ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 612

ตอนนั้นเอง ใจกลางของจุดเถียนตันของนางก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

ฉู่หลิวเยว่ใช้จิตสัมผัสมองเข้าไป กลับพบว่ามีระลอกคลื่นแผ่ออกมาจากฐานเจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมสีดำ

แต่หลังจากที่มันเกิดความผันผวนอยู่ครู่หนึ่ง ระลอกคลื่นเหล่านั้นก็หายไป ราวกับว่า ไม่เคยเกิดอันใดขึ้นมาก่อน

“น่าแปลก…”

นางขมวดคิ้วมุ่น

ของสิ่งนี้มันอยู่เงียบๆ มาโดยตลอด นอกจากวันที่เกิดเรื่องขึ้นในอาณาจักรเทพเทียนลิ่งครั้งหนึ่ง นอกจากนั้นมันอยู่อย่างเงียบสงบมาโดยตลอด

แต่เมื่อครู่นี้ นางไม่ได้คิดไปเองอย่างแน่นอน

ทันใดนั้นนางก็คิดอันใดบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเงยหน้าแล้วมองไปรอบๆ

บนเนินเขาที่ราบเรียบ กลับว่างเปล่า

ลมภูเขาพัดผ่าน เสียงใบไม้ดังกระทบ

นอกจากนางแล้ว ไม่มีสิ่งอื่นอยู่เลย

นางมองอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากแน่ใจแล้วว่าทุกสิ่งรอบตัวปกติดี จึงเบนสายตากลับมา

“หรือว่าข้าจะคิดมากไปจริงๆ…”

เมื่อครู่นางนึกว่าหัวหน้าของเจินเป่าเก๋อผู้นั้นจะมาที่นี่เสียอีก

ไม่เช่นนั้น นางไม่รู้จริงๆ ว่าจะอธิบายที่มาของระลอกคลื่นนั้นว่าอย่างใด

อีกทั้งท่ามกลางป่าเขาก็เงียบสงัด

ฉู่หลิวเยว่คิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ทิ้งความคิดนั้นออกจากสมอง ก่อนจะเริ่มลับคมกระบี่อีกครั้ง!

ทุกครั้งที่นางลับดาบ ก็จะมีประกายไฟสว่างวาบขึ้นมาทุกครั้ง

แสงสว่างสะท้อนเข้าที่ใบหน้าของนาง ทำให้ดวงตาของนางพร่างพราวขึ้น

ตอนนั้นเองสายลมที่อ่อนโยนก็พัดผ่าน

…

วันรุ่งขึ้น ฉู่หลิวเยว่ลงจากภูเขาเพื่อไปรับโอสถที่หอร้อยโอสถ

ร่างกายของเชียงหว่านโจวนั้นฟื้นตัวเร็วกว่าที่นางคิดไว้มาก ส่วนเรื่องการย่อยโอสถนั้นก็ไม่ต้องพูดถึง

ของที่นางซื้อนั้น จึงสามารถใช้ได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น

ดังนั้น วันนี้ที่นางไปหอร้อยโอสถ ส่วนหนึ่งก็เพื่อจะพูดคุยกับพวกเขาให้เพิ่มปริมาณที่มากขึ้นด้วย

ตอนที่นางเพิ่งเดินไปถึงที่ประตูหอร้อยโอสถ พนักงานคนหนึ่งก็รีบเข้ามาต้อนรับนางอย่างอบอุ่น

“คุณหนูฉู่ ในที่สุดท่านก็มาถึงแล้ว! เชิญด้านนี้เจ้าค่ะ!”

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้น

ดูเหมือนว่าท่าทางที่คนเหล่านั้นปฏิบัติต่อนางจะกระตือรือร้นขึ้นกว่าเดิมด้วย?

นางแค่มาเอาสมุนไพรเท่านั้น เหตุใดต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ด้วยล่ะ

ต่อให้ตอนนี้นางเป็นแขกกิตติมศักดิ์ระดับพิเศษ แต่แบบนี้เหมือนว่ามันจะเกินไปหน่อยหรือไม่…

พนักงานคนนั้นก็ก้มหน้าลงโค้งตัวต่ำ ก่อนจะเชิญนางให้เดินไปอีกทางหนึ่ง ในขณะเดียวกันก็พูดขึ้นว่า

“ประมุขเย่ว์อยู่ด้านบนพอดี ท่านอยากจะเจอเขาสักหน่อยหรือไม่เจ้าคะ?”

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มแล้วส่ายหน้า

“ไม่ต้อง วันนี้ข้ามาเพื่อเอาสมุนไพรที่จองเอาไว้เท่านั้น ประมุขเย่ว์เป็นคนใหญ่คนโตคงจะยุ่งมาก ข้าไม่อยากทำให้เขาเสียเวลาหรอก”

หลังจากซื้อของที่เกี่ยวข้องกับอวี้ฉือซงหมดแล้ว เหตุผลที่นางมาหอร้อยโอสถก็คือ มาเลือกสมุนไพรที่ถูกใจเท่านั้น และไม่ได้จะใช้จ่ายเงินจำนวนมาก

แม้ว่าการใช้จ่ายจะเป็นเงินจำนวนไม่น้อย แต่สำหรับฉู่หลิวเยว่แล้ว มันก็เป็นแค่เงินจำนวนน้อยเท่านั้น

ทันทีที่พูดจบ จากนั้นนางก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากปลายบันได

“คุณหนูฉู่ ยินดีต้อนรับขอรับ ข้าจะรังเกียจที่คุณหนูฉู่มารบกวนเวลาได้อย่างใด?”

เย่ว์หลิงยิ้ม จากนั้นก็เดินลงจากบันไดมา

มีแต่สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่า เมื่อคืนเขานอนหลับไม่สนิทเลย วันนี้ตอนเช้าตรู่เขาก็มาถึงที่นี่แล้ว เพื่อรอคอยให้ฉู่หลิวเยว่มา!

และคนผู้นั้นก็รอคอยมานานขนาดนี้ จะให้นางกลับไปเฉยๆ ได้อย่างใด?

“สมุนไพรที่ท่านต้องการข้าเตรียมเอาไว้ให้ตั้งนานแล้ว เดี๋ยวข้าจะให้คนนำมาให้”

เย่ว์หลิงพูดขึ้น แต่ขณะที่พูดนั้นเขาก็กวาดสายตามองจนเห็นบนมือของฉู่หลิวเยว่

แหวนเฉียนคุนวงนั้น…เหมือนว่าจะเป็นของนายท่าน…

หนังตาของเย่ว์หลิงกระตุกขึ้น

แหวนเฉียนคุนที่อยู่บนมือของฉู่หลิวเยว่ครั้งที่แล้ว ยังเป็นของเจี่ยนเฟิงฉืออยู่เลย แต่วันนี้กลับเปลี่ยนเป็นของนายท่านแล้ว…

แต่จะว่าไปแล้ว เรื่องนี้เหมือนเขาได้พูดออกไป…

แต่เขาเองก็ยังคิดไม่ถึง หลังจากที่เขาส่งข่าวนั้นกลับไปแล้ว นายท่านก็รีบให้เยี่ยนชิงส่งแหวนเฉียนคุนวงนี้มาให้อีกฝ่ายทันที

โชคดีที่เมื่อวานเขาได้รู้ถึงฐานะของฉู่หลิวเยว่แล้ว ดังนั้นเมื่อมาเห็นแหวนเฉียนคุนวงนี้บนนิ้วมือของนาง ใบหน้าของเขาจึงสามารถรักษาความสงบต่อไปได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน