ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1029

อู๋เป่ยกะพริบตา ถาม : “อีกสักพักผมก็จะไปแล้ว นี่คุณจะลงไปเหรอ”

คนผู้นี้พูด : “แน่นอน!”

อู๋เป๋ยเห็นว่าคนก่อนหน้านี้เพิ่งเข้าไปในพื้นที่มืด ในเวลานี้ถ้าหากเข้าไปในกระแสน้ำวน อย่างนั้นจะต้องเข้าสู่พื้นที่เปลวไฟอย่างแน่นอน เขาจึงพูด : “ผมขอเตือนคุณ อย่าเข้าไปเลย ผมรู้สึกว่าข้างล่างอันตรายอย่างมาก”

นินจาบรรพบุรุษคนนี้หัวเราะฮ่าฮ่า : “ชาวเหยียนหยางอย่างพวกแกล้วนแล้วเป็นคนขี้กลัว!”

พูดจบ เขาร่อนลงไปทางกระแสน้ำวน ไม่เกิดข้อผิดพลาดอะไร เขาเพิ่งเข้าไปในกระแสน้ำวนก็จะถูกส่งไปยังพื้นที่เปลวไฟ เปลวไฟนั้นน่ากลัวอย่างมาก เผาเขาเป็นขี้เถ้าได้ในพริบตา อู๋เป่ยมองเห็นเขาก่อนที่จะตาย ดูเหมือนว่าจะตะโกนเสียงดังออกมา น่าจะเป็นคำว่า “พระเจ้า ฉันควรฟังเขา” ประโยคนี้มั้ง

เห็นคนผู้นั้นถูกเผาตาย เขารีบเข้าไปในกระแสน้ำวน หลังจากนั้นควบคุมตัวเองไม่ได้ ถูกพลังงานอย่างหนึ่งห่อหุ้ม ถูกส่งไปยังพื้นที่มีป่าไม้และทุ่งหญ้า

ทันทีที่ตกสู่พื้น เขารู้สึกถึงจิตวิญญาณเซียนที่แข็งแกร่ง ต้นไม้ของที่นี่สูงและใหญ่อย่างมาก สูงประมาณหลายร้อยเมตรถึงพันเมตรเลยทีเดียว คนอยู่ท่ามกลางต้นไม้ ราวกับคนตัวเล็กเท่ามดเท่านั้น

เขาสังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบ ด้านซ้ายเป็นป่าเต็มไปหมด และด้านขวาเป็นทุ่งหญ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุด ป่า มีแสงศักดิ์สิทธิ์หนึ่งพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นสมบัติอะไร

“ไม่น่าล่ะ ทันทีที่คนเหล่านั้นเข้ามาก็วิ่งไปทางนั้น คิดว่าน่าจะเห็นแสงศักดิ์สิทธิ์เหมือนกับฉัน” เขาพูดกับตัวเอง

ครุ่นคิดสักพัก เขาก็บินไปทางแสงศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเขาเพิ่งลอยขึ้น ก็เกือบจะตกลงมาแล้ว

“เอ๋ะ ช่างเป็นแรงโน้มถ่วงที่แข็งแกร่งจริงๆ! ถ้าหากไม่ถึงระดับกษัตริย์เที่ยงแท้ เกรงว่าอยากบินก็เป็นเรื่องยาก” ในเวลาเดียวกันเขาก็เข้าใจทันที คนที่เข้ามาก่อนหน้านี้ เหตุผลที่ใช้วิธีการวิ่ง แต่ไม่ใช่การบินอยู่กลางอากาศ น่าจะเป็นเพราะเหตุนี้

เขาค่อยๆบินเข้าไปใกล้แสงศักดิ์สิทธิ์ เพียงแค่เห็นใต้ต้นไม้ใหญ่ที่สูงตระหง่าน มีเห็ดขนาดใหญ่ต้นหนึ่งเติบโตที่นั่น เห็ดต้นนี้มีขนาดใหญ่เท่าบ้าน ส่องแสงศักดิ์สิทธิ์สามสีที่น่าอัศจรรย์ออกมา พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

เขาแอบสังเกตอยู่บนต้นไม้ ชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาใหม่เข้ามาอยู่ใต้ร่มเห็ด มองดูซ้ายขวาด้วยความสงสัย และในเวลานี้ ด้านข้างมีแสงเงาสีแดงปรากฏขึ้น ต่อจากนั้นคนผู้นี้ก็หายไปเลย

อู๋เป่ยตกใจอย่างมาก มองดูดีๆอีกครั้ง ห่างจากเห็ดประมาณหนึ่งร้อยกว่าเมตร ด้านข้างมีคางคกยักษ์ตัวหนึ่งกำลังนั่งสมาธิอยู่ คางคกตัวนี้ ร่างกายดำราวกับหมึก ดูเหมือนว่าผิวจะถูกเคลือบด้วยสีที่ดูดซับแสง มันหลับตา ราวกับหลุมดำหลุมหนึ่ง มองไม่เห็นอะไรเลย

เงาสีแดงเมื่อกี้ ก็คือลิ้นของมัน เร็วปานสายฟ้า กลืนกินชาวญี่ปุ่นคนนั้นภายในพริบตา

“ที่แท้เป็นผู้นั่งรอคอยกระต่าย” อู๋เป่ยแอบพูดในใจ

ดังนั้นเขาจึงหยิบยันต์ออกมาหนึ่งใบ วาดลงไปบนยันต์หลายที เป่าเบาๆหนึ่งที ยันต์นี้ถูกกระตุ้นด้วยพลังเวทย์ กลายเป็นรูปร่างคน เดินไปอยู่ต่อหน้าเห็ด บนยันต์ถูกเขาเคลือบด้วยยาพิษ ถ้าหากคางคกยักษ์กินกระดาษยันต์ จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

ยันต์คนเพิ่งไปถึง เงาสีแดงปรากฏขึ้น ก็ถูกคางคกยักษ์กินไปแล้ว แต่วินาทีต่อมา จู่ๆ คางคกก็กระโดดขึ้นมา ส่งเสียงประหลาดออกมา ไม่ถึงสิบวินาที ขาทั้งสี่ข้างของมันกระตุก นอนอยู่บนพื้น ตายแล้ว!

อู๋เป่ยสังเกตอีกหลายนาที ค่อยลงจากต้นไม้อย่างช้าๆ มาถึงข้างเห็ด เขาแปลกใจอย่างมาก ทำไมเห็ดต้นนี้ถึงส่องแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา

เขาหยิบมีดสั้นออกมา ตัดเห็ดออกมาหนึ่งชิ้น ใส่เข้าไปในปากแล้วเคี้ยว ทั้งกรอบและหวาน มีกลิ่นหอมแปลก ๆ

“ไม่เลวไม่เลว ถ้าหากย่างกิน จะต้องอร่อยอย่างมากแน่นอน”

เขาสับเห็ดทั้งหมดทันที ใส่มันลงในพื้นที่ฟ้าทมิฬ หลังจากนั้น เขาขุดลงไปตามราก ขุดเจอหินศักดิ์สิทธิ์ที่มีขนาดใหญ่เท่าแตงโมหนึ่งก้อน!

อันที่จริงเห็ดเป็นแค่เห็ดธรรมดา แต่เป็นเพราะได้รับการบำรุงจากหินศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นจึงเติบโตใหญ่ขนาดนี้ นอกจากนี้ส่องแสงศักดิ์ออกมา เหตุผลเดียวกัน ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ก็ได้รับผลประโยชน์จากหินศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน ดังนั้นจึงสูงใหญ่ขนาดนี้

“ส่งของวิเศษมา!”