ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1069

ในเวลานี้ ในตอนแรกอู๋เป่ยอัญเชิญเตาหลอมเซียนฮุนหยวนออกมา ทันทีที่เตาเซียนปรากฏตัว ออร่าในร่างกายทั้งหมด เจียนหยวน พลังแห่งสายเลือด วิชาเวทย์มนต์ พลังแห่งความรอบรู้ พลังเซียนหยางบริสุทธิ์ พลังแผ่นดินและอื่นๆ ต่างพุ่งเข้าไปในเตาหลอมเซียนฮุนหยวนทีละอย่าง

ยันต์ที่อยู่ด้านนอกของเตาหลอมเซียนฮุนหยวนสว่างขึ้น มีข้อจำกัดที่ซับซ้อนอย่างยิ่งเกิดขึ้นภายใน ผ่านไปไม่นาน ลมหายใจแห่งพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่หายใจอึดอัด พุ่งออกมาจากเตาเซียน ผ่านช่องวิญญาณที่สิบ เข้าสู่เส้นลมปราณวิญญาณของอู๋เป่ย และร่างกายทั้งหมด

ถึงบ่ายของวันที่สอง เตาหลอมเซียนฮุนหยวนปลาดปล่อยพลังเซียนฮุนหยวนออกมา มันเติมเต็มช่องวิญญาณ เส้นลมปราณ และแม้แต่ทุกเซลล์ของอู๋เป่ย

มีพลังเซียนปกป้องร่างกาย อู๋เป่ยรู้สึกสบายตัวอย่างมาก เขารู้สึกว่าตัวเองบริสุทธิ์มากขึ้น และแข็งแกร่งมากขึ้น

“วิชาฮุนหยวนเทียนน่ากลัวจริงๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่น้อยคนจะฝึกฝนสำเร็จ” เขาพูดกับตัวเอง

ระหว่างที่พูด เขาชี้ไปในอากาศหนึ่งที พลังเซียนฮุนหยวนแปลงสภาพเป็นเจียนหยวนโดยตรง หลังจากนั้นเปลี่ยนเป็นแสงดาบ ฟันไปที่ผนังฝั่งตรงข้าม

เสียงดังเบาๆหนึ่งที กำแพงทึบซึ่งมีความหนามากกว่าครึ่งเมตร ถูกตัดทะลุด้วยการฟันหนึ่งที และลูกกรงเหล็กด้านในก็หักเช่นกัน

ต่อจากนั้น พลังเซียนฮุนหยวนแปลงสภาพเป็นพลังแผ่นดินอีกครั้ง พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเขาคลายตัวออก คนทรุดเข้าไป แหวกว่ายอยู่ใต้พื้นดินอย่างรวดเร็ว

รอให้เขาพุ่งออกมา พบว่ามาถึงบริเวณใกล้เคียงวัดต้าฉานแล้ว บนตัวของเขามียาแปลงกายปีศาจยี่สิบเม็ด สามารถช่วยพระที่ธาตุไฟแตกได้ยี่สิบคน ดังนั้นจึงเดินเข้าไปในวัดต้าฉาน

เดินมาถึงหน้าประตูวัด อู๋เป่ยมองเห็นคนของบู๊ลิ้มไม่น้อย พวกเขาเข้าไปในวัดพร้อมผู้ติดตามจำนวนมากทีละคน

เขาเรียกเณรน้อยที่เฝ้าประตูมา ถาม : “วันนี้เป็นวันอะไร ทำไมถึงมีคนมาที่วัดเยอะขนาดนี้”

เณรน้อยรู้จักตัวตนของอู๋เป่ย รีบพูด : “อาจารย์ทวด! วันมะรืนนี้จะมีการจัดงานประชุมศิลปะการต่อสู้ โดยทุกๆหนึ่งร้อยปีจะจัดขึ้นหนึ่งครั้ง วัดต้าฉานเป็นไท่ซานเหนือในโลกศิลปะการต่อสู้ และเป็นสถานที่จัดงานอันยิ่งใหญ่นี้ทุกครั้ง คนเหล่านี้ พวกเขาล้วนเป็นยักษ์ใหญ่ด้านศิลปะการต่อสู้ที่มาจากทั่วทุกมุมโลก”

อู๋เป่ย : “งานประชุมศิลปะการต่อสู้เหรอ”

เขารีบเข้าไปในวัด ไปหาหยวนฮุ่ยและซงฮุย

ศิษย์และอาจารย์สองคนนี้ กำลังยุ่งอยู่กับการดูแลคนของบู๊ลิ้มจากทั่วทุกมุมของโลก จู่ๆก็มองเห็นอู๋เป่ย ทั้งสองคนดีใจอย่างมาก หยวนฮุ่ยพูด : “อาจารย์ลุง ผมกำลังจะไปแจ้งให้คุณทราบ”

อู๋เป่ย : “ฉันได้ยินมาว่ากำลังจะมีการจัดงานประชุมศิลปะการต่อสู้เหรอ”

หยวนฮุ่ยพูด : “ใช่แล้ว งานประชุมศิลปะการต่อสู้ จัดขึ้นทุกหนึ่งร้อยปี ปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้ในประเทศเหยียนหลง ต่างมาเข้าร่วมทั้งหมด”

อู๋เป่ย : “จัดประสงค์ของการจัดงานประชุมศิลปะการต่อสู้คืออะไร”

หยวนฮุ่ย : “ประลองและการแลกเปลี่ยน เลือกบู๊ลิ้มขั้นสูงสุดรุ่นต่อไป”

อู๋เป่ยรู้สึกแปลกใจอย่างมาก : “เลือกบู๊ลิ้มขั้นสูงสุดเหรอ ฉันจำได้ว่า ทุกวันนี้ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าบู๊ลิ้มขั้นสูงสุดแล้วไม่ใช่เหรอ

หยวนฮุ่ย : “เพราะบู๊ลิ้มขั้นสูงสุดจะต้องยอมรับการท้าทายของปรมาจารย์ทุกคน ดังนั้นสองรุ่นก่อนหน้านี้จึงไม่มีใครสามารถทำได้ คนที่แย่งชิงตำแหน่งบู๊ลิ้มขั้นสูงสุดเหล่านั้ ล้วนแล้วตายอยู่บนเวทีประลอง อย่างไรก็ตาม ในตอนท้ายของราชวงศ์หยวน บู๊ลิ้มขั้นสูงสุดได้ปรากฏตัวขึ้น ซึ่งเป็นที่รู้จักในนามจักรพรรดิหวู่ แต่หลังจากนั้นมา ก็ไม่มีการเลือกบู๊ลิ้มขั้นสูงสุดออกมาอีกเลย”

ซงฮุยพูด : “อาจารย์ทวด งานประชุมศิลปะการต่อสู้ของปีนี้ เป็นไปได้อย่างมากที่จะเลือกบู๊ลิ้มขั้นสูงสุดออกมา”

อู๋เป่ย : “อ้อ เว้นเสียแต่มีอัจฉริยะถือกำเนิดขึ้นเหรอ”

ซงฮุยพยักหน้า : “ว่ากันว่าสี่ตระกูลใหญ่เก่าแก่บู๊ลิ้ม ต่างส่งปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งออกมา นอกจากนี้ ตระกูลเก่าแก่บางส่วนออกมาจากภูเขาทีละตระกูล”

อู๋เป่ยครุ่นคิดสักพัก พูด : “การฟื้นฟูพลังวิญญาณใกล้เข้ามาแล้ว ดูเหมือนว่ากองกำลังมากมายนั่งไม่อยู่แล้ว ต้องการใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์”

หยวนฮุ่ย : “สิ่งที่อาจารย์ลุงพูดมาถูกทั้งหมด เบื้องบนมีการส่งคำสั่งลงมาแล้ว เพื่อนำบู๊ลิ้มขั้นสูงสุดที่เกิดขึ้นใหม่กลับมาใช้ใหม่ ให้ทรัพยากรสูงสุดแก่เขา”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง : “ประเทศต้องการสนับสนุนบู๊ลิ้มขั้นสูงสุดแบบใหม่เหรอ”

หยวนฮุ่ยพยักหน้า : “ผมเดาว่า เบื้องบนต้องการผ่านบู๊ลิ้มขั้นสูงสุดคนนี้ บรรลุเจตจำนงของประเทศ”

อู๋เป่ย : “วัดต้าฉานของพวกเรามีรากฐานที่ลึกซึ้ง สามารถชิงตำแหน่งสูงสุดในครั้งนี้มาได้ไหม”

ซงฮุย : “ถ้าหากอาจารย์ทวดอย่างท่านเข้าร่วมด้วย อย่างนั้นพวกเราทำได้แน่นอน”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ผมไม่มีความสนใจต่อบู๊ลิ้มขั้นสูงสุด”

หยวนฮุ่ย : “อาจารย์ลุง ท่านมาได้พอดีเลย เมื่อวานอาจารย์ทวดกว่างฮุ่ยยังบอกอีกว่าจะเชิญท่านมา”

อู๋เป่ย : “ได้ ฉันจะไปหาอาจารย์เดี๋ยวนี้เลย”