ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 618
สรุปบท บทที่ 618 ล่วงเกิน [รีไรท์]: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 618 ล่วงเกิน [รีไรท์] จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 618 ล่วงเกิน [รีไรท์] คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ขณะที่ฉู่หลิวเยว่และหรงซิวกำลังเดินลงมาจากเขา ในที่สุดนางก็อดทนไม่ไหวแล้วถามขึ้นมาว่า
“เจ้ามอบของอันใดให้กับพวกศิษย์พี่หรือ?”
หรงซิวยิ้มบางๆ แล้วพูดขึ้นว่า
“เป็นสิ่งของที่พวกเขาสามารถใช้ประโยชน์ได้”
ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“ผนึกศิลาขาว?”
หรงซิวยิ้มแต่ไม่ได้พูดอันใด
ฉู่หลิวเยว่ก็คิดว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ
การมอบผนึกศิลาขาวนั้น เรียกได้ว่าเป็น “ของขวัญ” ที่สะดวกสบายและมีข้อผิดพลาดน้อยที่สุด
“แต่ว่า…เหตุใดเจ้าถึงเตรียมมาเยอะขนาดนั้นเล่า? หรือว่าก่อนที่เจ้ามา เจ้าก็…”
“ตอนนี้เจ้ามีชื่อเสียงโด่งดังในแคว้นซีหลิง สำนักชงซูเก๋อก็เป็นหนึ่งในสำนักที่มีความสำคัญอย่างมาก หากคิดจะสืบเรื่องพวกนี้ ก็ไม่ได้ถือว่าเป็นเรื่องที่ยากเท่าไหร่”
“…แต่ว่าพริบตาเดียวเจ้าก็มอบของมากมายขนาดนั้น…”
“เหมือนว่าพวกเขาจะดีต่อเจ้า ของขวัญเหล่านี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ควรมอบให้”
เมื่อเห็นว่าหรงซิวพูดด้วยท่าทีสงบนิ่ง สุดท้ายฉู่หลิวเยว่ก็อดที่จะดึงชายเสื้อของเขาเบาๆ ไว้ไม่ได้
“หรงซิว…เจ้าพูดความจริงมาเถอะ เจ้าเอาเงินมาจากที่ไหนมากมาย? เจ้าเอาเงินทั้งหมดเหล่านั้นมอบให้ข้า แล้วเจ้าล่ะจะทำอย่างใด?”
ตามที่ได้รู้จักหรงซิว ในเมื่อเขาลงมือแล้ว เงินจำนวนนั้นต้องไม่ได้เป็นเงินจำนวนน้อยอย่างแน่นอน
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเงินที่เขามอบให้นางเลย…
หรงซิวมองหน้านางด้วยรอยยิ้ม
“หากเยว่เอ๋อร์เป็นห่วงว่าข้าจะไม่มีเงินแล้วละก็…ไม่จำเป็นต้องกังวล เจ้า…ข้ายังพอจ่ายได้”
เยี่ยนชิงที่เดินตามมาด้านหลัง มุมปากของเขาก็กระตุกขึ้นเล็กน้อย
คาดไม่ถึงว่าคุณหนูหลิวเยว่จะสงสัยเกี่ยวกับที่มาของเงินนายท่าน…
เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกวางใจขึ้นเล็กน้อย
ความจริงแล้วนางก็รู้ดีว่า ในเมื่อหรงซิวใจกว้างขนาดนี้ นั่นแสดงว่าเขาจะมีไม่ขาดแคลนเงินอย่างแน่นอน
นางแค่สงสัยว่า อีกฝ่ายทำได้อย่างใดต่างหาก…
หรือเพราะว่า ฐานะ “โอรสสวรรค์” ของเขา?
…
พวกเขาเดินทางมาถึงจวนที่อยู่ใจกลางซีหลิง
ฉู่หลิวเยว่พาทั้งสองคนเดินเข้าไป พร้อมพูดขึ้นว่า
“ข้าเองก็เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน และเพิ่งจะทำความสะอาดไป ในห้องมีอยู่หลายห้อง เจ้าไปดูได้ แล้วเลือกห้องที่เจ้าชอบ…”
สีหน้าของหรงซิวดูเกียจคร้าน
“เยว่เอ๋อร์ เจ้าไม่จำเป็นต้องยุ่งยากขนาดนั้น ห้องนี้ก็ดีมากแล้ว”
ฉู่หลิวเยว่หันกลับไปมองตามสายตาของเขา
“นั่นห้องของข้า…เจ้าอยากนอนห้องของข้าหรือ?”
หรงซิวขมวดคิ้ว
“เมื่อก่อนพวกเราก็ทำเช่นนี้ไม่ใช่หรือ?”
หางตาของฉู่หลิวเยว่กระตุกขึ้น
เมื่อก่อน…
นางมองความคิดของหรงซิวได้อย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว ฉู่หลิวเยว่จึงยอมแพ้
“ถ้าเจ้าอยากนอนห้องนั้นละก็ ไม่ใช่ว่าไม่ได้ ปกติข้ากลับมานอนที่แห่งนี้แค่ไม่กี่ครั้ง จะต้องไม่มีคนมารบกวนเจ้าอย่างแน่นอน”
หรงซิวเองก็ไม่ได้รังเกียจ
นางไม่มา เขาก็ไปหาได้
ฉู่หลิวเยว่อยู่เป็นเพื่อนเขาสักพัก ในที่สุดก็ออกจากที่นั่นมา
…
ตระกูลเจียง
“คุณหนูสี่ นี่คือยาแก้ช้ำที่คุณชายใหญ่ไปขอจากทางวังหลวงมาให้โดยเฉพาะ ได้ยินมาว่าใช้ติดต่อกันเพียงครึ่งเดือน ไม่ว่าบาดแผลใดๆ ก็จะไม่ทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้ทั้งนั้น…”
บ่าวผู้หญิงคนนั้นพูดไปด้วย และทายาแก้ฟกช้ำให้เจียงอวี่จืออย่างระมัดระวังไปด้วย
เจียงอวี่จือหลับตาเอนกายอยู่บนเตียง และไม่ได้พูดอันใดต่อ
บ่าวผู้นั้นตักยาออกมาหนึ่งช้อน แล้วนวดบนใบหน้าของนางอย่างแผ่วเบา
“ซี๊ด…โอ๊ย!”
นางเจ็บปวดเหมือนโดนน้ำแข็งกัดลงบนใบหน้า เจียงอวี่จือเจ็บมากจนร้องออกมาอย่างเจ็บปวด จากนั้นนางก็ลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะตบหน้าของบ่าวสาวผู้นั้น
เพียะ!
“ข้าเจ็บจะตายอยู่แล้ว! นี่เจ้าทำงานยังไงเนี่ย!”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...