ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1220

ในไม่ช้า อู๋เป่ยก็ติดต่อกับเครื่องจักรอันศักดิ์สิทธิ์ และเสียงเย็นชาก็ดังขึ้นในใจของเขา: "สวัสดี ผู้ควบคุม หลังจากการทดสอบ สิ่งที่คุณมีคือวิญญาณดั้งเดิมสูงสุด ซึ่งเกินมาตรฐานของเครื่องศักดิ์สิทธิ์ เครื่องจักรวิเศษจะเปิดอํานาจสูงสุดให้คุณ!"

อู๋เป่ยรู้สึกว่าพลังงานซึ่งเป็นประโยชน์ต่อเขามากถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่องผ่านเส้นสายฟ้าอย่างง่ายดาย

เขาถามหลู่ยวี้ด้วยความโกรธว่า "หลู่ยวี้ คุณโกงผมจริงๆ!"

อู๋เป่ยยิ้มอย่างประหลาดและพูดว่า "เด็กน้อย คุณโง่มาก แต่คุณโชคดีมากที่มีร่างกายที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้!"

อู๋เป่ย: "หลู่ยวี้ ในตอนแรกทําไมคุณถึงเข้าไปในเครื่องเวทย์มนตร์นั้น"

หลู่ยวี้ฮัมเพลง: "ในตอนแรก ผมใช้เวลาหลายร้อยปีในการใช้วัสดุล้ำค่านับไม่ถ้วนและวิธีการมากมายในการสร้างเครื่องจักรวิเศษ ผมไล่ค้นคว้ามากเกินไป ส่งผลให้เครื่องเวทย์มนตร์มีความต้องการสูงมากสําหรับจิตวิญญาณดั้งเดิมที่กระตุ้นมัน ดังนั้นอัจฉริยะที่เข้าไปก่อนจึงติดอยู่ในนั้น จักรพรรดิชางโกรธมากและยืดร่างธรรมะและวิญญาณแรกเกิดของผมเป็นการลงโทษ

“โชคดีที่ผมมีวิธีที่จะปกป้องตัวเอง ดังนั้นผมจึงอยู่ในนั้นเป็นเวลานาน แต่ถ้าอยากออกไปข้างนอกก็ต้องหาวิญญาณดึกดําบรรพ์ที่แข็งแกร่งกว่าผม ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เครื่องจักรของพระเจ้าจะปล่อยผมไป

อู๋เป่ย: "คุณเป็นอัจฉริยะของนักธุรกิจรายใหญ่ แต่คุณไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเครื่องจักรวิเศษได้ใช่ไหม"

หลู่ยวี้ส่ายหัว: "จะสำเร็จได้อย่างไร! เครื่องเวทย์มนตร์นั้นสมบูรณ์แบบเกินไป มีเพียงพลังที่ความสมบูรณ์แบบเท่านั้นที่สามารถกระตุ้นมันได้อย่างสมบูรณ์และได้รับอํานาจสูงสุด

อู๋เป่ย: "ผู้มีอํานาจสูงสุดคืออะไร"

หลู่ยวี้: "หลังจากได้รับอำนาจสูงสุดแล้ว เครื่องเวทย์มนตร์สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามความประสงค์และไม่ถูกจํากัดในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งอีกต่อไป ยิ่งกว่านั้น ยิ่งหยวนเสินแข็งแกร่ง เครื่องจักรศักดิ์สิทธิ์ก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น เพราะมันสามารถพัฒนาได้!"

อู๋เป่ย: "คุณเป็นอัจฉริยะจริงๆ ผมอยากจะขอบคุณจริงๆ"

หลู่ยวี้ตกตะลึง: "ขอบคุณผมเหรอ"

อู๋เป่ย: "ใช่ ผมจะไม่ขอบคุณคนที่ให้สมบัติแบบนี้กับผมได้อย่างไร"

ขณะพูด เครื่องเวทย์มนตร์เริ่มส่องแสง จากนั้นค่อยๆ หดตัวลง และในที่สุดก็รวมร่างกับอู๋เป่ย ด้านนอกร่างของเขามีชุดเกราะสีเงินและรองเท้าบู๊ตต่อสู้ ถือดาบยาวไว้ในมือ

หลู่ยวี้มองไปที่เครื่องเวทย์มนตร์ที่เปลี่ยนไปและพึมพําว่า "เป็นไปไม่ได้! คุณจะได้รับอํานาจสูงสุดได้อย่างไร? คุณเป็นผู้มีจิตวิญญาณการต่อสู้ผู้สูงศักดิ์ใช่ไหม? มีจิตวิญญาณสูงสุดในโลกจริงๆ!"

อู๋เป่ยยิ้มและใจเต้น ต้นไม้พุ่งออกมาจากรากนับไม่ถ้วนและจับวิญญาณแรกเกิดของหลู่ยวี้ได้ในทันที

เครื่องศักดิ์สิทธิ์อ้าปากและคายวิญญาณแรกเกิดออกมาและกลับไปที่ร่างกาย หลังจากควบคุมร่างกายของเขาได้ อู๋เป่ยก็โบกมือ และเครื่องจักรวิเศษก็กลายเป็นแหวนเงินและปรากฏบนนิ้วของเขา

หลู่ยวี้ถูกควบคุมและตื่นเต้นมากและพูดว่า "เยี่ยมมาก! คุณได้รับอํานาจสูงสุดจริงๆ และความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของผมก็สําเร็จในที่สุด!"

เมื่อคุณได้รับอํานาจสูงสุดแล้วเท่านั้น คุณจะสามารถควบคุมเครื่องเวทย์มนตร์ได้ตามความประสงค์ เช่น วิญญาณปฐมภูมิที่จะเข้าและออกตามความประสงค์

อู๋เป่ย: "หลู่ยวี้ คุณอยากตายยังไง"

หลู่ยวี้เป็นโสดและพูดเบาๆ ว่า "ผมไม่เสียใจเลยที่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ในตอนนี้ ท่านครับ โปรดปล่อยคนของผมไป พวกเขาบริสุทธิ์

อู๋เป่ย: "คุณพูดแบบนี้ คิดดีแล้วใช่ไหม"

หลู่ยวี้พูดเบาๆ ว่า "วิญญาณแรกเกิดของผมติดอยู่มาหลายปีแล้ว และผมก็หงุดหงิดมาเป็นเวลานาน เดิมที ผมคิดว่าผมจะตื่นเต้นมากเมื่อออกมา แต่ตอนนี้ จู่ๆ ผมก็รู้สึกน่าเบื่อ ผมอยู่เงียบดีกว่า ไม่เลวเลย

อู๋เป่ย: "คุณเป็นช่างก่อสร้างที่ยอดเยี่ยม ถ้าคุณเต็มใจทํางานให้ผม ผมจะสามารถพิจารณาไม่ฆ่าคุณ"

หลู่ยวี้ตกใจ: "คุณจริงจังไหม"

อู๋เป่ย: "แต่ผมจะเข้าไปควบคุมในจิตวิญญาณแรกเกิดของคุณ เพื่อให้คุณสามารถยอมจํานนต่อมันไปตลอดชีวิตโดยไม่ต้องมีสองจิตสองใจ"

หลู่ยวี้ว่า "แล้วแต่คุณจะจัดการเลย"

อู๋เป่ยพยักหน้า และตอนนี้เข้าไปควบคุมในจิตวิญญาณแรกเกิดของเขาแล้วจึงปล่อยวิญญาณแรกเกิดของเขาออกมา

มีหุ่นเชิดคล้ายมนุษย์อยู่ในห้องโถง ซึ่งถูกเตรียมไว้เมื่อนานมาแล้ว และวิญญาณแรกเกิดของหลู่ยวี้ก็เข้ามา หุ่นเชิดขยับสองสามครั้งและโค้งคํานับให้อู๋เป่ย: "ท่าน!"

อู๋เป่ย: "หลู่ยวี้ ผมจะสร้างบ้านใน ดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรให้คุณ ไปดูกับผมเถอะ"

หลู่ยวี้: "ได้ครับ!"

แต่ถ้าประมูลด้วยกัน ราคาก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก และการประมูลครั้งแรกก็สูงถึงหกล้านห้าแสนหยวน

ในวันนี้หลังจากปรุงยาอายุวัฒนะ จู่ๆ เขาก็นึกถึงเฉินหลิงป๋อ ผู้ว่าการซิงหลงได้ เขาจึงโทรหาหวงจื่อเฉียงและถามว่า "เฉินหลิงป๋อไปหรือยัง"

หวงจื่อเฉียง: "ยังไม่ไป แต่รอบตัวเขามีปรมาจารย์อีกมากมายและสองคนยังคงเป็นอมตะครึ่งขั้นตอน และความแข็งแกร่งของพวกเขาก็แข็งแกร่งมาก

อู๋เป่ยฮัมเพลง: "ดูเหมือนว่าผมต้องโจมตีเขาแล้วล่ะ"

คืนนั้น ที่บ้านของเฉินหลิงป๋อ เขาเพิ่งทานอาหารและกําลังจะไปห้องหนังสือ ทันใดนั้น มีชายคนหนึ่งปรากฏตัวต่อหน้าเขา ชายคนนั้นรูปร่างสูงใหญ่ใบหน้าที่ดุร้าย

เขาพูดอย่างโหดเหี้ยม "เฉินหลิงป๋อ คุณกล้าดียังไงที่จะอยู่ในซิงหลง!"

เฉินหลิงป๋อรู้ทันทีว่าอู๋เป่ยกําลังจะมาอีกครั้ง เขาตะโกนว่า "นั่นคือเขา!"

ทันใดนั้น ผู้มีวิชาอาคมทั้งสองก็รีบวิ่งไปที่อู๋เป่ยและคว้าแขนข้างหนึ่งของเขาตามลําดับ คนทางซ้ายยิ้ม: "ในที่สุดผมก็จับคุณได้!"

"บูม"

ก่อนที่เขาจะพูดจบ อู๋เป่ยก็เขย่าผู้เป็นอมตะครึ่งขั้นสองคนด้วยการเขย่าแขนของเขา แล้วบินไปฆ่าพวกเขา ราวกับการต่อสู้ของวายร้าย กําปั้นและเตะใส่ทั้งสองคน

เขาได้รับข้อห้ามของพลังศักดิ์สิทธิ์ วิญญาณดึกดําบรรพ์มีพลังและเขาสามารถฆ่าผู้เป็นอมตะได้ด้วยหมัดเดียวและเท้าเดียว สองคนนี้จะทนได้อย่างไร? ทันใดนั้นเขาก็กรีดร้องและขอความเมตตา

อู๋เป่ยถามว่า "กล้าที่จะมายุ่งกับคนอย่างผม พวกคุณมาจากไหน"

คนหนึ่งพูดว่า "เราเป็นผู้อาวุโสของวังอวี้หู"

อู๋เป่ย: "วังอวี้หูเหรอ? ฮัม! กลับไปบอกวังอวี้หูว่า คนที่ผมคิดจะฆ่า ไม่เคนมีใครสามารถเอาชนะผมได้!"

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหันกลับมาและจ้องไปที่เฉินหลิงป๋อ

เฉินหลิงป๋อรู้สึกชาทั้งตัวและรู้สึกว่ากระดูกของเขาคัน เขาตัวสั่นและพูดว่า "คุณจะทําอะไร"