ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 990
ลูกศรนั้นส่องแสงแวววาว ดูงดงามยิ่งนัก!
แม้ท้องนภาจะถูกปกคลุมด้วยแสงสีทองระยิบระยับ แต่มันก็ยังสวยเด่นสะดุดตา!
มันปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันมาก แถมยังมีเป้าหมายที่ชัดเจน นั่นก็คือฉู่หลิวเยว่!
ไม่ว่ามันจะพุ่งผ่านสิ่งใด ก็จะทิ้งร่อยรอยพลังปราณดั้งเดิมสีทองไว้ด้านหลัง ห้วงอากาศแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พร้อมกับเสียงหวีดหวิวของสายลม!
ก่อนจะพุ่งเข้าสู่ภายในเกลียวคลื่นพลังปราณดั้งเดิมสีทอง ที่หมุนวนราวมหาสมุทรอันกว้างใหญ่และน่าพิศวงนั้นด้วยความเร็วสูง! จนไม่มีใครทันได้สังเกต!
และเพียงพริบตาเดียว มันก็เข้ามาหยุดอยู่เหนือศีรษะของฉู่หลิวเยว่แล้ว!
และกำลังจะแทงทะลุกลางกะโหลกศีรษะของนางโดยตรง!
เมื่อเห็นลูกศรนี้ จวินจิ่วชิงก็ขมวดคิ้วทันที
ชัดเจนว่า… มันคือพลังปราณศักดิ์สิทธิ์สายหนึ่งที่องค์ไท่จู่เหลือทิ้งไว้ แล้วแปรสภาพเป็นลูกศร!
แต่เพราะอันใดจู่ๆ มันถึงปรากฏขึ้น แล้วพุ่งตรงไปหานางเช่นนั้น?
หรือเพราะมันต้องการปลิดชีวิตนางกัน!
ขณะเดียวกันฉู่หลิวเยว่ก็เงยหน้าขึ้น!
พลังที่บรรจุอยู่ในลูกศรนั้นแข็งแกร่งมาก ก่อนที่มันจะทันได้เข้ามาใกล้ นางก็เริ่มปวดหน่วงๆ ที่หว่างคิ้วทีละนิด!
พลันจินตนาการได้ไม่ยากว่าหากถูกลูกศรนี้แทงเข้าจริงๆ ล่ะก็ นางคงได้จบชีวิตอยู่ที่นี่แหงๆ!
แต่น่าเสียดายที่นางมิใช่คนที่จะถูกรังแกได้ง่ายๆ เพียงนั้น!
พรึบ!
เพียงคำนึงคิด กระบี่หลงหยวนคู่ใจก็ลอยขึ้นมาทันที! แล้วสกัดกั้นลูกศรที่พุ่งเข้ามาจากด้านหน้า!
ชิ้ง…
เสียงขูดเสียดแหลมปรี๊ดดังทะลุแก้วหู ลูกศรนั่นกรีดเสียดสีผ่านคมดาบของกระบี่หลงหยวนอย่างรวดเร็ว จนเกิดประกายไฟกระเซ็นออกมา!
ทว่าอย่างใดเสียกระบี่หลงหยวนก็เป็นถึงอาวุธศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นมันจึงช่วยชะลอความเร็วของลูกศรนั่นได้บ้าง
แต่ถึงอย่างใด ลูกศรนั่นก็ยังมีจิตวิญญาณสถิตอยู่!
และมันเจ้าเล่ห์มาก!
เมื่อมันเห็นว่าเริ่มสู้กับกระบี่หลงหยวนแบบซึ่งๆ หน้าไม่ไหว มันจึงดีดตัวหนีไปอีกทางทันที และเตรียมโจมตีนางจากทางอื่น!
กระบี่หลงหยวนไล่ตามมันไปอย่างดุเดือด!
อย่างใดเสีย ภายในกระบี่หลงหยวนเองก็มีจิตวิญญาณขององค์ไท่จู่สถิตอยู่เหมือนกัน และฉู่หลิวเยว่เองก็ไม่สามารถแยกร่างคอยตามไปจัดการมันได้ ดังนั้นนางจึงปล่อยให้องค์ไท่จู่ควบคุมกระบี่หลงหยวนเพื่อหยุดยั้งมันเสียเอง!
ทั้งสองสิ่งปะทะกันอย่างไม่รู้จบ! และรบราฆ่าฟันกันอยู่พักใหญ่!
ทว่าการต่อสู้ที่ดุเดือดนั้นทำให้พลังปราณดั้งเดิมสีทอง ที่รอบตัวฉู่หลิวเยว่ลดน้อยลงเรื่อยๆ และระบบในร่างกายทั้งหมดเริ่มรวน!
แต่ในไม่ช้า ฉู่หลิวเยว่ก็ค้นพบเรื่องแปลกๆ บางอย่าง
ลูกธนูนั่นพยายามพุ่งเข้ามาโจมตีนางจากทุกทิศทาง แต่มันไม่เคยพุ่งเข้ามาทางด้านที่มีโล่สีดำอยู่เลย!
หรือว่ามัน… ตั้งใจหลีกเลี่ยงโล่ของนาง
ไม่รู้ว่านางคิดไปเองหรือไม่ แต่เหมือนว่าฉู่หลิวเยว่จะสัมผัสได้ถึงจางๆ ว่าลูกศรนี้แอบเกรงกลัวโล่สีดำ
อย่างใดก็ตาม โล่สีดำนี้ไม่สามารถปกป้องนางได้อย่างสมบูรณ์ แถมนางยังต้องสูญเสียพลังส่วนหนึ่ง เพื่อกลืนกินพลังปราณโดยรอบ
แต่จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้…
เพราะเมื่อใดที่พลังปราณดั้งเดิมสีทองเหล่านี้ พุ่งไปหาจวินจิ่วชิงจนหมด มันอาจจะสายเกินแก้ก็ได้…
ฉู่หลิวเยว่ใช้ความคิดไม่หยุด และทันใดนั้น นางก็นึกถึงบางสิ่งขึ้นมาได้ พลันจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาแน่วแน่!
“องค์ไท่จู่ โปรดช่วยเป็นพลังให้ข้าด้วย”
นางสนทนากับเขาในใจ
องค์ไท่จู่พลันรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
…
“ดูเหมือนว่าซั่งกวนเยว่ต้องกระทำการอุกอาจบางอย่างในหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงเป็นแน่ ถึงได้เกิดหายนะเช่นนี้”
ด้านนอกค่ายกล ทุกคนล้วนจับจ้องสถาการณ์บนยอดเขาตาไม่กะพริบ
ถานไถเฉินกล่าวเสียงทุ้มต่ำ และจ้องมองจวินฉีจืออยู่อย่างนั้น ราวสื่อนัยยะบางอย่าง
“มิฉะนั้น… มันจะดึงดูดการโจมตีของพลังปราณศักดิ์สิทธิ์ขององค์ไท่จู่แห่งเป่ยหมิงได้อย่างใด?”
จวินฉีจือขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอันใด
หลังจากที่ซั่งกวนเยว่เข้าไปได้มานาน ถานไถเฉินก็ดูเปลี่ยนเป็นคนละคน เขาเอาแต่พูดบางอย่างเกี่ยวกับซั่งกวนเยว่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
และแค่เดาก็พอรู้ว่า น่าจะเป็นเพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับคนจากราชวงศ์ไท่อวี่ที่อยู่ข้างในนั้น และเขาเชื่อว่าเป็นฝีมือของซั่งกวนเยว่และคนของนาง
แม้แต่สิ่งที่เขาพูดออกมาในตอนนี้ ก็เผยให้เห็นความเกลียดชังและความแค้นที่เขามีต่อซั่งกวนเยว่อย่างปิดไม่มิด
ปกติแล้วจวินฉีจือนั้นหาได้สนใจไม่
แต่หลังจากเห็นลูกศรแล้ว เขาก็อดคิดไม่ได้…
ทว่ายามนี้ความจริงยังไม่กระจ่าง เขาจึงไม่สามารถสรุปและพูดอันใดมากกว่านี้ได้ และพูดเพียงว่า
“เป็นธรรมดาที่มนุษย์จักโหยหาพลังอำนาจ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าถึงจะได้พลังนั้นไป…”
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที พลันลุกพรวดขึ้นยืน!
ก่อนจะเห็นว่าพลังปราณศักดิ์สิทธิ์บนยอดเขาหลักที่ถูกดูดกลืนไปนั้น เริ่มพุ่งกลับไปหาฉู่หลิวเยว่อีกครั้ง!
และแม้แต่พลังปราณที่จวินจิ่งชิงกลืนกินในตอนแรกเองก็ไหลเข้าสู่ร่างของฉู่หลิวเยว่!
เมฆดำหนาทึบปรากฏขึ้นบนท้องนภาอย่างรวดเร็ว!
“นี่นางคิดจะทะลวงพลังปราณในยามนี้หรือ!?”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...