สรุปตอน บทที่ 746 ลงมือด้วยตัวเอง – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 746 ลงมือด้วยตัวเอง ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ซั่งกวนหว่านร้องไห้ด้วยความโศกเศร้า สองมือกุมศีรษะอย่างเจ็บปวด ภาพฝ่ามือหลิงเซียวประทับอยู่ในสมองของนางอย่างลึกที่สุด
แต่ทุกอย่างก็เหมือนทรายในมือของนาง ยิ่งนางหวาดกลัวที่จะกอบกู้สถานการณ์ มันก็ยิ่งไร้ประโยชน์มากขึ้นเท่านั้น
ก่อนหน้านี้ในสมองของนางเต็มไปด้วยความวุ่นวาย แต่ทว่าตอนนี้กลับขาวโพลนไปหมด
“ไม่…ไม่…”
นางศึกษาฝ่ามือหลิงเซียวมาได้อย่างยากลำบาก แล้วนางลืมมันไปได้อย่างใด?!
ถ้าวันนี้ระดับนางตกต่ำกว่าระดับสอง ต่อให้นางอยากจะฝึกฝนใหม่อีกครั้ง มันก็ยากกว่าการขึ้นสวรรค์แล้ว!
ซั่งกวนหว่านตื่นตระหนกอย่างมาก นางหอบหายใจหนัก มือข้างหนึ่งก็ดึงทึ้งผมอย่างแรงโดยที่ไม่รู้ตัว เส้นผมของนางร่วงเป็นหย่อมๆ แต่ซั่งกวนหว่านก็ไม่สนใจมันเลยสักนิด
รูปแบบแปลกๆ ที่ฉู่หลิวเยว่นั้นสร้างขึ้นได้ทำลายฝ่ามือหลิงเซียวที่อยู่ในใจของนางทั้งหมดแล้ว!
และทำลายได้อย่างง่ายดาย!
เมื่อลายมือเส้นสุดท้ายถูกทำลายจนหมดสิ้น ในที่สุดซั่งกวนหว่านก็หยุดมือลง
หมดแล้ว…
ไม่มีแล้วจริงๆ!
ฝ่ามือหลิงเซียวระดับที่สองของนางลดระดับลงแล้ว!
ไม่ว่านางจะคิดอย่างใด ก็ไม่มีอันใดในสมองของนางเลย ตอนที่นางใช้ความคิดอยู่นาน ก็เพียงความเจ็บปวดที่ส่งลงมาเท่านั้น!
ซั่งกวนหว่านเดินถอยหลังไปสองก้าวอย่างหมดแรง ขาทั้งสองข้างอ่อนแรงจนเกือบจะทรุดตัวลงที่พื้น
ฉู่หลิวเยว่ถอนหายใจออกมาเบาๆ แผ่นหลังชุ่มไปด้วยเหงื่อ
ความจริงแล้วหากว่าด้วยจอมยุทธ์ระดับห้าของนางในปัจจุบัน การใช้เคล็ดวิชาฝ่ามือหลิงเซียวระดับที่สามนั้นถือว่าเกินตัวอย่างมาก
แม้ว่าจะแค่ร่างรูปแบบออกมาเท่านั้น ก็ทำให้นางสูญเสียพลังดั้งเดิมไปจำนวนมาก
ถ้าเกิดว่าไม่มีไข่มุกธาราที่อยู่ในตันเถียนคอยสนับสนุน นางไม่มีทางทำได้ถึงระดับนี้อย่างแน่นอน
การโจมตีนี้เหมือนว่าจะเป็นการโจมตีระดับเบา แต่ความจริงแล้วมันแทบจะใช้พลังทั้งในร่างของนาง
แต่ว่ายังดีที่ผลลัพธ์ที่ได้ออกมานั้นน่าพอใจอย่างมาก
“ดูแล้ว ฝ่ามือหลิงเซียวที่เจ้าพูดถึงก็ไม่เท่าไรเลยนี่นา”
ฉู่หลิวเยว่พูดเสียงเบา มุมปากประดับรอยยิ้ม
เมื่อซั่งกวนหว่านได้ยินดังนั้น ก็เหมือนได้สติขึ้นมาทันที นางเงยหน้าขึ้น!
ดวงตาของนางแดงก่ำใบหน้าเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
“ฉู่ หลิว เยว่!”
ซั่งกวนหว่านตะโกนเรียกชื่อของฉู่หลิวเยว่ทีละคำ แต่ละคำล้วนรอดออกมาจากซอกฟัน
น้ำเสียงแฝงด้วยความโกรธแค้น ราวกับอยากจะดื่มเลือดฉีกเนื้อของนางอย่างมาก!
เดิมทีนางคิดว่านางจะสามารถกำจัดฉู่หลิวเยว่ได้อย่างง่ายดาย แต่คิดไม่ถึงว่าจะต้องสูญเสียมากมายขนาดนี้!
ฉู่หลิวเยว่คนนี้มีปัญหา!
กระบวนท่าที่นางเพิ่งแสดงเมื่อครู่นี้ ไม่รู้ว่านางไปเรียนรู้มาจากที่ใด?
ไม่ว่าอย่างใดซั่งกวนหว่านก็คิดไม่ออก แต่นางก็ไม่อยากจะคิดต่อไปแล้ว!
ตอนนี้ในสมองของนางมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น…คือต้องฆ่าฉู่หลิวเยว่!
ถ้าหากนางไม่สามารถจัดการฉู่หลิวเยว่วันนี้ได้ วันข้างหน้าอีกฝ่ายจะต้องเป็นหอกข้างแคร่ของนางอย่างแน่นอน!
แม้ว่าก่อนหน้านี้นางจะไม่ชอบฉู่หลิวเยว่ แต่ความจริงแล้วนางก็ไม่เคยสนใจเรื่องของฉู่หลิวเยว่เลย
แต่ในวันนี้ซั่งกวนหว่านก็รู้สึกได้แล้วว่าฉู่หลิวเยว่นี่จัดการได้ยากกว่าที่นางคิดเอาไว้มาก!
ความโกรธระคนเกลียดชังเกิดขึ้นในใจ มันเยอะจนจะล้นทะลักออกมาอยู่แล้ว!
อารมณ์ที่รุนแรงทำให้นางบ้าคลั่ง ใบหน้าบิดเบี้ยว
ส่วนลึกของแววตามีประกายสีเขียวจางๆ!
ดูแล้วเหมือนกับผีอย่างมาก!
พรึ่บ!
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงนกร้องดังขึ้น!
ซั่งกวนหว่านตกใจอย่างมาก ก่อนจะหันหน้ากลับไปมอง จากนั้นนางก็เห็นว่ากษายะหางวายุได้หลุดออกจากตาข่ายยักษ์สีดำแล้ว ก่อนจะพุ่งมาทางนี้อย่างรวดเร็ว!
เปลวเพลิงสีชาดล้นทะลัก พื้นที่ทั้งหมดกลายเป็นทะเลเพลิงทันที
แววตาสีแดงก็เปล่งประกายดุจผลึกหลายสี จิตสังหารสว่างวาบขึ้น!
ร่างกายของซั่งกวนหว่านเย็นยะเยือก!
ตอนนั้นเองราวกับปกคลุมด้วยเทพแห่งความตาย!
อันตราย!
นางรีบกระโดดหลบไปทางด้านหลังอย่างไม่ต้องคิด!
แต่ทันทีที่นางหมุนตัวกลับมา ทันใดนั้นเปลวเพลิงก็ลุกโชน!
พรึ่บ!
ซั่งกวนหว่านตกใจสะดุ้งเฮือก แล้วรีบเบี่ยงตัวหลบ จากนั้นนางก็ล้มลงที่พื้นอย่างไม่ตั้งใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...