สรุปเนื้อหา บทที่ 803 คืนตำรา – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 803 คืนตำรา ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เจี่ยนเฟิงฉือหยุดชะงัก ก่อนจะเงยหน้าแล้วมองไปรอบๆ ราวกับว่าไม่มีอันใดเกิดขึ้น สีหน้าของเขายังคงดูร่าเริงดั่งชายเจ้าสำราญเหมือนเช่นเคย
“ข้าหรือ ก็รอเจ้าอย่างใดเล่า?”
น้ำเสียงของเขาฟังดูรื่นหู และทิ้งท้ายประโยคอย่างคลุมเคลือ
แววตาเย็นชาคู่นั้นทอประกายแสงระยิบระยับ แพรวพราวน่ามองเสียจนคนมองเผลอลุ่มหลงไปกับมัน
ใบหน้าของฉานอี้ร้อนผ่าวอย่างอธิบายไม่ถูก
แม้ว่าจะรู้ว่าเจี่ยนเฟิงฉือนั้นเจ้าคารมเพียงใด แต่ในใจก็ยังแอบหวั่นไหวอยู่ดี
ชื่อเสียงเรียงนามของเจี่ยนเฟิงฉือที่ฉาวโฉ่มาหลายปีนั้น ไม่ใช่เรื่องโป้ปดแต่อย่างใด
เช่นเดียวกับที่ซั่งกวนหว่านเคยพูดไว้ว่า เขาคนนี้สามารถเกลี้ยกล่อมเด็กสาวได้อย่างเชี่ยวชาญ
และตลอดเวลาที่ผ่านมา เจี่ยนเฟิงฉือก็ยึดเอาคำวิจารณ์เหล่านี้ มาใช้เป็นคำเยินยอตนเองเสมอ
ซึ่งหลายครั้ง การใช้กลอุบายคารมดังกล่าว ก็สามารถช่วยแก้ปัญหาได้มาก
แต่เสียดายที่ซั่งกวนหว่านนั้นโง่เขลาเกินไป จนตามไม่ทันลูกไม้เช่นนี้
ทว่ายังดีที่เจี่ยนเฟิงฉือยังรู้จักยั้งคิดยั้งทำ มิฉะนั้นวันนี้เขาอาจจะโดนไล่ออกไปจากวังแล้วก็ได้
สุดท้ายฉานอี้ก็เป็นสาวใช้ส่วนตัวที่อยู่เคียงข้างซั่งกวนหว่านมาหลายปี แน่นอนว่าจิตใจของนางย่อมแข็งแกร่งกว่าสตรีทั่วไปมาก
นางรีบปรับท่าทีแล้วพูดว่า
“องค์หญิงยินยอมแล้วเจ้าค่ะ เพลานี้คุณชายเจี่ยนสามารถไปยังตำหนักเจาเยว่ได้แล้วเจ้าค่ะ”
เจี่ยนเฟิงฉือพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
“เช่นนั้นต้องกราบขอบพระทัยองค์หญิงท่านมาก รวมทั้งแม่นางฉานอี้ด้วย”
พูดจบ ร่างสูงสง่าก็เดินจากไปอย่างสบายใจ
ฉานอี้มองไปยังตำแหน่งที่เขายืนอยู่เมื่อครู่ด้วยความกังวล แต่คิดๆ ดูแล้ว เหตุการณ์เมื่อครู่นั้นกลับดูปกติลื่นไหลอย่างมาก เจี่ยนเฟิงฉือยืนอยู่ที่นี่เพียงครู่เดียว เขาไม่น่าจะพบสิ่งผิดปกติใดๆ ได้ ดังนั้นนางจึงปัดเรื่องนี้ออกไปชั่วคราว
ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดช่วงสองวันที่ผ่านมานี้ องค์หญิงถึงมีอาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเช่นนี้ แถมยังทานยาที่ใต้เท้าจั่วส่งมาตามอารมณ์อีก
ทว่าสิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือ ดูเหมือนว่าร่างกายของนางจะดีขึ้น และพัฒนาขึ้นมากกว่าตอนแรก
ฉานอี้เองก็ไม่รู้ถึงสาเหตุ แต่นางก็ไม่กล้าถามออกไป และทำได้เพียงเฝ้าระวังเท่านั้น
ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว องค์หญิงน่าจะทรงหายเป็นปกติได้ในเร็ววัน
…
ส่วนอีกคนที่ได้รับการฟื้นฟูร่างกายด้วยความเร็วที่มากกว่าปกติ ก็ยังมีเจียงอวี่เฉิง
ด้วยความช่วยเหลือจากเฟิงซานหยวน ร่างกายของเขาดีขึ้นทุกวัน แผลทะลุบนช่วงอกของเขาตกสะเก็ดแล้ว และจากนี้มันจะหายเป็นปกติในไม่นาน
แม้กระทั่งบาดแผลที่ท้องน้อย ก็มีแนวโน้มว่าจะหายได้
อาการปวดแสบปวดร้อนเองก็หายไปแล้ว
และสิ่งเหล่านี้ทำให้เจียงอวี่เฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
…
เจี่ยนเฟิงฉือมาที่ตำหนักเจาเยว่เพียงลำพัง
เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน สถานที่แห่งนี้ดูวังเวงกว่าเดิมมาก แต่ขณะเดียวกันก็ยังมีบ่าวไพร่เข้ามาคอยดูแลอยู่ประปราย
ยามเห็นเจี่ยนเฟิงฉือเดินเข้ามา คนรับใช้ก็รีบเข้ามาแสดงความเคารพต่อเขาทันที
“ถวายบังคมเจ้าค่ะ คุณชายเจี่ยน”
สิ่งนี้ทำให้เห็นว่าคนพวกนี้รู้เรื่องการมาเยือนของเขาแล้ว
เจี่ยนเฟิงฉือไม่แปลกใจและพูดอย่างตรงไปตรงมา
“วันนี้ข้ามาเพื่อคืนตำราทางการแพทย์ที่ยืมไปจากองค์หญิงใหญ่”
สาวใช้ที่ได้ยินดังนั้นก็รีบเอ่ยทันที
“เช่นนั้นก็ให้บ่าวได้นำทางท่านไป…”
“ข้าเคยมาที่นี่หลายครั้งแล้ว ยังต้องให้พวกเจ้านำทางอยู่อีกหรือ? ข้าจักไปคนเดียว!”
เจี่ยนเฟิงฉือคัดค้านคำกล่าวนำของสาวใช้ พลางย่ำเท้าเดินเข้าไปด้านใน
ฝีเท้าของเขานั้นอาจจะดูเชื่องช้า แต่ทว่ารวดเร็วราวกับสายลม และในไม่ช้าเขาก็เดินมาถึงภายในตำหนัก
และพอเห็นเช่นนั้น สาวใช้คนดังกล่าวก็รีบตามเขาไปทันที พลันลั่นวาจา
“คุณชายเจี่ยนเจ้าคะ! ห้องนั้นเข้าไปไม่ได้เจ้าค่ะ!”
เจี่ยนเฟิงฉือชะงักฝีเท้า
“หือ? เพราะอันใดกัน?”
“นะ นั่นเป็นที่ประทับเดิมขององค์หญิงใหญ่ครั้นพระองค์ยังมีชีวิตอยู่เจ้าค่ะ ท่าน… เอ่อ …”
สาวใช้ไม่กล้าใช้คำพูดที่ดูรุนแรงเกินไป พลางเอ่ยตะกุกตะกักอยู่พักหนึ่ง
แต่เจียงอวี่เฉิงไม่สนใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...