ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1274

เส้าเหนียน : “ตกลง ต่อไปคือการทดสอบจิตวิญญาณ ใช้วิญญาณเขย่าระฆังใหญ่ ทุกครั้งที่ระฆังดังขึ้น ความยากในการตีระฆังเพิ่มเป็นสองเท่า ตี้เซียนที่มีคะแนนดีที่สุดในประวัติศาสตร์ครั้งหนึ่งเคยทำให้ระฆังนี้ ดังขึ้นสามสิบเจ็ดครั้งติดต่อกัน”

จากนั้น อู๋เป่ยก็เห็นระฆังขนาดใหญ่ที่มีจารึกแปลก ๆ อยู่ด้านนอก

อู๋เป่ยปล่อยจิตวิญญาณของเขา และจิตวิญญาณของเขาได้รับความอบอุ่น และหล่อเลี้ยงในตำหนักสวรรค์หยินหยาง และทำให้มันมีพลังมากขึ้น

ก่อนที่จิตวิญญาณจะมาที่ระฆังใหญ่ ตีระฆังและเสียงระฆังดังขึ้นหนึ่งครั้ง ครั้งที่สอง และครั้งที่สาม เขาพบว่าทุกครั้งเมื่อระฆังตีเพิ่มขึ้นหนึ่งครั้ง อยากจะทำให้มันดังขึ้นอีกครั้งนั้นยากมาก

สิบครั้ง ยี่สิบครั้ง สามสิบครั้ง สี่สิบครั้ง และสี่สิบครั้งต่อมา จิตวิญญาณของ อู๋เป่ยก็รู้สึกสูญเสียพลังเช่นกัน ต้องรู้ว่าความยากของการเรียกเข้าสี่สิบครั้งนั้น ยากกว่าสองเท่าของครั้งที่สามสิบเจ็ดแล้ว !

เขาเปิดใช้งานพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขา และตีระฆังครั้งที่สี่สิบเอ็ดออกไป

“ตึง! ”

จากนั้นก็มีครั้งที่สี่สิบสอง

“ตึง! ”

อย่างไรก็ตาม ครั้งที่สี่สิบสอง เสียงเบาลงมากอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อตีครั้งที่สี่สิบสาม ระฆังใหญ่นั้นก็ไม่มีเสียงออกมาแล้ว

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว เปิดใช้งานพลังงานเก้าหยินเก้าหยาง เพื่อโจมตีออกไปอย่างรุนแรงที่สุด

“ตึง ! ”

หลังจากนั้นครั้งที่สี่สิบสี่ก็ดังขึ้น !

“ตึง! ”

แล้วเขาก็เก็บจิตวิญญาณของเขา และไม่ได้โจมตีครั้งที่สี่สิบห้า

เส้าเหนียนถามว่า : “ไม่ทำต่อแล้วเหรอ? ”

อู๋เป่ย : “ความยากของสี่สิบสี่ครั้ง ก็ถึงหนึ่งร้อยยี่สิบเท่าของครั้งที่สามสิบเจ็ดครั้งแล้ว ซึ่งเพียงพอแล้ว”

เส้าเหนียน : “ขั้นต่อไป คือการต่อสู้กับหุ่นเชิดศิลปะการต่อสู้”

อู๋เป่ย : “ฉันจำครั้งที่แล้วได้ว่าหุ่นศิลปะการต่อสู้ตัวสุดท้าย มีเลเวลสูงสุดที่หนึ่งร้อยยี่สิบ ศิปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ผู้สูงศักดิ์ระดับหนึ่งดาวนั้นเทียบเท่ากับเลเวลสิบ”

เส้าเหนียน : “ในระดับแรก หุ่นศิลปะการต่อสู้มีเลเวลสูงสุดสองร้อย คุณต้องการท้าทายหุ่นเชิดระดับไหน? ”

อู๋เป่ยถามว่า : “ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ระดับหนึ่งดาวในตำนาน อยู่ในระดับใด ? ”

เส้าเหนียน : “ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ระดับหนึ่งดาวในตำนานสอดคล้องกับระดับสิบ”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า : “ดังนั้นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ระดับหนึ่งดาวในตำนาน ไม่สามารถเอาชนะปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ผู้สูงศักดิ์ระดับหนึ่งดาวได้จริงเหรอ ? ”

เส้าเหนียน : ”อืม นั่นคือทฤษฎี ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของคุณ ฉันขอแนะนำให้คุณเริ่มต้นด้วยผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ระดับตำนานสิบดาว”

อู๋เป่ย : ”ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ในตำนานสิบดาว มีหุ่นเชิดศิลปะการต่อสู้ระดับใด ? ”

เส้าเหนียน : “ ระดับหนึ่งร้อยห้า ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ผู้สูงศักดิ์สิบดาว เทียบเท่ากับศิลปะการต่อสู้ระดับหนึ่งร้อยยี่สิบ”

อู๋เป่ย : ”เอาล่ะ เริ่มกันเลย ! ”

หุ่นเชิดปรากฏขึ้นและ อู๋เป่ยใช้ความลับด้านศิลปะการต่อสู้ของเขาทันทีที่เขาขึ้นมา และเอาชนะมันได้ภายในไม่ถึงสิบกระบวนท่า

“ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ชั้นระดับหนึ่งดาว” เขาพูดอย่างใจเย็น

เส้าเหนียน : “ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ระดับหนึ่งดาว เทียบเท่ากับหุ่นศิลปะการต่อสู้ระดับหนึ่งร้อยยี่สิบ”

ยันต์ที่อยู่รอบ ๆ หุ่นเชิดนี้ดับลง และออร่าของมันก็น่าประหลาดใจ ทันทีที่เขาใช้ประโยชน์จากมัน อู๋เป่ย ก็ถูกฝ่ายตรงข้ามเด้งออกไป ปรากฏว่า หุ่นเชิดนี้เชี่ยวชาญเคล็ดลับศิลปะการต่อสู้จริง ๆ !

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันนับร้อยกระบวนท่า ก่อนที่อู๋เป่ยจะเอาชนะมันได้

ในเวลานี้เขาถามว่า : “ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ระดับสิบดาวสอดคล้องกับระดับสองร้อยหรือไม่ ? ”

เส้าเหนียน : “ใช่”

อู๋เป่ย : ” ฉันยังไม่ได้รวบรวมจิตวิญญาณแรกเกิด และยังไม่ได้กระโดดข้ามประตูมังกร ดังนั้นเราหยุดเท่านี้กันเถอะ”

เส้าเหนียน : “การประเมินระดับแรกสิ้นสุดลงแล้ว ตอนนี้คุณสามารถเข้าสู่ระดับที่สองได้การทดสอบอย่างละเอียด”

อู๋เป่ย : ”ไม่ไปแล้ว ก่อนอื่นคุณต้องระบุตัวตนของผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ระดับหนึ่งให้ฉันก่อน รอจนกว่าฉันจะกระโดดข้ามประตูมังกร จากนั้นค่อยกลับมาทำการทดสอบขั้นสุดท้าย และเขาสู่การทดสอบขั้นสุดท้าย”

อู๋เป่ย : “เป็นแบบนี้นี่เอง”

ระหว่างพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงหน้าป่าไผ่ มีอาคารไม้ไผ่อยู่ในป่าไผ่ ด้านหน้าอาคารไม้ไผ่มีการปลูกดอกไม้และต้นไม้บางส่วน

เมื่อมาถึงหน้าอาคาร เหลียนเฉิงเซียนก็พูดว่า : “คุณลุง ! ”

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะมองดูเขา ปรากฏว่าบุคคลนี้คือหลานชายของอธิการบดี ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่การฝึกฝนของเขาจะไม่สูงนัก แต่เขาก็สามารถดำรงตำแหน่งที่สำคัญได้

หลังจากตะโกนไปสองสามครั้ง คนที่อยู่ข้างในก็พูดขึ้นว่า : “เข้ามาสิ ”

เหลียนเฉิงเซียนยิ้มแล้วพูดว่า : “อาจารย์ที่ปรึกษาอู๋ กรุณาเข้ามา ฉันจะไม่ติดตามคุณเข้าไปแล้ว”

อู๋เป่ยพยักหน้า เปิดประตูไม้ไผ่แล้วเดินเข้าไป

ที่ชั้นหนึ่งของอาคารไม้ไผ่ มีชั้นวางไม้มากมาย พร้อมทั้งวัสดุยา หนังสือ ของเก่า และสิ่งของอื่น ๆ เรียงรายอยู่ แต่กลับไม่มีคนอยู่เลย

อู๋เป่ยก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เขาจึงยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นชั้นหนึ่งและรอ แต่หลังจากรอสักครู่ก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ หัวใจของเขาสั่นไหวและพูดว่า : “อธิการบดี อาจารย์ที่ปรึกษาขอเข้าพบคุณครับ”

อย่างไรก็ตามยังไม่มีการตอบสนอง เขากำลังสับสน ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าด้านนอก และมีคนตะโกนอย่างดุเดือด : “มีคนมา ! มีคนบุกเข้าไปในอาคารไม้ไผ่ของอธิการบดี และขโมยเคล็ดลับศิลปะการต่อสู้ใครก็ได้รีบมานี่เร็ว！”

หัวใจของอู๋เป่ยหนักอึ้ง และเขาก็รู้ทันทีว่าเขาถูกเหลียนเฉิยเซียงวางกับดักแล้ว เขาเดินออกจากอาคารไม้ไผ่ ก็เห็นกลุ่มอาจารย์ที่ปรึกษาปรากฎตัวนอกอาคาร รวมทั้งรองอธิการบดีด้วย

เหลียนเฉิงเซียงพูดด้วยความโกรธ : “คุณกล้ามากนะ กล้ามาขโมยข้าวของอธิการบดี！”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “เหลียนเฉิงเซียง วันนี้คุณวางแผนต่อต้านฉัน ในอนาคตฉันจะมาฆ่าคุณ และเนรเทศวิญญาณของคุณไปยังโลกใต้ภิภพ ที่ซึ่งคุณจะไม่มีวันกลับชาติมาเกิด และทนต่อความทุกข์ทรมานไม่รู้จบ！”

เหลียนเฉิงเซียงหัวเราะเยาะ : “คิดให้ดีก่อนดีกว่าว่าคุณจะเอาตัวรอดได้อย่างไร ! ถ้าคุณขโมยข้าวของอธิการบดี ฉันก็มีสิทธิ์สามารถฆ่าคุณได้ทันที！”

อู๋เป่ยกล่าว : “งั้นเหรอ? เช่นนั้นคุณก็ลองดู ฉันรับรองได้เลยว่าคนที่ตายคนแรกก็คือคุณ！”

“อวดดี ! ”

มีเสียงมาจากบนท้องฟ้า จากนั้นแสงสีทองก็ตกลงมา เผยให้เห็นชายคนหนึ่งในชุดคลุมสีทองยาว

ทันทีที่เขามาถึง เหลียนเฉิงเซียงและคนอื่น ๆ ก็พูดพร้อมกัน : “อธิการบดี! ”