ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1262

เหลิ่งหรูเยียน: "แต่ราคาที่เถ้าแก่ชูเสนอนั้นสูงกว่าราคาตลาดถึงสามเท่าเลยนะ ซึ่งมันมากเกินไป"

เถ้าแก่ชูกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: "แน่นอนว่ามันต้องแพงสิ ไม่เช่นนั้นฉันจะได้กำไรได้อย่างไรกัน? ฉันจะบอกคุณให้นะ ปริมาณการซื้อจำนวนมากขนาดนี้ของพวกคุณ สามารถซื้อได้จากที่ฉันแค่คนเดียวเท่านั้น หากไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน ผู้ค้าธัญพืชรายอื่นก็ไม่กล้าทำการค้าขายกับพวกคุณหรอก!"

เหลิ่งหรูเยียนโมโหเป็นอย่างมาก: "เถ้าแก่ชูทำเช่นนี้ มันจะมากเกินไปหน่อยไหม?"

เถ้าแก่ชูเลิกคิ้วเล็กน้อย: "พี่ชายของฉัน เป็นจ่ายเซี่ยง! น้องสาวของฉัน อภิเษกสมรสกับเจ้าชายที่สี่! เถ้าแก่เหลิ่ง คุณทำได้แค่ทำการค้ากับฉันเท่านั้น!"

เหลิ่งหรูเยียนลุกขึ้น แล้วกล่าวว่า: "ฉันทำการค้ากับเถ้าแก่ชูด้วยความจริงใจ แต่ราคาที่เถ้าแก่ชูเสนอนั้นสูงเกินไป โลกใบนี้กว้างใหญ่นัก ไม่ได้มีเพียงแค่ประเทศอินทรีทองคำแค่ประเทศเดียว"

พูดจบ เธอก็จะพาคนออกไป

เถ้าแก่ชูหัวเราะเยาะ: "เถ้าแก่เหลิ่ง นี่คือคุณต้องการที่จะซื้อธัญพืชของประเทศที่ไม่ใช่ของประเทศอินทรีทองคำอย่างนั้นเหรอ?"

เหลิ่งหรูเยียน: "ในเมื่อเจรจาไม่สำเร็จ ฉันก็ทำได้เพียงเท่านี้"

"ปัง!"

เถ้าแก่ชูตบโต๊ะ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอันเยือกเย็นว่า: "ที่ของฉัน เป็นที่ที่คุณคิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไปอย่างนั้นเหรอ?"

เหลิ่งหรูเยียนกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ว่า: "หรือว่าเถ้าแก่ชูต้องการจะรั้งให้ฉันอยู่ต่อ?"

เถ้าแก่ชูกล่าวอย่างนิ่งๆ ว่า: "การค้าขายนี้ คุณจะต้องทำ ไม่ว่าจะอยากทำหรือไม่ก็ตาม เพราะว่าที่นี่คือประเทศอินทรีทองคำ!"

เหลิ่งหรูเยียนไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย และกล่าวว่า: "แล้วเถ้าแก่ชูรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?"

เถ้าแก่ชู: "รู้สิ ก็คุณเคยบอกว่า เป็นคนของเกาะหนึ่งในทะเลสาบมังกรปีศาจไม่ใช่เหรอ?"

เหลิ่งหรูเยียน: "ครอบครัวของพวกเรา เป็นอุปราชแคว้นหลงกั๋ว! เบื้องหลังของแคว้นหลงกั๋ว คือทั้งโลกแห่งเซียน! เถ้าแก่ชู คุณต้องการที่จะเป็นศัตรูกับแคว้นหลงกั๋วจริงๆ เหรอ?"

เถ้าแก่ชูตกใจเล็กน้อย แต่วินาทีต่อมาเขาก็หัวเราะเยาะ: "แคว้นหลงกั๋วอย่างนั้นเหรอ? เบื้องหลังของประเทศอินทรีทองคำของพวกเรา ก็มีอำนาจอันมหาศาลในโลกแห่งเซียนเหมือนกัน คุณจะมาขู่ขวัญฉันไม่ได้หรอก!"

เหลิ่งหรูเยียนทอดถอนใจเบาๆ : "เดิมทีก็อยากจะทำการค้าด้วยดีๆ ให้ผลกำไรที่ดีกับคุณ แต่น่าเสียดาย คุณกลับทิ้งโอกาสนั้นไป"

เถ้าแก่ชูกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ว่า: "อย่าพูดจาไร้สาระไปหน่อยเลย! ซื้อธัญพืชจากฉันซะดีๆ ไม่เช่นนั้นพวกคุณก็อย่าคิดที่จะมีชีวิตออกไปจากประเทศอินทรีทองคำเลย!!"

เหลิ่งหรูเยียน: "เถ้าแก่ชู ผู้มีอำนาจสูงสุดของพวกเรา คุณไม่อาจยั่วยุได้จริงๆ ฉันจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย คุณแน่ใจนะว่าต้องการจะทำแบบนี้?"

เถ้าแก่ชูโมโหเดือดดาล: "ไม่อาจยั่วยุได้อย่างนั้นเหรอ? ดี ให้ผู้มีอำนาจสูงสุดของพวกคุณเข้ามาด้วยตัวเอง ฉันอยากจะดูซิว่าเขามีสามหัวหกแขนหรือเปล่า!"

เหลิ่งหรูเยียน: "ได้ ในเมื่อคุณต้องการให้เขามา ฉันก็จะทำให้คุณได้สมหวัง"

วินาทีต่อมา เธอลูบคลึงยันต์หยกในมือ ตอนที่ออกมา อู๋เป่ยกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝัน จึงให้คนเหล่านี้พกยันต์หยกมาด้วย ถ้าหากต้องเผชิญกับอันตรายหรือเกิดเรื่องที่ไม่อาจจัดการได้ ก็จะทำการคลึงยันต์หยก และเขาก็จะรีบมาถึงในทันที

อู๋เป่ยกำลังยุ่งอยู่กับงาน เมื่อเห็นยันต์หยกสว่างขึ้นมา เขาจึงรีบมายังประเทศอินทรีทองคำทันที ยันต์หยกถูกคลึง แสดงว่าเหลิ่งหรูเยียนพบเจอกับปัญหาแล้ว!

ในเวลานี้ เถ้าแก่ชูมองเหลิ่งหรูเยียนด้วยสายตาอันหยอกเย้า ในความคิดของเขา ประเทศอินทรีทองคำคืออาณาบริเวณของเขา ถึงแม้คนที่มาจะเป็นเซียนสวรรค์แล้วเป็นอย่างไรล่ะ? จ่ายเซี่ยงของประเทศอินทรีทองคำ ก็คือพลังยุทธ์เซียนสวรรค์!

"ครืน!"

บนท้องฟ้ามีเสียงฟ้าร้อง และคฤหาสน์ของตระกูลชูก็พังทลายลงครึ่งหนึ่ง แสงแห่งเซียนตกลงมาในห้องโถง พลังนี้บีบบังคับคนอย่างมาก

เถ้าแก่ชูตกใจเป็นอย่างมาก และกล่าวว่า: "คุณกล้าทำลายบ้านของฉันเหรอ!"

คนที่มาก็คืออู๋เป่ย เขาเห็นว่าเหลิ่งหรูเยียนไม่เป็นอะไร จึงกล่าวถามว่า: "เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

เหลิ่งหรูเยียนชี้เถ้าแก่ชูคนนั้น: "คนคนนี้ชื่อชูกงหมิง เป็นน้องชายของจ่ายเซี่ยง เขาต้องการบีบบังคับซื้อขาย อีกทั้งราคาที่เสนอก็สูงกว่าราคาตลาดถึงสี่เท่า ฉันต้องการจะจากไป แต่เขาก็ไม่อนุญาต และบอกว่าหากไม่ทำการค้าขายกับเขา ก็อย่าคิดที่จะมีชีวิตออกไปจากที่นี่เลย"

อู๋เป่ยไม่เพียงแต่ไม่โมโห แต่เขากลับหัวเราะออกมา: "อย่างนั้นเหรอ? เช่นนั้นก็ดีเลย"

"เคล้ง!"

ในชั่วพริบตา เขาก็พยายามเปิดใช้ดินแดนหลิงไท่ แต่กลับถูกแสงแห่งดาบอันน่าสะพรึงกลัวสับเป็นชิ้นๆ!

เขาแสดงความไม่พอใจ และสั่นไปทั้งตัว สีหน้าซีดเซียว และตะโกนเสียงแหลมว่า: "คาดไม่ถึงว่าคุณจะทำลายหลิงไท่ของฉัน!"

อู๋เป่ยแสดงสีหน้าอันเยือกเย็น แล้วกล่าวว่า: "ไอ้คนแซ่ชู ในสายตาของฉันไอ้สวะอย่างแก มันเทียบไม่ได้แม้แต่สุนัข แกเพียงแค่อาศัยการเปิดใช้งานหลิงไท่ ก็จะสามารถไม่แยแสฉันได้อย่างนั้นเหรอ ตอนนี้เป็นอย่างไรล่ะ ฉันทำลายหลิงไท่ของแกแล้ว แกจะยังสามารถแข็งแกร่งแบบนั้นได้อีกไหม?"

ชูจินชานกระอักเลือดออกมา พลังเซียนสวรรค์ในตัวค่อยๆ ลดลง ไม่มีหลิงไท่แล้ว พลังยุทธ์ของเขาก็บรรลุไม่ถึงขั้นตี้เซียนอมตะด้วยซ้ำไป

"คุณมันโหดเหี้ยม!" เขาส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนา

อู๋เป่ย: "อย่าเพิ่งรีบร้อนไป ความโหดเหี้ยมยังมีในตอนท้ายอีก คุณเป็นจ่ายเซี่ยงมานานหลายปีเช่นนี้ ก็น่าจะปล้นทรัพย์สินของประชาชนไปมากมายเลยใช่ไหมล่ะ?"

ชูจินชานตกใจ: "คุณคิดจะทำอะไร?"

อู๋เป่ย: "นำเงินที่คุณคอร์รัปชัน ออกมาให้หมด หากขาดแม้แต่แดงเดียว ฉันจะชกคุณให้ตายเลย!"

แน่นอนว่าชูจินชานไม่เต็มใจที่จะนำเงินออกมา แต่เพื่อปกป้องชีวิตของตัวเอง เขาจึงไม่กล้าที่จะต่อต้าน และนำทรัพย์สินเงินทองออกมาอย่างว่านอนสอนง่าย

เมื่อชูจินชานนำเงินของเขาออกมา อู๋เป่ยก็ต้องตกใจ จ่ายเซี่ยงของประเทศอินทรีทองคำคนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะมีหินวิญญาณ หินเซียน ยันต์เป่า ยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณ ยาอายุวัฒนะและอื่นๆ จำนวนมาก

คาดการณ์ว่า สิ่งเหล่านี้น่าจะมีมูลค่าอย่างน้อยห้าร้อยล้านเหรียญสมบัติ!

เขาก็ไม่เกรงใจ นำสิ่งเหล่านี้เก็บลงในกระเป๋าทั้งหมด จากนั้นจึงลากตัวชูจินชานไปหากษัตริย์ของประเทศอินทรีทองคำ

กษัตริย์ของประเทศอินทรีทองคำยังอายุน้อยมาก ปีนี้มีอายุเพียงยี่สิบสี่ปี และครองบัลลังก์ได้เพียงแค่หนึ่งปีครึ่งเท่านั้น เมื่อเห็นอู๋เป่ยที่ลงมาจากท้องฟ้า ด้วยพลังที่บีบบังคับคน และเมื่อเห็นว่า ชูจินชานที่อยู่ในอาณาจักรเซียนสวรรค์กำลังอยู่ในมือของเขาโดยไม่มีพลังที่จะสู้กลับแม้แต่น้อย จึงทำการตัดสินใจในทันที

"คารวะฝ่าบาท จ่ายเซี่ยงของฝ่าบาทบีบบังคับการซื้อขาย อีกทั้งต้องการสังหารพวกเราอีก ฉันถูกบีบบังคับให้ต้องสู้กลับ และจับกุมตัวเขามา เพื่อมอบให้ฝ่าบาทจัดการลงโทษครับ!"