ตอนที่ 330 ไม่ต้อง!
หลู่เซินยังคงสงสัยว่าเสียงนั้นดังมาจากที่ไหน แต่ลูกน้องทั้งสองคนของเขาที่ยืนอยู่ด้านหน้า กลับยกมือขึ้นชี้ไปทางด้านหลังของหลู่เซินด้วยสีหน้าตกอกตกใจ
“ท่านประมุข ขะ.. เขาอยู่ข้างหลังท่านแล้วตอนนี้!”
คนผู้นั้นก็คือฉีเล่ยซึ่งฟุบหมดสติไปกับพื้นก่อนหน้านี้นั่นเอง และหลู่เซินก็ลืมฉีเล่ยไปเสียสนิท
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังชุลมุนวุ่นวายอยู่นั้น จู่ๆ ร่างของฉีเล่ยก็เปล่งประกายเจิดจ้าออกมาก่อนจะลุกขึ้นยืน ภาพที่เกิดขึ้นนั้นดูไม่ต่างจากหนังลี้ลับ
“โอ๊ะ! นี่แกยังมีปัญญาลุกขึ้นมาได้อีกงั้นเหรอ? ฉันคิดว่าแกตายไปแล้วซะอีก!”
ฉีเล่ยร้องบอกหลู่เซินด้วยน้ำเสียงเย็นชาดุดัน “ปล่อยเธอซะ!”
“นี่แกคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้ามาสั่งฉัน! แค่ลุกขึ้นมายืนได้แค่นี้ก็คิดว่าตัวเองเก่งเหนือมนุษย์แล้วรึไงห๊ะ?!”
หลู่เซินตอบกลับด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน “ฉันไม่ปล่อย แกจะทำไม?”
ฉีเล่ยผู้ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะต่อต้านขัดขืน แต่ในตอนนี้กลับดูคล้ายว่าได้รับพลังมาจากที่ไหนสักแห่ง และได้พุ่งตรงเข้าไปยืนเผชิญหน้ากับหลู่เซินอย่างไม่เกรงกลัว
“หยุดมันไว้เดี๋ยวนี้! เร็วเข้า!”
หลู่เซินเห็นท่าทางของฉีเล่ยเข้า ก็ถึงกับร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก
หากเป็นเรื่องการวางแผนแล้วล่ะก็ ต้องยอมรับว่าไม่มีใครโหดเหี้ยไปกว่าหลู่เซินอีกแล้ว แต่หากเป็นเรื่องทักษะการต่อสู้ เขากกลับอ่อนแอกว่าผู้อื่นมาก
เวลานี้ ผู้คนที่พากันคุกเข่ายอมจำนนให้กับหลู่เซิน ต่างก็พากันตกอกตกใจจนถึงกับอ้าปากค้าง ที่เห็นฉีเล่ยฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง
“ปะ.. เป็นไปไม่ได้”
พวกเขาทุกคนต่างก็เห็นว่า ฉีเล่ยถูกลูกน้องของหลู่เซินทำร้ายจนหมดสติไป และหากพวกเขายังมีความหวังว่าฉีเล่ยจะฟื้นขึ้นมา พวกเขาคงไม่ยอมคุกเข่ายอมจำนนต่อหลู่เซินอย่างแน่นอน
หลังได้รับคำสั่งจากหลู่เซิน ลูกน้องของเขาก็พุ่งเข้าไปเพื่อจัดการกับฉีเล่ยด้วยวิธีเดิมๆ แต่พวกมันนั้นไม่ทันได้คำนึงถึงพลังของฉีเล่ยในเวลานี้ ซึ่งได้ฟื้นคืนกลับมาเต็มร้อยแล้ว
นั่นเพราะหลิงตันในร่างของเขาได้แสดงอานุภาพอีกครั้ง แม้ว่าเจ้าลิงน้อยจะไม่ได้อยู่ข้างกายฉีเล่ยในเวลานี้ แต่หลิงตันก็ได้ปลดปล่อยพลังออกมาเมื่อชีวิตของฉีเล่ยใกล้ถึงจุดสิ้นสุด กระแสไออุ่นเริ่มไหลเวียนไปตามเส้นลมปราณทั่วร่างของเขา
เมื่อพลังจากหลิงตันหลอมรวมกับพลังหยินและหยางในร่าง ภาพต่างๆก็ได้ปรากฏขึ้นในจิตใจของฉีเล่ยที่นอนหลับไหล
ชายชราสวมใส่เสื้อผ้าเรียบง่าย ในมือถือแส้อยู่อันหนึ่งกำลังเดินขึ้นเขา ท่าทางของเขานั้นดูคล้ายกับว่ากำลังมองหาบางสิ่งบางอย่างอยู่
หลังจากที่พบเห็นสมุนไพรชนิดหนึ่งเข้า ชายชราจึงได้ก้มลงเด็ดสมุนไพรนั้น ก่อนจะเอาเข้าปากของตนเอง
จากนั้น ฉีเล่ยก็ลืมตาขึ้นมา และภาพที่เขาเห็นในเวลานั้นก็คือ ภาพฮวาโหล่วกำลังถูกหลู่เซินลวนลาม แล้วเขาจะสามารถทนดูได้อย่าไรกัน?
บูม!
ฉีเล่ยเพียงแค่ยืนเฉยๆยังไม่ทันได้เคลื่อนไหวอะไร ลูกน้องสองคนของหลู่เซินที่พุ่งเข้ามาหมายจู่โจมเขานั้น ก็ถึงกับกระเด็นลอยละลิ่วออกไปไกล ก่อนจะกระอักเลือดออกมาในทันที
“กะ.. แก.. นี่แกจะทำอะไร?”
“แกบังอาจมากที่กล้ายุ่งกับผู้หญิงของฉัน!”
ฉีเล่ยร้องคำรามออกมาด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว ลำแสงสีขาวพวยพุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา กระแทกเข้ากับโต๊ะหินตัวหนึ่งที่อยู่ข้างๆ
“ถ้าแกไม่ปล่อยฮวาโหล่ว ฉันรับรองได้ว่า จุดจบของแกจะมีสภาพไม่ต่างจากโต๊ะหินดัวนั้น!”
หลังจากที่เห็นโต๊ะหินตัวใหญ่ได้แตกละเอียดเป็นผงแบบนั้น ร่างทั้งร่างของหลู่เซินก็ถึงกับเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ปากก็พร่ำรำพันออกมาว่า
“ไม่! เป็นไปไม่ได้! นี่.. นี่ไม่ใช่เรื่องจริง!”
ทางด้านฮวาโหล่วนั้น หลังจากที่เห็นฉีเล่ยฟื้นคืนสติขึ้นมาอีกครั้ง นอกจากจะประหลาดใจแล้ว เธอยังดีใจอย่างมากอีกด้วย ปากก็ร้องตะโกนบอกเขาไปว่า
“ฉีเล่ย ไม่ต้องห่วงฉัน จัดการกับมันได้เลย!”
ฉีเล่ยหันไปจ้องมองหลู่เซินที่กำลังยืนนิ่งดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจกลัว พร้อมกับร้องคำรามออกไปด้วยน้ำเสียงดุดัน
“แกได้ยินชัดแล้วใช่ไหม?”
หลู่เซินเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวมากยิ่งกว่าเดิม เพราะภาพของฉีเล่ยในตอนนี้ ย้ำให้เขายิ่งมั่นใจว่า ชายหนุ่มคนนี้มีความแข็งแกร่งที่เหนือคนธรรมดา
“นี่แก.. แกเป็นใครกันแน่?” หลู่เซินร้องถามออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก
“ฉันเหรอ? นี่แกยังไม่รู้อีกเหรอว่าฉันเป็นใคร แกพยายามอย่างมากที่จะกำจัดฉัน แต่กลับไม่รู้ว่าฉันเป็นใครนี่นะ?”
ฉีเล่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ในขณะที่หลู่เซินนั้นได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความหวาดผวา ปากก็ร้องตะโกนออกมาว่า
“แก.. แกไม่ใช่ฉีเล่ย! แกต้องไม่ใช่ฉีเล่ยแน่ๆ!”
“น่าขำ! ถ้าฉันไม่ใช่ฉีเล่ย ฉันยังจะเป็นใครไปได้อีก?”
หลังจากที่พูดจบ หลู่เซินก็ได้พุ่งเข้าไปใกล้ฮวาโหล่วยิ่งกว่าเดิม เพื่อต้องการใช้หญิงสาวเป็นตัวประกัน แต่ฉีเล่ยยกเท้าเตะเข้าที่ไหล่ของเขาเข้าเสียก่อน ถึงอย่างนั้น ฉีเล่ยก็ไม่กล้าใช้พลังทั้งหมดที่มี เพราะเกรงว่าหลู่เซินจะตายคาที่
แน่นอนว่า ฉีเล่ยไม่ยอมปล่อยคนชั่วอย่างหลู่เซินไปง่ายๆอย่างแน่นอน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอสกุลเฉิน