ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 585

ส่วนมืออีกข้างของอวี้ฉือซงก็กุมหน้าอกเอาไว้ เขาหอบ หน้าผากมีเหงื่อมากมายนับไม่ถ้วนผุดขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าซีดเผือด

ฉู่หลิวเยว่ตกใจอย่างมาก

“อาจารย์? นี่ท่านเป็นอันใดกันแน่?”

หรือว่าเมื่อครู่นี้ด้านในนั้นมีอันใดเกิดขึ้นหรือ?

แต่เมื่อตอนที่ทั้งสองคนเดินออกมา ก็ดูไม่มีอันใดผิดปกติเลย

กร๊อบ!

เสียงหนึ่งดังกังวานขึ้น!

เหมือนว่าอวี้ฉือซงจะออกแรงมากเกินไป จึงทำให้กำแพงที่อยู่ด้านข้างเกิดรอยร้าวขึ้น!

ฉู่หลิวเยว่ยิ่งกังวลหนักมากขึ้นกว่าเดิม นางพยุงแขนของอวี้ฉือซงขึ้นมา แต่กลับพบว่าตัวของอวี้ฉือซงนั้นสั่นสะท้านอย่างรุนแรง

“…เสี้ยว…เสี้ยวจันทร์น้อย”

อวี้ฉือซงพยายามพูดชื่อหนึ่งออกมาจากริมฝีปาก

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกตกใจอย่างมาก

“…เป็นเขา…เป็นเขาจริงๆ ด้วย…”

อวี้ฉือซงกัดฟันค่อยๆ พูดออกมาทีละคำ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความตกใจระคนโมโห

ทันใดนั้นฉู่หลิวเยว่ก็ชะงักค้างไป

หรืออวี้ฉือซงจะหมายความว่า…

“เป็นฝีมือเขาจริงๆ ด้วย!”

อวี้ฉือซงกำหมัดแน่น แล้วต่อยเข้าที่กำแพงอย่างแรง!

ทันใดนั้นเองผนังทั้งหมดก็กลายเป็นรอยแตกร้าว!

ฉู่หลิวเยว่รีบพูดขึ้นมาว่า

“อาจารย์ ที่นี่คนเยอะ พวกเรารีบกลับกันก่อนเถอะ!”

ในที่สุดเสียงนี้ก็ทำให้อวี้ฉือซงได้สติขึ้นมา

เขาลุกขึ้นมา และผลักมือของฉู่หลิวเยว่ออกไปอย่างช้าๆ ใบหน้าของเขากลับมาสงบราบเรียบเช่นเดิมแล้ว มีเพียงแค่สายตาที่เต็มไปด้วยความระแวดระวังและเกลียดชังไม่จางหาย

ความจริงแล้วฉู่หลิวเยว่อยากถามมาก ว่าอีกฝ่ายได้ไปเจออันใดมากันแน่ แต่เห็นได้ชัดว่ามันไม่เหมาะสม

อวี้ฉือซงยืนอยู่ที่เดิมอย่างสงบนิ่ง จากนั้นก็ค่อยหันไปมองฉู่หลิวเยว่ แล้วกล่าวขอโทษ

“หลิวเยว่ ข้าคงทำให้เจ้าตกใจสินะ?”

ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้า

“อาจารย์ไม่เป็นอันใดก็ดีแล้ว”

ทันใดนั้นเองอวี้ฉือซงก็เผยรอยยิ้มเยาะเย้ยขึ้นมา

เขาน่ะไม่เป็นไร เพียงแค่…เขาได้ค้นพบเรื่องบางอย่างเท่านั้นเอง…

เจียงอวี่เฉิง!

เจ้าควรโดนสับเป็นหมื่นๆ ชิ้น

“หลิวเยว่ เจ้ากลับไปก่อนเถอะ อาจารย์อยากอยู่เงียบๆ”

อวี้ฉือซงพูดขึ้นด้วยท่าทางเหนื่อยล้า

ฉู่หลิวเยว่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

“อาจารย์ต้องระวังตัวด้วยนะเจ้าคะ”

อวี้ฉือซงพยักหน้า แล้วมองหน้านางด้วยความโล่งใจ

“หลิวเยว่…ขอบใจเจ้ามากนะที่เข้าใจ”

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มขึ้น จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกมา

หลังจากฉู่หลิวเยว่เดินจากมาแล้ว อวี้ฉือซงก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิมสักพัก จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปทางอื่น

…

ส่วนฉู่หลิวเยว่ก็ไม่ได้ตรงกลับไปที่สำนักชงซูเก๋อทันที

แต่กลับเดินทางไปที่หอประมูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองซีหลิง…หออวี่เซี่ยง (ปีกคชสาร)

ที่นี่มีชื่อเสียงเรื่องการประมูลมาช้านาน เพราะว่าหอแห่งนี้สามารถเสาะหาของวิเศษ ของล้ำค่า หายากมามากมาย จึงได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก

บุคคลที่มีอำนาจจำนวนไม่น้อยในแคว้นซีหลิงชอบมาเดินเที่ยวเล่นที่นี่ เพื่อหวังว่าจะได้เจอสมบัติล้ำค่าที่ต้องตาต้องใจตนเอง

อีกทั้งบางครั้งมีผู้คนแย่งกันซื้อเยอะมาก และบ่อยครั้งก็สามารถประมูลของราคาสูงเทียมฟ้า

ก่อนหน้านี้ฉู่หลิวเยว่ก็เคยมาที่นี่หลายครั้ง และได้ซื้อของจำนวนไม่น้อยจากที่นี่

ด้านหน้าประตูหออวี่เซี่ยง มีบ่าวรับใช้หน้าตาดียืนอยู่สองคน พวกเขาล้วนเป็นนักรบระดับหก ฝีมือก็ไม่อ่อนด้อยเลย

สามารถส่งคนที่มีวรยุทธ์ขนาดนี้มาเป็นบ่าวรับใช้ได้นั้น ก็สามารถพิสูจน์ความแข็งแกร่งของหออวี่เซี่ยงได้แล้ว

วันนี้มีแขกที่เข้ามาจำนวนไม่มากนัก

ความจริงแล้ว ในทุกเดือนจะมีงานประมูลใหญ่หนึ่งครั้ง ตระกูลที่มีอำนาจของเมืองซีหลิงล้วนมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ ส่วนเวลาอื่นนอกจากนั้นแล้วหออวี่เซี่ยงมักจะเงียบสงบ คนไม่พลุกพล่าน

และแม้ว่าจะเป็นวันประมูล ก็ไม่ใช่ว่าใครก็ได้จะมีสิทธิเข้าร่วม

ทันทีที่ฉู่หลิวเยว่เดินมาถึงที่หน้าประตู แววตาของบ่าวรับใช้ทั้งสองก็สว่างวาบขึ้น

หญิงสาวผู้นี้ ดูเหมือนว่าจะอายุสิบห้าสิบหก ใบหน้างดงาม ท่าทางสูงศักดิ์ มองเพียงแวบเดียวก็รู้แล้วว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา

แต่ใบหน้านี้ ค่อนข้างจะไม่คุ้นตาอยู่เสียหน่อย…

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน