ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 780

เมื่อจบประโยคนั้น ทุกคนล้วนตกอยู่ในความตกตะลึงและขุ่นเคือง

เดิมทีแล้วทุกคนในนี้ล้วนแล้วแต่เป็นซั่งกวนหว่านเรียกมารวมตัวกันทั้งสิ้น บัดนี้คนมากันครบแล้ว ทว่านางกลับไม่มา ซ้ำยังเรียกตัวเจียงอวี่เฉิงไปอีก นี่นับเป็นเรื่องอันใดได้?

เกิดเรื่องจวนตัว จะเป็นเรื่องอันใดที่สามารถทำให้นางละทิ้งทุกคนในนี้แล้วเรียกตัวเจียงอวี่เฉิงออกไปเพียงผู้เดียว

แม้ว่าเขาจะเป็นราชบุตรเขย สถานะสูงส่งไม่ธรรมดา การกระทำแบบนี้ดูอย่างใดก็ออกจะไม่เหมาะสมอยู่บ้างกระมัง?

ทุกคนที่นั่งอยู่ ณ ทีนี้ล้วนแล้วแต่เป็นบุคคลที่มีความสำคัญต่อราชวงศ์เทียนลิ่งทั้งสิ้น!

ผู้คนมองหน้ากันไปมาอย่างตะลึงงัน สีหน้าค่าตาต่างก็ไม่น่าดูกันเท่าไรนัก

เจียงอวี่เฉิงเองก็ประหลาดใจเช่นกัน เขาลอบขมวดคิ้วกับตนเอง

ไม่ว่าซั่งกวนหว่านจะอวดดีและจองหองแค่ไหน ก็ยังไม่กล้ายุ่มย่ามในเวลานี้

ผู้ที่อยู่ที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นใคร ล้วนไม่สามารถล่วงเกินได้โดยง่าย

กระทั่งฝ่าบาทก็ยังต้องไว้หน้าคนเหล่านี้อยู่สามส่วน นับประสาอันใดกับองค์หญิงสามเล่า?

ถ้าหากไม่ใช่ว่านางเกิดบ้าขึ้นมา ก็ต้องเกิดเรื่องสำคัญขึ้นมาจริงๆ

เขามองฉานอี้แวบหนึ่ง ก่อนจะพบว่าแม้นางจะกดหัวคิ้วและหรี่ตาลง ทว่าดวงหน้าของนางกลับตึงเครียดเป็นอย่างมาก บริเวณหว่างคิ้วของนางปรากฏร่องรอยความวิตกกังวลอยู่บ้าง

ในใจของเขาดิ่งลงวูบหนึ่ง หมุนกายหันมองทางบรรดาผู้คน

“รบกวนขอให้พวกท่านรอสักครู่ พวกเราจะรีบกลับมาทันที”

แม้ว่าในใจทุกคนจะไม่พอใจ แต่ก็มิได้แสดงออกสู่ภายนอกอย่างเปิดเผย ทุกคนต่างก็ใจกว้างปล่อยให้เขารีบไป

ในใจเจียงอวี่เฉิงรู้ว่าครั้งนี้ล่วงเกินพวกเขาแล้ว ทว่าสถานการณ์เร่งด่วน และคงไม่มีหนทางใดที่ดีไปกว่านี้แล้ว

เขาหมุนกายมุ่งเดินไปทางตำหนักฮวาหยาง ฉานอี้รีบเดินตามไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อทั้งสองจากไปแล้ว ภายในโถงใหญ่ก็กลับมาเงียบสนิทอีกครั้งหนึ่ง

ทุกคนต่างมิมีใครเอ่ยคำอันใด ทว่าในใจจริงจะมากน้อยล้วนปรากฏความไม่ชอบใจอยู่บ้าง

ซั่งกวนหว่านยังมิได้เข้ารับตำแหน่งอย่างเป็นทางการ คาดไม่ถึงว่าจะอาจหาญได้ถึงเพียงนี้ ให้คนจำนวนมากเช่นนี้รอนางผู้เดียว ถึงเวลาแล้วแต่กลับไม่ปรากฏตัว ซ้ำยังเรียกให้เจียงอวี่เฉิงไปหา ทิ้งให้ทุกคนแห้งเฉากันอยู่ที่นี่

ก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะเป็นฝ่าบาทหรือองค์หญิงใหญ่ล้วนมิเคยกระทำการอันไม่เหมาะสมเช่นนี้มาก่อน

คนจากตระกูลใหญ่อันเก่าแก่นั้นยังไม่เท่าไร ทว่าคนจากบรรดาสำนักต่างๆ ล้วนไม่ปลาบปลื้มอย่างยิ่ง

ที่เหล่าบรรดาคณะพวกเขาบาดเจ็บล้มตายสาหัสในแดนภังคะ เดิมทีก็คิดมาหาซั่งกวนหว่านเพื่อขอคำอธิบาย ใครจะคาดคิดว่าบัดนี้แม้กระทั่งหน้านางก็ไม่ปรากฏให้เห็น?

บรรยากาศอันเคร่งขรึมและมืดมนแผ่กระจายไปทั่วห้องโถง

…

เจียงอวี่เฉิงและฉานอี้ก้าวเดินอย่างรวดเร็วมาถึงตำหนักฮวาหยาง ก่อนจะพบว่ากระทั่งในนี้ก็เต็มไปด้วยกฏอัยการศึกที่ฉาบเป็นชั้นๆ

ในใจของเขายิ่งร้อนรน มุ่งหน้าก้าวเข้าไปในตำหนัก

เมื่อเดินมาถึงประตู ฉานอี้พลันหยุดลง

“ท่านราชบุตรเขย องค์หญิงสามรับสั่งว่าท่านเข้าไปได้เพียงผู้เดียวเจ้าค่ะ”

เจียงอวี่เฉิงพยักหน้าด้วยใจสับสนวุ่นวาย ดันประตูให้เปิดออกแล้วก้าวเข้าไปในข้างใน

ทันทีที่เดินเข้าไป ฉานอี้ที่อยู่ด้านหลังก็งับประตูให้ปิดลงอีกครั้งหนึ่ง

เจียงอวี่เฉิงมีสีหน้าสงสัยเล็กน้อย

สรุปแล้วเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่ จึงทำให้ตำหนักฮวาหยางระแวดระวังตื่นตัวเช่นนี้?

“หว่านเอ๋อร์?”

เขาร้องเรียกไปครั้งหนึ่ง ทว่ากลับมิมีใครตอบรับ

เขามองไปรอบๆ ทว่าไม่เจอเงาร่างของซั่งกวนหว่าน แต่เขากลับเจอกล่องเครื่องประทินผิวที่แตกร้าวอยู่ด้านข้างกระจกทองเหลือง

เขาชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินเข้าไปข้างในต่อ

ถ้าหากว่าไม่ได้อยู่ในนี้ เช่นนั้นก็คงจะอยู่ในบริเวณของบ่อน้ำพุร้อนแล้ว

ทันทีที่เดินไปถึงประตู เขาที่กำลังลังเลอยู่ว่าจะเข้าไปตามหาดูหรือไม่อยู่นั่นเองพลันได้ยินเสียงครวญครางอย่างเจ็บปวดสายหนึ่งแว่วมาจากข้างใน

ทั้งอ่อนแอและหดหู่ อีกทั้งยังแฝงไปด้วยความหวาดผวาล้ำลึกสายหนึ่ง

นั่นคือซั่งกวนหว่าน!

เจียงอวี่เฉิงไม่รั้งรออีกต่อไป เขาผลักประตูเดินตรงเข้าไปยังข้างใน

…

ทันทีที่เดินเข้าไป ไอน้ำร้อนชื้นก็พวยพุ่งขึ้นมา!

ที่นี่คือบ่อน้ำพุร้อนขนาดใหญ่ที่ปกคลุมด้วยหมอกไอน้ำล้อมรอบ จึงทำให้แทบมองเงาร่างคนได้ไม่ชัดเจน

ทว่าเจียงอวี่เฉิงกลับเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงพอรู้ตำแหน่งอยู่บ้าง

ท่ามกลางไอน้ำอันเลือนราง เขาเห็นเงาร่างๆ หนึ่งที่อยู่ข้างบ่อน้ำพุร้อนได้ลางๆ

“หว่านเอ๋อร์ เจ้าเป็นอันใดไป?”

เขาเดินก้าวไปหาคนผู้นั้น

ทว่าเมื่อเดินเข้าไปใกล้ เขากลับได้กลิ่นคาวเลือดรุนแรงสายหนึ่ง!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน