ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 798
สรุปบท บทที่ 798 บาดแผลที่รักษาไม่หายขาด: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 798 บาดแผลที่รักษาไม่หายขาด จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 798 บาดแผลที่รักษาไม่หายขาด คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ณ ป่าหมอกมายา
สิงโตขาวตัวหนึ่งกำลังทรงตัวอยู่กลางอากาศ… ลอยไปลอยมาอย่างสงบเสงี่ยม
พวกฉินอีล้วนพากันเงยศีรษะมองดูมัน
ผ่านไปครู่หนึ่ง พี่เหลยสี่ก็อดถามขึ้นมาไม่ได้
“พี่ใหญ่ สรุปแล้วเจ้านี่เป็นสัตว์อสูรประเภทใดกันแน่? ที่มันลอยตัวอยู่ด้านบนแบบนั้นด้วยเพราะเรื่องอันใดกันหรือ?”
คราแรกคิดไว้ว่ามันจะพุ่งตัวลงมาหา กลับกลายเป็นว่าหลังจากที่มันบินฉวัดเฉวียนอยู่ด้านบนสองรอบ มันก็หยุดอยู่ตรงนั้น
ไม่จากไป แต่ก็ไม่ลงมา
นี่ทำให้บรรดาคนข้างล่างที่กำลังมองอยู่ต่างมีสีหน้างงงวย
ฉินอีเองก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง
ก่อนนี้เขารู้สึกได้ว่าภายในป่าหมอกมายามีการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติ จากนั้นเจ้าสิงโตขาวตัวนี้ก็ปรากฏขึ้น
หลังจากที่มันหยุดลงกลางอากาศแล้ว รอบข้างก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอันใดอีก
เบื้องต้นก็มั่นใจได้แล้วว่า การสั่นไหวเมื่อครู่เป็นเพราะการมาถึงของมัน
เพียงแต่ว่า… พวกเขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าสรุปแล้วเจ้านี่เป็นสัตว์อสูรประเภทใด อีกทั้งยังไม่รู้ด้วยว่าเหตุใดมาถึงแล้วกลับไม่ลงมือทำอันใดเลย
แต่เมื่อดูจากรูปการณ์ตอนนี้แล้ว มันดูไม่มีเจตนาคิดฆ่าฟันกัน เช่นนั้นก็ไม่ควรรีบร้อนติดต่อพวกเขาเหล่านั้น
“ตอนนี้ยังไม่ต้องไปสนใจมัน”
ฉินอีเอ่ย
ต่อให้เป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ ก็ยังคงต้องจับตาดูไว้อย่างระมัดระวัง
พี่เหลยสี่เกาหัวแกรก เอ่ยด้วยเสียงกระซิบ
“รูปร่างลักษณะก็ดูจะเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ สิงโตขาว… แต่เหตุใดข้าถึงไม่เคยได้ยินว่า…”
เย่หรานหร่านได้ยินคำพูดเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า
“พี่เหลยสี่ นั่นคือ…สิงโตขาวหรือ? แต่บนตัวมันดูจะเป็นสีเหลืองนะ?”
เสวี่ยเสวี่ยที่ถูกเจ้านายขัดขวางไม่ให้ออกไปข้างนอก ในใจเต็มไปด้วยความขมขื่น จะเข้าก็ไม่ได้ถอยก็ไม่สามารถทำได้แค่ยอมรับชะตากรรมอันโหดร้ายของตนอยู่ลับๆ
เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ในใจพลันสั่นไหวอย่างรุนแรง หงุดหงิดเหลือเกินที่ไม่สามารถหนีออกไปได้ในทันที!
น่าอับอายยิ่งนัก!
เดิมทีขนสีขาวอันงดงามสมบูรณ์แบบราวหิมะ บัดนี้กลับชุ่มโชกไปด้วยทรายเหลืองไม่รู้กี่ชั้นต่อกี่ชั้น จนขนเปลี่ยนไปเป็นสีเหลืองสกปรก!
เสวี่ยเสวี่ยคำรามออกมาอย่างขมขื่นเสียงหนึ่ง
“กรร…”
ในตอนนั้นเอง ทั่วทั้งผืนป่าก็สั่นสะเทือน!
เพียงแต่ว่าบรรดาคนที่อยู่ด้านล่างกลับไม่ได้รับผลกระทบอันใดมาก
เย่หรานหร่านตกใจอย่างมาก ผลุบไปดึงชายเสื้อของมู่หงอวี่เอาไว้
“หงอวี่ เหตุใดข้าจึงรู้สึกว่าจู่ๆ มันก็โกรธข้าขึ้นมาเล่า…”
“เดิมทีมันเป็นสิงโตขาว ดูท่าคงมาจากทะเลทรายสีชาด จึงมีสภาพเป็นแบบนี้ เมื่อครู่เจ้าพูดเช่นนั้น มันย่อมได้ยินเข้า แน่นอนว่ามันคงไม่ชอบใจนัก”
ฉินอีหันกลับมามองแล้วพูดอธิบาย
”อย่าลืมสิว่าอสูรศักดิ์สิทธิ์มีสติปัญญาเทียบเท่ากับมนุษย์ได้เลย”
เย่หรานหร่านหดคอลง
“ที่แท้อสูรศักดิ์สิทธิ์เองก็ใส่ใจเรื่องคำพูดเช่นกัน…”
มู่หงอวี่ลูบไหล่ของนางอย่างปลอบประโลม
“วางใจเถอะ หรานหร่าน ข้าดูแล้ว มันคงไม่คิดร้ายอันใดต่อพวกเราหรอก!”
แม้ว่ามันจะคำรามไปคำรบหนึ่ง ทว่าพวกเขากลับไม่ได้สัมผัสถึงการแผ่กระจายของพลังแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่ามันตั้งใจยับยั้งไว้
ใจของเย่หรานหร่านจึงค่อยสงบลงได้บ้าง
ทันใดนั้น เชียงหว่านโจวพลันผุดลุกขึ้น!
การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วมาก แม้ว่าจะดูรีบร้อนไปบ้าง แต่ก็ดึงความสนใจของคนมาที่ตนได้ในครั้งเดียว
ฉินอีเหมือนว่าจะเดาอันใดบางอย่างออก
“มีเรื่องอันใดอย่างนั้นหรือ?”
นัยน์ตาของเชียงหว่านโจวราวกับว่ามีดวงดาวส่องประกายอยู่ข้างใน
“ข้าว่า คงใกล้ได้เวลาที่นางจะออกมาแล้ว”
…
ณ เมืองซีหลิง
ตำหนักฮวาหยาง พระราชวัง
ซั่งกวนหว่านเอนกายอยู่บนเตียง ด้านข้างมีฉานอี้ที่นั่งคุกเข่าคอยป้อนยาให้นาง
“องค์หญิง นี่เป็นยาชุดสุดท้ายของวันนี้แล้ว ดื่มเสียหน่อยเถิดเจ้าค่ะ”
ฉานอีเอ่ยพลางใช้ช้อนตักยาขึ้นมาทีละนิดอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็จ่อที่ริมฝีปากของซั่งกวนหว่าน
ซั่งกวนหว่านริมฝีปากซีดเซียว รับยาเข้าปากอย่างอ่อนแรง
หลังดื่มไปได้อึกหนึ่ง คิ้วโก่งอันเรียวบางของนางพลันขมวดแน่น รสชาติขมปร่าปนคาวหวานพวยพุ่งขึ้นมาจนนางเกือบสำลัก
นางอดทนกลืนยาช้อนนี้ลงไป ภายในท้องพลันปั่นป่วนรุนแรงอีกครั้งจนนางแทบอาเจียนออกมา!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...