ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 114

อู๋เป่ยเริ่มทำท่าทาง และพระเจ้าตถาคตกังที่อยู่รอบตัวเขาก็ลุกขึ้นและมีพลังที่น่าอัศจรรย์ออกมา หัวใจของทุกคนสั่นไหวและพวกเขารู้สึกถึงอันตรายที่รุนแรง

“บูม ! ”

เขาใช้กรงเล็บมังกรวัชระ และเดินนำไปและคว้าคนในอดีต ชายคนนี้ยังฝึกฝนลมปราณด้วย ลมปราณสีฟ้าเทาพันรอบแขนของเขาและเขาก็ล้มลงในอากาศราวกับถูกแขวนไว้

ความเร็วของคู่ต่อสู้หนักหน่วง และลมปราณก็กวนอากาศ ทำให้เกิดเสียงคำรามเบา ๆ และลมแรงก็ปะทะใบหน้าของเขา

มือของอู๋เป่ย จับข้อมือของเขาอย่างแม่นยำ จากนั้นก็หักมัน !

“แกร๊ก ! ”

ข้อมือของคู่ต่อสู้ ซึ่งแข็งแกร่งราวกับเหล็กอย่างดี ถูกหักด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว และขาซ้ายของเขาเตะหน้าอกของคู่ต่อสู้ราวกับมังกรเทพอย่างไรอย่างนั้น

“ปั๊ก ! ”

บุคคลนี้เป็นเหมือนกระสอบทราย หลังจากถูกกระแทกขึ้นไปในอากาศกว่าสิบเมตรและตกลงมาแล้ว เขาก็กระอักเลือดอย่างบ้าคลั่งและหดหู่ซบเซา

อีกสองคนขาดอากาศหายใจ และความรู้สึกกดดันที่รุนแรงทำให้พวกเขาถอนการเคลื่อนไหวโดยไม่รู้ตัว และต้องการหลบไปข้างหลัง อย่างไรก็ตามมันสายเกินไปแล้ว จากนั้นกำปั้นเหล็กสองกำปั้นที่ราวกับบินมาจากนอกท้องฟ้า กระแทกไหล่ของทั้งสองคนในมุมที่แปลกมาก ทั้งสองสูญเสียประสิทธิภาพในการต่อสู้และล้มลงกับพื้น

ในอีกด้านหนึ่ง นักพรตเต๋าและชายชราในชุดสีเทาถูกหงหลิงและเสี่ยวจี้เฟยจ้องมองตามลำดับ โดยไม่สามารถดูแลคนอื่นได้เลย

อู๋เป่ยหันกลับมา และมองไปที่ถังหมิงหยู ใบหน้าของคนด้านหลังซีดลง เขาถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วพูดว่า “ปรมาจารย์อู๋ ฉันหวังว่าคุณจะคิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง ! หากคุณกล้าทำร้ายฉัน สถานการณ์ที่น่ากลัวและอันตรายที่สุดในโลก การแก้แค้นอันชั่วร้าย ! พลังที่อยู่เบื้องหลังฉัน มันล้วนอยู่เหนือจินตนาการของคุณ ! ”

อู๋เป่ยไม่แสดงออกใด ๆ “ถังหมิงหยู ผมก็ขอแนะนำพวกคุณเลิกคิดถึงวางแผนตระกูลถังอีกต่อไปแล้ว ถ้าพวกคุณถอย ผมจะถือว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดขึ้น ”

“ไม่มีทาง ! ” ถังหมิงหยูพูดอย่างเย็นชา “ปรมาจารย์อู๋ ปรมาจารย์ชั้นเทพไม่ได้อยู่ในสายตาของเราจริง ๆ หรอก ! หากคุณยืนยันที่จะไปตามทางของคุณเอง ปรามาจารย์ชั้นราชันย์จะปรากฏตัวในไม่ช้า ! ปรมาจารย์อู๋คิดว่า คุณเป็นคู่ต่อสู้ของปรมาจารย์ชั้นราชันย์เหรอ ? ”

“ ถ้าอย่างนั้นคุณคิดว่า ตอนนี้คุณเป็นคู่ต่อสู้ของปรมาจารย์ชั้นเทพหรือไม่ ? ” ขณะที่อู๋เป่ยพูด เขาก็ก้าวเท้าเข้าใกล้ถังหมิงหยู จนแทบเกือบจะแตะแก้มของเขา

ในบรรดาปรมาจารย์ทั้งห้า สามคนได้รับบาดเจ็บ และอีกสองคนก็ไม่มีเวลาดูแลเขา ตอนนี้เขาทำได้เพียงเผชิญหน้ากับอู๋เป่ยตามลำพัง

หน้าผากของถังหมิงหยูมีเหงื่อไหลออกมาเต็มไปหมด “ปรมาจารย์อู๋ ได้โปรดอย่าทำผิดพลาด ! ”

“คุณอาจยังมีความหวังริบหรี่ ดังนั้นก็รออีกหน่อยเถอะ ”

ในเวลานี้สวี่จี้เฟยและเหยียนหลัวได้เริ่มลงมือกันแล้ว และรัศมีที่แท้จริงของลมหายใจมังกรคชสารของสวี่จี้เฟยก็ปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา และทุกการเคลื่อนไหวมีพลังที่จะทำลายขุนเขาให้แตกสลาย

เหยียนหลัวเป็นเหมือนผีดิบ วิญญาณชั่วร้ายรอบตัวเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และมีพลังทำลายล้างสูง

ทั้งสองล้วนลงมือเร็วมาก แต่พละกำลังของสวี่จี้เฟยนั้นเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด นับตั้งแต่เขาฝึกฝนวิชาลมหายใจมังกรคชสาร ความแข็งแกร่งของเขาก็ดีขึ้นทุกวัน วันนี้ที่เขาสู้กับเขาเหยียนหลัวผู้นี้ เขามีความมั่นใจเป็นอย่างมาก

อีกด้านหนึ่งหงหลิงก็เคลื่อนไหวเช่นกัน ทักษะการใช้ดาบที่เฉียบคมของเธอนั้น รวดเร็วราวกับสายฟ้า ดาบของเย่เหลิ่งจู๋ถูกชักออกมาเพียงครึ่งเดียว ดาบของเธอก็แทงไปทางลูกกระเดือกของเขาแล้ว

เย่เหลิ่งจู๋ตกใจกับพลังงานของดาบเซินหาน ที่ไม่แน่นอน เขาใช้สายฟ้าปัดออกไปและใช้โอกาสนี้ดึงดาบกลับมา

แสงดาบสองดวง อันหนึ่งดูเหมือนมังกรว่ายน้ำ และอีกอันคล้ายสายฟ้าพันเข้าด้วยกัน

อู๋เป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย วิชาดาบของเย่เหลิ่งจู๋นี้ดีมาก ดาบของเขาดูเหมือนจะเหนียวเหนอะหนะ ทันทีที่ดาบของหงหลิงสัมผัสกับมัน มันก็จะถูกดูดและความเร็วของดาบก็ถูกควบคุมไว้

ทักษะดาบที่ว่องไวปานสายฟ้าแลบของทั้งสอ งชัดเจนต่อสายตาของเขาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ และเขาพูดอย่างใจเย็น “หงหลิง โจมตีบนจุดไหปลาร้าไหล่ซ้ายของเขา ”

จากนั้นหงหลิงก็สั่นปลายดาบ ปล่อยความเหนียวเหนอะหนะ ไปทางไหล่ของฝ่ายตรงข้าม

และมันก็แปลกเช่นกัน เย่เหลิ่งจู๋เหวี่ยงดาบของเขาเพื่อสกัดกั้น แต่ดาบของเขากลับพลาดไปไม่กี่เซนติเมตร และไม่สามารถหยุดดาบของหงหลิงได้ จู่ ๆ ไหล่ของเขาก็เจ็บ และร่างกายของเขาก็โล่งไปหมด