ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1136

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว ไม่คิดว่าวิธีการของเขาฉลาดนัก พูด : “ต้นไม้คือต้นไม้ คนคือคน สิ่งมีชีวิตสองแบบที่ไม่เหมือนกัน แกบังคับสิ่งมีชีวิตทั้งสองอย่างรวมเข้าด้วยกัน ต่อให้มีชีวิตอายุยืนยาวไม่สิ้นสุด แล้วจะมีความหมายอะไรล่ะ”

เว่ยชิงฟู่หัวเราะอย่างเย็นชา : “แกจะไปเข้าใจอะไร! หลังจากที่ฉันรวมเข้ากับต้นไม้โบราณแล้ว ไม่เพียงแต่มีอายุยืนยาวไม่สิ้นสุด ความแข็งแกร่งของฉันก็สามารถเติบโตได้อย่างไม่สิ้นสุดเช่นกัน ปัญหาของผู้ฝึกฝนของมนุษย์คือน้ำเต็มแก้ว ต้นไม้กลับไม่มี ยิ่งมีอายุยืนเท่าไหร่ พลังก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น พลังของฉันในตอนนี้ เทียบเท่ากับเซียนสวรรค์แล้ว ถ้าหากฉันกลับไปที่คุนหลุนอีกครั้ง จะต้องกลายเป็นเจ้าของคุนกลุนอย่างแน่นอน!”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ดังนั้นแมลงพิษของที่นี่ อันที่จริงแล้วเป็นผลงานของแกเหรอ”

“ไม่ผิด เพื่อหลีกเลี่ยงผู้บุกรุก เปิดเผยความลับของฉัน ฉันตั้งใจปล่อยแมลงพิษจำนวนมากออกมา ทำให้ผู้คนเผยแพร่ข่าวลือ บอกว่านี่เป็นสถานที่ต้องห้ามสิ่งมีชีวิต ต่อให้เป็นผู้กล้าหาญเหล่านั้นที่หลีกเลี่ยงแมลงมีพิษได้ ก็จะถูกฉันฆ่าเช่นกัน เมื่อนานเข้า ก็ไม่มีใครกล้ามาที่นี่อีกเลย”

อู๋เป่ย : “ข่าวลือของสถานที่ต้องห้ามสิ่งมีชีวิตมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน แกเข้ามาที่นี่ในภายหลังเท่านั้น ถ้าหากฉันเดาไม่ผิดล่ะก็ สถานที่แห่งนี้จะต้องพิเศษสำหรับแกแน่นอน”

เว่ยชิงฟู่ฮึหนึ่งที : “แกเป็นคนที่ฉลาดอย่างมาก ไม่ผิด เดิมทีสถานที่แห่งนี้อันตรายอย่างมาก ที่ฉันรวมเป็นหนึ่งเดียวกับต้นไม้ต้นนี้มีต้นกำเนิดที่ยอดเยี่ยมอย่างมาก มันเป็นต้นไม้กินคนโบราณต้นหนึ่ง! นับปีไม้ถ้วนที่ผ่านมา มันกลืนกินผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่งหลายแสนคน นอกจากนี้ยังมีสิ่งมีชีวิตทุกรูปแบบ ทุกการกลืนกินหนึ่งคน มันจะทิ้งความทรงจำ สติปัญญา และแม้กระทั่งมรดกทางสายเลือดของบุคคลนั้นไว้เบื้องหลัง ดังนั้นหลังจากรวมกับมันเข้าด้วยกัน ฉันก็ได้รับความทรงจำและสติปัญญาของปรมาจารย์ผู้ฝึกฝนหลายหมื่นคนเช่นกัน”

อู๋เป่ย : “ที่แท้เป็นต้นไม้ฆ่าคนนี่เอง”

เว่ยชิงฟู่ : “คนรุ่นหลัง ฉันพูดมากเกินไปแล้ว แกสามารถรับความตายตอนนี้ได้แล้ว!”

สิ้นสุดเสียง รากจำนวนนับไม่ถ้วนโจมตีใส่อู๋เป่ย เสื้อเซียนสมบัติทั้งเก้าส่องแสงเซียนออกมา บดขยี้รากทั้งหมด เข้าใกล้ไม่ได้

เว่ยชิงฟู่หัวเราะอย่างเย็นชา : “ฉันขอดูหน่อยสิว่าแกสามารถทนได้นานแค่ไหน พลังของฉันไม่มีขีตจำกัด สามารถโจมตีได้ตลอดกาล!”

วินาทีต่อมา กิ่งก้านนับไม่ถ้วนพันเข้าด้วยกัน กลายเป็นกรงขนาดใหญ่ ขังอู๋เป่ยเอาไว้ข้างใน

อู๋เป่ยรู้สึกว่าเสื้อเซียนสมบัติทั้งเก้าสั่นสะเทือนเล็กน้อย เขาขมวดคิ้ว รู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เสื้อเซียนก็จะทนไม่ไหวแล้ว

“ใช้ตราประทับห้าธาตุพลิกสวรรค์ ฆ่ามันโดยตรงดีไหม” ความคิดปรากฏขึ้นในหัวของเขา