ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 588

ไม่เพียงแค่สามารถปิดปากซย่าโหวถิงอันได้

แต่ทุกคนที่อยู่ในงานประมูลล้วนเงียบกริบ!

อากาศในตอนนั้นเหมือนจะเย็นขึ้นทันที!

ท่าทางการแสดงออกของทุกคนนั้นยอดเยี่ยมมาก

ขนาดคนที่มากประสบการณ์ของซ่งเจิง ก็ยังนิ่งค้างไปชั่วขณะหนึ่งเช่นกัน

นี่คือ…นี่อันใดกันแน่เนี่ย?

ไม่เพียงแต่จะเรียกให้อีกฝ่ายเสนอราคา แต่ในตอนที่อีกฝ่ายยังพูดไม่ทันจบ ตนเองก็เสนอราคาขึ้นมาเกทับเสียแล้ว!

นี่เขาต้องไม่เห็นซย่าโหวถิงอันผู้นี้อยู่ในสายตาอย่างแน่นอน!

มีคนจำนวนไม่น้อยแอบลอบมองซย่าโหวถิงอันอยู่ และสีหน้าของเขาในตอนนี้ก็ดูย่ำแย่อย่างมากด้วย อ้าปากค้างจนแมลงวันจะบินเข้าไปได้แล้ว

โหดเหี้ยม!

นี่มันโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!

น้ำเสียงของซย่าโหวถิงอันเต็มไปด้วยความคับข้องใจอย่างมาก!

คนที่ประมูลแข่งกับเขานั้น ไม่เพียงมีเงินอย่างเดียวแต่ยังกล้าหาญอีกด้วย!

ซ่งเจิงสามารถดึงสติกลับมาได้เร็วที่สุดแล้วในตอนนี้ เขากระแอมไอหนึ่งครั้งแล้วพูดต่อว่า

“หนึ่งหมื่นผนึกศิลาขาว! ยังมีใครจะเสนอราคาอีกหรือไม่?”

ไม่มีคนพูดขัด

ซย่าโหวถิงอันกำที่วางแขนของเก้าอี้จนเกือบหัก!

เขาคิดว่าเขามีชีวิตอยู่มายี่สิบกว่าปี แต่ก็ยังไม่เคยสับสนถึงขนาดนี้เลย!

ไม่เสนอราคา?

เจียงอวี่จือก็ยังนั่งอยู่ด้านข้างของเขา อีกทั้งก่อนหน้านี้เขาก็เคยสัญญากับนางไว้แล้วว่าจะประมูลกระบี่เล่มนั้นให้นาง!

เสนอราคา?

แต่ในตัวของเขาตอนนี้ไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น! แล้วอีกอย่าง เงินจำนวนมากขนาดนี้ ต่อให้เบิกจากบัญชีส่วนนอกมา ก็ยากที่จะรอดพ้นสายตาของคนอื่น!

แต่ในตอนนี้ซย่าโหวถิงอันขึ้นหลังเสือแล้วลงยาก!

“หนึ่งหมื่นผนึกศิลาขาว ครั้งที่หนึ่ง!”

ซย่าโหวถิงอันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ บังคับตัวเองให้ทำใจสงบๆ เมื่อหันมองเจียงอวี่จือที่อยู่ด้านข้าง เขาก็พูดขึ้นมาอย่างอ่อนโยนว่า

“อวี่จือ เจ้าอยากได้กระบี่เล่มนั้นจริงๆ ใช่หรือไม่?”

เจียงอวี่จือขมวดคิ้วแน่น

“แน่นอน!”

ความจริงแล้ว ตอนแรกนางก็แค่ชอบมันอย่างเดียว

แต่ว่าตอนนี้มันคือการต่อสู้!

ซย่าโหวถิงอันรู้สึกปวดหัวอย่างมาก แต่เขาก็ทำได้เพียงปลอบใจอย่างอดทนว่า

“อวี่จือ เรื่องที่ข้าจะช่วยเจ้าประมูลกระบี่เล่มนั้น มันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่ที่สำคัญก็คือ…พวกเราไม่รู้ว่าคนคนนั้นคือใคร เจ้าลองคิดดูสิ อีกฝ่ายสามารถมองเห็นเรา และเขาต้องรู้ฐานะของพวกเราอย่างแน่นอน แต่เขาก็ยังกล้าที่จะทำเช่นนี้…ข้าว่าฐานะของเขาต้องไม่ธรรมดาแน่นอน”

เจียงอวี่จือขมวดคิ้วแน่นมากขึ้นกว่าเดิม

“แล้วอย่างใดเล่า? หรือว่าเจ้าคิดว่าข้า เจียงอวี่จือ ผู้นี้จะกลัว?”

“หนึ่งหมื่นผนึกศิลาขาว ครั้งที่สอง!”

ซย่าโหวถิงอันสำลักในลำคอ จากนั้นก็ต้องสะกดกลั้นความเหนื่อยหน่ายของตนเองลง ก่อนจะพูดโน้มน้าวว่า

“อวี่จือ…พวกเราไม่กลัวอยู่แล้ว แต่ประเด็นสำคัญก็คือ เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนอย่างมาก…เจ้าก็รู้ว่าตอนนี้องค์หญิงสามกำลังจะแต่งงานกับพี่ชายของเจ้า กำหนดการทุกอย่างก็ออกมาแล้ว ยิ่งทำเช่นนี้ คนอื่นก็จะยิ่งมองเจ้าไม่ดี! หากเรื่องที่วันนี้พวกเราใช้เงินมากกว่าหนึ่งหมื่นผนึกศิลาขาวเพื่อซื้อกระบี่เล่มหนึ่งแพร่กระจายออกไป ทุกคนจะพูดว่าอย่างใด? เขาจะบอกเจ้าเป็นลูกคุณหนูที่ฟุ่มเฟือย…ถึงตอนนั้นถ้ามันส่งผลกระทบกับพี่ชายของเจ้าจะทำอย่างใด?”

เมื่อได้ยินเขาพูดถึงเจียงอวี่เฉิง สีหน้าของเจียงอวี่จือก็เปลี่ยนไปทันที

เมื่อซย่าโหวถิงอันเห็นว่านางผ่อนคลายลงมากแล้ว เขาก็พูดต่อว่า

“…เจ้าก็รู้ว่า คนที่มีตำแหน่งสูงและมีอำนาจมาก ก็ยิ่งต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ ยิ่งกับพี่ชายของเจ้า หากพี่ชายของเจ้ารู้ว่าเจ้ายอมทำเพื่อเขา ยอมปล่อยกระบี่เล่มนั้นไปเพื่อชื่อเสียงของเขา…เขาจะต้องประทับใจอย่างแน่นอน หลังจากเรื่องทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้ว ไม่ว่าเจ้าจะอยากได้อันใด มันก็จะต้องได้มาอย่างง่ายดายแน่นอน”

คำพูดสุดท้ายของเขานั้นทำให้เจียงอวี่จือเปลี่ยนใจได้

“ก็ได้! ถ้าเช่นนั้นคราวนี้ก็ช่างมันเถอะ!”

ในที่สุดซย่าโหวถิงอันก็หายใจได้ทั่วท้องเสียที

“หนึ่งหมื่นผนึกศิลาขาวครั้งที่สาม…สิ้นสุดการประมูล!”

เจียงอวี่จือมองกระบี่เทพเมฆาสำริดเล่มนั้นด้วยสายตาไม่ยินยอม

“หากข้ารู้ว่าคนผู้นั้นคือใคร…ข้าจะไม่มีวันปล่อยเขาไปอย่างเด็ดขาด!”

ซย่าโหวถิงอันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของเจียงอวี่จือเสียงเบา

เจียงอวี่จือรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

“จริงหรือ? ทำเช่นนี้…มันจะมีประโยชน์หรือ?”

ซย่าโหวถิงอันกำหมัดแน่น พร้อมทุบหน้าอกของตนเองอย่างแรง

“ข้าจะทำเอง เจ้าวางใจเถอะ”

…

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน