ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1043

ชายชราเป็นผู้ฝึกยุทธ์เซียนกษัตริย์ ความแข็งแกร่งที่โดดเด่น แต่เมื่อเขาถูกน้ำเต้าล็อคเป้า ภายในใจก็ตกใจเช่นกัน คำรามออกมาทันที ออร่าทั้งหมดถูกเปิด

อย่างไรก็ตาม ออร่าของเขาเพิ่งระเบิดออกมา แสงสังหารนั้นก็มาถึงแล้ว ไม่เห็นรูปแบบการป้องกันต่างๆของเขาอยู่ในสายตา ทำลายทั้งหมด หลังจากนั้นหมุนรอบคอของเขาหนึ่งรอบ

ทันใดนั้น เลือดพุ่งออกมา หัวของชายชราตกลงบนพื้น วิญญาณแรกเกิดบินออกมา กลับถูกน้ำเต้าล็อคเป้า

“บังอาจ!”

ด้านข้าง มีลมฝ่ามือพัดเข้ามา อู๋เป่ยโต้กลับด้วยหมัดทั้งสองข้าง รู้สึกเหมือนโดนภูเขาทั้งลูกโจมตีใส่ กระเด็นออกไปเกือบร้อยเมตร!

เมื่อเขาหยุดลง อ้าปากแล้วกระอักเลือดออกมา เงยหน้ามองดูคนที่ลงมือ

เป็นชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ออร่าน่าสะพรึงกลัว มีพลังอันทรงพลัง มองเห็นเขา อู๋เป่ยตกใจอย่างมาก โต้วเทียนเซียนจุน!

ผู้ชายพูดอย่างเย็นชา : “สารเลว ความกล้าแกไม่น้อยเลยนะ กล้ามาทำตัวอุกอาจที่หมู่บ้านหมินของพวกเรา วันนี้ แกออกไปไม่ได้แล้ว!”

อู๋เป่ยยกมือขึ้น ปล่อยยันต์ไล่วิญญาณหยินหยางออกมา ในเวลาเดียวกันก็ปล่อยกรรไกลตัดวิญญาณออกมาด้วย แต่เขา กลับหายตัวไปทันที ไปช่วยเหรินซานซาน

บ้านหินหลังหนึ่ง อู๋เป่ยบุกเข้าไป ข้างในทั้งสกปรกและเหม็น เหรินซานซานซุกตัวอยู่ที่มุมเตียง ที่ขาถูกล่ามโซ่

เหรินซานซานอยู่ในอาการงุงงง ตัวเองทำลายสร้อยข้อมือแล้ว อู๋เป่ยจะมาช่วยตัวเองหรือเปล่า เพิ่งคิดถึงตรงนี้ เธอก็มองเห็นอู๋เป่ยแล้ว

เธอดีใจอย่างมาก กอดเขาทันที : “ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณต้องมาช่วยฉัน!”

อู๋เป่ยไม่มีเวลาให้พูดอะไร ทำลายโซ่ตรวน ส่งเธอเข้าไปในพื้นที่ฟ้าทมิฬก่อน

หลังจากนั้น เขาเอายันต์หลบหนีออกมา เตรียมจะออกจากที่นี่

อย่างไรก็ตาม เพิ่งเอายันต์หลบหนีออกมา มือข้างหนึ่งยื่นออกมาจากความว่างเปล่า ต่อยไปที่หน้าอกของอู๋เป่ยหนึ่งฝ่ามือ

“แกร็ก!”

หนึ่งฝ่ามือนี้ โจมตีจนอู๋เป่ยบินออกไปโดยตรง ร่างกายชนเข้ากับบ้านหินจนถล่ม คนบินออกไปเหมือนกับลูกกระสุนปืนใหญ่

ไม่รู้ว่าบินออกไปไกลแค่ไหน เขาถูกหยุดโดยต้นไม้แก่ต้นหนึ่ง เขาหยุดลง ต้นไม้ก็หักไปแล้วเหมือนกัน เขาอ้าปากกระอักเลือดอีกครั้ง หนึ่งฝ่ามือของอีกฝ่าย ทำให้ซี่โครงหักสามซี่!

ชายคนนั้นเดินก้าวใหญ่เข้ามา สองสามก้าวก็มาอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว พูดอย่างเย็นชา : “บนท้องฟ้า ใต้ดิน ไม่มีใครช่วยแกได้แล้ว แกอยากตายแบบไหน”

อู๋เปยกระตุ้นเจียนหยวนรอบตัว ฮึอย่างเย็นชาหนึ่งที : “เป็นแค่เซียนจุนคนหนึ่ง มีอะไรน่าพูดจาโอ้อวด ถ้าหากฉันกลายเป็นเซียนจุน สามารถบดขยี้แกตายได้ด้วยนิ้วเดียว”

ผู้ชายพูดอย่างดูถูก : “น่าเสียดายแกไม่ใช่!”

อู๋เป่ยสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที กระดูกที่หักหายโดยอัตโนมัติ

เขาพูด : “คิดไม่ถึงเลยว่า สถานที่ห่วยๆแบบนี้จะซ่อนปรมาจารย์ไว้หนึ่งกลุ่ม นอกจากนี้ยังมีผู้ฝึกยุทธ์เซียนจุนหนึ่งคน”

ผู้ชายพูดอย่างไม่แยแส : “พวกเราเป็นชนเผ่าลึกลับ ตอนนั้นเคยให้สัญญากับคนๆหนึ่ง ภายในหนึ่งพันปี ห้ามออกจากหมู่บ้านแห่งนี้ ปีนี้เป็นปีที่เก้าร้อยเก้าสิบเจ็ด อีกแค่สามปี พวกเราก็สามารถออกสู่โลกได้แล้ว”

อู๋เป่ย : “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง”

ผู้ชาย : “ร่างกายของแกแข็งแกร่งมาก ฉันมองไม่ผิดล่ะก็ แกน่าจะอยู่ระดับราชามนุษย์แล้ว ราชามนุษย์ เป็นเวลานานมากแล้วที่ไม่มีการปรากฏตัว แกเป็นอัจฉริยะคนหนึ่ง”

อู๋เป่ย : “ทำร้ายฉัน แกจะมีปัญหาอย่างแน่นอน”

ผู้ชายพูดอย่างไม่แยแส : “โลกมนุษย์ไม่มีใครสามารถทำให้ฉันกลัวได้”

อู๋เป่ย : “อย่างนั้นยุคก่อนประวัติศาสตร์ล่ะ”

ผู้ชายอึ้งเล็กน้อย : “แกเป็นคนยุคก่อนประวัติศาสตร์เหรอ”

อู๋เป่ย : “ตำหนักเทียนหวู่เซียน ศิษย์ระฟ้าเทพขั้นหนึ่ง”

ความอิจฉาปรากฏขึ้นในดวงตาของผู้ชาย : “คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะเป็นศิษย์ของตำหนักเทียนหวู่เซียน หมายความว่า แกมีมรดกของตำหนักเทียนหวู่เซียนเหรอ”

อู๋เป่ยจ้องเขา : “ฉันมีแน่นอน แกอยากเรียนเหรอ”

ผู้ชายหรี่ตา : “ถ้าหากแกยอมบอกมรดกของตำหนักเซียน ฉันสามารถปล่อยแกไปได้”

อู๋เป่ย : “แกคิดว่าฉันจะไว้ใจแกไหม”

ผู้ชาย : “ไม่ไว้ใจฉัน แล้วแกจะสามารถทำอะไรได้”

อู๋เป่ยถอนหายใจหนึ่งที เขาหยิบลูกปัดภาพลวงตาออกมา พูด : “ของที่แกต้องการ อยู่ที่นี่”

ผู้ชายยื่นมือออกไปรับลูกปัด ทันใดนั้น พลังประหลาดระเบิดออกมาจากลูกปัด เขาโต้กลับโดยสัญชาตญาณ แต่การโต้กลับครั้งนี้ ทำให้ลูกปัดถูกเปิดใช้งาน