ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 953
สรุปบท บทที่ 953 หยั่งเชิง: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปเนื้อหา บทที่ 953 หยั่งเชิง – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 953 หยั่งเชิง ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
หลังจากคำนวณเวลาคร่าวๆ แล้ว พวกเขาเพิ่งเข้าไปในหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงได้แค่หกชั่วโมงเท่านั้นเอง!
แต่กระดิ่งทองคำของอู่หมิงก็แตกเสียแล้ว ดังนั้นค่ายกลป้องกันระดับแปดก็จะปรากฏขึ้นมา อีกทั้งมันไม่มีทางให้ถอยได้อีกแล้ว!
ภายในช่วงเวลาสั้นๆ เขาได้เจออันใดบ้างกันแน่?
แล้วคนอื่นๆ เล่า?
ฉู่หลิวเยว่เบนสายตาออกมาอย่างสงบ นางขยับข้อมือขึ้นเล็กน้อย และเก็บกระดิ่งทองคำซ่อนลงไป แต่ในใจกลับตื่นตระหนกขึ้นมา
ยังดีที่นางนั่งรอคอยอย่างสงบมาโดยตลอด ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีคนมาสังเกตถึงการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยนี้
ในที่สุดกลุ่มของราชวงศ์ไท่อวี่ก็เข้าไปหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงเป็นกลุ่มสุดท้าย สถานที่นั้นเงียบลงทันที
จากการคาดการณ์เดิม จะต้องใช้เวลาสิบห้าวันหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงถึงจะเปิดขึ้นได้อีกครั้ง
ภายในครึ่งเดือนต่อมา สามหยวนรวมยอดและพลังที่สะสมอยู่ภายในมากว่าพันปีก็ระเบิดออกมา เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างในหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงกลับสู่สมดุล ดังนั้นมันจึงสร้างวงจรถัดไปโดยอัตโนมัติ
ซึ่งนั่นก็หมายความว่าพวกเขาจะต้องรออยู่ด้านนอกเป็นเวลาครึ่งเดือน
และแน่นอนว่ากลุ่มคนในนั้นจะมีส่วนหนึ่งที่ไม่รออยู่ที่นี่เพราะว่าทนแรงกดดันของม่านพลังไม่ไหว หรือได้รับบาดเจ็บ หรืออาจจะเป็นสาเหตุอื่นๆ
แต่ทั้งหมดนั้นล้วนแล้วแต่สภาพความแข็งแกร่งของแต่ละคน!
เมื่อฉู่หลิวเยว่หันกลับไปมองม่านพลังที่กลับสู่สภาพเดิม สีหน้าของนางก็สงบนิ่งขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะออกมาเร็วกว่าที่คาด…
…
ในตอนนั้นเอง ภายในวังหลวงหลินโจว ทุกอย่างก็ดูเป็นปกติอย่างมาก
เนื่องจากจวินฉีจือ จวินจิ่วชิงและคนอื่นๆ ล้วนไปอยู่ที่หุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวง ในตอนนั้นท้องฟ้าเพิ่งจะสว่างขึ้น แต่วังหลวงกลับเย็นและเงียบอย่างมาก
ตำหนักตะวันออก
ทหารลาดตระเวนกลุ่มหนึ่งเพิ่งจะส่งต่อเวรยามให้กับอีกกลุ่มได้สำเร็จ
“แม้ว่าช่วงนี้ไท่จื่อจะไม่ได้อยู่ที่วังหลวง แต่เราก็ไม่สามารถคลายความระมัดระวังได้ ต้องจับตาดูแลอย่างเข้มงวด ห้ามให้ใครก็ตามเข้ามาในบริเวณนี้เด็ดขาด เข้าใจหรือไม่?!”
ชายผู้หนึ่งที่มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าก็ตะโกนขึ้นมาด้วยเสียงดังลั่น
“ขอรับ! ท่านไว้ใจได้เลย เรื่องนี้พวกเราล้วนทราบดี เรื่องราวเช่นนี้ พวกเราจะกล้าประมาทได้อย่างใด?”
เหมือนว่าทหารคนที่มารับช่วงต่อจะกลัวคนผู้นั้นอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว จากนั้นก็ตอบรับด้วยความเคารพ
“เข้าใจก็ดีแล้ว!”
เมื่อเห็นว่าพวกเขา “เชื่อฟัง” ขนาดนี้ ชายผู้นั้นก็พยักหน้าด้วยความพอใจ ก่อนจะส่งสัญญาณไปยังนายทหารที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“ไปกันเถิด!”
เมื่อพูดจบคนกลุ่มนั้นก็เดินจากไปทันที
หลังจากเงาร่างของคนเหล่านั้นหายไปจนลับตาแล้ว ชายสองสามคนที่รับช่วงต่อก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“พี่ใหญ่เฉียน ผู้ชายคนนั้นทรงพลังมากเลย ทุกคนล้วนเป็นทหารลาดตระเวน แล้วเหตุใดเขาถึงดูสูงกว่าคนอื่นหนึ่งขั้นเล่า?”
เด็กหนุ่มรูปร่างผอมบางอ่อนแอถามขึ้นเสียงเบาด้วยความประหลาดใจ
“หึ เสี่ยวซ่ง เจ้าเพิ่งมาทำหน้าที่แทนเหล่าซื่อ ดังนั้นวันนี้จึงเป็นวันแรกที่เจ้าเข้ามาทำงาน และยังมีเรื่องบางเรื่องที่เจ้ายังไม่รู้ ผู้ชายคนนั้นน่ะ มีนามว่าซั่งปิ่งเหอ แต่เขาเป็นคนที่ไม่สามารถยั่วโมโหได้เอย่างเด็ดขาด อย่าว่าแต่พวกเราเลย ต่อให้เป็นนางกำนัลที่รับใช้ในตำหนักตะวันออก ส่วนใหญ่แล้วต้องไว้หน้าเขาสามส่วน!”
“หา? เขาแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยหรือ?” เสี่ยวซ่งเบิกตากว้าง ราวกับว่าตกใจอย่างมาก “หรือว่าเขามีเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่จนไม่สามารถยั่วโมโหได้?”
“ไม่ใช่เช่นนั้นหรอก ที่เขาสามารถทำตัวกำเริบเสิบสานได้นั้น ความจริงแล้วก็เป็นเพราะว่าเขาเป็นคนสนิทของไท่จื่อ! เขาได้พาตัวคนผู้นี้กลับมาตั้งแต่ไท่จื่อกลับมาจากการฝึกฝนเมื่อสองปีก่อนอย่างไร้สาเหตุ อีกทั้งยังเชื่อใจคนผู้นี้อย่างมาก เรื่องสำคัญบางอย่างก็ยกหน้าที่ให้เขาเป็นคนทำ และมอบหมายอำนาจให้เขาดูแลตำหนักตะวันออกอย่างเต็มที่”
“นั่นสิ มีไท่จื่อคุ้มกะลาหัว เขาจึงสามารถกำเริบเสิบสานแบบนี้ได้ หึ!”
คนที่อยู่ด้านข้างก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
เสี่ยวซ่งพยักหน้าเห็นด้วยแล้วบ่นพึมพำเสียงเบาว่า
“อย่างนี้นี่เอง…ต่อไปนี้หากเจอเขา ข้าจะต้องระวังตัวหน่อยแล้ว…”
“ฮ่าๆ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก! เจ้ามาแทนที่เหล่าซื่อไม่กี่วันเท่านั้น หลังจากที่เหล่าซื่อหายดีแล้ว เจ้าก็จะถูกย้ายกลับไปในตำแหน่งเดิม และไม่จำเป็นจะต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก!”
คนที่ถูกเรียกว่าพี่ใหญ่เฉียน ตบไหล่ของเสี่ยวซ่งเบาๆ
เสี่ยวซ่งอดที่จะเม้มริมฝีปากไม่ได้
“พี่ใหญ่เฉียน ข้าไม่ได้อยากจะพูดมากนะ แต่ท่านทำงานอยู่ที่ตำหนักตะวันออกมานานหลายปี และมีคุณสมบัติมากกว่าเขาตั้งเยอะ ตำแหน่งของท่านควรจะสูงกว่าเขาด้วยซ้ำ แต่ทว่า…”
เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ใบหน้าของเฉียนเต๋อโฮ่วและคนอื่นๆ ก็แข็งค้างไปทันที
เหมือนว่าเสี่ยวซ่งจะสัมผัสได้ว่าคำพูดของเขานั้นมีอันใดบางอย่างผิดไป เขาจึงรีบพูดขึ้นว่า
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...