ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 114

อู๋เป่ยเริ่มทำท่าทาง และพระเจ้าตถาคตกังที่อยู่รอบตัวเขาก็ลุกขึ้นและมีพลังที่น่าอัศจรรย์ออกมา หัวใจของทุกคนสั่นไหวและพวกเขารู้สึกถึงอันตรายที่รุนแรง

“บูม ! ”

เขาใช้กรงเล็บมังกรวัชระ และเดินนำไปและคว้าคนในอดีต ชายคนนี้ยังฝึกฝนลมปราณด้วย ลมปราณสีฟ้าเทาพันรอบแขนของเขาและเขาก็ล้มลงในอากาศราวกับถูกแขวนไว้

ความเร็วของคู่ต่อสู้หนักหน่วง และลมปราณก็กวนอากาศ ทำให้เกิดเสียงคำรามเบา ๆ และลมแรงก็ปะทะใบหน้าของเขา

มือของอู๋เป่ย จับข้อมือของเขาอย่างแม่นยำ จากนั้นก็หักมัน !

“แกร๊ก ! ”

ข้อมือของคู่ต่อสู้ ซึ่งแข็งแกร่งราวกับเหล็กอย่างดี ถูกหักด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว และขาซ้ายของเขาเตะหน้าอกของคู่ต่อสู้ราวกับมังกรเทพอย่างไรอย่างนั้น

“ปั๊ก ! ”

บุคคลนี้เป็นเหมือนกระสอบทราย หลังจากถูกกระแทกขึ้นไปในอากาศกว่าสิบเมตรและตกลงมาแล้ว เขาก็กระอักเลือดอย่างบ้าคลั่งและหดหู่ซบเซา

อีกสองคนขาดอากาศหายใจ และความรู้สึกกดดันที่รุนแรงทำให้พวกเขาถอนการเคลื่อนไหวโดยไม่รู้ตัว และต้องการหลบไปข้างหลัง อย่างไรก็ตามมันสายเกินไปแล้ว จากนั้นกำปั้นเหล็กสองกำปั้นที่ราวกับบินมาจากนอกท้องฟ้า กระแทกไหล่ของทั้งสองคนในมุมที่แปลกมาก ทั้งสองสูญเสียประสิทธิภาพในการต่อสู้และล้มลงกับพื้น

ในอีกด้านหนึ่ง นักพรตเต๋าและชายชราในชุดสีเทาถูกหงหลิงและเสี่ยวจี้เฟยจ้องมองตามลำดับ โดยไม่สามารถดูแลคนอื่นได้เลย

อู๋เป่ยหันกลับมา และมองไปที่ถังหมิงหยู ใบหน้าของคนด้านหลังซีดลง เขาถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วพูดว่า “ปรมาจารย์อู๋ ฉันหวังว่าคุณจะคิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง ! หากคุณกล้าทำร้ายฉัน สถานการณ์ที่น่ากลัวและอันตรายที่สุดในโลก การแก้แค้นอันชั่วร้าย ! พลังที่อยู่เบื้องหลังฉัน มันล้วนอยู่เหนือจินตนาการของคุณ ! ”

อู๋เป่ยไม่แสดงออกใด ๆ “ถังหมิงหยู ผมก็ขอแนะนำพวกคุณเลิกคิดถึงวางแผนตระกูลถังอีกต่อไปแล้ว ถ้าพวกคุณถอย ผมจะถือว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดขึ้น ”

“ไม่มีทาง ! ” ถังหมิงหยูพูดอย่างเย็นชา “ปรมาจารย์อู๋ ปรมาจารย์ชั้นเทพไม่ได้อยู่ในสายตาของเราจริง ๆ หรอก ! หากคุณยืนยันที่จะไปตามทางของคุณเอง ปรามาจารย์ชั้นราชันย์จะปรากฏตัวในไม่ช้า ! ปรมาจารย์อู๋คิดว่า คุณเป็นคู่ต่อสู้ของปรมาจารย์ชั้นราชันย์เหรอ ? ”

“ ถ้าอย่างนั้นคุณคิดว่า ตอนนี้คุณเป็นคู่ต่อสู้ของปรมาจารย์ชั้นเทพหรือไม่ ? ” ขณะที่อู๋เป่ยพูด เขาก็ก้าวเท้าเข้าใกล้ถังหมิงหยู จนแทบเกือบจะแตะแก้มของเขา

ในบรรดาปรมาจารย์ทั้งห้า สามคนได้รับบาดเจ็บ และอีกสองคนก็ไม่มีเวลาดูแลเขา ตอนนี้เขาทำได้เพียงเผชิญหน้ากับอู๋เป่ยตามลำพัง

หน้าผากของถังหมิงหยูมีเหงื่อไหลออกมาเต็มไปหมด “ปรมาจารย์อู๋ ได้โปรดอย่าทำผิดพลาด ! ”

“คุณอาจยังมีความหวังริบหรี่ ดังนั้นก็รออีกหน่อยเถอะ ”

ในเวลานี้สวี่จี้เฟยและเหยียนหลัวได้เริ่มลงมือกันแล้ว และรัศมีที่แท้จริงของลมหายใจมังกรคชสารของสวี่จี้เฟยก็ปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา และทุกการเคลื่อนไหวมีพลังที่จะทำลายขุนเขาให้แตกสลาย

เหยียนหลัวเป็นเหมือนผีดิบ วิญญาณชั่วร้ายรอบตัวเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และมีพลังทำลายล้างสูง

ทั้งสองล้วนลงมือเร็วมาก แต่พละกำลังของสวี่จี้เฟยนั้นเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด นับตั้งแต่เขาฝึกฝนวิชาลมหายใจมังกรคชสาร ความแข็งแกร่งของเขาก็ดีขึ้นทุกวัน วันนี้ที่เขาสู้กับเขาเหยียนหลัวผู้นี้ เขามีความมั่นใจเป็นอย่างมาก

อีกด้านหนึ่งหงหลิงก็เคลื่อนไหวเช่นกัน ทักษะการใช้ดาบที่เฉียบคมของเธอนั้น รวดเร็วราวกับสายฟ้า ดาบของเย่เหลิ่งจู๋ถูกชักออกมาเพียงครึ่งเดียว ดาบของเธอก็แทงไปทางลูกกระเดือกของเขาแล้ว

เย่เหลิ่งจู๋ตกใจกับพลังงานของดาบเซินหาน ที่ไม่แน่นอน เขาใช้สายฟ้าปัดออกไปและใช้โอกาสนี้ดึงดาบกลับมา

แสงดาบสองดวง อันหนึ่งดูเหมือนมังกรว่ายน้ำ และอีกอันคล้ายสายฟ้าพันเข้าด้วยกัน

อู๋เป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย วิชาดาบของเย่เหลิ่งจู๋นี้ดีมาก ดาบของเขาดูเหมือนจะเหนียวเหนอะหนะ ทันทีที่ดาบของหงหลิงสัมผัสกับมัน มันก็จะถูกดูดและความเร็วของดาบก็ถูกควบคุมไว้

ทักษะดาบที่ว่องไวปานสายฟ้าแลบของทั้งสอ งชัดเจนต่อสายตาของเขาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ และเขาพูดอย่างใจเย็น “หงหลิง โจมตีบนจุดไหปลาร้าไหล่ซ้ายของเขา ”

จากนั้นหงหลิงก็สั่นปลายดาบ ปล่อยความเหนียวเหนอะหนะ ไปทางไหล่ของฝ่ายตรงข้าม

และมันก็แปลกเช่นกัน เย่เหลิ่งจู๋เหวี่ยงดาบของเขาเพื่อสกัดกั้น แต่ดาบของเขากลับพลาดไปไม่กี่เซนติเมตร และไม่สามารถหยุดดาบของหงหลิงได้ จู่ ๆ ไหล่ของเขาก็เจ็บ และร่างกายของเขาก็โล่งไปหมด

ใบหน้าของเขาซีดเซียว แสงดาบทั่วท้องฟ้าหายไป และเขาพูดเบา ๆ ว่า “ฉันแพ้แล้ว”

พลังดาบของหงหลิง บุกเข้าสู่เส้นลมปราณของเขา ทำให้ร่างกายของเขาเป็นอัมพาต และสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวไป

ในอีกด้านหนึ่ง เหยียนหลัวก็ถูกโจมตีด้วยฝ่ามือของสวี่จี้เฟย และวิญญาณชั่วร้ายทั่วร่างกายของเขาก็กระจัดกระจาย เขาอ้าปากพ่นเลือดออกมาเต็มคำ และสีหน้าของเขาก็ซีดยิ่งกว่าเดิม

สวี่จี้เฟยพูดอย่างเย็นชา “ไสหัวไปตอนนี้ซะ ฉันจะไม่ฆ่าแก ! ”

ศพทองแดงเหยียนหลัวกลับไม่ขยับ เขาพูดอย่างเย็นชา “ไม่ก็ ฆ่าฉันวันนี้ และแบกรับการแก้แค้นที่ไม่รู้จบของประตูผีดิบของฉัน ! หรือ คุณสวี่จี้เฟยถอยออกไป และไม่ต้องเข้ามายุ่งเรื่องวันนี้ ! ”

สวี่จี้เฟยพูดอย่างเย็นชา “เหยียนหลัว นายใช้ประตูผีดิบมาทำให้ฉันกลัว นายประเมินฉันต่ำไปแล้ว ! ”

“บูม ! ”

เขาฟาดสายฟ้าไปที่กระดูกหน้าอกของเหยียนหลัว และฝ่ามือนั้นก็ตกลงไปพร้อมเสียง “ว๊าบ” รู้สึกเหมือนพลังที่แท้จริงของร่างกาย*กลายเป็นกระแสความร้อน และค่อย ๆ กระจายออกจากฝ่ามือและมือ

“แก……กล้าตัดการฝึกฝนพลังของฉันจริง ๆ ! ” เหยียนหลัวทั้งตกใจและโกรธ เขากลอกตาและสลบไป

หงหลิงดึงดาบออก เลือดสีดำค่อย ๆ ไหลออกมาจากรูทั้งเจ็ดของเย่เหลิ่งจู ร่างกายของเขาไม่สามารถทนต่อการบุกรุกของพลังงานดาบของ หงหลิงได้เลย

เขาเปิดปากพูด “ฝีมือดาบที่ดี” จากนั้นเขาก็ล้มลง โดยไม่หายใจ

สีหน้าของถังหมิงเย่น่าดูแย่ ตอนนี้เขาไม่มีความหวังแล้วและพูดว่า “ปรมาจารย์อู๋ ฉันต้องยอมรับว่า เพื่อนของคุณมีพลังที่แข็งแกร่ง แต่……”

“ก่อนที่จะขู่ฉัน พิจารณาสถานการณ์ของตัวเองก่อน “อู๋เป่ยจ้องมองเขา “แกไม่มีคุณสมบัติที่จะคุยกับฉัน ปล่อยให้คนที่อยู่เหนือแกเข้ามา”

“นายต้องการพบฉันเหรอ ? ”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง เดินออกมาจากทางเดิน เขาสวมชุดปีนเขา เขาอายุประมาณสี่สิบปี ดวงตาของเขาชัดเจน ทุกครั้งที่เขาเหยียบพื้นดิน จะมีรอยเท้าบนพื้นจมลงพื้นดินไปสามร้อยเซนติเมตร !

เมื่อเห็นชายวัยกลางคน สีหน้าของหยางเจินจู ก็แสดงความตื่นเต้น เขาก็ก้าวไปข้างหน้า “หยวนเจ๋อ ! ”

ชายวัยกลางคนมองไปที่หยางเจินจู และพูดอย่างเย็นชา “แกทำให้ฉันผิดหวังมาก ลูกชายของฉัน แกไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนที่ดี และตระกูลถัง แกก็ควบคุมได้ไม่ดีเช่นกัน ”

หยางเจินจูสั่นสะท้านไปทั้งตัว และดวงตาของก็แสดงความเสียใจออกมา

ถังหมิงหยูพูดเสียงดัง “พ่อ ! เดิมทีทุกอย่างเป็นไปด้วยดี แต่ผมไม่คาดคิดว่า ปรมาจารย์อู๋คนนี้จะเข้ามาแทรกแซง ”

“เขาจะไม่เข้าไปยุ่ง ” ชายวัยกลางคนมองไปที่อู๋เป่ย “สหาย ฉันให้เวลาคุณออกไปจากที่นี่สิบนาที และฉันจะปล่อยอดีตไป มิฉะนั้น คุณจะต้องตายที่นี่ ”

“งั้นเหรอ ? ”

อู๋เป่ยเย้ยหยัน “มันไม่ง่ายเลยที่คุณจะหลอมรวมยา คุณต้องการลงมือจริง ๆ เหรอ ? ”

สีหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนไปหลายครั้ง จากนั้นเขาก็จ้องไปที่อู๋เป่ย “คุณรู้เหรอ ? ”

อู๋เป่ย “เรื่องที่ฉันรู้ ยังมีอีกมากมาย ”

จู่ ๆ ชายวัยกลางคนก็ยิ้ม “ ฉันได้ยินเกี่ยวกับทักษะทางการแพทย์ของคุณ แต่คิดไม่ถึงว่า คุณจะมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับการฝึกฝนอย่างถูกต้องขนาดนี้ ใช่แล้ว วันนี้ ฉันลงมือไม่ได้จริง ๆ ”

ชายวัยกลางคน เป็นปรมาจารย์ชั้นสูง เพียงแต่ว่ามีการหลอมยาของเขาเกิดปัญหา ถึงการแสดงออกจะดูข่มขู่มาก แต่ในความเป็นจริงมันเป็นปัญหาใหญ่ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางที่จะเป็นคู่ต่อสู่ของอู๋เป่ยได้เลย

อู๋เป่ย “พวกคุณไปได้แล้ว และต่อไปนี้ อย่ามาคิดวางแผนอะไรกับตระกูลถังอีก ”

ชายวัยกลางคนเงียบไป และเขาพูดเป็นเวลานานว่า “คุณอู๋ ฉันบริหารตระกูลถังมาสิบปีแล้ว คุณปล่อยฉันมือ ฉันก็จะปล่อยมืองั้นเหรอ ? พูดตามตรง เบื้องหลังฉัน ยังมีบุคคลที่แข็งแกร่งกว่าฉันอยู่ ถ้าเขาปรากฏตัว ทุกคนที่นี่จะต้องตาย ! ”