ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 905

ฉู่หลิวเยว่คิดไม่ถึงว่าเสด็จพ่อจะมาที่นี่เพื่อมาถามคำถามนี้ จนอดหัวเราะไม่ได้ จากนั้นก็พยักหน้า

“ใช่แล้วเพคะ เสด็จพ่อได้ยินเรื่องนี้มาจากไหนหรือเพคะ?”

ซั่งกวนโหยวคิดไม่ถึงว่านางจะยอมรับอย่างตรงไปตรงมา และเขาก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย

“อ่า ก่อนหน้านี้พ่อได้ไปคุยกับซงเหล่ามาสองสามประโยค…”

คนของสำนักชงซูเก๋อล้วนรู้เรื่องของหรงซิวทั้งนั้น และในตอนแรกนั้นก็ยังมาเยี่ยมเยียนด้วยตนเองตั้งแต่แรก อีกทั้งยังมอบของขวัญล้ำค่าจนยากจะลืมเลือน

ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ฉู่หลิวเยว่กำลังยุ่งอยู่กับการจัดการงานในราชสำนัก และยังไม่ทันได้ไปพูดคุยกับอวี้ฉือซงและคนอื่นๆ เลย

และนางไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอยู่แล้ว ดังนั้นนางจึงพยักหน้า

“อย่างนี้นี่เอง…เรื่องราวเช่นนี้ลูกไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังท่าน แต่เพราะว่าช่วงนี้ข้ายุ่งมาก จึงไม่ได้บอกท่าน”

ในใจของซั่งกวนโหยวสงบลง

เมื่อเห็นว่าลูกสาวเปิดเผยตรงไปตรงมา ผู้ชายคนนั้นน่าจะใช้ได้เลยทีเดียว

“เช่นนั้น…เขาเป็นคนอย่างใดหรือ? ได้ข่าวว่าเป็นองค์ชายของแคว้นเย่าเฉิน ชื่อว่า…หรงซิวใช่หรือไม่? ปีนี้อายุเท่าไรแล้ว เป็นจอมยุทธ์ระดับเท่าไร และที่สำคัญที่สุด เขาดีต่อเจ้าหรือไม่?”

ซั่งกวนโหยวอดทนไม่ได้ จึงถามคำถามทุกอย่างในใจออกมา

ฉู่หลิวเยว่เหลือบสายตามองครู่หนึ่ง

“เสด็จพ่อ ที่ท่านมาหาข้าในวันนี้เพียงเพราะจะมาสอบถามเรื่องของหรงซิวหรือ?”

หลังจากถูกเปิดโปงความในใจ ซั่งกวนโหยวรู้สึกลำบากใจอย่างมาก แต่ท้ายที่สุดแล้วนางคือลูกสาวที่เขารักที่สุด เขาจึงต้องระมัดระวังอย่างมาก

“แค่ก! ก็…ช่างมันเถอะ! ท้ายที่สุดแล้วข้าก็ไม่เคยเห็นหน้าคู่หมั้นของเจ้ามาก่อน”

เมื่อเห็นบทเรียนจากเจียงอวี่เฉิง ตอนนี้ซั่งกวนโหยวก็เหมือนนกที่ยังตื่นตระหนก เพราะกลัวว่าฉู่หลิวเยว่จะเจอกับเหตุการณ์เลวร้ายอีกครั้ง

เขาไม่อยากให้เกิดเรื่องอย่างเมื่อสองปีก่อนอีกครั้ง

ฉู่หลิวเยว่เห็นว่าเขาพยายามแสร้งทำเป็นใจสงบนิ่ง แต่แววตานั้นเต็มไปด้วยความกังวลและหวั่นวิตก ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอันใดอยู่กันแน่?

หัวใจของนางรู้สึกอุ่นวาบขึ้นมาเล็กน้อย ริมฝีปากแดงยกยิ้มขึ้น จากนั้นก็พยักหน้าอย่างจริงจัง

“เขาเป็นคนดีมาก และดีต่อข้ามาก”

ซั่งกวนโหยวสำรวจสีหน้าท่าทางของฉู่หลิวเยว่อย่างละเอียด ตอนที่นางพูดถึงหรงซิวนั้น ท่าทางของนางมั่นคง แววตาสดใส ดวงตาและระหว่างคิ้วนั้นเหมือนมีสายลมฤดูใบไม้ผลิพัดผ่าน

เห็นได้ชัดว่านางชอบคนคนนั้นอย่างมาก

เขาไม่เคยเห็นนางเช่นนี้มาก่อน

ต่อให้เป็นเมื่อก่อน ตอนที่นางพูดว่านางจะแต่งงานกับเจียงอวี่เฉิงก็ยังไม่มีสีหน้าเช่นนี้

ซั่งกวนโหยวใช้ชีวิตมากกว่าครึ่งชีวิต และในฐานะที่เขาเคยเป็นจักรพรรดิ เขาจึงเดาใจคนอื่นเก่งมาก

ดูเหมือนว่าลูกสาวที่น่ารักของข้าจะหลงรักหรงซิวเข้าจริงๆ แล้วสินะ!

ซั่งกวนโหยวถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ก็รู้สึกว่ามีความกังวลใจอยู่

ด้านหนึ่งเขากังวลเสมอว่าจะมีเรื่องอย่างเจียงอวี่เฉิงและซั่งกวนหว่านเกิดขึ้นอีกครั้ง จนเยว่เอ๋อตั้งกำแพงกับทุกคนสูงมากยิ่งขึ้น และไล่ทุกคนออกไป

ส่วนอีกด้านหนึ่งเขาก็ยังกลัวว่าหรงซิวผู้นี้จะทำให้นางมีความสุขที่สุดไม่ได้

นางทนทุกข์ทรมานมานานมากเกินไปแล้ว

ต่อให้ตอนนี้นางจะต้องขื่นขมอีกสักเล็กน้อย เขาก็หวังว่าจะไม่มีโอกาสเช่นนั้น

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้…ตอนนี้เรื่องราวหลายอย่างในซีหลิงก็ได้รับการแก้ไขแล้ว ไม่เช่นนั้นก็หาเวลาแล้วเชิญเขามาที่ซีหลิงเถอะ”โนเวล-พีดีเอฟ

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วเล็กน้อย

เป็นธรรมดาที่พ่ออยากจะเห็นหน้าลูกเขย

“เพคะ”

ใช่ว่าเขาจะไม่เคยมาที่นี่มาก่อน

ตอนนี้เรื่องความวุ่นวายก็เริ่มจางลงแล้ว ดังนั้นนางก็อยากจะใช้ฐานะที่แท้จริงบอกกล่าวกับเขาเช่นกัน

เมื่อได้ยินฉู่หลิวเยว่พูดเช่นนั้น ซั่งกวนโหยวก็พยักหน้า แต่ก็ยังลังเลที่จะพูดออกไปเล็กน้อย

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกสงสัย จึงขยับตัวเข้าไปใกล้

“เสด็จพ่อ ท่านอยากจะถามอันใดหรือเพคะ?”

ซั่งกวนโหยวรีบปฏิเสธทันที

“เปล่า ไม่มี!”

ฉู่หลิวเยว่มองอย่างเหม่อลอย แต่ใบหน้านั้นได้แสดงออกมาหมดแล้ว

ในตอนนั้นซั่งกวนโหยวรู้สึกกระดากอายเล็กน้อย หลังจากที่เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถามด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า

“ไม่….ไม่มีอันใด…”

“หื้อ?”

“อะแฮ่ม…เจ้าดูสิ ตอนนี้เจ้ากลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว อีกทั้งเจ้าก็ได้รับตำแหน่งเป็นจักรพรรดิแล้ว เหล่าขุนนางจึงกังวลเรื่องงานแต่งงานของเจ้าอย่างมาก…”

ซั่งกวนโหยวเหลือบสายตามองนางอย่างระมัดระวัง

“คือว่า…เจ้าก็รู้ว่าในเมืองซีหลิงนั้นมีชายหนุ่มมากพรสวรรค์จำนวนไม่น้อย ลูกชายคนรองของใต้เท้าจ้าวนั้นไม่ยอมแต่งงานเลยเพราะว่าเจ้า…แล้วก็ตระกูลสวิน อ้อนวอนขอเข้าพบมาตั้งหลายวัน…”

หางตาของฉู่หลิวเยว่กระตุกอย่างแรง

มันเกี่ยวอันใดกันเนี่ย?

บัลลังก์มังกรของนางยังไม่มั่นคงเลยนะ ทางนั้นเริ่มจะเตรียมงานแต่งงานของนางแล้วหรือ?

“ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนขนาดนั้นหรอก…”

“จะไม่ให้รีบร้อนได้อย่างใด? จักรพรรดิของราชวงศ์เทียนลิ่งส่วนใหญ่ที่ขึ้นครองราชย์ ล้วนแล้วแต่แต่งงานแล้วทั้งสิ้น และงานอภิเษกก็ยังเป็นวันเดียวกับราชาภิเษกด้วย แต่ถ้าเลวร้ายทีสุดก็มีงานหมั้น มีเพียงแต่เจ้าเท่านั้น…ตอนนี้พวกเขายังไม่รู้เรื่องข่าวงานหมั้นหมายของเจ้า แต่ต่อให้รู้แล้ว…”

ซั่งกวนโหยวยังพูดไม่ทันจบ แต่ฉู่หลิวเยว่กลับรู้ความหมายของมัน

…ต่อให้พวกเขารู้ว่านางกับหรงซิวหมั้นกันแล้ว แต่ก็เป็นไปได้อย่างมากที่พวกเขาจะไม่ชอบใจ

คนที่มาจากแคว้นเล็กๆ นอกพรมแดนม่านฟ้า ต่อให้เขาเป็นองค์ชาย แต่ในสายตาของพวกเขาแล้ว ตำแหน่งที่ว่านั้นไม่มีทางเทียบเท่ากับตำแหน่งจักรพรรดิของฉู่หลิวเยว่แน่นอน

…

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง

จัตุรัสผิงเหลียงนอกเมืองซีหลิง

ชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง เดินออกมาจากค่ายกลเคลื่อนย้าย

เขาสวมหมวกปิดบังใบหน้า มองไม่เห็นหน้าทั้งหมด

ผู้คนเดินขวักไขว่ ไม่มีใครสนใจเขาเลยแม้แต่คนเดียว

เขาเงยหน้าไปมองเมืองซีหลิงที่เรียบง่ายและงดงามที่อยู่ตรงหน้า ทันใดนั้นเองเขาก็จามออกมา

หรงซิวลูบจมูกปอยๆ เสียงทุ้มต่ำ พร้อมพึมพำเสียงเบา เสียงขึ้นจมูกเล็กน้อย ฟังดูเหมือนกำลังเกียจคร้าน

“ใครกำลังด่าข้าอยู่เนี่ย?”