ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1045

สมองของเสี่ยวเว่ยเริ่มทำงานด้วยความเร็วสูงทันที เขาเทถั่วลงในกระบอกไม้ไผ่ อธิบายเรื่องนี้

ที่แท้ สามคนนี้เป็นหนึ่งในต้าเหิงของเหยียนหลง ลูกน้องของราชามังกรเหลียงเทียนกู่แห่งทะเลจีนตะวันออก เหลียงเทียนกู่ได้รับข่าวจากช่องทางลึกลับ ตระกูลเหรินซื้อเกาะมาเกาะหนึ่ง ในอนาคตจะกลายเป็นถ้ำสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ ด้วยเหตุนี้ เขาสั่งสามคนนี้ ยึดเกาะมาให้ได้

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ายังไงเหรินเทียนเซิ่งก็ไม่ยอมขาย ทั้งสามคนวางแผนด้วยกัน ตัดสินใจใช้แผนการ พวกเขาก่อตั้งบริษัทพลังงานใหม่แห่งหนึ่ง หลังจากนั้นล่อให้ตระกูลเหรินมาร่วมหุ้น อาศัยโอกาสในครั้งนี้เข้าใกล้เหรินเทียนเซิ่งและเหรินซานซาน

แผนของพวกเขาคือการถือหุ้นของตระกูลเหรินผ่านการแลกเปลี่ยนหุ้น หลังจากนั้น พวกเขาค่อยกำจัดเหรินซานซานและผู้สนับสนุนของเธอ สุดท้ายควบคุมเหรินเทียนเซิ่ง กินบริษัทของตระกูลเหรินลงไป

แบบนี้ พวกเขาไม่เพียงแต่สามารถแย่งชิงความมั่งคั่งของตระกูลเหรินได้เท่านั้น ยังสามารถยึดเกาะมาได้ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

พวกเขาส่งเหรินซานซานไปหมู่บ้านหมิน จุดประสงค์หลักคือล่ออู๋เป่ยไปที่นั่น ให้เขาไปตายในหมู่บ้านหมิน แต่พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่า อู๋เป่ยไม่เพียงแต่ไม่ตาย นอกจากนี้ยังกลับมาอย่างปลอดภัย สุดท้ายหาพวกเขาเจอ!

ได้ยินเรื่องราวของเขา อู๋เป่ยหรี่ตาลง

เขาได้ยินเกี่ยวกับต้าเหิงมาเป็นเวลานานแล้ว ว่ากันว่าคนเหล่านี้ พลังของแต่ละคนนั้นทรงพลังอย่างมาก จนหวงเทียนป้าและตระกูลของเขาไม่สามารถเปรียบเทียบได้

ตรงกันข้าม จักรพรรดิใต้ดินอย่างหวงเทียนป้า ยังต้องส่งส่วยให้กับหนึ่งในต้าเหิงของราชามังกรแห่งทะเลจีนตะวันออก!

สำหรับต้าเหิง ในยุทธภพมีการพูดถึงไปทั่วหนึ่งประโยค : ราชามังกรแห่งทะเลจีนตะวันออก ปีศาจแห่งภูมิภาคตะวันตก พระโพธิสัตว์ทิศเหนือ ปีศาจศพทิศใต้ สัตว์ประหลาดเก้าตัวในถิ่นทุรกันดาร ผีนับแสนในเทือกเขาหยินซาน ทั้งหมดบูชาดาบเล่มเดียวกัน

คนผู้นี้ อู๋เป่ยเพียงแค่เคยได้ยิน แต่ไม่เคยเจอ ในแฟ้มของพรรคเทียนหลง คนเหล่านี้ล้วนแล้วอยู่ในตัวตนของการถูกแบน ห้ามไปรุกรานเป็นอันขาด

“คิดไม่ถึงเลยว่าเป็นคนของต้าเหิง” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

หลิงชิงจินถาม : “ต้าเหิงคืออะไร”

เสี่ยวเว่ยคนนั้นเพื่อต้องการประจบประแจงอู๋เปยและหลงชิงจิน รีบพูด : “ต้าเหิง เป็นบุคคลลึกลับที่มีส่วนในการก่อตั้งประเทศ ในสมัยโบราณพวกเขาต้องการสวมมงกุฎกษัตริย์ แต่ตอนนี้ไม่มีตำแหน่งกษัตริย์ให้นั่งแล้ว ดังนั้นพวกเขาแต่ละคนจึงเลือกที่ดินผืนหนึ่ง กลายเป็นกษัตริย์ที่ไม่ได้สวมมงกุฎในท้องถิ่น”