ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1041

เหรินซานซานกินยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตไปแล้ว แม้ว่าจะนอนไม่หลับ แต่กลับมีสติอย่างมาก เปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ไปการประชุมผู้ถือหุ้นกับพี่สาวด้วยกัน

ก่อนหน้านี้ ตระกูเหรินใช้เงินไปห้าหมื่นล้าน ลงทุนในบริษัทพลังงานใหม่แห่งหนึ่ง คิดเป็นสัดส่วนสามสิบเจ็ดเปอร์เซ็นต์ของหุ้นทั้งหมด และในวันนี้ ก็คือการประชุมผู้ถือหุ้นของบริษัทพลังงานใหม่แห่งนี้ ในฐานะผู้จัดการหลักของตระกูลเหริน เหรินซานซานจำเป็นต้องเข้าร่วมการประชุมผู้ถือหุ้นครั้งนี้

องค์กรแห่งนี้ชื่อว่าบริษัทพลังงานใหม่อาร์กติก เน้นผลิตรถยนต์พลังงานใหม่ ได้แก่ รถยนต์ไฟฟ้า และรถยนต์ไฮบริดไฟฟ้าที่ใช้น้ำมันเบนซิน

ในอาคารสำนักงานแห่งหนึ่งในไห่เฉิง ชายสามคนสูบบุหรี่ไปด้วย พร้อมกับสนทนาไปด้วย พวกเขาคือสามผู้ก่อตั้งบริษัทพลังงานใหม่

คนหนึ่งอายุประมาณห้าสิบต้นๆ ชายหัวโล้นและคิ้วบางพูด : “ครั้งที่แล้วระดมเงินทุนจากตระกูลเหรินได้ห้าหมื่นล้าน หุ้นของบริษัทเพิ่มขึ้นสิบเปอร์เซ็นต์ มูลค่าตลาดปัจจุบันอยู่ที่หนึ่งแสนล้าน พวกเราถือหุ้นอยู่สี่สิบเปอร์เซ็นต์ ฉันเอาหุ้นครึ่งหนึ่งไปจำนำกับธนาคารและได้รับเงินกู้มาสองแสนล้าน มีเงินสองแสนล้านนี้แล้ว พวกเราสามารถย้อนกลับไปซื้อบริษัทของตระกูลเหรินได้แล้ว”

ชายอีกคนในวัยสามสิบปรบมือแล้วพูดว่า : “พวกเราทอดแหมานานขนาดนี้ ได้เวลาเก็บตาข่ายแล้ว เพียงแต่ เหรินซานซานของตระกูลเหรินเป็นตัวปัญหา เธอไม่หายไป แผนการของพวกเราก็ไม่สามารถดำเนินการได้”

ผู้ชายคนที่สาม อายุยี่สิบต้นๆ เขาพูด : “เรื่องนี้ปล่อยให้ผมจัดการเอง ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง ทำธุรกิจค้ามนุษย์ เขาสามารถส่งผู้หญิงคนนี้ไปยังสถานที่ที่ไม่มีใครสามารถหาเจอได้”

ชายหัวโล้นพูดด้วยรอยยิ้ม : “เสี่ยวเว่ย เรื่องฉลาดแกมโกงแบบนี้ นายเก่งที่สุด”

คนที่ชื่อเสี่ยวเว่ยหัวเราะอย่างไม่แยแส : “ชื่อของคุณชายเก้าชั่วร้ายเรียกมาแบบง่ายๆเหรอ”

ชายหัวโล้น : “ต้องทำเรื่องให้สะอาดหน่อ่ย จิตวิญญาณกำลังจะฟื้นคืนชีพ เกาะรีสอร์ทที่ตระกูลเหรินลงทุนเมื่อสิบปีก่อนกำลังจะกลายเป็นดินแดนถ้ำศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่ายังไง พวกเราจำเป็นต้องโค่นตระกูลเหริน แล้วยึดเกาะนี้”

อีกคนหนึ่งพูด : “ถ้าหากในตอนนั้นตระกูลเหรินยอมขายเกาะให้พวกเรา ก็จะไม่มีทางเกิดภัยพิบัติในวันนี้”

หลังจากครึ่งชั่วโมง ภายในห้องประชุม การประชุมผู้ถือหุ้นเริ่มขึ้นแล้ว ชายทั้งสามก็อยู่เช่นกัน รวมกับเหรินซานซาน มีทั้งหมดสิบเจ็ดคน

ชายหัวโล้นพูดด้วยรอยยิ้ม : “ผู้ถือหุ้นทุกคนมาครบแล้ว ผมขอประกาศผลการดำเนินงานของเดือนที่แล้ว และแผนการของพวกเราในปีนี้”

การประชุมนานอย่างมาก แต่จิตใจของเหรินซานซานไม่อยู่ในงานประชุม สมองเต็มไปด้วยอู๋เป่ย และอนาคตที่ไม่อาจรู้ได้

อย่างไรก็ตาม เหรินซานซานถึงกับอึ้งไปเลย เพราะว่าไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ พี่สาวหายไปแล้ว คนที่อยู่ในห้องประชุมก็หายไปไม่น้อยเช่นกัน เหลือเพียงผู้ชายอายุยี่สิบกว่าๆคนหนึ่ง นั่งอยู่ไม่ไกล มองเธอด้วยรอยยิ้ม

เธอถาม : “ประธานเว่ย คนอื่นล่ะ”

ประธานเว่ยพูด : “พวกเขาไปหมดแล้ว ประธานเหริน ผมจะพาคุณไปที่ที่หนึ่ง”

เหรินซานซานงงเล็กน้อย ถาม : “ไปไหน”

ประธานเว่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไปสถานที่ที่น่าสนใจ”

แสงสว่างจ้าปรากฏขึ้นตรงหน้าของเหรินซานซาน รอจนกว่าเธอลืมตาขึ้น ก็มาถึงหมู่บ้านบนภูเขาเล็กๆ ที่มีทิวทัศน์สวยงามแห่งหนึ่งแล้ว

ประธานเว่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ประธานเหริน ต่อจากนี้ไปคุณใช้ชีวิตอยู่ที่นี่แล้วกัน”

เหรินซานซานสงสัยอย่างมาก ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เหรอ ที่นี่ที่ไหน

เธออยากถามเขา แต่จู่ๆประธานเว่ยก็หายไปเลย หลังจากนั้นเธอก็หมดสติไป

ตอนที่เหรินซานซานตื่นขึ้น เธอพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่ขาดและสกปรก ที่นอนมีกลิ่นอับชื้นและเหม็นอย่างมาก ทำให้เธออยากอ้วก

นี่คือบ้านที่สร้างด้วยหิน ทั้งเตี้ยและเล็ก ภายในแออัดอย่างมาก

เหรินซานซานต้องการลุกขึ้น กลับพบว่าที่ขาของตัวเอง มีห่วงเหล็กแขวนอยู่ เชื่อมต่อกับตะปูเหล็กขนาดใหญ่บนผนังด้วยโซ่เหล็ก

ครู่หนึ่ง เหรินซานซานขนลุกไปทั้งตัว ที่นี่ที่ไหน เธอพยายามคิดย้อนกลับไป แต่คิดอะไรไม่ออกเลย

ในเวลานี้ ประตูถูกเปิด คนอายุหกสิบกว่าคนหนึ่ง หญิงชราที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นเดินเข้ามาพร้อมกับถ้วย ขอบของถ้วยใบนั้นกลับเต็มไปด้วยรอยแตก ทั้งดำและสกปรก ข้างในมีโจ๊กข้าวฟ่างครึ่งด้วย

หญิงชราวางถ้วยไว้บนเก้าอี้ตัวเล็กๆ ข้างเตียง หลังจากนั้นเหลือบมองเหรินซานซานหนึ่งที พูดด้วยภาษาถิ่นที่เข้าใจยากอย่างมาก : “ดื่มโจ๊กข้าวฟ่างสะ ตอนกลางคืนจะได้มีแรงตอนเข้าหอเจ้าสาว”