ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1271

แต่การสร้างตำหนักเทพ จะต้องใช้วัสดุล้ำค่ามากมาย เขาจึงเข้าเครือข่ายเซียน ให้เซียนเอ๋อช่วยค้นหา เพียงไม่นาน วัสดุที่เขาต้องการยี่สิบรายการก็ได้ซื้อทั้งหมด ใช้เงินไปทั้งสิ้นสิบจุดเก้าพันล้านเหรียญสมบัติ!

เขาเองไม่มีเงินมากมายขนาดนี้หรอก ดังนั้นเขาจึงติดต่อหาอาจารย์หลัวเทียนเชียง เมื่อหลัวเทียนเชียงได้ยินว่าศิษย์รักของเขาจะสร้างตำหนักเทพ ก็มีความสุขอย่างมากเขาจึงโอนเงินในบัญชีเครือข่ายเซียนถึงยี่สิบพันล้านอย่างไม่ลังเล! และเขาก็บอกอู๋เป่ยซ้ำๆว่าอย่าประหยัดเงินเลย ให้ซื้อของที่แพงที่สุดและดีที่สุดซะ!

อีกอย่าง นี่ก็เป็นทรัพยากรของเทียนเจียว เหมือนเช่นสำนักดาบเทียนตี้ เขาแทบไม่สนับสนุนอัจฉริยะคนไหนเหมือนกับอู๋เป่ย ถ้ามีอัจฉริยะสองคน ก็คงยึดไว้ทันทีไม่มีทางตอบสนองพวกเขาได้ทั้งหมด

เมื่อในบัญชีมีเงินแล้ว อู๋เป่ยก็รีบซื้อวัสดุทั้งหมดทันที จากนั้นก็เริ่มสร้างตำหนักเทพ!

ด้วยพลังเก้าหยินเก้าหยางของเขาเป็นพื้นฐาน เขาผสานวัสดุล้ำค่าของเทียนตี้ เสริมด้วยเทคนิคลับ ใช้เวลาไปสามวันก็สร้างตำหนักสวรรค์หยินหยางออกมาได้

เหตุที่เรียกว่าตำหนักสวรรค์ แต่ไม่ใช่ตำหนักเทพ ก็เป็นเพราะว่าตำหนักสวรรค์แห่งนี้ยึดจากการสร้างเทียนตี้ ดูจากด้านบนนั้น มันเหมือนกับวิหารเซียน แต่ภายในวิหารเซียนนั้นมีพื้นที่กว้างใหญ่ ครอบคลุมบริวณและดูลึกลับอย่างยิ่ง

ตำหนักสวรรค์สร้างสำเร็จแล้ว จิตวิญญาณของอู๋เป่ยก็เข้ามาเป็นครั้งแรก ในตำหนักสวรรค์มีแสงสองดำและขาว แสงสีดำขาวเกี่ยวพันกันแปรงเปลี่ยนและสร้างเป็นโลกที่สมบูรณ์แบบขึ้นออกมา

จิตวิญญาณเหมือนดั่งได้กลับมาบ้าน สุขสบายอย่างมาก และพลังหยินหยางยังคงควบคุมปรับปรุงมัน ทำให้มันยิ่งแข็งแกร่งขึ้นมากเรื่อยๆ

ตำหนักสวรรค์นี้ดั่งมีมนต์ขลัง มันจะช่วยอู๋เป่ยอย่างมากในการเปิดขั้นซ่อนเทพในอนาคตได้

หลังเปิดตำหนักสวรรค์แล้ว อู๋เป่ยก็ฝึกฝนอยู่ครึ่งวัน ก่อนที่จะแยกออกไปจากเกาะ

เมื่อกลับมาที่เกาะซิ่งหลง อู๋เป่ยก็เล่าเรื่องในเกาะปิงฮัวให้ทุกคนฟัง ต่างก็ตกใจ เทพเจ้าแห่งหิมะฟังแล้วก็พูดว่า "ถ้าฉันเดาไม่ผิดละก็ คัมภีร์ไท่หยินและคัมภีร์เทียนหยาง จะต้องเป็นการเปลี่ยนแปลงของหินทิเบตหยินหยาง"

อู๋เป่ยตกตะลึง "หินทิเบตหยินหยาง? ในตอนนั้นเทพมังกรปีศาจกับหงเทียนเต้าจวินต่อสู้เพื่ออะไรกัน?"

เทพเจ้าแห่งหิมะพยักหน้า "สมแล้วที่นายเป็นคนมีโชคมากจริงๆ ในปีนั้นแม้แต่พวกมันก็ไม่สามารถได้รับของสิ่งนี้ แต่กลับถูกนายเอามาได้ สุดยอด!"

อู๋เป่ย "หินทิเบตหยินหยาง ทำไมถึงกลายเปลี่ยนเป็นคัมภีร์ไท่หยินและคัมภีร์เทียนหยางได้?"

เทพเจ้าแห่งหิมะ "หินทิเบตหยินหยางเหมือนกันหินระดับฟ้า

มันมีจิตวิญญาณที่ปรากฏอยู่ในโลกในรูปแบบต่างๆ หรือไม่ มันก็รอเพียงแต่นายมาโดยตลอด หรือบางทีมันอาจจะมีเพียงสถานะนี้เท่านั้นถึงจะดึงดูดนายได้"

เธอพูด "เมื่อได้พลังของหินทิเบตหยินหยางแล้ว ความสำเร็จในอนาคตของนายก็ถูกกำหนดให้เหนือกว่าอัจฉริยะคนอื่นๆ "

เขากลับบ้านไม่นานนัก ใบหน้าของถังจื่อยี่เต็มไปด้วยความดีที่ได้เจออู๋เป่ย พูดว่า "ที่รัก ฉันท้องแล้ว!"

อู๋เป่ยเกือบที่จะกระโดดขึ้นมาแล้วพูดว่า "รีบมานี้เร็ว"

เขามองดูอย่างตั้งใจและเห็นว่าถังจื่อยี่กำลังตั้งท้องเด็กน้อยตัวเล็กๆอยู่ ปัจจุบันเจ้าหนูตัวน้อยตัวโตเหมือนปลาตัวเล็กเท่านั้น มันต้องรอถึงสัปดาห์ก่อนจึงจะเปลี่ยนเป็นลักษณะของเด็กทารก

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ในที่สุดก็จะเป็นพ่อแล้ว"

ถังจื่อยี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน "ที่รัก พวกเราจะจัดงานแต่งงานเมื่อไหร่ดี?"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่ "ฉันติดต่อพ่อของฉันก่อน เขากลับมาพวกเราจะได้เริ่มวางแผนแต่งงานกัน"

ถังจื่อยี่พยักหน้า "เย็นนี้พ่อแม่ของฉันชวนพี่ไปทานข้าวเย็น พี่มีเวลาไหม?"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วตอบว่า "ต้องมีเวลาอยู่แล้วสิ คุณลุงคุณป้าคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมไหม?"

ถังจื่อยี่ "พวกคุณปู่ ยังคิดอยากจะกลับไปอยู่ที่บานเดิม น่าเสียดายตอนนี้กลับไปไม่ได้แล้ว"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง "จะกลับไปมันก็ได้ อีกไม่นานอวิ๋นจิงก็จะสงบแล้ว เอาอย่างนี้ดีกว่า พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปอวิ๋นจิง ไปดูสถานการณ์ที่นั้นก่อน ถ้าหากไม่มีปัญหาอะไร พวกเราก็กลับย้ายไปอยู่ที่นั่นก่อน"

น้ำเสียงของอู๋เป่ยหนักแน่น ทั้งสองได้ยินแล้วนั้น ก็ดูมีสีหน้าที่เยาะเย้ย

"บ้านพักของคุณ? ให้นายทานของฉันย้ายออกไปภายในหนึ่งวัน? ฮ่าฮ่า เจ้าหนู รู้ไหมว่าคนที่อาศัยอยู่ด้านในคือใคร?"

อู๋เป่ย "ไม่สนว่าจะเป็นใคร ยังไงก็ต้องย้ายออกไป"

คนอีกคนหัวเราะเย็นชา "พูดแล้วยังไม่สนอีก จะโอ้อวดเกินไปแล้ว! เจ้าหนู ฉันจะบอกให้ คนที่อาศัยอยู่ในนั้น คือท่านนายอำเภอของพวกเรา!"

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น "แค่นายอำเภอเล็กๆ ก็ไม่ได้มีอะไรเก่งกาจ พวกนายไปให้เขาออกมาเจอฉันสิ!"

"อวดดี!" หนึ่งในนันจะยื่นมือออกไปจับอู๋เป่ย แต่ทันทีที่เขายื่นมือออกมา มันก็ถูกแรงหนึ่งทำลายไป เขากอดแขนไว้แล้วกรีดร้อง แล้วค่อยๆถอยไปเรื่อยๆ

อู๋เป่ยขี้เกียจจะสนใจพวกเขา เขาจึงดึงถังจื่อยี่ลอยขึ้นไปกลางอากาศแล้วตะโกนเสียงดัง "นายอำเภอ ออกมาเจอฉันสิ!"

เสียงของเขาดังมากจนทุกคนในวิลล่าได้ยินเขา ไม่นานนักก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งบินขึ้นมาในอากาศ เขาจ้องมองอย่างโกรธเคืองไปที่อู๋เป่ยแล้วพูดว่า "นายเป็นใคร กล้ามารุกรานที่พักของนายอำเภอ?"

อู๋เป่ยแสดงหนังสือผู้ว่าราชการของเขาออกไปโดยตรงแล้วพูดเสียงเย็นชา "เปิดตาดูให้ชัด ฉันคืออุปราชของจักรพรรดิแคว้นหลงกั๋ว!"

อีกฝ่ายตกตะลึง ข้าราชการระดับสูงนี้ นายอำเภอของเขาไม่มีทางเทียบได้เลย เขาจึงรีบเข้ามาโค้งคำนับ "เหมี่ยวหยู ข้าหลวงต่ำต้อยแห่งเขตตะวันออก ได้พบท่านผู้ยิ่งใหญ่แล้ว!"

อู๋เป่ย "ที่แห่งนี้ เป็นที่อาศัยของภรรยาฉัน ในอดีตที่โลกวุ่นวาย ฉันพาครอบครัวของเธอจากไป ตอนนี้พวกเราจะกลับมาแล้ว รบกวนนายเก็บกวาดแล้วย้ายออกไปด้วย"

เหมี่ยวหยูรีบพูดอย่างเร็ว "ขอรับ! วันนี้จะย้ายออกเลย! ฉันไม่รู้ว่าที่พัหนี้เป้นของภรรยาอุปราช ทำให้ท่านขุ่นเคืองแล้ว ท่านอุปราชโปรดให้อภัยด้วย!"

แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นเจ้านายของเขา แต่แคว้นหลงกั๋วก็มีกฎหมาย อุปราชสามารถลงมือก่อนค่อยรายงานได้ แม้จะฆ่าเขา ก็จะไม่ถูกจักรพรรดิ์ตำหนิ ยิ่งไปกว่านั้นใครที่สามารถเป็นอุปราชได้ จะต้องไม่ธรรมดาแน่ นายอำเภอของเขาก็ไม่มีทางกล้าจะยั่วยุเขาได้!