ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1007

ดวงตาสวยของหลินชิงเหยาเป็นประกาย : “ของเยอะมากเลย!”

อู๋เป่ยกวาดมองหนึ่งที พบว่าสิ่งที่อยู่ในกล่อง ล้วนแล้วเป็นหินเซียน หินวิญญาณ กระทั่งข้างในกล่องสองใบ มีเงินยันต์ด้วย

สิ่งที่วางอยู่บนชั้นวาง เป็นอาวุธวิเศษ ยันต์ ยาอายุวัฒนะและอื่นๆ เพียงแต่ ยาอายุวัฒนะถูกปิดผนึกไว้ในกล่องที่ถูกทำขึ้นเป็นพิเศษ ยังสามารถใช้งานได้ทั้งหมด

เขากลับขมวดคิ้ว พูด : “สิ่งที่หลงเหลืออยู่ที่นี่ ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรมีค่าเป็นพิเศษ หินวิญญาณธรรมดา หินเซียนทั่วไป ยาอายุวัฒนะก็ใช้ได้แค่กับคนที่มีพลังยุทธ์ต่ำกว่าขั้นเปลี่ยนแปลงทางจิตวิญญาณเท่านั้น”

หลินชิงเหยา : “ศิษย์พี่ คุณหมายความว่า เคยมีคนมาที่นี่แล้วเหรอ”

อู๋เป่ย : “ใช่แล้ว คิดว่าน่าจะเป็นศิษย์อันดับหนึ่งรุ่นก่อนคนนั้น ฮึ พวกเราไปดูสถานที่อื่นดีกว่า” ระหว่างที่พูด เขาโบกมือหนึ่งที ก็เอาของที่อยู่ข้างในทั้งหมด ใส่เข้าไปในพื้นที่จัดเก็บอาวุธทั้งหมด แม้ว่าจะเป็นสิ่งของที่คนอื่นเลือกเหลือเอาไว้ก็ตาม แต่ก็ถือว่ามีมูลค่าอย่างมาก ไม่เอาก็เสียดายเปล่าๆ

ออกจากประตูใหญ่ อู๋เป่ยหาป้ายที่สองเจอ ข้างบนเขียนว่า : ขั้นราชามนุษย์สามารถเปิดคลังสมบัตินี้ได้

หลินชิงเหยาพูดด้วยรอยยิ้ม : “บันทึกทางประวัติศาสตร์ เขาไม่ใช่ราชามนุษย์ ศิษย์พี่ รอให้คุณเข้าถึงคนเซียนระดับเจ็ด กลายเป็นราชามนุษย์แล้ว ค่อยมาเปิดคลังสมบัติแห่งนี้”

อู๋เป่ยพยักหน้า เขาหาดาบออกมาหนึ่งเล่มจากคลังอาวุธวิเศษ แสงเย็นส่องไปทุกที่ ดาบชื่อฮั่นซิง พูดด้วยรอยยิ้ม : “ศิษย์น้องชิงเหยา ไม่สามารถปล่อยให้เธอกลับไปมือเปล่า ดาบเล่มนี้มอบให้เธอ”

หลินชิงเหยาดีใจอย่างมาก พูด : “ขอบคุณศิษย์พี่ งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ”

รับดาบมา เธอรู้สึกว่าดาบเล่มนี้ดีกว่าดาบที่เธอเคยใช้ก่อนหน้านี้อย่างมาก มันเป็นอาวุธจิตวิญญาณระดับสูง เหมือนกับอาวุธจิตวิญญาณระดับสูงแบบนี้ ทั่วทั้งพรรคฉู่ซานจิ้นมีไม่มาก ในความทรงจำของเธอ ในมือของอาจารย์มีเพียงสามหรือห้าเล่มเท่านั้น

ออกจากคลังสมบัติ อู๋เป่ยมาถึงตำหนักที่เขาอาศัยอยู่ ตำหนักแห่งนี้ มันดีกว่าวังด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลย นอกจากนี้สถานที่ที่อยู่ข้างในมากมาย ไม่มีคนทำความสะอาดมานานมากแล้ว

หลินชิงเหยาพูด : “ศิษย์พี่ ต่อจากนี้ไปคุณสามารถรับสมัครผู้ติดตามของคุณเองได้แล้ว”

“ผู้ติดตามเหรอ”

หลินชิงเหยาพยักหน้า : “ใช่แล้ว ที่นี่ คุณสามารถจัดการด้วยตัวเอง ใช้คนอะไร ใช้คนเท่าไหร่ นอกจากนี้ ในมือของคุณมีรายชื่อของผู้อาวุโสและศิษย์น้องเท่าไหร่”

อู๋เป่ย : “ที่แท้อำนาจของศิษย์อันดับหนึ่งใหญ่ขนาดนี้”

หลินชิงเหยา : “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ศิษย์อันดับหนึ่งเป็นหัวหน้าพรรคในอนาคต ตำแหน่งเทียบเท่าเจ้ายอดเขาและเจ้าตำหนักคนอื่นๆ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ดูเหมือนว่าฉันต้องออกไปข้างนอกหนึ่งรอบแล้ว ไปพาคนเข้ามานิดหน่อย”

สำหรับสถานที่ที่อยู่อาศัย จะทำแบบสุ่มสี่สุ่มห้าไมได้ ทางพรรคฟ้าทมิฬมีบริวารและสาวใช้มากมาย เขาสามารถไปพามาหนึ่งชุด

หลินชิงเหยาพูดด้วยรอยยิ้ม : “กลับไป ฉันจะหาลูกศิษย์ช่างซ่อมให้พี่ชายสองสามคน”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ได้”

อย่างไรก็ตาม ผ่านไปไม่นาน ก็มีคนสองกลุ่มเข้ามา คนกลุ่มแรก มู่ซินหลานเป็นคนส่งมา ล้วนแล้วเป็นเหล่าศิษย์ผู้หญิง อายุน้อยและสวยงามอย่างมาก เฉลียวฉลาดและมีไหวพริบ ทั้งหมดยี่สิบคน

คนกลุ่มที่สอง เฉินเต้าซวนส่งมายี่สิบคน พวกเขาล้วนเป็นศิษย์รุ่นน้องที่ฉลาดและมีความรอบรู้ ทำงานขยันขันแข็ง

หลินชิงเหยามีหน้าที่รับผิดชอบในการจัดการงานของคนเหล่านี้ ให้พวกเขาทำความสะอาดก่อน

เห็นว่าคนเหล่านี้กำลังทำงาน หลินชิงเหยาพูด : “ศิษย์พี่ จากนี้ไปคนเหล่านี้ จะต้องจ่ายค่าจ้างบางส่วนทุกเดือน”

อู๋เป่ยเข้าใจดี พรรคไม่ได้ให้ทรัพยากรมากมาย เหตุผลที่คนเหล่านี้มา ก็เป็นเพราะเขาเป็นศิษย์อันดับหนึ่ง มีเงินมีอำนาจ

“เข้าใจแล้ว ทุกเดือน ฉันจะให้คนแจกจ่ายทรัพยากรบางส่วนให้พวกเขา” ในมือของเขามีหินเซียน หินวิญญาณ และเงินยันต์ไม่น้อย เอามาจ่ายค่าจ้างได้พอดี

มีคนสามสิบกว่าคนช่วยทำงาน ผ่านไปไม่นาน ตำหนักใหญ่มีรูปลักษณ์ใหม่ หลินชิงเหยาให้พวกเขาไปทำความสะอาดที่อื่น

เดินไปทุกที่ทุกทาง เขามาถึงสวนดอกไม้ สภาพแวดล้อมที่นี่เงียบสงบ มีนกร้อง ดอกไม้มีกลิ่นหอม ดังนั้น เขาจึงฝึกฝนคัมภีร์ดาบไร้กังวลที่นี่

อีกไม่กี่วันก็จะมีงานประลองดาบแล้ว ศิษย์พี่ใหญ่อย่างเขาคนนี้ ไม่ว่ายังไงก็ต้องเอาของที่ตัวเองเชี่ยวชาญออกมา โดยเฉพาะทักษะเฉพาะตัวของภูเขาสู่

เตรียมจะฝึกฝน หลินชิงเหยาพูด : “ศิษย์พี่ คุณสามารถทำความเข้าใจสิ่งต่างๆผ่านกระจกสะท้อนจิตใจ”