ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1114

อู๋เป่ยเยาะเย้ย : “นายไม่เข้าใจอะไร ? นายไม่แข็งแกร่งเท่าฉัน ภูมิหลังของนายไม่แข็งแกร่งเท่าของฉัน และอนาคตของคุณก็ไม่ได้ไกลเท่ากับฉัน นายจะเอาอะไรมาแข่งกับฉัน? ”

หลี่โอวเซี่ยนพูดด้วยความโกรธ : “ขั้นของฉันสูงกว่าของแก ! ”

“งั้นเหรอ? ”

อู๋เป่ยเยาะเย้ย : “การมีระดับสูงไม่มีประโยชน์ ฉันจะเอาชนะนายในสามกระบวนท่า หากนายไม่พอใจ เราก็ออกปสู้กันสักสองสามรอบ ถ้าฉันไม่สามารถเอาชนะนายได้ในสามกระบวนท่า ฉันจะสละตำแหน่งผู้นำให้ เป็นยังไง ? ”

หลี่โอวเซี่ยนหวั่นไหว ไม่ว่านายจะพูดอย่างไรเขายังเป็นเซียนกษัตริย์ ! แต่คนที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่มีกลิ่นอายของวิญญาณแรกเกิดเลย ซึ่งหมายความว่าเขาไม่ใช่กษัตริย์เทียงแท้ แม้ว่าเขาเคยฝ่ามือแห่งความว่างเปล่ามาก่อน แต่แล้วมันยังไงล่ะ ? วิธีการใดก็ตามของเซียนกษัตริย์ ก็จะต้องมีสักวิธีที่สามารถฆ่าเขาได้ !

“ตกลง นี่คือสิ่งที่คุณพูดเอง ! ”เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม

อู๋เป่ย : “อย่ากังวล ฉันได้กำหนดเงื่อนไขแล้ว และนายก็ต้องบอกเงื่อนไขมาด้วย ถ้าหากนายแพ้ขึ้นมาจะทำยังไง？”

หลี่โอวเซี่ยนตะคอกอย่างเย็นชา : “ถ้าฉันแพ้ ฉันจะปล่อยให้นายทำทุกอย่างที่ต้องการ”

อู๋เป่ย : “นั่นมันกว้างเกินไปแล้ว เอาแบบนี้แล้วกัน หากนายแพ้แล้ว ต่อไปนายจะต้องเป็นศิษย์น้องของฉัน และไม่ว่าฉันจะทำอะไรนายก็จะต้องทำตาม”

หลี่โอวเซี่ยนหัวเราะเยาะ : “ตกลง ! ถ้าฉันแพ้ ฉันจะเชื่อฟังคำสั่งของคุณ ! ”

อู๋เป่ยกล่าว : “เอาล่ะ มากับฉัน ! ”

ทั้งสองบินออกจากเรือบินเซียน ก็มาถึงยังทะเล หานหลิงเว่ยก็ติดตามไปด้วย อันที่จริงแล้วเธอกังวลเล็กน้อยว่าหนึ่งในหลี่โอวเซี่ยนและอู๋เป่ยจะได้รับบาดเจ็บ และเมื่อสถานการณ์คล้ายกันเกิดขึ้น เธอก็จะดำเนินการอย่างเด็ดขาด เพื่อป้องกันไม่ให้ทั้งสองคนทะเลาะกัน

หลี่โอวเซี่ยนยืนอยู่บนท้องฟ้า กลิ่นอายของเซียนกษัตริย์นั้นน่าประหลาดใจอย่างยิ่ง เขาพูดอย่างเย็นชา : “คุณคงยังไม่เคยมีประสบการณ์สินะว่าอะไรเรียกว่าขั้นอมตะ? ”

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น : “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ ลงมือกันเถอะ”

“ตู้ม ! ”

หลี่โอวเซี่ยนยื่นมือออกมา และคว้าหัวใจของอู๋เป่ย อันที่จริงแล้วฝ่ายตรงข้ามเพิกเฉยต่อระยะห่าง และคว้าหัวใจของเขาโดยตรง

แต่ในวินาทีต่อมา พลังของคู่ต่อสู้ก็ถูกทำให้สลายหายไป พลังเซียนฮุนหยวนของอู๋เป่ยนั้นแข็งแกร่งมาก เมื่อเปิดใช้งานมันจะบดขยี้พลังที่บุกรุกเข้ามาทันที

หลี่โอวเซี่ยนตกใจมาก ไม่สำเร็จเหรอ ?

ทันใดนั้น หมัดหนึ่งก็ปรากฏขึ้น และโจมตีเข้าที่หน้าเขาโดยตรง

“ปั๊ก ! ”

หลี่โอวเซี่ยนไม่เคยคิดเลยว่า คนคนหนึ่งจะเร็วและทรงพลังได้ขนาดนี้ ! พลังที่โจมตีเข้าสู่ร่างกายของเขาผ่านใบหน้าของเขา และปราบปรามพลังเซียนทั้งหมดของเขา !

หลังจากนั้น ก็มีมือมาจับคอของเขา แล้วยกเขาขึ้นไปในอากาศ จากนั้นเสียงของอู๋เป่ยก็ดังก้องอยู่ในหูของเขา : “ฉันประเมินนายสูงไปแล้ว คิดว่านายจะสามารถรับสามกระบวนท่าของฉันได้”

ดวงตาของหลี่โอวเซี่ยนมืดมนลง เขาพึมพำ : “เป็นไปไม่ได้ ! ฉันคือเซียนกษัตริย์ผู้เป็นอมตะ และขั้นก็สูงกว่านายเยอะหลายเท่า！”

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ : “แม่ทัพนั้นสูงกว่าทหาหัวโตหลายระดับ แต่ทหารหัวโตก็สามารถฆ่านายพลได้ใช่ไหม？”

หลี่โอวเซี่ยนก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า : “ฉันแพ้แล้ว ! ”

อู๋เป่ยปล่อยเขาไป และพูดอย่างใจเย็น : “นายมีคุณสมบัติค่อนข้างดี ต่อไปนี้ก็ติดตามฉันก็แล้วกัน”

สีหน้าของหลี่โอวเซี่ยนดูแย่ ราวกับว่าพ่อแม่ของเขาเสียชีวิตไปแล้ว แต่เขากลับไม่มีโอกาสเสียใจเลย

อู๋เป่ยตบหน้าเขา : “อย่ารู้สึกเสียใจเลย นายก็เป็นลูกหลานของตระกูลหลี่เช่นกัน ไม่รู้สึกเลยเหรอว่าฉันมีอะไรที่แตกต่าง？”

ขณะที่พูด เขาก็ปล่อยกลิ่นอายของสายเลือดของตระกูลหลี่ ออร่านี้ ทำให้หลี่โอวเซี่ยนรู้สึกอยากบูชาเขาทันที เขาอุทาน : “พลังแห่งสายเลือดของตระกูลหลี่ คุณเป็นราชามนุษย์เหรอ？”

หานหลิงเว่ยก็ตกตะลึงเช่นกัน เธอคิดว่าก่อนหน้านี้อู๋เป่ยเป็นอัจฉริยะ แต่เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะเป็นราชาแห่งมนุษย์จริง ๆ !

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น : “ฉันได้รับสืบทอดจากเหล่าจวินแล้ว หากติดตามฉัน นายจะรู้สึกถูกเอาเปรียบไหม？

ทันใดนั้น หลี่โอวเซี่ยนก็ไม่เสียใจอะไรแล้ว ดวงตาของเขาเป็นประกาย และเขาก็คุกเข่าลงบนพื้นอย่างรวดเร็วและพูดด้วยเสียงสั่นเครือ : “นักบุญศักดิ์สิทธิ์！”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า : “สมมุติว่าตระกูลหลี่เก่าของเราควบคุมนิกายเซียนไท่ชิงล่ะ ? ”

หลี่โอวเซี่ยน : “จะพูดแบบนั้นก็ได้”

หลังจากพูดไปสองสามคำ หานหลิงเว่ยก็เชิญทั้งสองคนไปที่เรือบินเซียนเพื่อพูดคุย

หานหลิงเว่ยยิ้มและกล่าวว่า : “สหายหลี่เต้ามีพลังที่น่าสะพรึงกลัว ศิษย์โอวเซี่ยนก็ถือว่าเก่งที่สุดในนิกายของเรา แต่เขาไม่สามารถป้องกันหมัดของคุณได้”

อู๋เป่ย : “ฉันเป็นราชามนุษย์ และฐานะนี้ก็ค่อนข้างที่จะแข็งแกร่ง จึงไม่น่าแปลกใจเลย”

หานหลิงเว่ยให้ผู้นำชา น้ำ แตง ผลไม้ ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์จากโลกแห่งเซียนมาด้วย อู๋เป่ยทานแล้วรู้สึกรสชาติดี เขาจึงถามขอจากหานหลิงเว่ยมาบ้าง เพื่อที่เขาจะได้แบ่งปันกับครอบครัวของเขา

หานหลิงเว่ยใจกว้าง และให้สาวใช้เตรียมผลไม้เซียนหลายกล่องใหญ่ แล้วมอบให้อู๋เป่ยทั้งหมด

หลังจากออกจากเรือบินเซียนแล้ว อู๋เป่ยก็กลับมายังตำหนักของตัวเอง ทันทีที่เขามาถึง ก็เห็นว่าประตูเต็มไปด้วยผู้คนที่ต่างล้วนมาคารวะเขา

“คุณชายซวนเป่ย ! ”ชายคนหนึ่งบีบตัวออกมาจากฝูงชน และพูดกับอู๋เป่ยด้วยความเคารพว่า “ในนามของสมาชิกตระกูลหลี่ในหนึ่งร้อยห้าสิบคน ผมอยากจะแสดงความภักดีต่อท่านครับ！”

จากนั้นอีกคนก็พูดว่า : “คุณชาย ในนามของศิษย์ทั้งสิบสามคนของหลี่กง ผมอยากจะแสดงความภักดีต่อท่าน ! ”

ปรากฏว่าคนเหล่านี้เห็นพลังและอำนาจครอบงำของอู๋เป่ย อีกทั้งหลี่ซวนเป่ยก็มีความเชี่ยวชาญด้านการปรุงยา และเป็นลูกศิษย์ของเซียนเที่ยงแท้ ดังนั้นพวกเขาจึงเปลี่ยนใจทันที และต้องการลงคะแนนให้กับอู๋เป่ย

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า : “ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของทุกท่าน ยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตอยู่บ้าง พวกคุณสามารถเอาไปได้คนละสิบเม็ด”

ทุกคนมีความสุขมาก และพวกเขาก็เข้าแถวเพื่อรับยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตองครักษ์หลงเว่ย

อู๋เป่ยได้สังหารปีศาจชั่วร้ายนับไม่ถ้วน และสะสมยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตจำนวนมาก ซึ่งในที่สุดวันนี้ก็ได้เอามาใช้

องครักษ์หลงเว่ยทำสถิติและพบว่า มีผู้รับยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตทั้งหมดคนหนึ่งพันห้าร้อยสิบห้าคน แน่นอนว่านี่ไม่นับรวมกับนักธุรกิจและผู้มั่งคั่งเจียงหูที่สนับสนุนอู๋เป่ย