ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 987

สรุปบท บทที่ 987 ไพ่ใบสุดท้าย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์

สรุปเนื้อหา บทที่ 987 ไพ่ใบสุดท้าย – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ

บท บทที่ 987 ไพ่ใบสุดท้าย ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ฉู่หลิวเยว่หรี่ตาลงแวบหนึ่ง แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ

“ขอบคุณสำหรับความเมตตาของเจ้า แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่สนใจข้อเสนอเช่นนี้ อีกอย่าง องค์รัชทายาทแห่งราชวงศ์เป่ยหมิงนั้นเปี่ยมไปด้วยอำนาจและสายข่าวมากมาย เจ้าย่อมรู้ว่าข้ามีคู่หมั้นอยู่แล้วมิใช่หรือ? การที่เจ้าพูดเช่นนี้ ข้าว่ามันฟังดูไม่เหมาะเท่าใดนัก?”

“เจ้าพูดเองว่าเป็นแค่คู่หมั้น และยังมิได้จัดงานอภิเษกแต่อย่างใด ฉะนั้นแล้วคนอื่นย่อมมีโอกาส แล้วก็… บนโลกนี้มีสามีภรรยาหลายคู่ที่ตบแต่งกันไปแล้ว แต่กลับอยู่กินกันไม่ได้จนจำต้องหย่าร้าง และเจ้าเองก็อาจจะเป็นเช่นนั้นด้วย”

หางตาของจวินจิ่วชิงฉายแววยิ้มเยาะ เสมือนว่าเขาไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองพูดออกไปเมื่อครู่นั้นไม่เหมาะสมเพียงใด

“ปกติข้าเป็นคนใจร้อน แต่…ถ้าเป็นเจ้า อย่างใดข้าก็รอได้”

“เช่นนั้นเจ้าคงต้องผิดหวัง”

ฉู่หลิวเยว่ยักคิ้ว พร้อมกระหยิ่มยิ้มเยาะ

“เพราะถ้าเจ้าคิดจะรอ เจ้าคงได้รอจนถึงวันตายแน่ เช่นนั้นแล้วเจ้าดั้นด้นอยู่อีกหรือ?”

แววตาของจวินจิ่วชิงมืดมนลงทันใด! พร้อมลมปราณเย็นยะเยือกที่แผ่ซ่านออกมารอบตัวเขา!

กายบางของฉู่หลิวเยว่เกร็งแน่นในฉับพลัน แล้วกระชับกระบี่หลงหยวนในมือแน่น!

แม้แต่คนธรรมดาที่ได้ฟังอันใดเช่นนี้ก็ยังไม่พอใจ แล้วนับประสาอันใดกับองค์รัชทายาทผู้สูงศักดิ์แห่งราชวงศ์เป่ยหมิงกัน?

แต่พอฉู่หลิวเยว่คิดว่าจวินจิ่วชิงกำลังจะโมโหแล้วโจมตีใส่นาง ไอสังหารบนร่างกายของเขาก็กลับค่อยๆ จางหายไป

ถึงมันจะดูปกติดังเดิม แต่ก็มีบางจุดที่นางมองออกว่าเขาไม่พอใจ

จวินจิ่วชิงถอนสายตากลับมา พลางเงยหน้าขึ้นมองกลุ่มแสงสีทอง ริมฝีปากบางๆ คู่นั้นเผยร้อยยิ้มเย้ยหยัน

“เช่นนั้นข้าจะไม่ปรานีเจ้า!”

ยามที่นางพูดถึงคนผู้นั้น ทั้งสีหน้าและท่าทางของนาง มักจะทำให้เขามีน้ำโหขึ้นมาได้ง่ายๆ เสียทุกที

ถึงในตอนนี้นางจะสถิตอยู่ในกายใหม่และสูญเสียความทรงจำไปแล้ว แต่นางก็ยังปฏิบัติกับคนผู้นั้นเช่นเดิม…

ช่างไม่สบอารมณ์เสียจริง!

และขณะเดียวกัน ในที่สุดทัณฑ์สวรรค์สายที่เก้าก็ผ่าลงมา!

เปรี้ยง…

ทัณฑ์สวรรค์ฟาดลงมาปะทะกับกลุ่มแสงสีทองอย่างรุนแรง!

เกิดแสงระเบิดสว่างวาบขึ้นทันตา!

พร้อมแรงระเบิดที่พุ่งกระจายออกไปทั่วทุกสารทิศ!

ในยามนี้โลกทั้งใบพลันขาวโพลน!

เสมือนมีมือที่มองไม่เห็นฉีกกระชากผืนฟ้าสีดำทมิฬให้ขาดออกจากกัน จนเกิดเป็นรูกลวงโบ๋ขนาดใหญ่ ที่มีเกลียวคลื่นแสงสีทองพร่างพราวอร่ามตา พวยพุ่งออกมาดุจสายธาราเชี่ยวกรากไม่รู้จบ!

เกลียวคลื่นนั้นถาโถมลงไปทั่วทั้งยอดเขา!

แม้แต่ฉู่หลิวเยว่และจวินจิ่วชิงเองก็โดนคลื่นนั้นกลืนหายไปด้วย!

ทุกคนที่เฝ้าดูเหตุการณ์นั้นต่างตื่นตระหนกกันให้ทั่ว!

“เมื่อครู่นี้ ชะ…ใช่ฝ่าบาทใช่หรือไม่?”

อวี่เหวินจิงหงถามด้วยความกังวล

ก่อนหน้านี้พวกเขาทั้งหมดถูกพลังอันรุนแรงนั้นดีดออกมาจากยอดเขา แต่ด้วยความช่วยเหลือจาก

ถวนจื่อ พวกเขาถึงประคับประคองกันให้รอดมาได้ และตอนนี้พวกเขาทั้งหมดก็รออยู่จุดพักกลางยอดเขาอีกลูกหนึ่ง

แม้ว่าที่นี่จะไม่สามารถหลีกเลี่ยงการบีบบังคับอันน่ากลัวเหล่านั้นได้ทั้งหมด แต่มันก็ปลอดภัยกว่าอยู่บนเขาลูกเดิมมาก

เดิมที่พวกเขาคิดว่าหมดหวังแล้ว ทว่าฉู่หลิวเยว่กลับปรากฏตัวขึ้นในวินาทีสุดท้าย!

แต่อย่างใดก็ตาม เมื่อคิดว่าคู่ต่อสู้ของนางคือจวินจิ่วชิงแล้ว พวกเขาก็ไม่ค่อยสบายใจเท่าไรนัก

จวินจิ่วชิงแข็งแกร่งมาก และเป็นถึงองค์รัชทายาทของราชวงศ์เป่ยหมิง จะกล่าวได้ว่าเขาเหนือกว่านางก็ว่าได้!

เพราะเมื่อเทียบกันแล้ว ย่อมเห็นว่าศักยภาพของฉู่หลิวเยว่นั้นสู้เขาไม่ได้เลย

“คงจะ… คงจะไม่มีอันใดเกิดขึ้นหรอกใช่หรือไม่… สายฟ้านั่นคือวิถีสุดท้ายของสามหยวนรวมยอดแล้ว…”

ตำแหน่งที่นั่งสองคนอยู่ก่อนหน้านี้ เรียกได้ว่าเป็นตำแหน่งแรกที่ต้องปะทะกับความรุนแรงนั่น

ส่วนพวกเขาได้หนีถอยออกมาไกลประมาณหนึ่ง และสัมผัสได้เพียงแค่แรงกดดันที่ตามมาเท่านั้น ทว่าเพียงแรงกดดันพวกเขาก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว

และแทบไม่อยากคิดเลยว่า… คนที่อยู่ตรงใจกลางของมัน จะถูกโจมตีอย่างสาหัสสากันเพียงใด!

“นางจักต้องปลอดภัย!”

มู่หงอวี่จับจ้องไปยังคลื่นแสงสีทองและสีเงินที่หมุนตัวพันกันอยู่ในอากาศ พลางเอ่ยเสียงหนักแน่นจริงจัง

ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้น นางย่อมจัดการกับมันได้อยู่

และครั้งนี้ก็เช่นกัน!

“อือ…”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงครางต่ำระคนเจ็บปวดดังขึ้น

เป็นเชียงหว่านโจวที่นอนขดตัวอยู่ข้างๆ เปลือกตาทั้งสองข้างปิดแน่นราวกับว่าเจ้าตัวกำลังเผชิญกับความทรมานอย่างแสนสาหัส

อู๋หมิงตะโกนเรียกเขาหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่ตื่น

“เชียง…”

บทที่ 987 ไพ่ใบสุดท้าย 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์