ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 109

ชายชราตกใจ ใบหน้าของเขาไม่น่ามองทันทีเขาจ้องไปที่ถังหมิงหยู"หมิงหยู ทำไมถึงทำอย่างนี้?"

ถังหมิงหยูรู้สึกลนลานเล็กน้อยและพูดอย่างรวดเร็ว "พ่อ อย่าไปฟังคำพูดพวกนั้น ผมจะทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง"

ถังจื่อยี่เยาะเย้ยและพูดว่า "คุณปู่ ฉันขอให้หมออู๋มารักษาปู่ แต่ลุงกลับยืนกรานที่จะหยุดฉัน" จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเล่นวิดีโอให้ชายชราฟัง

ชายชรามองไม่นานก็หลับตาถอนหายใจด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบแล้วพูดว่า "หมิงหยู สถานการณ์ในตอนนั้น ต่อให้ฉันจะตาย แม่และลูกชายของแกก็ยังควบคุมตระกูลถังได้ ทำไมแกถึงไปหาตระกูลหยาง แกไม่รู้หรือว่านี่คือการยื่นเนื้อเข้าปากเสือ?”

ถังหมิงหยูก้มหัวลง "พ่อ ผมทำตามความต้องการของแม่"

ชายชราหรี่ตา "เอาล่ะ ทุกคนออกไป คุณอู๋ ฉันมีเรื่องจะถามคุณ"

ทุกคนออกจากห้องไป เหลือแต่อู๋เป่ย

ชายชรามองเขาด้วยสีหน้าจริงจัง "คุณอู๋ ฉันจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน"

อู๋เป่ย"ตอนนี้ร่างกายของคุณสบายดีและจะไม่มีปัญหาในการใช้ชีวิตอีกสามถึงห้าปี"

“สามถึงห้าปีไม่พอหรอก!” เขาถอนหายใจ สีหน้าเศร้าหมอง

อู๋เป่ยนึกในใจ อายุก็ขนาดนี้แล้ว...จะอยู่จนถึงอายุเท่าไหร่กัน

ชายชรา "ฉันอยากมีชีวิตอยู่อีกสิบปี เพื่อที่ฉันจะได้จัดงานศพของฉันเอง มีอะไรที่คุณอู๋ทำได้หรือเปล่า ฉันทำให้ได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะราคาเท่าไหร่!"

อู๋เป่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "มีวิธีหนึ่ง ถ้าคุณสามารถหาโสมป่าอายุร้อยปีได้ ฉันจะปรุงยาให้คุณ อย่างนั้นน่าจะพอได้อยู่"

“ขอบคุณ!” ชายชราดีใจอย่างมาก

อู๋เป่ยเดินออกจากห้องถังจื่อยี่รีบคว้าตัวเขามาด้านข้างแล้วถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ "ปู่ของฉันพูดอะไร"

อู๋เป่ยอธิบายสถานการณ์และกล่าวว่า "เขากลัวความตาย"

ถังจื่อยี่เม้มปากแล้วยิ้ม "เขากังวลเกี่ยวกับเจียงชานที่เขาวางมือไปและก็พวกของเก่าที่มีมูลค่าหลายแสนล้านนั่น"

อู๋เป่ยครุ่นคิดเล็กน้อยและทันใดนั้นก็พูดว่า "ตอนนี้ตระกูลถังของเธออันตรายมาก เธอต้องระวัง"

ตอนนี้เขาเห็นว่าข้างหยางเจินจูมีปรมาจารย์พลังชี่สองคน ถ้าเขาไม่ได้แสร้งทำเป็นปรมาจารย์ชั้นเทพ สองคนนั้นก็คงจัดการเขาไปแล้ว

แน่นอนว่าเขาไม่กลัวที่จะต่อสู้ มันง่ายมากที่พลังพระเจ้าตถาคตจะเอาชนะพวกเขา แค่เขาไม่อยากสร้างศัตรูกับคนอื่นตามอำเภอใจ ถ้าเลี่ยงได้เขาก็อยากจะเลี่ยง

ในเวลานี้ชายชราเรียกถังจื่อยี่เข้ามาอีกครั้ง หลังจากผ่านไปสิบนาที เธอก็ออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

เธอดึงตัวอู๋เป่ย ทั้งสองคนออกไปจากบ้าน พวกเขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณปู่บอกฉันเมื่อกี้นี้ว่าเขาจะให้ฉันเข้าร่วมคณะกรรมการบริหารของธุรกิจตระกูลถังเพื่อปรับสมดุลของอำนาจของตระกูล"

อู๋เป่ย"ตระกูลหยางมีอิทธิพลมากในธุรกิจตระกูลถังรึเปล่า"

ถังจื่อยี่พยักหน้า "มากเลยล่ะ ในบรรดากรรมการทั้งสิบสองคน มีห้าคนที่อยู่ตระกูลหยาง"

อู๋เป่ย"ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะระวังตระกูลหยาง"

ถังจื่อยี่"คุณปู่บอกว่าเขาจะมอบบริษัทหยุนติงอาร์ทคอลเลคชั่นภายใต้ชื่อของเขาให้ฉัน"

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "ยินดีด้วย บริษัทนี้ต้องเป็นอุตสาหกรรมที่เขาให้ความสำคัญมาก"

ถังจื่อยี่พยักหน้า "บริษัทการลงทุนแห่งนี้ให้คำปรึกษาด้านการเก็บเงินแก่ผู้มั่งคั่งชั้นนำกว่า 3,000 คนทั่วประเทศ คอลเลคชั่นส่วนใหญ่ของพวกเขาจะถูกเก็บไว้กับเราด้วยและผลกำไรก็มาก มันเป็นอุตสาหกรรมหลักของตระกูลถัง"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เธอกับอู๋เป่ยก็เดินไปอีกอาคารหนึ่ง

“คุณปู่บอกว่าเขาเก็บโสมได้มากมาย ให้คุณไปหยิบมันเอง”

อู๋เป่ยตกตะลึง "รวบรวมโสม?"

ถังจื่อยี่ยิ้มและพูดว่า "ใช่ ปู่ของฉันมีของสะสมมากมาย เช่น ไปป์ ไม้มะเกลือ ดอกไม้แปลกๆ และสมุนไพร ตราบใดที่เขาชอบ เขาก็สะสมทั้งหมด ดูที่หยุนติงวิลล่าซึ่งครอบคลุมพื้นที่ถึง 125,000 ไร่ หลังจากรวบรวมคอลเลกชันหลายสิบชุด เท่านี้ก็ไม่พอ อีกอย่าง คุณปู่บอกว่าคุณจะเก็บโสมไปสักอันด้วยก็ได้”

อู๋เป่ยกล่าวด้วยอารมณ์ "รวยจริงๆ"

อย่างไรก็ตาม เขาสงสัยเกี่ยวกับเกรดของโสมในคอลเลกชันพวกนั้น

เมื่อพวกเขามาถึงอาคารเล็กๆ สีฟ้า มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยืนเฝ้าอยู่ที่ประตู เมื่อเห็นถังจื่อยี่พวกเขายืดตัวขึ้นและทำความเคารพ

"คุณหนูใหญ่"

ถังจื่อยี่พยักหน้า "ปู่ของฉันบอกให้ฉันมาหยิบของ เปิดประตู"

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเปิดประตูอย่างรวดเร็วและเชิญถังจื่อยี่และอู๋เป่ยเข้ามา ทันทีที่เข้าประตูก็จะมีทางเดินยาว แต่ละประตูจะมีระยะห่างประมาณหนึ่งและจะมียามยืนอยู่หน้าประตูแต่ละบาน

เมื่อพวกเขามาถึงประตูถังจื่อยี่ก็ยื่นกุญแจให้ยามและขอให้เขาเปิดประตู ทันทีที่ประตูเปิดออก มีโกดังขนาดใหญ่อยู่ข้างในและมีกลิ่นยาแรงโชยออกมา

อู๋เป่ยสูดจมูกและพูดด้วยความประหลาดใจ "มียาเก่ามากมายที่นี่!"

ถังจื่อยี่ยิ้มและพูดว่า "แน่นอน นี่คือคลังยาและยาทั้งหมดในนั้นเป็นสมุนไพรเก่าที่เก็บไว้"

ภายในเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ครอบคลุมพื้นที่กว่า 1,000 ตร.ม. ภายในมีชั้นวางของและกล่องบางส่วนวางอยู่บนชั้นวาง

อู๋เป่ยมองอย่างตั้งใจ เขาเห็นโชวู โสม เขากวาง เห็ดหลินจือ ถั่งเช่า ฯลฯ วางอยู่บนชั้นวางที่แตกต่างกันตามหมวดหมู่

เมื่อเขามาถึงชั้นวางสำหรับเก็บโสม เขากวาดสายตาและมองไปที่กล่องหยก เขาเปิดกล่องหยกด้วยมือของเขาและเห็นโสมอันหนึ่งอยู่ในนั้นและมันกำลังส่งกลิ่นหอมแปลกๆ

ดวงตาของอู๋เป่ยจับจ้องไปที่รูเล็ก ๆ สี่รูที่ด้านบนของโสมและหัวใจของเขาก็สั่นสะท้าน รูเล็กๆ นี้บางเท่าปลายเข็ม ยากที่จะมองเห็นด้วยตาเปล่า แต่เป็นสัญญาณสำคัญในการระบุเกรดของโสม

ในสายตาของผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์เช่นเขา มีทั้งโสมเกรดและโสมไร้คุณภาพ โสมไร้เกรดมักมีอายุน้อยกว่าสองถึงสามร้อยปี โสมนำเข้าโดยทั่วไปมีอายุมากกว่าสามร้อยปีหรือหลายพันปี

โสมเกรดต่ำสุดคือเกรด 5 หรือที่รู้จักกันว่าโสมจือโจว เกรดที่ดีขึ้นมาหน่อยคือเกรดสี่เรียกว่าโสมจือฝู่ ระดับสามเรียกว่าโสมยวี่ฉื่อ ระดับสองเรียกว่าโสมจงตู ระดับหนึ่งเรียกว่าโสมจ่ายเซี้ยงและระดับสูงเรียกว่าราชาโสม

โสมในมือของอู๋เป่ยมี "ตาโสม" อยู่สี่ดวง หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า "เข็มขัดชั้นยอดของโสม" ซึ่งหมายความว่านี่เป็นโสมระดับสอง!

อายุของมันโดยปกติแล้วไม่ต่ำกว่าเก้าร้อยปี! หากมี "ตาโสม" ห้าดวง ก็เป็นโสมอันดับหนึ่ง โดยทั่วไปจะมีอายุมากกว่าพันปี

เขายิ้มและพูดว่า "ปู่เธอให้ฉันเลือกสักอันแล้วเอาไปได้ใช่มั้ย"

ถังจื่อยี่พยักหน้า "ใช่ ไม่ต้องเกรงใจ เอาไปอีกสักหน่อยสิ"

อู๋เป่ย"ฉันเอาอันนี้"

หลังจากหยิบของตัวเองออกมาแล้ว เขาก็พบโสมจือฝู่ระดับสี่อีกอัน อันนี้เขาจะเอาไปเต้มยาให้ผู้อาวุโสถัง

ก่อนจากไป เขามองไปที่ห้องยาอีกครั้งและแน่นอนว่าเขาพบยาที่ดีมาก เขาเก็บไว้ในใจ หากสักวันหนึ่งเขาต้องการใช้ เขาสามารถขอตระกูลถังได้

เมื่อเขาออกมาจากโกดัง เขาถาม "มีสมุนไพรมากมายขนี้ต้องลงทุนเยอะเลยสินะ?"

ถังจื่อยี่พยักหน้า "ในช่วงไม่กี่สิบปีที่ผ่านมา มีของมาใหม่แล้วก็มีของเก่าออกไป ฉันเคยคำนวณคร่าว ๆ อยู่ครั้งนึง มูลค่าเฉลี่ยของวัสดุยาในโกดังนี้เพิ่มขึ้นอยู่ที่ประมาณ 15% ต่อปี"

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แสดงว่ามูลค่าของวัสดุยาจึงเพิ่มขึ้นสามเท่าทุก ๆ สิบปี! ดูเหมือนว่าวิสัยทัศน์การรวบรวมของตระกูลถังนั้นไม่ธรรมดาจริง ๆ

ถังจื่อยี่"คุณจำมรกตที่เราซื้อครั้งล่าสุดได้ไหม ส่วนใหญ่ถูกเก็บโดยปู่ของฉัน เขาบอกว่าในสิบปี ราคาของมรกตเหล่านั้นจะเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสี่เท่า"

อู๋เป่ยยกนิ้วให้ "ปู่เธอสุดยอดมาก!"

ตอนที่พวกเขาเดินกลับเพียงครึ่งทาง พวกเขาก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันอย่างรุนแรงมาจากบ้าน มันเป็นเสียงของถังหมิงฮุยและถังหมิงหยู

ถังจื่อยี่ผงะ เธอกับอู๋เป่ยเร่งความเร็วและรีบวิ่งไปที่บ้าน