ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1222

อู๋เป่ยเปลี่ยนชุดข้าราชการ แต่งตัวเป็นชายหนุ่มในเมือง และปรากฏตัวหน้าประตูบ้านของอาจารย์หวง

เขาเคยได้ยินมาว่าอาจารย์หวงคนนี้ชื่อหวงซื่อเฉิน เขาอายุ 57 ปี เมื่อก่อนเขาไม่ได้มีชื่อเสียง แต่ปีนี้จู่ๆ เขาก็เปล่งประกายและกลายเป็นผู้ทรงอิทธิพล

ตระกูลหวง อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ขนาดใหญ่ ซึ่งเดิมเป็นของนักธุรกิจท้องถิ่นที่ร่ำรวย แต่ครอบครัวของนักธุรกิจที่ร่ำรวยเสียชีวิตอย่างกะทันหัน และหวงซื่อเฉินก็ซื้อคฤหาสน์ต่อในราคาที่ต่ำมาก

โดยปกติแล้ว อู๋เป่ยจะไม่ค่อยใช้ตัวตนที่แท้จริงของเขา ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นเด็กชายอายุสิบเจ็ดสิบแปดปี เอามือล้วงกระเป๋า เป่านกหวีดและเดินไปที่ประตูของตระกูลหวง

มีคนเฝ้าประตูบ้านตระกูลหวง คนเฝ้าประตูห้ามเขาและถามว่า "คุณจะทำอะไร"

อู๋เป่ย: "ผมจะเดินเล่นไปรอบๆ คุณมีปัญหาไหม"

อีกฝ่ายยิ้ม: "เด็กน้อย ออกไปจากที่นี่! นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณสามารถมาได้

อู๋เป่ยโกรธมาก: "เชี่ยเอ้ย คุณกล้าด่าผมเหรอ"

คนเฝ้าประตูพูดด่าว่า "ด่าแล้วจะทำไม? แกยังไม่ไปอีก เดี๋ยวเจ้านายผมจะได้ฆ่าคุณตาย"

คนเฝ้าประตูน่ากลัวคนนี้ เมื่อไม่กี่วันนี้เขาเพิ่งฆ่าขอทาน เพราะขอทานอยู่ใกล้เขาจนเกินไป ทำให้ได้กลิ่น

อู๋เป่ย: "คุณกล้าแตะผมไหม"

คนเฝ้าประตูยิ้มและเอื้อมมือไปจับอู๋เป่ย แต่มือของเขาว่างเปล่า จากนั้นท้องของเขาก็เจ็บ และร่างกายของเขาก็เบียดเสียดกับพื้นเหมือนกุ้ง

อู๋เป่ยขึ้นโดดชกและเตะ ทําให้คนเฝ้าประตูกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ไม่นาน คนในป้อมรักษาความปลอดภัยก็รีบออกมาและเห็นว่าอู๋เป่ยกําลังเฝ้าประตูอยู่ พวกเขาออกมาลงมือกับอู๋เป่ยในทันที

ทันทีที่คนเหล่านี้เข้าใกล้อู๋เป่ย ก็มีเหตุการณ์แปลกๆ เกิดขึ้น พวกเขาก็ไม่แน่ใจนึกว่าภาพลวงตา ก่อนที่พวกเขาจะลงมือทํา พวกเขาถูกอู๋เป่ยคว่ำทีละคน

หลังจากเอาชนะคนกลุ่มนี้ได้ อู๋เป่ยก็เดินเข้าไปในประตูของตระกูล หวง มีพื้นที่โล่งขนาดใหญ่อยู่ด้านหน้า ซึ่งดูเหมือนว่าจะใช้สําหรับการฝึกศิลปะการต่อสู้

ผ่านพื้นที่โล่งไปมีอาคารสามชั้นยี่สิบกว่าอาคาร ที่มีผู้คนอาศัยอยู่ในนั้น

เมื่อผู้คนที่นี่ได้ยินเสียง ผู้คนมากกว่า 20 คนก็พุ่งออกมาและล้อมรอบอู๋เป่ยทันที

"เด็กบ้า แกช่างใจกล้าบ้าบิ่นจริงๆ ที่มาบ้านของนายหวงที่แสนป่าเถื่อน!" มีคนพูดขึ้นมา

อู๋เป่ยตัวสั่นด้วยเท้าข้างเดียวและเม้มริมฝีปากของเขาแล้วพูดว่า "เรื่องไร้สาระอะไรอย่างนี้ อาจารย์หวง เขาเกือบจะเหมือนสุนัขตรงหน้าผม"

"อวดดี!"

ชายวัยกลางคนออกมาท่ามกลางฝูงชนและมองตรงไปที่อู๋เป่ย: "กล้าดูถูกเจ้านายผม ผมจะฉีกร่างคุณ!"

กําปั้นหนึ่งกําหมัดมุ่งเข้ามาที่อู๋เป่ย ซึ่งค่อนข้างบริสุทธิ์

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย: "คุณมีฝีมือการชกมวยเหรอ? น่าสนใจแล้วแหละ"

ชายวัยกลางคนชกและเงากําปั้นพร้อมกับเสียงฟ้าร้องถล่มมาที่อู๋เป่ย

ทันทีที่อู๋เป่ยโบกมือ เงากําปั้นก็แตก เขาพูดเบาๆ ว่า "คุณอ่อนแอเกินไป ให้หวงมาพบผมดีกว่า"

ชายวัยกลางคนตกใจ เขามีศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาก จนไม่สามารถทําร้ายคนนี้ได้!

"คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้" ทันใดนั้นก็มีเสียงหนักแน่นดังขึ้น

ฝูงชนแยกออกจากกันโดยอัตโนมัติ และชายวัยกลางคนก็ก้าวเข้ามาอายุประมาณสี่สิบ อันที่จริงเขาอายุห้าสิบเจ็ดแล้ว

ทันทีที่ชายคนนั้นปรากฏตัว อู๋เป่ยก็หรี่ตาลง ร่างกายของคนนี้แข็งแรงมาก! ทุกย่างก้าวที่เหยียบลงพื้น พื้นก็สั่นสะเทือนและเป็นรอยลึกครึ่งเซนติเมตรบนพื้น!

ไม่เพียงแค่นั้น ยังมีเกราะที่น่ากลัวอยู่รอบตัวเขา คล้ายกับเกราะที่แน่นอน แต่ไม่แข็งแกร่งเท่าเขา

ชายคนนั้นกำกำปั้นและพูดว่า "ผมอาจารย์หวงซื่อเฉิน กําลังมองหาผมอยู่หรือเปล่า"

หวงซื่อเฉินปลดกระเป๋าออกจากเอวของเขา หลังจากเปิดมันแล้วมีหินขนาดเท่าวอลนัทอยู่ข้างในซึ่งเป็นรูปลูกบอลและพื้นผิวขรุขระมากและเขาไม่รู้สึกถึงลมหายใจใด ๆ

เขาหยิบหินและถามว่า "คุณหมายความว่าการฝึกความแข็งแกร่งอย่างรวดเร็วของคุณเกี่ยวข้องกับหินก้อนนี้ใช่ไหม"

หวงจื่อเฉินพยักหน้า: "ผมได้หินมา ผมเพียงจะใช้มันเป็นอุปกรณ์ อยู่มาวันหนึ่ง ตอนกลางคืนผมได้ฝันเห็นชายชราคนหนึ่งสอนศิลปะการต่อสู้ที่ไม่มีใครเทียบได้ให้ผม น่าเสียดายที่ผมโง่เกินกว่าจะเรียนรู้มันได้ทั้งหมด แต่ถึงอย่างนั้น การฝึกความแข็งแกร่งของผมก็มีความสำคัญมาก ต่อมาผมก็ค่อยๆ พบว่าการฝันเกี่ยวข้องกับหินก้อนนี้ เมื่อใดก็ตามที่ผมวางหินไว้ที่หัวเตียง ผมจะฝัน พอเอาหินออกไปให้ไกลกว่านี้ก็จะไม่ฝัน และความฝันก็ต่อเนื่อง เหมือนกับการเข้าสู่พื้นที่ทางจิตวิญญาณบางอย่าง

จากนั้นอู๋เป่ยก็เปิดตาแห่งมิติและพบว่ามีพลังงานทางจิตวิญญาณที่ทรงพลังอย่างยิ่งซ่อนอยู่ในหิน ซึ่งแข็งแกร่งกว่าวิญญาณดั้งเดิมของเขาหลายล้านเท่า!

หากจิตวิญญาณของเขาเป็นเปลวไฟที่ปล่อยออกมาจากการแข่งขัน พลังงานทางจิตวิญญาณในหินก้อนนี้คือแสงที่ปล่อยออกมาจากดวงอาทิตย์ และทั้งสองไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย

เขาพูดอย่างเงียบๆ : "ไร้สาระ หินธรรมดาๆ จะสามารถทําให้คุณเป็นปรมาจารย์ได้อย่างไร? ถ้าคุณไม่พูดความจริง ผมจะช่วยทำให้ความทรงจําของคุณกลับคืนมาเอง พอถึงตอนนั้นไม่มีอะไรเกี่ยวกับคุณที่สามารถซ่อนจากผมได้

หวงซื่อเฉินตกใจและพูดทันทีว่า "ผู้ฝึกยุทธ์ราชันย์ มีอีกสิ่งหนึ่ง!"

อู๋เป่ย: "พูดมา"

หวงซื่อเฉิน: "ในห้องนอนของผม ผู้ฝึกยุทธ์ราชันย์ตามผมมา"

อู๋เป่ยเดินตามหวงซื่อเฉินไปยังสถานที่ที่เขาอาศัยอยู่ ซึ่งเป็นห้องนอนขนาดใหญ่ มีโลงศพในห้องนอน! พื้นผิวของโลงศพถูกสลักด้วยอักษรรูน และภายในมีเสินฮุยเก้าสี

อู๋เป่ยมองใกล้ๆ และพบว่ามีกองกําลังลึกลับเก้าตัวอยู่ในโลงศพ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นประโยชน์ต่อผู้คนอย่างมาก

"คุณพึ่งพามันเพื่อการฝึกในปัจจุบันของคุณใช่ไหม" เขาถาม.

หวงซื่อเฉินพยักหน้า: "การนั่งในโลงศพและฝึกฝน ทุกอย่างจะง่ายขึ้น"

อู๋เป่ยเปิดตาแห่งมิติและพบว่าด้านในของโลงศพถูกปิดผนึกด้วยเสินฮุยเก้าสีจริงๆ! นับเป็นจิตวิญญาณที่ไม่มีใครเทียบได้ถูกจัดเรียงในโลงศพ

เสินฮุยเก้าสีที่ยอดเยี่ยม? เขาใจเต้นแล้วก็นึกถึงอะไรบางอย่างทันที แต่เขายังคงใจเย็นและพูดว่า "โลงศพนี้ดี เอากลับมาให้ผม"

เขาเอาโลงศพวางลงในสโตร์เก็บแหวน