ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1255

คนเฝ้าประตูโมโหเดือดดาล: "แกกล้าตบฉันเหรอ! คนที่กล้าทำตัวอันธพาลในจวนอุปราช จะต้องตายทั้งสิ้น!"

"ครืน!"

ภายในจวนอุปราช ฝ่ามือสีแดงฉานมือหนึ่งได้ลอยออกมา และตบเข้าไปยังหลี่ชิงตี้อย่างแรง

หลี่ชิงตี้ตกใจเป็นอย่างยิ่ง คนที่ลงมือคือเซียนสวรรค์คนหนึ่ง ถึงแม้ว่าเขาจะรับการโจมตีนี้ได้ ก็อยู่ในสภาพที่จนตรอกเป็นอย่างมาก

อู่เป่ยจึงปรากฏตัวตรงหน้าของหลี่ชิงตี้ทันที มือหนึ่งยื่นออกมา ฝ่ามือหนึ่งที่ล้อมไปด้วยดาวจู่โจมมายังอีกฝ่าย เกิดเป็นเสียงดังสนั่น ฝ่ามือสีแดงฉานแหลกละเอียด และฝ่ามือของเขาก็จู่โจมเข้าไปในจวนอุปราชต่อไป คว้าลงไปบนพื้น จากนั้นจึงถอยกลับมา

ทุกคนก็เห็นว่า ผู้บำเพ็ญวัยกลางคนคนหนึ่งถูกอู๋เป่ยคว้าตัวออกมาจากในจวนอุปราช เขากำลังดิ้นรนอยู่ในมือของอู๋เป่ย ด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว

"ครืน!"

ฝ่ามือตบลงไปบนพื้นหินโดยตรง ในชั่วพริบตาที่ลงมือ อู๋เป่ยใช้ทักษะวิชาซวนสองทาง เพื่อโจมตีให้อีกฝ่ายเข้าสู่โลกสองมิติ กลายเป็นภาพวาดภาพหนึ่ง และพิมพ์ลงบนแผ่นหิน เห็นเพียงบนแผ่นหิน เป็นภาพวาดคนคนหนึ่ง คนคนนั้นยังคงเคลื่อนไหว แต่ไม่ว่าจะดิ้นรนเพียงใด เขาก็ไม่อาจหลุดพ้นออกจากแพลตฟอร์มสองมิติของแผ่นหินนั้นได้

ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก นี่มันวิธีการอะไรกัน?

อู๋เป่ยกล่าวเสียงดังว่า: "นี่ก็คือการต้อนรับแขกของจวนอุปราชอย่างนั้นเหรอ?"

ในเวลานี้ ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้น: "เปิดประตูใหญ่ ต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ"

คนเฝ้าประตูคนนั้นตกใจ รีบสั่งให้คนเปิดประตูใหญ่ อู๋เป่ยจึงก้าวเท้าเดินเข้าไป

คนที่เหลืออดไม่ได้ที่จะมองด้วยความอิจฉา เพราะว่าจนถึงตอนนี้ คนที่เข้าไปในจวนอุปราชทางประตูใหญ่ ก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น!

"คนคนนี้คือท่านประมุขตระกูลหลี่อย่างนั้นเหรอ?"

"ใช่แล้ว ว่ากันว่ามีศักยภาพที่แข็งแกร่งมาก อีกทั้งผู้อยู่เบื้องหลังก็แข็งแกร่งมากเหมือนกัน"

"มิน่าล่ะ ท่านประมุขที่มาในวันนี้ หากไม่ถึงหนึ่งร้อยก็ไม่น้อยกว่าแปดสิบคน แต่คนที่เข้าไปในจวนอุปราชจากประตูใหญ่ เขาคือคนแรก"

อู๋เป่ยเหยียบเข้าไปในจวนอุปราช ก็รับรู้ได้ถึงความคิดและจิตวิญญาณอันทรงพลังที่ล็อกเขาเอาไว้ ซึ่งน่าจะเป็นค่ายกลบางชนิด ค่ายกลนี้สร้างแรงกดดันอย่างมาก ต่อเขารวมทั้งหลี่ชิงตี้และคนอื่นๆ ถ้าหากมีศักยภาพไม่เพียงพอ ในเวลานี้ก็จะต้องขายหน้าอย่างแน่นอน

อู๋เป่ยปล่อยสนามพลังดาบออกมาโดยตรง เพื่อปกคลุมหลินซีจวิน จูเจิ้นเอ๋อและคนอื่นๆ เอาไว้ ถึงแม้ว่าพลังของค่ายกลจะแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่อาจทะลวงผ่านการปกป้องของสนามพลังดาบได้

คนกลุ่มนั้นสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง มุ่งตรงเดินเข้าไปด้านใน หลังจากเดินเข้าไปสักพัก พลังของค่ายกลนั้นก็หายไป เพราะว่าเขาได้พบกับผู้บำเพ็ญทุกคน ที่เข้ามาจากประตูด้านข้าง

จูเจิ้นเอ๋อกับหลินซีจวินสบตากัน และแสดงรอยยิ้มเล็กน้อย ผู้ชายที่แข็งแกร่งแบบนี้สิ จึงเหมาะสมที่จะได้ครอบครองพวกเธอ

ในเวลานี้ คนที่อยู่โดยรอบต่างก็หลีกทางให้ตามๆ กัน และไม่กล้าอยู่ใกล้อู๋เป่ยมากนัก ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนที่เดินเข้ามาทางประตูใหญ่ ซึ่งไม่ใช่การมีอยู่ในระดับเดียวกันกับพวกเขา

เมื่อเดินผ่านเฉลียงประตูทั้งสองบาน ด้านหน้าก็จะเป็นสนามจัตุรัสขนาดใหญ่ ในสนามจัตุรัสในเวลานี้เต็มไปด้วยผู้คน คล้ายกับว่ากำลังรออะไรบางอย่างอยู่

บริเวณเฉลียงประตูทั้งสองบาน มีคนเฝ้าประตูสองคนยืนอยู่ คนเฝ้าประตูชำเลืองมองอู๋เป่ย แล้วกล่าวว่า: "ท่านเป็นผู้ที่เข้ามาจากประตูใหญ่ ไม่จำเป็นต้องรับการซักถาม เข้าไปยังห้องโถงใหญ่ได้โดยตรงเลยครับ"

พูดพลาง คนเฝ้าประตูหนึ่งในนั้นก็นำทางไปด้วยเหตุนี้พออู๋เป่ยเดินผ่านสนามจัตุรัสและฝูงชน ก็มุ่งตรงเข้าไปในตำหนักขนาดใหญ่

ประตูใหญ่ของตำหนัก มีความกว้างหลายสิบเมตร ด้านในกว้างขวางเป็นอย่างมาก ในเวลานี้มีคนนับร้อยยืนอยู่ในตำหนัก ด้านในก็ไม่มีที่นั่ง ทุกคนจึงทำได้เพียงแค่ยืน และคนบางส่วนก็จับกลุ่มพูดคุยกัน

เมื่ออู๋เป่ยและคนอื่นๆ เดินเข้ามา ก็ไม่ได้เป็นจุดสังเกตของคนอื่นๆ คนเหล่านี้กำลังสนทนากันอย่างยิ้มแย้ม มีคนจำนวนไม่น้อยที่รู้จักกันเป็นอย่างดี

อู๋เป่ยก็ขี้เกียจที่จะอธิบาย เขาจึงโบกไม้โบกมือ หยิบโต๊ะและเก้าอี้วางลงบนพื้น จากนั้นก็ทำการชงชาเซียนและเชิญให้จูเจิ้นเอ๋อ หลินซีจวินลิ้มรส นอกเสียจากชาเซียนแล้ว ก็ยังมีเมล็ดแตงคั่ว ผลไม้แห้ง ที่รสชาติไม่เลวเลย

ไม่นาน คนที่อยู่โดยรอบก็ได้กลิ่นหอมของชา สาวงามสวมชุดสีแดงคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอคารวะอู๋เป่ยอย่างอ่อนโยน: "กลิ่นชาของคุณชายหอมสดชื่นเป็นอย่างมาก กลิ่นเย้ายวนไปไกล น่าจะเป็นชาที่มีชื่อเสียงแน่ๆ เลยค่ะ"

อู๋เป่ยชำเลืองมองอีกฝ่ายเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า: "ชานี้ซื้อมาจากที่เครือข่ายเซียน รสชาติไม่เลวเลย คุณผู้หญิงสามารถนั่งลงลิ้มรสด้วยกันได้นะครับ"

หญิงสาวดีอกดีใจ: "ขอบคุณค่ะคุณชาย"

คนสองสามคนล้อมโต๊ะลิ้มรสชา ทำให้คนที่อยู่โดยรอบอิจฉาเป็นอย่างมาก เพราะว่าชาประเภทนี้ พวกเขาไม่อาจดื่มได้

หญิงสาวแนะนำตัวเอง เธอชื่อซ่างปิงเจี๋ย เป็นลูกศิษย์ของนิกายเทพเซียนชั้นเลิศ

ซ่างปิงเจี๋ย: "วิธีการของท่านประมุขหลี่ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ด้านนอกประตู ทำให้ฉันเลื่อมใสเป็นอย่างมาก ฉันเคยได้ยินอาจารย์บอกว่า ตี้เซียนแข็งแกร่งมาก สามารถต่อสู้กับเซียนสวรรค์ได้ ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง"

หลี่ชิงตี้: "อาจารย์ของคุณเป็นผู้มีประสบการณ์ อันที่จริงในสมัยโบราณ ไม่มีความแตกต่างระหว่างตี้เซียนและเซียนสวรรค์ เพราะในแต่ละอาณาจักรของตี้เซียน ล้วนสามารถสร้างผู้มีอำนาจแห่งยุคได้ ตัวอย่างเช่น บางคนอยู่ในเปลี่ยนเทพระดับห้า ก็จะมีจิตวิญญาณผู้แข็งแกร่งแห่งยุคในครอบครอง ; ตัวอย่างเช่นมังกรเปลี่ยนแปลงระดับสาม ก็จะมีพลังมังกรที่แท้จริงในครอบครอง ; แล้วก็ดินแดนถ้ำศักดิ์สิทธิ์ ดินแดนซ่อนเทพและอื่นๆ ในแต่ละอาณาจักรเต็มไปด้วยความเป็นไปได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด"

ซ่างปิงเจี๋ย: "แต่น่าเสียดายที่พลังยุทธ์ในตอนนี้ มีคนน้อยมากที่สามารถทำได้ มีข่าวลือว่า ในสมัยโบราณ มีตี้เซียนผู้แข็งแกร่งที่สามารถท้าทายต้าหลัวจินเซียนได้"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วกล่าวว่า: "นั่นเป็นเพราะว่า ในแต่ละอาณาจักรของตี้เซียนสามารถฝึกฝนให้ดีได้ เมื่อเจาะลึกลงไปแล้ว ก็จะสามารถฟื้นฟูพลังเที่ยงแท้โบราณได้ และนี่ก็คือหลักการและเป้าหมายสูงสุดในการฝึกฝน แต่ที่น่าเสียดายคือ คนจำนวนมากเพียงแค่แสวงหาการเลื่อนขั้นของอาณาจักรเท่านั้น แต่กลับเพิกเฉยต่อแก่นแท้ของการปฏิบัติ"

ซ่างปิงเจี๋ยดวงตาเป็นประกาย: "ได้ฟังคำพูดของคุณชายแล้ว ฉันก็เข้าใจได้ในทันที!"

จูเจิ้นเอ๋อ: "คุณชายค่ะ เช่นนั้นหากอาณาจักรตี้เซียนแข็งแกร่งเพียงพอแล้ว ก็ไม่ต้องกลายเป็นเซียนสวรรค์ใช่ไหมคะ?"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วกล่าวว่า: "เซียนสวรรค์ เป็นลำดับขั้นของชีวิตที่สูงกว่า แล้วทำไมจะไม่ฝึกฝนล่ะ? ยิ่งรากฐานที่คุณวางเอาไว้ในอาณาจักรตี้เซียนแข็งแกร่งขึ้นเท่าไร หลังจากที่กลายเป็นเซียนสวรรค์ก็จะแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น"