลงเดิมพันสำหรับงานหมื่นทูร และข้าก็แทงว่าเจ้าต้องได้ที่หนึ่ง”

ฉู่หลิวเยว่เข้าใจทันที

ไม่แปลกเลยที่วันนี้เจี่ยนเฟิงฉือจะอารมณ์ดีจนกู่ไม่กลับ แถมยังลงทุนเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเองอีก

นั่นเป็นเพราะนางช่วยให้เขาชนะเงินพนันก้อนโต

ฉู่หลิวเยว่หัวเราะร่าจนคิ้วเรียวโค้งลง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน